۱۰ ایستگاه قطار زیبای جهان

اینجا چه جایی است؟ یک جنگل کوچک است یا یک باغ گیاه شناسی؟ این پرسش بسیاری از گردشگرانی است که برای اولین بار به بازدید از ایستگاه اصلی راه آهن مادرید می روند. اینجا تنها یک ایستگاه ساده زیر یک سقف شیشه‌ای بزرگ است که این امکان را فراهم کرده تا گیاهان متنوع و رنگارنگ و درختان پالم در آن به سهولت رشد و نمو کنند. محیطی این‌چنینی که شبیه به یک بهشت استوایی است، برای بسیاری از گردشگران، فضایی ایدئال برای نوشیدن چند فنجان قهوه و انتظار برای سوار شدن به قطار مربوط به خود است.

یک ساختمان تاریخی که در فهرست بناهای تاریخی دنیا در یونسکو ثبت شده، در حال حاضر به‌عنوان ایستگاه راه آهن اصلی شهر مومبای مورد استفاده قرار می‌گیرد. نام اولیه این ساختمان زمانی که هند به‌عنوان یکی از مستعمره‌های انگلیس بود، ایستگاه ویکتوریا نام داشت که پس از آن به نام یکی از مشاهیر ملی هند نام‌گذاری شد. یک گنبد چشم‌نواز، برج‌های ترکیبی و بخش های کمانی شکل، ظاهری غیرمعمول را به نمای بیرونی ایستگاه داده‌اند و نمای داخلی آن نیز، بیانگر طرحهای ویکتوریایی است. دکوراسیون این نمای داخلی، شامل کنده کاری‌های چوبی و قاب بندی های زیبای فولادی است. تمام این‌ها انسان را یاد داستان های قدیمی می اندازند.

ایستگاه شیکاگو فقط محلی برای تعویض قطار یا گذراندن وقت بین دو قطار قبلی و بعدی نیست. مدل ساختمان این ایستگاه از نوع رونسانس امریکایی است که در آن نقش برجسته های کلاسیک بسیار باشکوهی ایجاد شده و اکثرا از آن به‌عنوان یک سالن تشریفاتی بزرگ برای برگزاری مراسم و جشن های گوناگون استفاده می‌شود. بنابراین نگران این نباشید که حرکت قطار به تاخیر بیفتد و مجبور باشید زمان بیشتری را در این ایستگاه سپری کنید. کافی است بازدیدی از طبقات سنگ مرمر و اتصالات ساخته شده از فلز برنج آن داشته باشید.

مدت زمان زیادی از تعمیر و بازسازی این ایستگاه در منطقه شمال یورک شایر نمی گذرد و هم‌اکنون هر گردشگری که به این ایستگاه می‌آید شیفته ی یک ایستگاه راه آهن قدیمی بریتانیایی می‌شود. می‌توانید فضای داخلی متناسب با قرن اخیر و مجهز به بسیاری از لوازم شیک و آنتیک را ببینید. اگر بازگشت به فضای نیم قرن قبل یورک شایر در این ایستگاه برایتان کافی نیست، در ماه اکتبر می‌توانید از نمایشگاه سالانه "آخر هفته نظامی (Military Weekend)" بازدید کنید که در آن، محلی ها لباسهای مربوط به دهه چهل میلادی را به تن کرده و به ایستگاه می آیند.

ایستگاهی بر لبه دنیا – جمله ای است که روی یک پوستر نصب شده روی یک قاب چوبی در ورودی ایستگاه قرار دارد. ایستگاه راه آهن یوشوآیا در حاشیه پارک ملی تیه را دل فوئگو قرار داشته که این منطقه در حقیقت انتهایی ترین منطقه قاره آمریکای جنوبی است. بنابراین قابل درک است که چرا در اوایل قرن .....، برای زندانیانی که برای کار در کمپ های کارگری به این مکان آورده می شدند، به‌عنوان آخر دنیا به نظر می‌رسید.

در نگاه اول شاید به نظر نرسد ایستگاه چوم محل مناسبی برای گذراندن وقت و انتظار برای رسیدن قطار باشد. کلبه ای کوچک که در حقیقت همان ایستگاه قطار بوده و اطراف آن را کلبه های نه چندان زیبای دیگری احاطه کرده و در آن نیز چای و غذاهای متنوع دیگر به فروش می‌رسد. اما نگاهی عمیق تر به محیط و صحرای اطراف بسیار لذت‌بخش است. در همین زمان هم، محلی های دوست داشتنی همیشه با شوخی ها و کارهای خود، برای سرگرم کردن مسافران خسته حاضر هستند.

این ایستگاه، مرتفع ترین ایستگاه راه آهن دنیا با ارتفاع ۵۰۵۸ متر از سطح دریا است. در این‌چنین محیطی، برای کسانی که زندگی و بودن در این ارتفاع را تجربه نکرده اند، تنفس سخت خواهد بود و به همین دلیل، خطوط راه آهن سینو- تبتان (Sino-Tibetan)، مسافران را با واگنهای مخصوصی که مجهز به سیستم تأمین اکسیژن هستند جابه‌جا می‌کند. پس از پیاده شدن از قطار در این ایستگاه، عموما انسان های خاصی را نمی‌توان مشاهده کرد زیرا دمای هوا در این محل بسیار سرد بوده و ایستگاه در مکانی خالی از سکنه ساخته شده که از این لحاظ، شبیه به هیچ ایستگاه دیگری در دنیا نیست. اما اگر از سرما هراسی ندارید، تماشای کوه تانگولا به‌خاطر دریاچه ها و یخچال های طبیعی بسیار زیبای آن، ارزش بالایی دارد.

اگر در نظر بعضی از مسافران، استرالیا بهترین مکان به‌خاطر فرودگاه‌های آن باشد، پس باید به دیدار از ایستگاههای راه آهن آن بروند تا نظرشان کاملا تغییر کند. ایستگاه راه آهن نیو ساوث ولز (New South Wales) زمانی در سال ۱۸۸۸ساخته شد که این مکان تنها در حد یک شهر معدنی کوچک بود. امروزه این ایستگاه، بیشتر از طرف گردشگرانی بازدید می‌شود که مشتاق دیدن صحنه هایی زیبا هستند که مهم‌ترین آن در این ایستگاه، نقاشی های دیواری بزرگ آن است. دراینجا دو تصویر وجود دارد که به نظر کاملا واقعی می آیند؛ بدین صورت که به نظر می‌رسد دیوار از دو جهت خراب شده و قطار به داخل وارد می‌شود.

ایستگاه شرقی استانبول از این جهت جالب است که سه طرف آن را آب احاطه کرده و این ایستگاه روی تقریبا ۱۱۰۰پایه ی چوبی که به ته دریا محکم شده‌اند قرار گرفته است. این ایستگاه در سال ۱۹۰۸از طرف ویلهلم دوم (Wilhelm II) قیصر آلمان به سلطان عبدالحمید دوم اهدا شده است. پلکان مرمر آن، به یک سردر بزرگ تاریخی که یک ساعت بزرگ با ساختاری جالب روی آن نصب شده منتهی می‌شود. در سفر به استانبول، اگر وقت کافی داشتید، برای دیدن دکوراسیون شگفت انگیزی از آجر و سفال، به رستورانی در بخش شرقی آن بروید.

احتمالا هیچ ایستگاه قطاری در دنیا، زیبایی منظره‌ای را که این ایستگاه اسپانیولی کوچک دارد را نداشته باشد. اینجا مکانی است برای افرادی که می‌خواهند به بازدید از عمیق ترین دره موجود در این سیاره خاکی بروند. به همین دلیل هیچیک از بازدیدکنندگان و مسافران این ایستگاه، به خاطر تأخیر در حرکت قطار شکایتی نمی کند. مسافران مناظر بسیار زیبایی را در حین عبور از لبه پرتگاهها و در ارتفاع های مختلف برای ساعاتی طولانی مشاهده می‌کنند. در زمان انتظار برای رسیدن قطار نیز می‌توانید از کیک هایی که محلی ها در همان جا می پزند میل کنید یا حتی مقداری هم به‌عنوان سوغات برای خانه ببرید. منبع: Travelvivi