مردم کدام کشورها دچار سوء تغذیه هستند؟

یکی از مهم‌ترینِ این منابع، غذا است که در صورت کمبود، موجب بروز مشکلات فراوانی خواهد شد. در کشورهایی که گرسنگی و کمبود غذا یکی از عمده مشکلات مردم است، متأسفانه کودکان بیشتر از دیگر اقشار جامعه رنج می‌برند. با نگاهی بر اطلاعات موجود، متوجه خواهیم شد که «در دسترس بودن غذا»، ضرورتا بر میزان کالری دریافتی روزانه دلالت ندارد. دلیل این موضوع، بیشتر بودن مقدار غذای دور ریز نسبت به غذای دریافتی است.

برای نمونه در آمریکا، میزان غذای در دسترس روزانه برای هر نفر، ۳۷۵۰ کالری است اما زمانی که غذاهای دورریز را از این میزان کم می‌کنیم، متوجه می‌شویم که کالری دریافتی افراد، کمتر از مقدار یاد شده است. با این حال، در کشورهایی که در فهرست ما حاضر هستند، غذای دورریز بسیار کمی وجود دارد و «میزان غذای در دسترس» و «میزان کالری دریافتی روزانه‌ی هر نفر» بسیار نزدیک و تقریبا برابر است. برای این که درک بهتری از این موضوع داشته باشید، ساعات طولانی کار در مزارع کشاورزی را در نظر بگیرید؛ هر فرد برای این که بتواند انرژی لازم برای کار در چنین شرایطی را داشته باشد، بایستی روزانه ۳۵۰۰ کالری غذا دریافت کند. علاوه بر این، کودکان برای رشد بهتر، نیاز به کالری دریافتی بیشتری دارند که در غیر این صورت، با مشکلات سلامتی و بهداشتی روبه‌رو خواهند شد. سیستم دفاعی انسان برای مقابله با شرایط سخت بایستی کالری کافی از طریق غذا دریافت کند که اگر این اتفاق نیفتد، در معرض آسیب‌های جدی قرار خواهد گرفت. اجازه دهید در ادامه با کشورهایی که بیش از هر جای دیگر با مشکل سوء تغذیه دست و پنجه نرم می‌کنند، آشنا شویم.

۱۰. گواتمالا (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۲۴۴)

طبق آخرین اطلاعات به دست رسیده، میزان غذای در دسترس در گوتمالا، برابر با ۲۲۴۴ کالری در هر روز برای هر فرد است. عوامل مختلفی برای کمبود غذا در گوتمالا وجود دارد که برخی از آن‌ها عبارت هستند از: وقوع سیل و خشکسالی‌های پی در پی، فرسایش خاک در پی اتخاذ شیوه‌های نادرست کشاورزی، جنگل‌زدایی و نبود سیاست‌های اقتصادی صحیح برای مدیریت صنعت کشاورزی کشور. در گواتمالا، ۴۹٫۸ درصد از کودکان زیر ۵ سال، دچار سوء تغذیه هستند. زنان و کودکانی که مناطق بسیار خشک و کم آب گواتمالا زندگی می‌کنند، بیش از دیگر اقشار جامعه، در معرض خطر هستند.

۹. سیرالئون (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۱۶۲)

سیرالئون، کشوری در غرب آفریقا که منابع طبیعی غنی و فراوانی دارد، در پی اثرات مخرب جنگ‌های داخلی طولانی از بین رفته است. سیرالئون رتبه‌ی ۸۴ از ۸۸ کشوری که در فهرست «شاخص گرسنگی جهانی» حضور دارند، را به خود اختصاص داده است که نشان از نیاز بالای این کشور به رسیدگی فوری دارد. تقریبا ۴۰ درصد از کودکان این کشور مبتلا به سوء تغذیه‌ی مزمن هستند. طبق پژوهش‌های انجام شده، از هر ۴ کودک در سیرالئون، یک کودک پیش از این که به ۵ سالگی برسد، جان خود را از دست می‌دهد. تقریبا یک چهارم از جمعیت ساکن نواحی روستایی این کشور، به غذای کافی دسترسی ندارند. میزان در دسترس بودن غذا در سیرالئون، روزانه ۲۱۶۲ کالری برای هر نفر است.

۸. تانزانیا (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۱۳۷)

در تانزانیا، ۴۲ درصد از کودکان زیر ۵ سال، دچار سوء تغذیه و مشکلات رشدی هستند. بسیاری از مردم این کشور با سوء تغذیه دست و پنجه نرم می‌کنند و ۱۲ درصد از کودکان ناحیه‌ی زنگبار شرایط تغذیه‌ای خوبی ندارند. یک سوم از کودکان تانزانیایی بین ۶ الی ۵۹ ماه، دچار فقر آهن و ویتامین A هستند. حدودا ۱۸ میلیون نفر از مردم این کشور از کمبود ید در غذاهایشان رنج می‌برند؛ ماده‌ای معدنی که دیگر مردم جهان آن را از طریق نمک مصرف می‌کنند. دختران نوجوان و زنان تانزانیایی نیز شدیدا دچار سوء تغذیه هستند. میزان در دسترس بودن غذا در تانزانیا، روزانه ۲۱۳۷ کالری برای هر نفر است.

۷. ماداگاسکار (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۱۱۷)

تقریبا یک چهارم از مردم ماداگاسکار در نقاطی زندگی می‌کنند که شدیدا در معرض وقوع بلایای طبیعی مانند سیل، خشکسالی و طوفان است. این موضوع، در کنار عوامل دیگری مانند جنگل‌زدایی در مقیاس عظیم و عدم مدیریت صحیح کشاورزی، موجب کمبود غذا در ماداگاسکار شده است. طبق آخرین تحقیقات انجام شده، ۳۵٫۸ درصد از مردم هشت منطقه‌ی روستایی حاضر در این پژوهش‌ها، از کمبود غذا رنج می‌برند. تقریبا ۲ میلیون کودک در ماداگاسکار، دچار سوء تغذیه‌ی مزمن هستند. عدم کشاورزی صحیح، نبود حمایت مالی و تحصیلی و نابرابری جنسی، هر یک به نحوی در کاهش تولید محصولات کشاورزی این کشور دخیل هستند. میزان در دسترس بودن غذا در ماداگاسکار، روزانه ۲۱۱۷ کالری برای هر نفر است.

۶. موزامبیک (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۱۱۲)

بر اساس پژوهش‌های انجام شده در سال ۲۰۰۹، تقریبا ۴۰ درصد از جمعیت موزامبیک دچار سوء تغذیه بوده و امید به زندگی مردم آن در حدود ۴۸ سال است. حدودا ۶۴ درصد از مردم این کشور، دسترسی کافی به غذا ندارند. ابتلای بسیاری از مردم کشورهای آفریقایی به ویروس ایدز نیز از دیگر مشکلات فزاینده‌ی فقر و سوء تغذیه در این نواحی است. موزامبیک شدیدا در معرض خطر وقوع بلایای طبیعی نظیر سیل، خشکسالی و طوفان قرار دارد که در کنار مشکلات دیگری مانند فقر زیاد، عدم کشاورزی صحیح و نبود حمایت مالی با کمبود محصولات کشاورزی و غذا دست و پنجه نرم می‌کند. میزان در دسترس بودن غذا در موزامبیک، روزانه ۲۱۱۲ کالری برای هر نفر است.

۵. اتیوپی (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۰۹۷)

عوامل بسیاری مانند خشکسالی‌های شدید، فرسایش خاک، ضعف زیرساخت‌ها و شیوه‌های ناکارآمد کشاورزی موجب کمبود محصولات کشاورزی و غذا در اتیوپی شده است. میزان در دسترس بودن غذا در اتیوپی، روزانه ۲۰۹۷ کالری برای هر نفر است. طبق اطلاعاتی که از سازمان «برنامه غذایی جهانی» در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، تقریبا ۲۸ درصد از مرگ و میر کودکان این کشور در پی سوء تغذیه اتفاق افتاده است. تقریبا به ۸۱ درصد از موارد سوء تغذیه‌ی کودکان این کشور رسیدگی نمی‌شود و از هر ۵ کودک اهل اتیوپی، ۲ کودک با مشکلات رشدی مواجه می‌شوند. پیامدهای اقتصادی این موضوع نیز بسیار جدی هستند. نرخ بالای مرگ و میر کودکان این کشور، موجب کاهش نیروی کار بزرگسالان آن تا ۸ درصد و کاهش ۱۶٫۵ درصدی تولید ناخالص داخلی‌اش شده است.

۴. کنیا (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۰۹۲)

بر اساس تحقیقات انجام شده‌ی اخیر، تقریبا یک میلیون نفر از مردم کنیا از کمبود غذا رنج می‌برند. میزان در دسترس بودن غذا در این کشور، روزانه ۲۰۹۲ کالری برای هر نفر است. ۲۳۹٫۴۴۶ کودک کنیایی دچار سوء تغذیه‌ی متوسط و ۲۶۰۰ کوک نیز دچار سوء تغذیه‌ی شدید هستند. مشکلات داخلی که موجب پراکندگی جمعیت کنیا شده، شیوع بیماری‌های عفونی، بحران پناهجویان و میزان بالای ابتلای مردم به ویروس ایدز، موجب کاهش شدید غذا در این کشور شده است.

۳. چاد (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۰۷۴)

نبود امکانات بهداشتی مناسب و آب آشامیدنی سالم، به همراه مشکلاتی نظیر وقوع پی‌درپی خشکسالی، موجب کمبود غذا در چاد شده است. تقریبا ۷۹۰٫۰۰۰ نفر از جمعیت چاد، نیاز مبرم به غذا دارند. چاد بیشترین نرخ ابتلا به سوء تغذیه در میان تمامی کشورهای غرب آفریقا را دارد. طبق آخرین تحقیقات، میزان سوء تغذیه‌ی کودکان این کشور در سال ۲۰۱۴، بین ۶٫۸ الی ۱۳٫۳ درصد بوده است. میزان در دسترس بودن غذا در چاد، روزانه ۲۰۷۴ کالری برای هر نفر است.

۲. کنگو (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۲۰۵۶)

شورش‌های مسلحانه، پراکندگی جمعیت و فساد گسترده موجب فقر بیش از ۷۰ درصد از مردم کنگو شده است. علی‌رغم منابع غنی و زمین‌های زراعی فراوان در کنگو، تعداد کثیری از جمعیت این کشور از کمبود شدید غذا رنج می‌برند. در بیش از نیمی از مناطق و شهرهای کنگو، نرخ سوء تغذیه‌ی مردم، برابر با ۱۰ درصد است. نرخ سوء تغذیه‌ی کودکان بین ۶ الی ۵۹ ماه کنگو، ۴۳٫۴ درصد است که رقمی بسیار وحشتناک تلقی می‌شود. میزان در دسترس بودن غذا در کنگو، روزانه ۲۰۵۶ کالری برای هر نفر است.

۱. هائیتی (میزان دریافتی کالری روزانه برای هر فرد: ۱۹۷۶)

هائیتی بیش از هر کشور دیگری در جهان دچار مشکلات غذایی است. آمار و ارقام ترسناکی از بحران غذا در این کشور وجود دارد. گفته می‌شود از هر ۳ شهروند اهل هائیتی، ۲ نفر با درآمد ۲ دلار در روز، مجبور به گذران زندگی هستند. اگرچه کشاورزی، نقش بسیار مهمی در چرخه‌ی اقتصادی هائیتی ایفا می‌کند؛ اما ۸۰ درصد از کالاهای سبد غذایی این کشور یعنی برنج، در پی تولید بسیار شدید محصولات کشاورزی آن، بایستی از طریق واردات تأمین شود. سیستم کشاورزی هائیتی تقریبا کاملا به بارش باران بستگی دارد؛ در واقع، تنها ۱۰ درصد از زمین‌های کشاورزی این کشور آبیاری می‌شوند و آب مابقی زمین‌ها بایستی از بارش باران تأمین شود. از هر سه کودک در هائیتی، یک کودک دچار مشکلات رشدی می‌شود. تقریبا ۱۰۰٫۰۰۰ کودک در این کشور، از سوء تغذیه رنج می‌برند. یک سوم از زنان و کودکان اهل هائیتی مبتلا به کم‌خونی هستند. از این‌رو، هائیتی با کمبود شدید غذا دست و پنجه نرم می‌کند. میزان در دسترس بودن غذا در این کشور، روزانه ۱۹۷۶ کالری برای هر نفر است.