دیدنی های ایتالیا

در سفر به ایتالیا از کجا دیدن کنیم؟

ایتالیا به‌عنوان زادگاه امپراتوری روم و رنسانس، شاهکارهای هنری و معماری بسیار زیادی را در خود جای داده است و بیش از هر کشور دیگری در جهان، جاذبه‌های ثبت‌شده در یونسکو دارد. جاهای دیدنی ایتالیا فقط به آثار تاریخی خلاصه نمی‌شوند و جاذبه‌های طبیعی فوق‌العاده‌ای همچون دریاچه‌ها، کوه‌ها و سواحل زیبا نیز هر ساله گردشگران را به خود جذب می‌کنند.

کولوسئوم، رم

_{منبع عکس: سایت unsplash.com (عکاس: mathew schwartz)}

«کولوسئوم» (Colosseum) بزرگ‌ترین آمفی‌تئاتری است که توسط امپراتوری روم ساخته شد و بزرگ‌ترین سازه سالم به‌جامانده از آن دوره محسوب می‌شود. این بنای تاریخی در سال ۷۲ میلادی به دست وسپاسیانوس احداث و بعدها طبقه چهارم آن توسط پسر او به این مجموعه اضافه شد. کولوسئوم ظرفیت ۵۰,۰۰۰ تماشاگر را دارد که جایگاه آن‌ها به‌شکل دایره دور میدان قرار گرفته است و مردم زیادی برای تماشای جنگ‌ میان گلادیاتورها و حیوانات وحشی یا جنگ گلادیاتورها با یکدیگر به این آمفی‌تئاتر می‌آمده‌اند.

دو طبقه در زیرزمین این سازه وجود دارد که از تونل‌ها، اتاق‌ها، سلول‌ها و گذرگاه‌ها تشکیل می‌شد و صفحه‌ای چوبی به ابعاد ۸۳ در ۴۸ متر روی آن را می‌پوشاند. این دو طبقه به گلادیاتورها، کارگران، حیوانات وحشی و انبار اختصاص داشت.

کلیسای سانتا ماریا دل فیوره، فلورانس

_{منبع عکس: سایت 2btraveler.ru (عکاس: ناشناس)}

«کلیسای سانتا ماریا دل فیوره» (Duomo di Firenze) یا کلیسای جامع فلورانس یکی از مغروف‌ترین کلیساهای جهان و جاذبه‌ای زیبا در خط افق فلورانس است. این سازه تاریخی که در حدفاصل قرن‌های ۱۳ تا ۱۵ میلادی احداث شد، گنبد بسیار زیبایی به رنگ قرمز دارد و ساخت‌ آن توسط «فیلیپو برونلسکی» (Filippo Brunelleschi) در سال ۱۴۳۴ میلادی به پایان رسید.

روبه‌روی کلیسا، تعمیدگاه باشکوهی قرار دارد که به‌خاطر درهای برنزی اثر «لورنزو گیبرتی» (Lorenzo Ghiberti) مشهور است. این درها به زیبایی هرچه تمام‌تر حکاکی شده‌اند و برای محافظت در برابر هوا، آن‌ها را در «موزه دل اپرا دل دومو» (Museo dell'Opera del Duomo) نگهداری می‌کنند و کپی‌های دقیقی جایگزین آن‌ها شده‌ است.

کانال بزرگ ونیز

_{منبع عکس: سایت cruisetradenews.com (عکاس: ناشناس)}

گاندولاسواری در کانال‌های ونیز سنتی است که گردشگران برای قرن‌ها از آن لذت می‌برند. کانال‌های آب از دیرباز به‌عنوان خیابان‌های اصلی شهر بوده‌اند که با هزارتویی از گذرگاه‌های باریک به یکدیگر متصل می‌شوند. کانال بزرگ ونیز، بزرگ‌ترین و معروف‌ترین آن‌ها است که شکلی شبیه «S» انگلیسی دارد و در مسیر آن می‌توان شاهد باشکوه‌ترین کاخ‌هایی بود که زمانی به ثروتمندترین و قدرتمندترین خانواده‌های ونیزی تعلق داشتند.

برج کج پیزا

_{منبع عکس: سایت 5minutidinglese.it (عکاس: ناشناس)}

«برج کج پیزا» (Torre pendente di Pisa) یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر پیزا است که شهرت جهانی آن نه به‌واسطه یک طراحی باشکوه، بلکه از نقصی ساختاری ناشی می‌شود. کار روی برج در قرن ۱۱۰۰ آغاز شد و نشست زمین و متعاقبا انحراف سازه زمانی رخ داد که ساخت برج به طبقه سوم رسیده بود.

این برج در طول قرن‌ها کج‌تر شده است و پیش‌بینی می‌شد که تا سال ۲۰۰۰ میلادی به‌طور کامل فروبریزد؛ اتفاقی که به وقوع نپیوست و امروزه گردشگران می‌توانند از پله‌های آن بالا بروند و از تماشای چشم‌انداز شهر لذت ببرند.

پانتئون، رم

_{منبع عکس: سایت science.howstuffworks.com (عکاس: ناشناس)}

«پانتئون» (Pantheon) یکی از دستاوردهای معماری امپراتوری روم به حساب می‌آید که به‌خوبی حفظ شده است. گنبد عظیمی در این سازه وجود دارد که به‌خاطر حفره‌ای به نام چشم پانتئون مشهور است و تنها منبع نور و راه ارتباطی معبد با خدایان محسوب می‌شد. ویژگی درخورتوجه این گنبد را می‌توان رعایت تناسب قطر با ارتفاع آن از کف دانست که برابر هستند.

مصالح این سازه شباهت زیادی به بتن دارند و در طول قرن‌ها از آسیب در امان مانده‌اند. ۱۶ ستون عظیم این بنا که هر یک ۶۰ تن وزن دارند، از مصر به این محل آورده و در ایوان پانتئون نصب شده‌اند. 

پس از اینکه پادشاهان مسیحی استفاده از معبد بت‌پرستان به‌عنوان کلیسا را ممنوع کردند، پانتئون بلااستفاده ماند؛ تا اینکه پاپ در سال ۶۰۹ میلادی آن را مقدس اعلام کرد. علاوه بر پادشاهان ایتالیایی، رافائل نقاش دوره رنسانس و دیگر بزرگان ایتالیایی در پانتئون به خاک سپرده شده‌اند.

فواره تروی، رم

_{منبع عکس: سایت travelandleisure.com (عکاس: ناشناس)}

«فواره تروی»‌ (Fontana di Trevi) که با فیلم‌های متعددی همچون «سه سکه در چشمه» و «لیزی مک‌گوایر» به شهرت زیادی رسید، همواره در برنامه بازدید گردشگران از رم قرار دارد. بسیاری از افراد بر این عقیده هستند که اگر سکه‌ای را با دست راست از روی شانه چپ به داخل حوض بیندازند، قطعا دوباره به رم سفر خواهند کرد؛ سنتی که ریشه آن مشخص نیست.

فواره تروی از قرن اول قبل از میلاد به‌عنوان منبع آب عمومی مورد استفاده بود و به یک قنات وصل می‌شد. پاپ اوربان هشتم در سال ۱۶۲۹ به‌دنبال فواره‌ای جذاب‌تر بود و از «جیان لورنزو برنینی» (Gian Lorenzo Bernini)، مجسمه‌ساز و معمار معروف ایتالیایی خواست تا تغییراتی در آن ایجاد کند؛ اما با مرگ پاپ، طرح برنینی متوقف ماند و هرگز ساخته نشد. در نهایت طرح کنونی فواره که شامل نپتون (خدای دریا)، اسب‌ها و صدف‌ها می‌شود، در سال ۱۷۵۱ میلادی توسط «نیکولو سالوی» (Nicolo Salvi) انجام شد.

جزیره کاپری

_{منبع عکس: سایت au.hotels.com (عکاس: ناشناس)}

جزیره کوچک «کاپری» (Capri) جزو بهترین مقاصد گردشگری در منطقه‌ «کامپانیا» است که امروزه، هنرمندان معروف و گردشگران زیادی با هدف تماشای مناظر زیبا و استراحت در هتل‌های رو به دریا، به آن سفر می‌کنند.

غار آبی یکی از پربازدیدترین جاذبه‌های این جزیره و از جمله غارهای دریایی محسوب می‌شود که بهترین راه بازدید از آن از طریق تورهای قایق‌سواری در اطراف جزیره است. کاخ جویز با وسعت ۱۸,۰۰۰ متر مربع از بزرگ‌ترین کاخ‌های جزیره کاپری به حساب می‌آید که ارزش بازدید دارد. صخره‌ای به ارتفاع ۲۷۴ متر به نام «پرتگاه تیبری» در نزدیکی کاخ قرار دارد و گفته می‌شود اگر امپراتور از دست خدمتکاری ناراضی بود، او را از آنجا به پایین پرتاب می‌کرد. از دیگر جاهای دیدنی کاپری می‌توان به بوستان آگوستو، میدان اومبرتو، طاق‌نمای طبیعی، صومعه سن جاکومو، کلیسای سانتو استفانو و... اشاره کرد.

پل ریالتو،‌ ونیز

_{منبع عکس: سایت structurae.net (عکاس: ناشناس)}

«پل ریالتو» ‌(Ponte di Rialto) روی بیش از ۱۰,۰۰۰ پایه چوبی قرار گرفته که از زمان ساخت آن در سال ۱۵۸۸ بر جای مانده است. این پل سنگی نه‌تنها نمادی از ونیز محسوب می‌شود، بلکه رابط بین دو طرف شهر است. پل ریالتو تا پیش از ساخت پل آکادمیا در سال ۱۸۵۴ میلادی، تنها راه عبور از کانال بزرگ با پای پیاده بود و امروزه همچنان شلوغ‌ترین پل ونیز به حساب می‌آید.

معمار پل در رقابتی تنگاتنگ با افراد سرشناسی مانند میکل‌آنژ توانست برنده مسابقه طراحی پل شود. او پلی با سه پیاده‌راه طراحی کرد که در حال حاضر، دو قسمت بیرونی همیشه مملو از گردشگرانی است که چشم‌انداز کانال بزرگ و قایق‌های آن را تماشا می‌کنند. مسیر وسیع‌تر در مرکز نیز با مغازه‌های کوچک بدلیجات، پارچه‌های کتان، شیشه‌های نقاشی شده و... خودنمایی می‌کند.

کلیسای جامع میلان

_{منبع عکس: سایت duomomilano.it (عکاس: ناشناس)}

«کلیسای جامع میلان» (Duomo di Milano) از بزرگ‌ترین کلیساهای جهان و احتمالا بهترین نمونه از سبک گوتیک به حساب می‌آید که حدودا در طول ۶ قرن ساخته شد. نمای بیرونی کلیسای جامع ۲,۲۴۵ مجسمه مرمری دارد و مزین به ۱۳۵ منار حکاکی شده است. یکی از مجسمه‌های جالب این کلیسا تندیس «سن برتولما» (St. Bartholomew Flayed) است که هر بیننده‌ای را مبهوت خود می‌کند.

سقف سربه‌فلک‌کشیده سالن اصلی روی ۵۲ ستون عظیم قرار دارد و با نگاهی به اطراف می‌توان پنجره‌های بزرگی با شیشه‌های رنگی زیبا و کف مرمری به رنگ‌های سفید، سیاه و قرمز را مشاهده کرد.

کلیسای سن مارکو، ونیز

_{منبع عکس: سایت walksofitaly.com (عکاس: ناشناس)}

«کلیسای سن مارکو» (Basilica di San Marco) جزو مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری ونیز و یک اثر هنری است که سبک‌های مختلف معماری به‌خصوص معماری بیزانس در آن به چشم‌ می‌خورد. از جذابیت‌های این کلیسا باید به موزاییک‌‌کاری گنبدها، طاق‌ها و محراب بلند مزین به طلا و جواهرات اشاره کرد. در صورتی که به ایوان کلیسا بروید و در میان اسب‌های نمادین آن بایستید، می‌توانید مناظری فراموش‌نشدنی از میدان سن مارکو و برج ساعت را به نظاره بنشینید. در ادامه به کاخ دوج در کنار کلیسا سر بزنید که مملو از شاهکارهای هنری ایتالیا است.

ساحل آمالفی

_{منبع عکس: سایت livingnomads.com (عکاس: ناشناس)}

«ساحل آمالفی» (Costiera amalfitana) یک خط ساحلی دیدنی در امتداد شبه‌جزیره سورنتین در جنوب ناپل و سورنتو است. پوزیتانو و آمالفی شهرهای اصلی این منطقه هستند و می‌توانید با قایق به شهرهای مختلف سر بزنید یا با خودرو به ساحل بروید و از طبیعت و آرامش آن استفاده کنید. علاوه بر این، مسیرهای پیاده‌روی متعددی در سراسر ساحل کشیده شده است که انتخابی ایدئال برای گشت‌وگذار هستند؛ به‌ویژه مسیر «Sentiero degli Dei» به‌معنای «مسیر پیاده‌روی خدایان» که در انتهای بخش غربی پوزیتانو قرار دارد.

دریاچه کومو، میلان

_{منبع عکس: سایت fullsuitcase.com (عکاس: ناشناس)}

«دریاچه کومو»‌ (Lago di Como) که توسط کوه‌ها احاطه شده است و شهرهای کوچک زیبایی در اطراف آن قرار گرفته‌اند، در زمان رومی‌ها محل اقامت ثروتمندان بود. یکی از این شهرها، شهر کوچک کومو در کنار دریاچه است که با قطار، فاصله کوتاهی تا میلان دارد.

ساحل دریاچه به‌واسطه آب‌وهوای بسیار مطبوع مملو از باغ است؛ موضوعی که برای بسیاری از گردشگران جذابیت دارد. ویلاها و کاخ‌های باشکوهی در امتداد ساحل جنگلی کومو قرار گرفته‌اند که برخی از آن‌ها به روی علاقه‌مندان باز هستند. صومعه‌ای متعلق به قرن یازدهم میلادی در این منطقه وجود دارد که بازدید از آن خالی از لطف نخواهد بود. در نهایت با قایق‌های تفریحی گشتی در دریاچه بزنید و از جاذبه‌های کنار دریاچه بازدید کنید.

چینکو تره، جنوآ

_{منبع عکس: سایت madefortravellers.com (عکاس: ناشناس)}

«چینکو تره» (Cinque Terre) منطقه ساحلی معروفی با تپه‌ها و صخره‌های مشرف به مدیترانه است که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. پنج روستای زیبا به نام‌های «مانارولا» (Manarola)، «ریوماجوره» (Riomaggiore)، «ورناتزا» (Vernazza)، «کورنیلیا» (Corniglia) و «مونتروسو» (Monterosso) در این منطقه وجود دارد که دسترسی به آن‌ها از راه‌های مختلفی نظیر مسیر ریلی، جاده‌ای باریک و زیبا و مسیرهای پیاده‌روی امکان‌پذیر است. پیاده‌روی بین روستاها یکی از پرطرفدارترین تفریحات گردشگران است که به آن‌ها فرصت تماشای چشم‌اندازهای طبیعی را می‌دهد.

گالری اوفیتسی، فلورانس

_{منبع عکس: سایت fattiretours.com (عکاس: ناشناس)}

«گالری اوفیتسی» (Galleria degli Uffizi) از معروف‌ترین موزه‌های هنری جهان و مقصدی ایدئال برای آشنایی با تاریخ هنر رنسانس ایتالیا به حساب می‌آید که آثار ارزشمند هنرمندانی مانند میکل‌آنژ، رافائل، پیرو دلا فرانچسکا، مدیچی و... را در خود جای داده است.

بزرگ‌ترین گنجینه این گالری، مجموعه نقاشی‌هایی است که تکامل نقاشی از قرن ۱۴ تا ۱۶ میلادی را به نمایش می‌گذارند. در این محل می‌توانید اولین تجربه‌ها در زمینه استفاده از پرسپکتیو و همچنین برخی از اولین پرتره‌ها را ببینید که نقاشان فراتر از هنر مذهبی حرکت کرده‌اند. گوشه‌ای از اولین کاربردهای پس‌زمینه‌ طبیعت‌ و منظره در هنر مذهبی نیز در این گالری به چشم می‌خورد.

ویرانه‌های پمپی، ناپل

_{منبع عکس: سایت alongdustyroads.com (عکاس: ناشناس)}

«پمپی» یا «پمپئی» (Pompeii) در دامنه‌ «کوه وزوویو» (Mount Vesuvius) قرار دارد؛ کوهی آتشفشانی که با فوران خود، این شهر باستانی را در زیر حاکستر مدفون کرد و چندین قرن کاوش منجر به کشف بقایای خانه‌ها، بازارها، حمام‌ها، معابد، تئاترها، خیابان‌ها و بقایای انسان‌ها شد. امروزه می‌توانید با قدم زدن در ویرانه خیابان‌هایی که روزگاری محل تردد ارابه‌ها و درشکه‌ها بودند، شاهد مهندسی‌ رومی‌ها در بیش از ۲۰۰۰ سال پیش باشید.

در موزه‌ «آنتیکواریوم» (Antiquarium) در شهر پمپی از آثاری بازدید کنید که به‌خاطر شکنندگی یا جلوگیری از هوازدگی در این محل نگهداری می‌شوند. از جمله این آثار می‌توان به وسایل زندگی روزمره، کوزه‌، مجسمه‌های گچی و... اشاره کرد. فروم به‌عنوان میدان اصلی یکی از جذاب‌ترین بخش‌های پمپی است که در اطراف آن زیارتگاه‌های مختلف، تالار فروش پشم و مجلس سنا دیده می‌شود.

شهر حفاری‌شده «هرکولانیوم» که در نزدیکی پمپی قرار دارد، در سال ۷۹ میلادی در اثر فوران مشابهی ویران شد؛ اما گدازه‌ها و خاکستر، بقایای آن را برای قرن‌ها به‌خوبی حفظ کردند.

فروم رومی، رم

_{منبع عکس: سایت au.hotels.com (عکاس: ناشناس)}

«فروم رومی» (Foro Romano)، جاذبه‌ای تاریخی است و برای درک شکل اولیه و کاربری آن، به راهنمای خوب یا قدری قوه تخیل نیاز دارید. فروم به فضای روباز بزرگ یا همان میدان مرکزی شهر در شهرهای امپراتوری روم گفته می‌شد که برای دادوستد، تماشای مسابقات گلادیاتورها و... به کار می‌رفت.

ابتدا معابد و سپس ساختمان‌های عمومی در این محل ساخته شدند و خیلی زود این محل به‌عنوان مرکز دولتی روم مورد استفاده قرار گرفت. با ساخت بازار، تجارت رونق گرفت و فروم به‌تدریج به مرکز زندگی مردم در شهر و در نهایت امپراتوری روم تبدیل شد.

کاوش‌های باستان‌شناسی در فروم رومی در سال ۱۸۰۳ کلید خورد و ۱۰۰ سال طول کشید تا به‌طور کامل حفاری شود. امروزه با گذشت هزاران سال، تنها ستون‌ها، پایه‌های معابد، سالن‌های بازار، دادگاه‌ها و ساختمان‌های عمومی باقی مانده‌اند.

کلیسای سن ویتال، راونا

_{منبع عکس: سایت velvetescape.com (عکاس: ناشناس)}

از سال ۴۰۲ میلادی که امپراتور هونوریوس دربار خود را از میلان به راونا منتقل کرد، این منطقه پایتخت امپراتوری روم غربی بود. هونوریوس و خواهرش، روند تبدیل راونا به مرکزی برای هنر موزاییک‌کاری بیزانسی را آغاز کردند؛ تلاشی که در زمان سلطنت تئودوریک کبیر ادامه یافت.

امروزه می‌توان نتیجه اقدامات آن‌ها را در کلیساها و بناهای تاریخی باشکوه نظیر «کلیسای سن ویتال» (Basilica di San Vitale) مشاهده کرد. گنبد سن ویتاله چنان هنرمندانه با موزاییک‌های بسیار کوچک تزیین شده است که گویی تصاویر آن با قلموی ظریف یک نقاش به تصویر کشیده شده‌اند. در شهری که مملو از هنرهای مذهبی غنی به سبک بیزانسی است، موزاییک‌های سن ویتاله برای دو صحنه خاص متمایز و مطرح هستند: تابلوهایی که امپراتور ژوستینین و همسرش تئودورا را به‌همراه درباریانشان به تصویر می‌کشند و به‌خاطر لباس‌های سلطنتی بیزانسی موردتوجه قرار گرفته‌اند.

سیویتا دی باگنوگریو، ویترو

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Catherine Kerr)}

ویترو شهری در ناحیه لاتزیو در کشور ایتالیا است. سیویتا بخشی از شهر ویترو است که در حدود ۲۵۰۰ سال پیش تاسیس شده است. این شهر روی فلات سنگی مشرف به دره رود تیبر در مرکز ایتالیا قرار دارد. در حال حاضر سیویتا در معرض فرسایش شدید و تخریب قرار دارد. این شهر در سال ۲۰۰۶ در لیست آثار جهانی قرار گرفت.

پونته وکیو، فلورانس

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Faruk Kaymak)}

پونته وکیو پل قوسی سنگی متعلق به قرون‌وسطی در فلورانس ایتالیا است که روی رود آرنو قرار دارد. این پل به‌دلیل بازارچه قدیمی‌اش مشهور است که در گذشته متعلق به قصاب‌ها بوده و در حال حاضر مخصوص صنف جواهرفروشان است.

پوزیتانو، سالرنو

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Sebastian Leonhardt)}

پوزیتانو کومونه‌ای در ایتالیا است که در استان سالرنو قرار دارد. کومونه به یکی از تقسیمات کشوری اصلی رایج در ایتالیا گفته می‌شود. ایتالیا ۲۰ ناحیه دارد که در هر ناحیه استان‌ها و کومونه ها وجود دارند. پوزیتانو را می‌توان جواهر دریای مدیترانه در قسمت جنوبی ساحل ساکرینو دانست.

توسکانی

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Lennart Hellwig)}

منطقه توسکانی که در مرکز ایتالیا قرار دارد، روستاهای زیبایی را در دل خود جا داده است. زندگی در روستاهای منطقه توسکانی جاری است و هرساله در جزایر و سواحل این منطقه جشنواره‌های متعددی برگزار می‌شود.

ماترا، باسیلیکاتا 

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Luca Micheli)}

شهر ماترا یا مترا در ناحیه باسیلیکاتا در کشور ایتالیا قرار دارد. این شهر باستانی در جنوب ایتالیا قرار دارد و مرکز تاریخی این بخش شناخته می‌شود. در گذشته بازدید گردشگران از این منطقه بسیار کم بود، ولی امروز ماترا یا مترا به یکی از پربازدیدترین مکان‌های ایتالیا تبدیل‌شده است.

پارک باستان‌ شناسی ناپولیس، سیراکوز 

_{منبع عکس: وب‌سایت archaeology-travel.com (عکاس: نامشخص)}

پارک باستان‌شناسی ناپولیس در سیراکوز قرار دارد که بخشی از مهم‌ترین خرابه‌های رم باستان در آن قرار دارد. از برجسته‌ترین بناها می‌توان به تئاتر لاتومیا دل پارادایس اشاره کرد که متعلق به قرن پنجم قبل از میلاد است.

جزایر آیولین

_{منبع عکس: وب‌سایت seeplaces.com (عکاس: نامشخص)}

جزایر آیولین مجمع‌الجزایر آتشفشانی در دریای تیرنی در شمال سیسیل است که به نام آپولوس خدای باد نام‌گذاری شده است. پانارئا یکی از جزایر مجموعه جزایر آیولین است که در شمال شرقی سیسیل قرار دارد. خیابان‌های سفیدپوش این جزیره، قایق‌های کوچک با بادبان‌های زیبا تنها بخشی از جاذبه‌های این جزیره زیبا است. فصل تابستان یکی از دل‌انگیزترین اوقات برای سفر به جزیره پانارئا است.

جزیره سالینا یکی دیگر از جزایر مجمع‌الجزایر آیولین است که در واقع به‌عنوان بزرگ‌ترین جزیره اقیانوس آرام در شمال شرقی سیسیل شناخته می‌شود. دو آتشفشان اصلی این جزیره عبارت‌اند از آتشفشان مونته دای پورری با ۵۶۰ متر ارتفاع و دیگری مونت فسا دل فلکی با ۹۶۲ متر ارتفاع. این آتشفشان‌ها در حال حاضر غیرفعال هستند. دامنه کوه‌های جزیره سالینا محلی مناسب برای کاشت انگور و زیتون است.

وولکانو نیز جزیره آتشفشانی در دریای تیرنی ایتالیا است که در ۲۵ کیلومتری شمال سیسیل، در جنوبی‌ترین نقطه جزایر آیولین قرار دارد. این جزیره ۲۱ کیلومتر مربع مساحت دارد و ۵۰۱ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

کالاسابینا، جزیره آسینارا

_{منبع عکس: وب‌سایت sardegnaturismo.it (عکاس: نامشخص)}

جزیره آسینارا، جزیره‌ای خاص در ناحیه شمال غربی سادرینا است که مساحتی برابر با ۵۲ کیلومتر مربع دارد. تپه‌های سنگی آسینارا یکی از مراکز مهم برای تامین مواد معدنی است و جز ذخایر طبیعی ایتالیا محسوب می‌شود. این منطقه در گذشته از امنیت کافی برای بازدید برخوردار نبود، ولی در سال‌های اخیر جزیره آسینارا به یکی از توریستی‌ترین جزایر ایتالیا تبدیل شده است.

دریاچه ایسو، لمباردی

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Salmen Bejaoui)}

دریاچه ایسو چهارمین دریاچه بزرگ لومباردی است که در شمال ایتالیا قرار دارد. این دریاچه یکی از زیباترین دریاچه‌های ایتالیا است که سالانه هزاران توریست برای بازدید از آن به لومباردی می‌آیند.

لانگه، پیدمونت

_{منبع عکس: وب‌سایت wantedinmilan.com (عکاس: نامشخص)}

پیمونت یکی از ۲۰ ناحیه ایتالیا است که مساحتی برابر با ۲۵۳۹۹ کیلومتر مربع و جمعیتی برابر با ۴٫۴ میلیون نفر دارد و زبان گویش آن‌ها پیمونتی است. لانگه بخشی در ناحیه پیمونت است که به قارچ‌های سفیدش مشهور است.

آبشار کاسکاتا دل مارمور، ترنی

_{منبع عکس: وب‌سایت valledelbelvedere.com (عکاس: نامشخص)}

ترنی یکی از شهرهای باستانی ایتالیا و مرکز استان ترنی اومبریا است. آبشار کاسکاتا دل مارمور که ارتفاعی برابر با ۱۶۵ متر دارد. این آبشار در ابتدای رودخانه ولینو است و بخشی از برق منطقه از فشار آب آبشار تهیه می‌شود.

وال دورچا، توسکانی

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Samuele Bertoli)}

وال دورچا یا والدورچا منطقه‌ای در توسکانی مرکز ایتالیا است که گستره‌ای از تپه‌های جنوب سیه نا تا مونته آمیاتا را شامل می‌شود. این مکان به‌عنوان منابع طبیعی در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. دره‌های سرسبز این منطقه معروف است و توریست‌های زیادی را به این منطقه می‌کشاند.

جزایر پونزا، مجمع‌ الجزایر پونتین

_{منبع عکس: وب‌سایت tripadvisor (عکاس: Andreas H)}

جزایر پونیتن در دریای تیرین در غرب قرار دارد و شامل جزیره‌های پونزا، زانونه، پالمارولا، گاوی، ونتونته و سانتو استفانو می‌شود. مناظر زیبای این جزایر به‌عنوان زیباترین منطقه توریستی در غرب ایتالیا شناخته می‌شود.

کوه اتنا، سیسیل

_{منبع عکس: وب‌سایت forbes.com (عکاس: Andreas H)}

اتنا کوه آتشفشانی در شمال شرقی جزیره سیسیل است که از مرتفع‌ترین کوه‌های اروپا است و ۳۳۵۰ متر از سطح دریا فاصله دارد. این آتشفشان از فعال‌ترین آتشفشان های دنیا شناخته می‌شود و سابقه فوران آن به ۳۵۰۰ سال پیش‌برمی گردد.

پارک ملی سیرسئو، لاتینا

_{منبع عکس: وب‌سایت italia.it (عکاس: نامشخص)}

پارک ملی سیرسئو در ۱۰۰ کیلومتری جنوب شرقی رم قرار دارد و به ساحل آنزویو منتهی می‌شود و این منطقه شامل جزیره‌ای به نام زانونه می‌شود.

چتونا، سیه نا

_{منبع عکس: وب‌سایت e-borghi.com (عکاس: نامشخص)}

چتونا کومونه ای در ایتالیا است که در استان سیه نا قرار دارد. چتونا مساحتی برابر با ۵۳٫۱۷ کیلومتری مربع دارد و ۳۵۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است. فروش زیتون در این منطقه رونق دارد.

کوه سوریت، رود تیبر

_{منبع عکس: وب‌سایت peakvisor.com (عکاس: نامشخص)}

رود تیبر سومین رو طولانی ایتالیا است که از کوه‌های آپنین در امیلیا رومانیا سرچشمه می‌گیرد و به دریای تیرانی می‌ریزد. کوه سوریت شش قله اصلی دارد و در شمال منطقه واقع شده است.

بولتسانو، تیرول جنوبی

_{منبع عکس: وب‌سایت winkitaly.com (عکاس: نامشخص)}

بولتسانو شهری در شمال ایتالیا است که در رشته‌کوه‌های آلپ در میان اتریش و ایتالیا قرار دارد. این شهر در سال‌های ۲۰۱۰ ،۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ به‌عنوان بهترین شهر ایتالیا برای زندگی شناخته شده  نرخ اشتغال‌زایی در این شهر بسیار بالا است.

پارک باستان‌ شناسی سلینوته، سیسیل

_{منبع عکس: وب‌سایت thethinkingtraveller.com (عکاس: نامشخص)}

قدم‌به‌قدم ایتالیا تاریخی را در دل خود پنهان کرده است. پارک باستان‌شناسی سلینوته یکی از زیباترین پارک‌های باستان‌شناسی سیسیل است که ۵ معبد زیبا از جمله معبد هرا در آن قرار دارد.

دولومیت

_{منبع عکس: unsplash (عکاس: Jan Valečka)}

دولومیت رشته‌کوهی در شمال شرقی ایتالیا است که بخشی از آلپ است و در غرب رود آدیجه تا رود پیتوه امتداد دارد. رشته‌کوه قله‌های بلندی دارد و در جنگ جهانی اول محل مبارزه نیروهای ایتالیایی با ارتش مجارستان بوده است.

گروتا جیگانته، تریسته  

_{منبع عکس: وب‌سایت turismofvg.it (عکاس: نامشخص)}

گروتا جیگانته یا غار بزرگ در شهر تریسته در شمال شرقی ایتالیا قرار دارد، بندری هم با این نام در شمال شرقی کشور ایتالیا قرار دارد. این غار یکی از بزرگ‌ترین غارهای کشور ایتالیا است که داخل آن با استالاکتیت ها و استالاگمیت های زیبایی پوشیده شده است. این غار اولین بار در سال ۱۸۴۰ کشف شد و در سال ۱۹۰۸ بازدید برای عموم آزاد شد. وردی غار ۱٫۷ متر ارتفاع دارد و ۱۳۰ متر طول و عرض دهانه غار هم ۶۵ متر است.

آمفی تئاتر باستانی تاورمینا، سیسیل

_{منبع عکس: وب‌سایت sicily.co.uk (عکاس: نامشخص)}

تاورمینا بخشی از ساحل شرقی سیسیل است که سایه کوه اتنا روی آن افتاده است. این منطقه در کنار قدمت، از زیبایی منحصربه‌فردی برخوردار است.

_{نویسندگان: صدیقه شجاعی، فاطمه محمدی}