عجایب هفتگانه طبیعی جهان

امیرعلی محمودی | یکشنبه, ۱۴ شهریور ۹۵ ساعت ۱۶:۳۰

اگر عجایب هفت‌گانه‌ی دنیا نشان‌دهنده‌ی هنر بی بدیل بشر باشد، در این صورت، عجایب هفت‌گانه‌ی طبیعی نیز حکایت از معماری بی‌نظیر خدا دارد. فهرست «عجایب هفت‌گانه طبیعی» که پیش روی ما است، در سال ۱۹۹۷ توسط CNN و وب‌سایت Seven Natural Wonders تهیه و تنظیم شده است. این فهرست شامل برخی از مرتفع‌ترین مکان‌های زمین، عمیق‌ترین نقاط اقیانوس، نقاط ناشناخته و بعضی نواحی معروف است که شاید با آن‌ها آشنا باشید.

اگرچه بر سر انتخاب عجایب هفت‌گانه طبیعی، همواره بحث و گفت‌وگو وجود دارد، اما فهرستی که برایتان آماده کرده‌ایم، با اکثریت آراء از جمله زیباترین مکان‌های شناخته شده‌اند.

گرند کنیون (The Grand Canyon)

گرند کنیون

گرند کنیون که طولش به ۴۴۶ کیلومتر می‌رسد، در ایالت آریزونای آمریکا واقع شده و به‌راستی از جمله مکان‌های فوق‌العاده زیبای جهان هستی به شمار می‌رود. عمق دره کنیون ۱۶۰۰ متر و عرض آن در پهناورترین نقطه، به ۲۹ کیلومتر می‌رسد.

این مکان در پی جوش‌وخروش‌های بی‌امان رودخانه کلرادو شکل گرفته است. دانشمندان معتقدند، رودخانه کلرادو در حدود ۱۷ میلیون سال پیش، برای یافتن مسیر خود این مکان را به‌وجود آورده است که دریایی از اطلاعات ارزشمند تاریخ زمین‌شناسی را برای کشف در این سرزمین، در اختیار ما گذاشته است. اگرچه تمهیدات امنیتی بسیاری طی سال‌های اخیر برای جلوگیری از نزدیک شدن گردشگران به اطراف دره کنیون اتخاذ شده، اما هنوز هم بسیاری برای دیدن شگفتی‌های گرند کنیون، به این مکان می‌آیند. مکان‌های ویژه‌ای برای گردشگران در این مکان وجود دارد اما رفتن به تمامی نقاط آن ممکن نیست.

پاریکوتین (Parícutin)

پاریکوتین

پاریکوتین از جمله مکان‌های کمتر شناخته شده‌ی فهرست عجایب هفت‌گانه‌ی طبیعی ما به شمار می‌رود اما درست به‌اندازه‌ی دیگر مکان‌های حاضر در این فهرست، شگفت‌انگیز است. این شگفتی، نمونه‌ی بارزی از یک کوه آتشفشانی مخروطی‌شکل در ایالت میچواکان مکزیک است. چیزی که پاریکوتین را از دیگر آتشفشان‌های دنیا متمایز می‌سازد، شروع به فعالیت آن از سال ۱۹۴۳ تا سال ۱۹۵۲ است که طی آن دانشمندان توانستند برای نخستین بار چرخه‌ی کامل زندگی یک آتشفشان را از تولد تا مرگ از نزدیک مورد مطالعه قرار دهند. طی دورانی که این آتشفشان فعال بود، محققان فرایند کامل فوران آن از شکاف تا کشتزارهای اطرافش را مشاهده کردند. پاریکوتین که به‌مدت ۱۹ سال به فوران خود ادامه داد، در نهایت در سال ۱۹۵۲ خاموش و احتمالاً هرگز فعال نخواهد شد.

شفق قطبی (Aurora)

شفق قطبی

شفق قطبی در هر دو قطب کره زمین قابل‌مشاهده است که با نمایش نورهای زیبایش به «پرتو شمالی» یا «پرتو جنوبی» معروف است. برخلاف دیگر شگفتی‌هایی که در این فهرست قرار دارند، شفق قطبی را می‌توان از مکان‌های مختلفی روی زمین مشاهده کرد. هرچه عرض جغرافیایی مکانی بیشتر باشد، احتمال دیدن این شفق‌ها نیز افزایش می‌یابد.

اگرچه بسیاری از شگفتی‌های طبیعی جهان، روی زمین یا درون دریاها قرار دارند، اما برای دیدن شفق قطبی بایستی به آسمان خیره شد. شفق‌های قطبی نورهای زیبایی هستند که به‌طور طبیعی در آسمان دیده می‌شوند و معمولا در شب و در عرض‌های جغرافیایی قطبی به چشم می‌خورند. آن‌ها در یونوسفر تشکیل می‌شوند و در سپیده‌دم قطبی قابل‌مشاهده هستند. علت ظهور این پدیده، برخورد ذرات باردارِ بادِ خورشیدی و یونیزه شدن مولکول‌های موجود در یون‌سپهر (یونوسفر) زمین است که پس از برخورد با جو زمین، موجب شکل‌گیری نورهای رنگارنگ می‌شود. یون‌کُره یا یونیسفر در بالاترین لایه‌ی جو قرار دارد. این لایه پرتوهای خطرناک فرابنفش و پرتو ایکس خورشید را جذب کرده و مانند سقفی از ورود آن‌ها به زمین جلوگیری می‌کند تا زندگی روی کره زمین امکان‌پذیر شود.

انسان‌ها به‌مدت قرن‌ها به‌دنبال پاسخ و چرایی تابش این نورها بوده‌اند؛ حتی در نوشته‌ها و کتب یونان باستان، اساطیر اسکاندیناوی و قرون‌وسطا نیز به این پدیده اشاره شده است.

آبشار ویکتوریا (Victoria Falls)

آبشار ویکتوریا

رودخانه زامبزی که در مرزهای زامبیا و زیمباوه جاری است، آبشار ۱۰۸ متری ویکتوریا را تشکیل ‌می‌دهد. دیوید لیوینگستن، کاشف مشهور اسکاتلندی در سال ۱۸۵۵ میلادی، اولین کاشف غربی بود که آبشار ویکتوریا را پیدا کرد و آن را به افتخار ملکه ویکتوریا، آبشار ویکتوریا نامید. این آبشار در زبان بومیان منطقه «موسی اوآ تونیا» خوانده می‌شود که به معنی «مه خروشان» است. نام مذکور، هنوز هم مورد استفاده اهالی این ناحیه است و دولت زیمباوه نیز در سال ۲۰۱۳ اعلام کرده که برنامه‌هایی برای تغییر نام رسمی این آبشار دارد.

آبشار ویکتوریا، بزرگ‌ترین یا عریض‌ترین آبشار جهان نیست اما اگر هر دو ویژگی ارتفاع و پهنا را در نظر بگیریم، در این صورت بزرگ‌ترین آبشار دنیا خواهد بود. از جمله مواردی که باید به آن اشاره کنیم، این است که گردشگران طی ماه‌های سپتامبر تا دسامبر، این آبشار را با عنوان «استخر شیطان» خطاب می‌کنند. طی این دوره که سطح آب رودخانه زامبزی پایین می‌آید، با وجود سنگلاخ‌ها شرایط برای شنا کردن در لبه‌ی آبشار فراهم می‌شود. با این حال، شنا کردن در آبشار ویکتوریا به‌هیچ‌وجه امن نیست. در سال‌های اخیر، چندین فقره مرگ نیز در پی غرق شدن در این منطقه گزارش شده است.

بندر ریو دو ژانیرو (Harbor of Rio de Janeiro)

بندر ریو دو ژانیرو

خلیج گوانابارا ۳۱ کیلومتر طول دارد و درست در شرق ریو دو ژانیرو برزیل واقع شده است. بیش از ۱۰۰ جزیره در حوالی این خلیج از جمله جزایر پاکوتا و ویلگانون قرار دارد. این جزیره‌ها از جمله شهرهایی هستند که حمل و نقل در آن‌ها به‌دلیل حفظ هوای پاک، عمدتا با وسایط نقلیه عمومی، دوچرخه یا پیاده‌روی انجام می‌شود.

خلیج گوانابارا زمانی زیست‌بومی بسیار غنی و گوناگون داشت اما طی چند دهه‌ی گذشته، فرایند شهرنشینی موجب تخریب محیط زیست این خلیج زیبا شده است. خوشبختانه به‌دلیل برگزاری مسابقات المپیک در ریو، دولت برای احیای این ناحیه نیز تلاش‌های بسیاری انجام داد. اگرچه هنوز هم تردیدهایی مبنی بر موفقیت‌آمیز بودن برنامه پاکسازی این منطقه وجود دارد، اما مردمِ اینجا و زیست‌شناسان، امید بسیاری به احیای خلیج گوانابارا دارند.

دیواره بزرگ مرجانی (Great Barrier Reef)

دیواره بزرگ مرجانی

این مجموعه بزرگ، شامل بیش از سه هزار صخره و نهصد جزیره مختلف است که به‌صورت نواری در در دریای کورال در شرق ایالت کوئینزلند امتداد یافته‌اند و درمجموع بیش از سیصد هزار کیلومتر گستردگی و ۲۶۰۰ کیلومتر طول دارند. شگفتی این ناحیه را تا زمانی که با چشمان خود نبینید، باور نخواهید کرد. اینکه دیوار بزرگ چین از فضا قابل‌مشاهده است، باوری کاملا غلط است اما طبق گزارش‌ها، چندین ماهواره و چند نفر از فضانوردان موفق به رویت دیواره بزرگ مرجانی از فضا شده‌اند. مرجان‌های کورال از میلیاردها اندام بسیار کوچک تشکیل شده‌اند. «دیواره بزرگ مرجانی» از جاذبه‌های گردشگری استرالیاست و یکی از نمادهای کوئینزلند به شمار می‌آید. شهرهای تانزویل، کَنز و مِکای از شهرهایی هستتند که برای دیدن صخره‌های مرجانی مورد استفاده گردشگران قرار می‌گیرند. این مجموعه در سال ۱۹۸۱ در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. همه ساله، تلاش‌های بسیاری برای حفظ زیست‌بوم این ناحیه صورت می‌گیرد که از جمله‌ی آن می‌توان به احداث «پارک دریایی دیواره بزرگ مرجانی» در سال ۱۹۷۵ اشاره کرد که برای محافظت از دیواره مرجانی و نواحی داخلش ساخته شده است. در سال ۲۰۱۲ اعلام شد که تعداد مرجان‌های دیواره بزرگ مرجانی بزرگ طی ۲۷ سال به نصف کاهش یافته است. به گفته دانشمندان، دلیل کاهش تعداد این صخره‌های دریایی، توفان‌های بسیار و افزایش جمعیت ستاره‌های دریایی است که غذای این مرجان‌ها را می‌مکد. ولی پژوهشگران معتقدند، اگر بتوان ستاره‌های دریایی را تحت کنترل درآورد این دیواره مرجانی مرمت خواهد شد.

قله اورست (Mount Everest)

قله اورست

آخرین مورد از عجایب هفت‌گانه طبیعی حاضر در فهرست ما قله اورست است. قله اورست که در نپال با نام ساگارماتا و در تبت با عنوان کومولانگما شناخته می‌شود، یکی از شگفت‌انگیزترین عجایب روی زمین است. قله اورست با ۸۸۴۸ متر ارتفاع از سطح دریا، بلندترین قله روی زمین است. این کوه در رشته کوه‌های هیمالیا در مرز منطقه ساگارماتای نپال و تبت در کشور چین قرار گرفته ‌است.

اولین تلاش‌ها برای صعود به این قله، توسط کوهنوردان بریتانیایی در دهه ۱۹۲۰ انجام شد. اما اولین صعود موفقیت‌آمیز به قله اورست را ادموند هیلاری اهل نیوزلند و تنزینگ نورگای اهل شرپا (بومی كوهپايه‌هاى جنوبى‌ هيماليا) در سال ۱۹۵۳ رقم زدند.

امروزه، فتح قله‌ی اورست غیرممکن نیست اما برای دستیابی به این هدف، بایستی دارای فیزیک بدنی کاملا آماده بوده و خطرات بالای صعود را نیز به جان خرید. با این حال فتح قله اورست، هنوز هم کار بسیار بزرگی محسوب می‌شود و در میان کوهنوردان چالشی محبوب است.

مطالب مرتبط:

منبع worldatlas

دیدگاه