ریگ یلان در خراسان جنوبی گرمترین نقطه زمین شد
در «ریگ یلان» استان خراسان جنوبی دمای ۷۳٫۵ درجهای به ثبت رسید و این منطقه عنوان «گرم ترین نقطه جهان» را به دست آورد.
در ریگ یلان استان خراسان جنوبی دمای ۷۳٫۵ درجهای ثبت شد؛ به گفته مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی این گرما مزیتی بینظیر برای حوزه گردشگری استان است.
هادی شاهوردی گفت:
طبق نتایج نهایی تحقیقات علمی، گرمترین نقطه در بیابان لوت خراسان جنوبی با ثبت زمینی دمای ۷۳٫۵ (هفتاد و سه و نیم) درجهای به ثبت رسید.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی افزود:
گروهی از محققان دانشگاهها و مؤسسات علمی کشور با همکاری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، پایگاه میراث جهانی و ادارهکل میراث فرهنگی خراسان جنوبی تیرماه سال گذشته در اولین رویداد ثبت زمینی دمای سطح زمین در ایران، به ثبت زمینی دادههای هواشناسی در قسمتی از بیابان لوت واقع در استان پرداختند و دمای سطح زمین در بیابان لوت بهعنوان داغترین نقطه زمین توسط گروهی ۱۰ نفره بهصورت ۲۴ ساعته اندازهگیری شد.
شاهوردی بیان کرد:
پس از بررسیهای نهایی، برداشتهای اولیه و پژوهشهای متعدد، اکنون مشخص شد گرمترین نقطه کره زمین در ریگ یلان، روستای دهسلم، شهرستان مرزی نهبندان در خراسان جنوبی واقع است.
وی یادآور شد:
بر اساس نتایج نهایی بهدست آمده، بیشینه دمای ثبت شده در بین نقاط مورد آزمون ۷۳٫۵ (هفتاد و سه و نیم) است که در ساعت ۱۲:۳۰ بعدازظهر روز ۲۶ تیرماه ۱۴۰۱ ثبت شده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی گفت:
قبل از انجام این پروژه، گرمترین نقطه زمین بر اساس تصاویر ماهورهای مشخص شده در ایران منطقه شهداد در استان کرمان گزارش شده بود که بر اساس مطالعات و پژوهشهای علمی جدید، گرمترین نقطه زمین در خراسان جنوبی است.
شاهوردی اذعان کرد:
ثبت گرمترین نقطه زمین در خراسان جنوبی میتواند منشأ توسعه استان در زمینه گردشگری و جذب توریست باشد؛ چراکه بیابان لوت خراسان جنوبی علاوه بر گرمترین نقطه زمین، بلندترین تپههای ماسهای جهان را دارد و در حاشیه این دمای بالا، تمدن و زندگی، نیز در روستای دهسلم وجود دارد.
بیابان لوت یکی از میراث جهانی یونسکو در ایران است؛ بیابانی وسیع در جنوب شرقی ایران و از جمله بیابانهای فراگرم و خشک جهان که در سه استان خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان و کرمان قرار دارد. کویر لوت در سال ۲۰۱۶ میلادی (۱۳۹۵) بهعنوان اولین اثر طبیعی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.