روش‌های صحیح درست کردن و کنترل آتش در طبیعت
تیم کجارو جمعه، ۱ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۰۰
روشن کردن آتش بخش جدایی‌ناپذیر گشت‌وگذار در خارج از شهر است. هیچ فعالیتی به‌اندازه‌ی نشستن در اطراف آتشی گرم و مطبوع به همراه خانواده و دوستان در آغوش طبیعت، لذت‌بخش نیست. جذابیت مسحورکننده شعله‌های درخشان و هزارنقش، بوی آشنا و دل‌نشین چوب‌های در حال سوختن، تن دادن به گرمای لذت‌بخش یکی از نیروهای قهار طبیعت و صدها دلیل دیگر، روشن کردن آتش را به سنتی جهانی تبدیل کرده است. برای آشنایی با روش‌های برپا کردن آتش با کجارو همراه شوید.
باوجوداینکه به نظر نمی‌رسد برپا کردن آتش نیاز به مهارت یا دستورالعمل خاصی داشته باشد ولی درواقع، این کار چندان آسان نیست و علاوه بر این، خطرهای ناشی از این کار و پیامدهای ناگوار آن، نیازمند دقت زیاد و رعایت کردن یک سری اصول است. در این مطلب به راهکارهای اصولی برای روشن کردن آتش و نکات مهم در کنترل و کاهش خطرات آن می‌پردازیم.
قبل از برافروختن آتش، اطراف را با دقت بررسی کنید. اگر محوطه اطراف شما، پوشیده از علف و گیاهان خشک یا درخت‌های کوتاه با شاخه‌های نزدیک به زمین است، بهتر است منصرف شوید یا در صورت اجبار آتشی کوچک درست کنید. در چنین شرایطی، حتی پرتاب شدن یک جرقه نیز می‌تواند به آتش‌سوزی غیرقابل‌مهاری منجر شود. در هنگام طبیعت‌گردی و گشت‌وگذار در مناطق دورافتاده‌ای که ممنوعیتی رسمی برای روشن کردن آتش در آنها وجود ندارد، در محلی که هیچ نوع ماده‌ی قابل اشتعالی در نزدیکی آن نیست، با تعدادی سنگ یک حلقه‌ی آتش درست کنید. کف حلقه‌ی آتش باید خاک، شن یا قلوه‌سنگ باشد. نگران آلودگی احتمالی خاک نباشید زیرا آتش یک پاک‌کننده و ضدعفونی‌کننده‌ی قدرتمند است. اگر سنگ در دسترس نبود، می‌توانید با انباشته کردن خاک به‌صورت دیواره‌ای حلقوی با ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر، یک تپه‌ی آتش درست کنید. · شاخه‌های باریک خشک با قطر کمتر از ۲.۵ سانتیمتر. · تکه‌های چوب بزرگ به‌عنوان سوخت اصلی برای روشن نگه‌داشتن آتش به مدت‌زمان دلخواه. در محدوده‌های مخصوص کمپینگ بهتر است از چوب‌های محلی استفاده کنید، در بعضی از موارد فروشگاه‌های محلی انواع چوب موردنیاز را عرضه می‌کنند. اگر مسافتی بیش از ۸۰ کیلومتر برای رسیدن به محل کمپینگ طی می‌کنید، چوب موردنیاز خود را به همراه نبرید. در بعضی از کشورها این کار منع قانونی دارد چراکه باعث انتشار انواع آفت‌ها و انگل‌های درختی می‌شود. اگر قصد دارید به شیوه‌ی سنتی و با جستجو در محل چوب موردنیاز را تأمین کنید، فقط شاخ و برگ خشک روی زمین را جمع کنید. حتی شاخه‌های درختان خشک و مرده را قطع نکنید زیرا آنها نیز بخشی از اکوسیستم فعال منطقه هستند و زندگی بسیاری از حیوانات به درختان خشک وابسته است. برای روشن کردن آتش در جنگل از چوب‌های ضخیم‌تر از مچ دست استفاده نکنید. این چوب‌ها به‌ندرت کاملا می‌سوزند و معمولا قسمت داخلی آنها برای مدت زیادی به‌صورت زغال گداخته و غیرقابل‌دیدن باقی می‌ماند که با وزش باد دوباره مشتعل می‌شود. در این روش، شاخه‌های باریک کمتر از ۲.۵ سانتیمتر، به‌صورت مخروطی در اطراف تلی از تراشههای چوب و برگهای خشک در مرکز حلقه‌ی آتش قرار می‌گیرند. تراشه‌ی چوب به‌راحتی آتش گرفته و به‌زودی آتش را به شاخه‌های باریک منتقل می‌کند. با شعله‌ور شدن آتش و افزایش حرارت، می‌توانید به‌تدریج چوب‌های بزرگ را داخل حلقه‌ی آتش بیندازید و تا زمان دلخواه آن را روشن نگه دارید. ابتدا دو تکه از چوب‌های بزرگ را به‌موازات یکدیگر و با فاصله در وسط حلقه‌ی آتش قرار بدهید. در مرحله بعد دو تکه چوب کمی کوچک‌تر را به‌موازات هم با زاویه ۹۰ درجه بر روی ردیف اول بگذارید. فضای خالی وسط چوب‌ها را با تراشه‌ی چوب پرکنید. با همان چیدمان ردیف اول و دوم، چند ردیف دیگر نیز اضافه کنید. برای هر ردیف، چوب‌های کوچک‌تری نسبت به ردیف قبل انتخاب کنید. در آخر روی آن را با تراشه‌ی چوب و چوب‌های نازک بپوشانید. وجود فضای خالی در بین چوب‌ها برای رسیدن اکسیژن به آتش، اهمیت زیادی دارد. در این روش کار را با گذاشتن سه یا چهار تکه بزرگ‌تر چوب در وسط حلقه‌ی آتش به‌صورت چسبیده به هم آغاز کنید. این کار را ادامه دهید ولی برای هر ردیف، چوب‌های کوچک‌تری نسبت به ردیف قبل به کار ببرید. بعد از ۴ یا ۵ لایه، چوب‌های کوچک و تراشههای چوب را بر روی آخرین ردیف بگذارید. ابتدا مقداری تراشه‌ی چوب را آتش زده و به‌آرامی به آن بدمید تا اکسیژن لازم برای شعله‌ور شدن آتش فراهم شود و شدت و حرارت آتش افزایش پیدا کند. در مرحله بعد تراشههای مشتعل را در وسط چوب‌ها قرار دهید و صبر کنید که کاملا خاکستر شوند. در صورت رعایت دقیق همه‌ی مراحل، قبل از خاموش شدن تراشه‌ها، چوب‌های باریک شعله‌ور خواهند شد.
پیدا کردن یا ساختن محل مناسب
آتش در کنار همه مزایا و جنبه‌های مثبت، یکی از نیروهای مخرب طبیعی است و با کوچک‌ترین بی‌دقتی، با سرعتی باورنکردنی گسترش پیدا کرده و به دشمنی غیرقابل‌مهار و مرگبار تبدیل می‌شود. در محوطه‌های مخصوص کمپینگ، فقط در یک محدوده‌ی مشخص و با فاصله زیاد از درخت‌ها و سایر منابع سوختنی، آتش روشن کنید. در بیشتر اقامتگاه‌های مدرن کمپینگ، جایگاه‌های ویژه‌ای برای این کار وجود دارد. روشن کردن آتش در فضایی محدود، به شما اجازه می‌دهد که به‌راحتی آن را کنترل کنید. علاوه بر این همیشه هشدارهای رسمی برای روشن نکردن آتش در مکان‌های مشخص را جدی بگیرید چراکه علاوه بر خطرات احتمالی، در بسیاری از کشورها این کار مجازات سنگین در پی دارد.
قبل از برافروختن آتش، اطراف را با دقت بررسی کنید. اگر محوطه اطراف شما، پوشیده از علف و گیاهان خشک یا درخت‌های کوتاه با شاخه‌های نزدیک به زمین است، بهتر است منصرف شوید یا در صورت اجبار آتشی کوچک درست کنید. در چنین شرایطی، حتی پرتاب شدن یک جرقه نیز می‌تواند به آتش‌سوزی غیرقابل‌مهاری منجر شود. در هنگام طبیعت‌گردی و گشت‌وگذار در مناطق دورافتاده‌ای که ممنوعیتی رسمی برای روشن کردن آتش در آنها وجود ندارد، در محلی که هیچ نوع ماده‌ی قابل اشتعالی در نزدیکی آن نیست، با تعدادی سنگ یک حلقه‌ی آتش درست کنید. کف حلقه‌ی آتش باید خاک، شن یا قلوه‌سنگ باشد. نگران آلودگی احتمالی خاک نباشید زیرا آتش یک پاک‌کننده و ضدعفونی‌کننده‌ی قدرتمند است. اگر سنگ در دسترس نبود، می‌توانید با انباشته کردن خاک به‌صورت دیواره‌ای حلقوی با ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر، یک تپه‌ی آتش درست کنید.جمع‌کردن سوخت مناسب
برای روشن کردن راحت و بدون مشکل آتش، به سه نوع سوخت طبیعی نیاز دارید که به شرح زیر هستند: · برگ خشک، شاخه‌های ظریف درخت، تراشه‌ی چوب و کلا هر نوع ضایعات جنگلی که به‌سرعت شعله‌ور شود.
· شاخه‌های باریک خشک با قطر کمتر از ۲.۵ سانتیمتر. 
· تکه‌های چوب بزرگ به‌عنوان سوخت اصلی برای روشن نگه‌داشتن آتش به مدت‌زمان دلخواه. 
در محدوده‌های مخصوص کمپینگ بهتر است از چوب‌های محلی استفاده کنید، در بعضی از موارد فروشگاه‌های محلی انواع چوب موردنیاز را عرضه می‌کنند. اگر مسافتی بیش از ۸۰ کیلومتر برای رسیدن به محل کمپینگ طی می‌کنید، چوب موردنیاز خود را به همراه نبرید. در بعضی از کشورها این کار منع قانونی دارد چراکه باعث انتشار انواع آفت‌ها و انگل‌های درختی می‌شود. اگر قصد دارید به شیوه‌ی سنتی و با جستجو در محل چوب موردنیاز را تأمین کنید، فقط شاخ و برگ خشک روی زمین را جمع کنید. حتی شاخه‌های درختان خشک و مرده را قطع نکنید زیرا آنها نیز بخشی از اکوسیستم فعال منطقه هستند و زندگی بسیاری از حیوانات به درختان خشک وابسته است. برای روشن کردن آتش در جنگل از چوب‌های ضخیم‌تر از مچ دست استفاده نکنید. این چوب‌ها به‌ندرت کاملا می‌سوزند و معمولا قسمت داخلی آنها برای مدت زیادی به‌صورت زغال گداخته و غیرقابل‌دیدن باقی می‌ماند که با وزش باد دوباره مشتعل می‌شود.روش‌های چیدن چوب
یکی از مراحل لذت‌بخش روشن کردن آتش، چیدن چوب‌ها است که روش‌های مختلفی دارد. سه مورد از پرکاربردترین آنها به شرح زیر هستند:روش خیمه‌ای
در این روش، شاخه‌های باریک کمتر از ۲.۵ سانتیمتر، به‌صورت مخروطی در اطراف تلی از تراشههای چوب و برگهای خشک در مرکز حلقه‌ی آتش قرار می‌گیرند. تراشه‌ی چوب به‌راحتی آتش گرفته و به‌زودی آتش را به شاخه‌های باریک منتقل می‌کند. با شعله‌ور شدن آتش و افزایش حرارت، می‌توانید به‌تدریج چوب‌های بزرگ را داخل حلقه‌ی آتش بیندازید و تا زمان دلخواه آن را روشن نگه دارید.روش کلبه‌ای
ابتدا دو تکه از چوب‌های بزرگ را به‌موازات یکدیگر و با فاصله در وسط حلقه‌ی آتش قرار بدهید. در مرحله بعد دو تکه چوب کمی کوچک‌تر را به‌موازات هم با زاویه ۹۰ درجه بر روی ردیف اول بگذارید. فضای خالی وسط چوب‌ها را با تراشه‌ی چوب پرکنید. با همان چیدمان ردیف اول و دوم، چند ردیف دیگر نیز اضافه کنید. برای هر ردیف، چوب‌های کوچک‌تری نسبت به ردیف قبل انتخاب کنید. در آخر روی آن را با تراشه‌ی چوب و چوب‌های نازک بپوشانید. وجود فضای خالی در بین چوب‌ها برای رسیدن اکسیژن به آتش، اهمیت زیادی دارد.روش وارونه یا هرمی
در این روش کار را با گذاشتن سه یا چهار تکه بزرگ‌تر چوب در وسط حلقه‌ی آتش به‌صورت چسبیده به هم آغاز کنید. این کار را ادامه دهید ولی برای هر ردیف، چوب‌های کوچک‌تری نسبت به ردیف قبل به کار ببرید. بعد از ۴ یا ۵ لایه، چوب‌های کوچک و تراشههای چوب را بر روی آخرین ردیف بگذارید.روشن کردن آتش
طبعا برای روشن کردن آتش در طبیعت به شعله نیاز دارید و وسایل مرسوم ایجاد شعله، مثل کبریت یا فندک معمولی به دلیل حساسیت به رطوبت، باد و ... چندان قابل‌اطمینان نیستند. در هنگام طبیعت‌گردی و کمپینک، بهتر است انواع آتش‌زنه‌های مناسب و قابل‌اطمینان مثل سنگ چخماق منیزیمی یا کبریت ضد آب به همراه داشته باشید.
ابتدا مقداری تراشه‌ی چوب را آتش زده و به‌آرامی به آن بدمید تا اکسیژن لازم برای شعله‌ور شدن آتش فراهم شود و شدت و حرارت آتش افزایش پیدا کند. 
در مرحله بعد تراشههای مشتعل را در وسط چوب‌ها قرار دهید و صبر کنید که کاملا خاکستر شوند. در صورت رعایت دقیق همه‌ی مراحل، قبل از خاموش شدن تراشه‌ها، چوب‌های باریک شعله‌ور خواهند شد.
دیدگاه