تجربه عکاسی با لنز اسطوره‌ای Canon EF 1200mm

لنز «Canon EF 1200mm f/5.6 L USM» نه تنها اسطوره‌ای؛ بلکه کمیاب و پر از رمز و راز است. کمپانی «Canon» اعلام نکرده که چند نمونه از این‌ لنز ساخته شد، اما حدس و گمان‌‌هایی در فضای مجازی درباره‌ی آن زده شده، به طوری که بسیاری از متخصصان می‌گویند که کمتر از ۲۴ عدد از لنز مذکور تولید شده‌است. این لنز کمیاب است و حتی شرکت Canon هم پس از آنکه تنها نمونه آنها در یک حمل‌ونقل، سهوا آسیب دید، هیچ نسخه‌ای از آن را در اختیار ندارد! بخش کالاهای دست دوم B&H حالا سومین نسخه از لنزهای Canon 1200mm خود را برای فروش در اختیار دارد. آخرین بار سال ۲۰۰۹ یکی از این لنزها از طریق این فروشگاه به فروش رسید. وقتی که دستیار مدیر دپارتمان محتوای وب سر میزت می‌آید و می‌گوید که باید به اتاق کنفرانس بروی، معمولا  قرار است چیز جالبی اتفاق بیافتد. من وارد اتاقی شدم که مملو از جمعیت بود و دستور گرفتم (نه اینکه درخواستی بشنوم!) که باید این لنز را بیرون ببرم و درباره تجربه عکاسی با آن مطلب بنویسم. چه پیشنهادی از این بهتر!

تاریخچه

لنز Canon EF 1200mm f/5.6 L USM همزمان با استاندارد اتصال Canon FD تولید شد و اولین بار در سال ۱۹۸۴ و در المپیک تابستانی لس‌آنجلس به نمایش گذاشته شد. پنج‌ نسخه از این لنزها توسط اصحاب رسانه برای پوشش بازی‌ها استفاده شد. سپس همه این لنزها به ژاپن برگردانده شدند و به استاندارد EF تغییر شکل دادند. براساس گزارش Canon، لنز 1200mm بزرگ‌ترین لنز جهان با توانایی فکوس خودکاراست.

Canon این لنز را تنها با سفارش اختصاصی به فروش رسانده‌است. در آن زمان بیعانه‌ای ۱۰ هزار دلاری برای سفارش مورد نیاز بود و ساخت آن‌ها زمانی شروع می‌شد که چند سفارش همزمان از این لنز دریافت می‌شد. مجله مشهور «Sports Illustrated» در دهه ۱۹۹۰ دو نسخه از این لنزها را خرید تا بتواند رکورد تعداد تلاش‌ها برای هوم‌ران «Mark McGuire» در لیگ بیس‌بال آمریکا را ثبت کند. تمام پیچ‌هایی (Pitch) که این بازیکن در آن فصل با آن‌ها روبرو شد، توسط این لنز ثبت شد. طول کانونی فوق‌العاده‌ای که این وسیله دارد، به آن دیدی بی‌بدیل از فاصله‌های دور و حواشی زمین به داخل می‌دهد که سایر لنزها از شکار آن عاجزند. داخل بدنه فلزی، دو المان‌ لنز از کریستال‌های فلوریت عظیم ساخته شده که طبق گزارش‌ها، یک سال تمام ساخت آن به طول انجامیده‌است. این لنز بدنه‌ای تمام فلز دارد و رنگ سفید آن یکی از مشخصه‌های Canon است. سری لنزهای حرفه‌ای Canon حرف «L» را در نام خود دارند و یک حلقه قرمزرنگ دور بدنه آن‌ها است. Canon به این دلیل لنزهای تله‌فوتو عظیم خود را سفیدرنگ می‌کند که آن‌ها را در برابر گرمای نور مستقیم آفتاب مقاوم نگه دارد. در قسمت بالای لنز یک دستگیره محکم برای جابجایی قرار دارد و جای پایه ثابت‌شده زیر لنز از لحاظ اندازه و شکل تقریبا مشابه دستگیره است که به طراحی این لنز نوعی تقارن می‌بخشد. یک کلاهک توکار نیز روی لنز وجود دارد که باز می‌شود و بخش جلویی لنز را از نور مستقیم آفتاب محافظت می‌کند. همچنین یک تکه چرمی و دست‌دوز، لنز را هنگام حمل‌ونقل محافظت می‌کند. درپوش لنز استاندارد Canon نیز در بخش پشت دستگاه کار گذاشته شده‌است. این لنز بیش از ۱۶ کیلوگرم وزن دارد و تقریبا یک متر است. همچنین دریچه جلویی آن ۹ اینچ وسعت دارد. برای مقایسه، لنز Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II USM یک‌ونیم کیلوگرم وزن دارد. اکثر لنزهای حرفه‌ای از فیلترهای ۷۷ میلیمتری استفاده می‌کنند. ۷۷ میلیمتر، ۶ اینچ کامل از دهانه‌ی غول‌پیکر این لنز کو‌چکتر است. در مورد فیلتر، هیچ‌یک از کمپانی‌ها یک پولورایزر گرد، با ND یا فیلتر UV با دهانه‌ی ۲۲۸.۶میلیمتری تولید نمی‌کند. بخش انتهایی لنز یک نگهدارنده ژلاتینی، مخصوص فیلترهای ۴۸ میلیمتری دارد. اگر فاصله کانونی ۱۲۰۰ میلیمتر برایتان کافی نیست، تله‌کانورتورهای Canon Extender EF 1.4x II و 2.0x II حتی شما را به سوژه عکاسی‌تان نزدیک‌تر خواهد کرد. اگر EF 1200mm را روی دوربین‌های فرمت Canon APS-C مانند Canon 7D Mark II بگذارید، یک لنز 1920mm f/5.6 خواهید داشت. همچنین، وب‌سایت Canon ایالات متحده تیوب‌های اضافی ۱۲ میلیمتری و   ۲۵ میلیمتری را به عنوان تجهیزات جانبی قابل خرید این لنز در دسترس گذاشته که فاصله فوکوس را به کمتر از ۴۵.۹ فوت که حالت عادی این لنز است، می‌رساند. یک پنجره بالای لنز، نشانه‌گذاری فاصله کانونی را مشخص می‌کند و دارای ایندکسینگ فروسرخ نیز هست. در دنیای لنزها، این احتمالا تنها نمونه است که فاصله‌های نشانه‌گذاری‌شده‌ای به طول ۳۰۰ متر را قبل از اینکه به مکان بی‌نهایت بروید، نشان می‌دهد. چند حلقه فوکوس می‌شناسید که فاصله‌های سه‌رقمی را نشان دهد؟ (اصلا نیازی به بحث درباره عددهای چهاررقمی لنز نیست!) با f/5.6 فاصله فراکانونی لنز حدود ۱۳ کیلومتر است. اگر لنز را در f/32 متوقف کنید، فاصله به نسبت کم ۱.۴ مایلی را خواهید داشت.

تدارکات

تعداد زیادی از ما، زمانی که به عکاسی بیرون از خانه می‌پردازیم، زمان‌ زیادی را صرف انتخاب لنز مورد نظرمان می‌کنیم. اینکه کدام‌ لوازم را می‌توان برای کمترکردن وزن کیف برداریم و اینکه چه ابزار تخصصی‌ برای یک عکسبرداری خاص نیاز است. با داشتن Canon 1200m، برنامه‌ریزی سفر کوتاه‌تان با این سوال شروع می‌شود: «چند نفر لازم است تا این وسایل را برایم حمل کنند». اگر شما این لنز را در اختیار دارید، بهتر است یک دوست علاقه‌مند به عکاسی هم داشته‌ باشید تا بخش سنگین کار را به عهده بگیرد. حتی شاید به دو نفر یا بیشتر نیاز پیدا کنید. حمل لنز، تجهیزاتِ دوربین و پشتیبانی به شکل دقیق، کار دو و نیم نفر است. حمل‌و‌نقل لوازم به یک مکان و عکس‌گرفتن با لنزی مثل این، بیشتر به یک پلن لوجیستیک نیاز دارد تا یک برنامه‌ریزی ساده. هیچ کاری در ارتباط با این لنز راحت نیست. شما نمی‌توانید یک‌ دفعه تصمیم بگیرید که آن را برای عکس گرفتن بیرون ببرید. اگر می‌خواهید که از توانایی اوپتیک این لنز به بهترین شکل استفاده کنید، باید اول مکان‌ها را در نظر بگیرید، درباره اینکه می‌خواهید از چه عکسی بگیرید ایده مشخصی داشته باشید و مراقب آب‌وهوا نیز باشید. یادتان باشد که تمام این‌ کارها را باید با کسانی که قرار است دنبال‌تان راه بیاندازید نیز هماهنگ کنید.

کارگران بالای دورترین برج پل بروکلین، با فاصله‌ای در حدود ۸۰۰ متر

اولین تجربه

برنامه این بود که لنز را به پل «بروکلین» ببریم و سپس به زیرگذر پل «منهتن» برویم. حدس زدیم که این بخش‌ از شهر به ما سوژه‌های مختلفی برای نشان دادن توانایی‌های خاص این لنز می‌دهد. این منظره‌ها از «Red Hook» شروع می‌شود و به «جزیره گاورنر»، «مجسمه آزادی»، «جزیره الیس» و بخشی از منطقه جنوبی منهتن از جمله محل فرود هلیکوپتر «وال استریت»، «One World Trade Center»، گذرگاه دریایی خیابان جنوبی و ساختمان‌های برجسته‌‌ی دیگر مانند پل بروکلین و پل منهتن ختم خواهد شد. قطعا بردن این لنز به مترو، حتی در ساعات خلوت،‌ پیشنهاد خوبی نبود. پس لنز را پشت یک وَن گذاشتیم و به منطقه عکسبرداری رفتیم. حمل کیس، کار دو نفر است. این جعبه خالی به اندازه خود لنز وزن دارد! اگر لنز را هم درونش بگذارید بارتان حدود ۴۰ کیلو است. نصب درست و ایمن لنز هم دست کم به چهار نفر نیاز دارد. همچنین بهتر است سه‌پایه‌ی مسافرتی‌تان را در همان خانه بگذارید چون به بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین پشتیبان موجود نیاز دارید تا بتوانید Canon 1200mm را محکم نگه‌دارید. همچنین، بخاطر فاصله بین دوربین و مرکز ثقل لنز، احتمالا پی‌ خواهید برد که نیاز به یک اتصال (panning head) قدرتمند برای پایه دارید تا توانایی مانورتان را با لنز بالا ببرید. ما یک سه‌پایه ویدیو بزرگ را از بخش کالاهای دست‌دوم برداشتیم و به خوبی جواب داد. حتی با وجود فوکوس خودکار و دوربین DSLR پرچم‌دار جدید کانن (1D X)، عکس گرفتن با لنز 1200mm چالش برانگیز بود. هرچند رنج تله‌فوتو خیره‌کننده است. چندین‌ و چند عکسبردار، بعد از نگاه کردن از طریق منظره‌یاب 1D X از این قدرت اظهار تعجب کردند. همین که از شوک اولیه قدرت نزدیک‌کردن لنز رها شوید، می‌توانید شروع به عکاسی کنید. با محدوده دید بسیار کم، نگاه‌کردن از طریق 1200mm مانند نگاه‌کردن از داخل یک نی نوشابه است. زاویه دید باریک به شما یادآوری می‌کند که دارید از یک مدل لنز پرایم با فاصله کانونی ثابت استفاده می‌کنید. کادربندی شما همان است که می‌بینید و زوم کردن به جلو یا عقب جزو گزینه‌هایتان نیست. اگر هم بخواهید برای تغییر کادر چند قدم به جلو یا عقب بروید، به دلیل ابعاد این لنز مجبورید که هر دو دست‌تان را دور دسته بیاندازید تا بتوانید لنز و ساپورتش را با هم بلند کنید. یا اینکه لنز را از سه‌پایه جدا کنید، تمام تجهیزات را جابجا و سپس دوباره همه را سرهم‌بندی کنید. فاصله کانونی ثابت معمولا تا حد زیادی قدرت انعطاف را از عکاس می‌گیرد. برای حرکت دادن لنز بین مکان‌های عکاسی، شما می‌توانید لنز را از سه‌پایه‌ جدا کرده و آن را روی شانه‌های خود بگذارید. اما من بیش از چند چهار‌راه با این لنز پیاده‌روی‌ نمی‌کنم. من لنز را از تفرجگاه پل تا وَنی که منتظر ما بود، حمل کردم. فاصله‌ای در حدود ۹۰ متر. توان پیاده‌روی بیشتر هم داشتم اما واقعا خوشحال بودم که اتومبیلی منتظر است تا این بار را تا مکان بعدی حمل کند. روز بعد، متوجه یک جای کبودی روی شانه راستم شدم.

بالاترین نقطه‌ی Empire State Building از فاصله بیش از ۸۰۰ متری

قبل از برگشتن به فروشگاه، با لنز از جلوی فروشگاه B&H و گوشه خیابان ۳۴ام و ۹ام شروع به عکس‌گرفتن کردیم. با گرفتن لنز به سمت ساختمان Empire State ، می‌توانستیم افراد روی برج مراقبت و جزئیاتی از طراحی برج را که به ندرت از روی زمین دیده می‌شد، ببینیم.

دومین تجربه

برای دومین بار، تیم B&H تصمیم گرفت که به سمت جزیره «Staten» برود. جایی که می‌توانستیم به نقطه‌های بهتری دست یابیم و توانایی‌های لنز را به تصویر بکشیم. تیم امنیتی در گذرگاه جزیره جلومان را گرفتند. سگی که بمب‌ها را بو می‌کشید درباره لنزمان کنجکاو شده بود. اما زمانی که پیشنهاد دادم تا جعبه را باز کنیم، مامور با متانت از طرف سگ این پیشنهاد را رد کرد. وقتی که به Staten رسیدیم؛ در ترمینال کشتی‌ها لنزمان را باز کردیم و شروع به عکس‌گرفتن از لنگرگاه کردیم. با این امید که بتوانیم قدرت بی‌بدیل تراکم این لنز ۱۲۰۰ میلیمتری را نشان دهیم. عکس گرفتن در لنگرگاه شما را با یک مسئله اساسی به نام «هوا» مواجه می‌کند. با اینکه آن روز کاملا صاف، بدون دود و آلودگی یا مه بود؛ زمانی که درباره عکس گرفتن از فاصله ۵ کیلومتری حرف می‌زنید، بازتاب نور از اشیا باید برای رسیدن به لنز از مقدار زیادی هوای اتمسفر عبور کند. هیچ شکی نیست که Canon 1200m دقیق و قدرتمند است؛ اما نمی‌توان این قانون فیزیک را نادیده گرفت که نور برای رسیدن به چیزی از میان میزان زیادی هوا، باید بارها و بارها خم شود.

تراکم و مه

قایق Lending Club با فاصله بیش از ۶۰۰ متر از دوربین

قایق رکوردشکن «Lending Club» در لنگرگاه نیویورک درحال قایق‌رانی بود. با اینکه این قایق هرگز به ساحل لنگرگاه نزدیک نشد، اما این مسئله، Canon 1200mm را برای شکار آن متوقف نکرد. ما توانایی گرفتن چنین عکس‌هایی را با فاصله دور از قایق داشتیم، که به‌نظر می‌رسید که از عرشه یک قایق تعقیب و از وسط آب عکس می‌گیریم. متاسفانه شاخ‌وبرگ‌ها جلویمان را برای گرفتن عکس از پل «Varrazano» گرفتند. اما توانستیم بخشی از جزئیات روی پل را ثبت کنیم.

کادر مشخص شده، محدوده دید Canon 1200mm را در تصویر بالا نشان می‌دهد

تجربه فوق‌العاده‌ی تله‌فوتو

برای من دو مسئله جالب در عکس گرفتن با لنزهای تله‌فوتو بلند وجود دارد. اول، آوردن اشیا خیلی دور به نزدیکی خودم است که مشخصا کاری‌ است که تله‌فوتوها انجام می‌دهند. وقتی که Canon 1200mm بالای تفرجگاه پل بروکلین نصب شده بود، من می‌توانستم عکس‌هایی را از رودخانه شرقی و لنگرگاه نیویورک بگیرم که سایر عکاسان حتی از نزدیک‌شدن به این جزئیات محروم بودند. لنز به من این توانایی را می‌داد تا اشیا را از فاصله دور شکار کنم که تنها راه شکار آن‌ها با لنزهای عادی کراپ‌کردن بخش مشخصی از تصویر، در مراحل بعدی پردازش عکس است. تمام این‌ها از حوزه دسترسی خارق‌العاده لنز ناشی می‌شود. من تنها می‌توانم رویاپردازی کنم که استفاده از یک دوربین با فرمت APS-C چقدر می‌تواند قدرت لنز را افزایش دهد. با استفاده از آرامش و سکوت تفرجگاه، من توانایی این را داشتم که از کارگران بالای دورترین برج پل بروکلین عکس بگیرم و به شما بگویم که آن‌ها چه لباسی پوشیده‌اند، کلاه‌های ایمنی‌شان چه رنگی است و اینکه محافظ‌های امنیتی را روی لباس‌های شب‌رنگ کارشان پوشیده‌اند. تمام این‌ها با یک فاصله ۸۰۰ متری قابل دیدن است. اما چیزی که بیشتر از تمام این‌ها درباره قدرت نزدیک‌کردن این لنز برای من لذت بخش است؛ توانایی خلق عکس‌های انتزاعی و تمرکز روی بخش‌های جزئی به‌جای کل چیزی است که قرار است عکسبرداری کنم. با ۱۲۰۰ میلیمتر، این لنز قطعا یک نمای خلاقانه و بی‌مثال ایجاد می‌کند و به عکسبرداران با دوربین‌های DSLR اجازه تولید عکس‌هایی هنری را می‌دهد. این بزرگ‌ترین حسن این لنز برای من است.

مطمئنا خوشحال می‌شدم که از این لنز برای تصویربرداری پرنده‌ها و گونه‌های دیگر طبیعت وحشی یا عکسبرداری ورزشی استفاده کنم. اما زمانم برای عکسبرداری با این لنز عظیم بسیار کوتاه بود. یکی از چیزهای عجیب، توانایی این لنز برای گرفتن پرتره‌های عالی است. فاصله کانونی سنتی برای پرتره معمولا بین ۷۵ تا ۱۳۵ میلیمتر است. پس بگذارید که من اولین نفری باشم که می‌گوید یک لنز ۱۲۰۰ میلیمتری نیز برای گرفتن پرتره‌ها بسیار خوب کار می‌کند. Canon با عمق میدان فوق‌العاده کم (۱.۱ اینچ در f/5.6 و کمترین فاصله فوکوس) مطمئن می‌شود که پشت‌صحنه عکس تبدیل به تعبیری بسیار صاف و غیرقابل تشخیص از تصویر واقعی شود. حتی در حالت ثابت، تصاویر پشت‌صحنه هرگز با این لنز دارای فرم قابل تشخیصی نشدند. با اینکه ممکن است برای ایجاد ارتباط با هدف عکسبرداری‌تان نیاز به واکی-تاکی داشته باشید؛ اما با حداقل فاصله فوکوس ۱۴ متر، مطمئن می‌شوید که فاصله کار ایمنی بین مدل و عکاس ایجاد شده‌است! لطفا در ذهن داشته باشید که حتی اگر Canon 1D X مورد استفاده ما یک صفحه ال‌سی‌دی بزرگ داشت، این ترکیب از دوربین و لنز، انتخاب مناسبی برای گرفتن سلفی نخواهد بود.

جمعیت

درحالی‌که عکسبرداری دیجیتال جهان هنر را درنوردیده و موبایل‌ها دارند در هر ثانیه هزاران عکس را ثبت می‌کنند، من متوجه شدم که عابران دیگر مانند قبل، زمانی که دارید در فضای باز عکس می‌گیرید از سر راه‌تان کنار نمی‌روند. همین چندی قبل بود که هیچکس نمی‌توانست تصور کند که ردشدن‌اش به قیمت از دست رفتن یک فریم از فیلم برای شما تمام شود. به نظر می‌رسید که مردم تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا با یک عکاس مواجه نشوند. امروز اما همه احتمال می‌دهند که شما می‌توانید یک‌دانه دیگر از آن شات‌های مجانی را با دوربین دیجیتال خود بگیرید و دقیقا از وسط قطعه هنری‌تان عبور می‌کنند. هرچند، وقتی Canon 1200mm روی سه‌پایه سوار شد، عابران پیاده نیویورک غوطه‌ خوردند و از سر راه کنار رفتند؛ مثل اینکه لنز قرار است یک موشک را از دهانه عظیم خود به بیرون شلیک کند. این برای دنیای جدید، جایی که بسیاری از تسلیم‌شدن در برابر عکاس سر باز می‌زنند، بامزه و تا حد زیادی توی چشم بود.

ویلیامزبورگ، منهتن و پل بروکلین در یک تصویر. برای داشتن نقطه اتکای لازم، لنز را روی شانه‌های یکی از همکاران گذاشتیم

هرجا که ما تجهیزات را نصب کردیم، جمعیتی کوچک اطراف‌مان جمع شدند. بعضی از آن‌ها سوالاتی داشتند و بعضی دیگر با دوربین‌های جیبی کوچک‌شان احساس عدم امنیت می‌کردند. اگر شما صاحب این لنز باشید، باید با حس‌ حسادت‌تان درباره لنزهای دیگر خداحافظی کنید.

بیرون رفتن سوم

«نیویورک تایمز زنگ زده و می‌خواهند یک مقاله درباره این لنز بنویسند». یک لنز کم‌یاب دسته‌دو را برای فروش بگذارید. کل اینترنت شروع به سروصدا می‌کنند؛ و بعد بلافاصله یک روزنامه خوش‌نام محلی زنگ می‌زند و می‌خواهد از لنز عکس بگیرند و درباره آن خبر بنویسند. پس تیم B&H یکبار دیگر به تفرجگاه پل بروکلین رفت تا این‌بار با خبرنگارهای «نیویورک تایمز» یعنی «James Barron»  و عکاس بخش مترو «Chang Lee» ملاقات کند. Lee از دریچه لنز شروع به عکس گرفتن کرد در حالی که Barron سعی می‌کرد از ما درباره آن سوالاتی بپرسد. تا جایی که من متوجه شدم، هم عکاس و هم گزاشگر از قدرت بی‌نظیر لنز جاخورده بودند. درحالی که Chang داشت از اسکله عکس می‌گرفت؛ یک تیم سه‌نفره از هواپیماهای «Osprey» دوملخه نیروی دریایی ایالات متحده، از تیم هوایی HMX-1، با نقش‌های براق بدنه‌شان پدیدار شدند. بهترین زمان‌بندی برای انداختن عکس‌های عالی با لنز Canon.

بعد از جمع کردن وسایل از تفرجگاه، تیم به سمت پل منهتن حرکت کرد. جایی که Lee برنامه داشت تا بر روی پل بروکلین، از مجسمه آزادی در هنگام غروب عکسبرداری کند. John Harris و من لنز را تا حدود یک‌سوم مسافت پل برای عکسبرداری حمل کردیم و من در نیمه‌های راه آرزو می‌کردم که یک دستگاه باربر در جیب عقب خود داشتم. ما به نقطه مشخص‌شده رسیدیم، درحالی که عضلات دست‌مان گرفته بود؛ و آماده شدیم تا تجهیزات را دوباره نصب کنیم. Lee اما از ما خواست که صبر کنیم. من منظره‌های زیادی را دیدم که می‌شد شکار کرد اما او دقیقا می‌دانست که چه می‌خواهد و صبر کافی را داشت تا حدود ۴۵ دقیقا برای نصب دوربین و عکسبرداری صبر کند. این جالب بود که ببینی یک عکاس عصر جدید برای کارش چنین صبری داشته باشد. بعد از غروب، ما در تاریکی وسایل را جمع کردیم و من و Harris لنز را پایین پل بردیم تا آن را کنار بگذاریم؛ و برای آخرین بار با او وداع کنیم.... ...به جز اینکه، «Shutterbug» فردا زنگ زد. آن‌ها هم می‌خواستند یک خبر از دوربین کار کنند. توضیح: این لنز در حال حاضر در فروشگاه B&H با قیمت ۱۸۰هزار دلار (حدود ۶۰۰ میلیون تومان) برای فروش گذاشته شده است. در زیر اطلاعات کاملی از آن را مشاهده می‌کنید:

منبع: Peta Pixel