دیدنی های بلغارستان

در سفر به بلغارستان از کجا دیدن کنیم؟

بلغارستان در جنوب شرق قاره اروپا کشوری با چشم‌اندازهای بی‌نظیر، فرهنگ غنی و زیبایی‌های طبیعی است که قدمت سکونت انسان در آن به ۴۰,۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. جاهای دیدنی بلغارستان از قله‌های صخره‌ای مرتفع رشته کوه‌های بالکان (شمال و مرکز)، ردوپه (شرق و جنوب)، ریلا و پیرین، پارک‌های ملی (زیستگاه حیوانات در معرض انقراض) و سواحل شنی در حاشیه دریای سیاه گرفته تا بناهای تاریخی به جا مانده از دوره حکومت شوروی، هر سال میلیون‌ها گردشگر داخلی و خارجی را به‌سمت این کشور می‌کشانند. 

شهر وارنا

_{منبع عکس: itinari.com. عکاس: ناشناس}

وارنا، سومین شهر بزرگ بلغارستان است که بر کرانه دریای سیاه در نزدیکی دریاچه وارنا قرار دارد و یکی از بندرگاه‌های مهم بخش شرقی کشور به شمار می‌رود. وارنا مقصد محبوب تابستانی برای گردشگران داخلی به‌خصوص شهروندان صوفیه و پلوودیف و گردشگران خارجی است؛ به‌طوری که بسیاری وارنا را مشهورترین مقصد گردشگری بلغارستان می‌دانند. پیشینه غنی، ویرانه‌های حمام‌های رومی، معماری استادانه ارتدکس در بناهایی نظیر کلیسای جامع خوابگاه مادر خدا، سواحل شنی، رستوران‌های غذای دریایی، کافه‌ها، گشت کشتی‌های تفریحی با برنامه‌های مهیج موسیقی زنده و رقص و مراکز خرید مدرن با ارائه برندهای معتبر از جذابیت‌های این شهر هستند؛ شهری که بازدید از آن به افراد علاقه‌مند به تاریخ و همچنین افراد جویای ورزش‌های آبی و آفتاب گرفتن به‌شدت توصیه می‌شود.

باغ دریایی (باغی سرسبز و باصفا در کنار ساحل)، موزه باستان‌شناسی وارنا، غار صومعه وارنا، کلیسای جامع مشهور وارنا (نماد شهر)، جنگل سنگی، موزه تاریخ وارنا، باغ گیاه‌شناسی و گلدن سندز از جمله مشهورترین جاهای دیدنی وارنا هستند که در سفر به این شهر نباید از آن‌ها غافل شد.

شهر ولیکو تارنوو (Veliko Tarnovo)

_{منبع عکس: expedia.co.kr. عکاس: ناشناس}

ولیکو تارنوو، شهر افسانه‌ای تزارها، در دامنه کوهپایه‌های مرتفع شمالی بلغارستان قرار دارد؛ شهری که توسط پیچ‌وخم‌های رودخانه یانترا به دو قسمت تقسیم شده است و با وجود سقف‌های سفالی رنگ بر فراز آبراهه‌های شهر، خیابان‌های سنگ‌فرش و خانه‌های نیمه‌چوبی شهر قدیمی، نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

از جاهای دیدنی ولیکو تارنوو می‌توان به صومعه پرئوبراژنسکی (با قدمتی از قرن ۱۱ میلادی)، خیابان چارشیا (یکی از معروف‌ترین خیابان‌های شهر با تعداد زیادی مغازه آنتیک فروشی، مناسب برای عکاسی و خرید سوغاتی و صنایع دستی)، دهکده تاریخی آرباناسی با چشم‌اندازی بسیار زیبا از شهر و معماری منحصربه‌فرد خانه‌ها، پیست اسکی و مناطق مناسب برای کوهنوردی نظیر تپه سوتاگوارا، نمایشگاه دائمی هنری بوریس دنو، خیابان گورکو با بناهای بسیار قدیمی (مناسب برای عکاسی)، قلعه‌های تساروتس متعلق به سال‌های ۱۱۸۵ تا ۱۳۹۳ میلادی، کلیسای قرون‌وسطایی سنت پیترو و سنت پل (با قدمتی از قرن ۱۳ میلادی، مزین به نقاشی‌های دیواری)، دهکده تریاونا با ساختمان‌های قدیمی و مغازه‌های آنتیک‌فروشی، مدرسه تارنوو (مربوط به دوره شکوفایی دومین امپراتوری بلغارستان در قرون وسطی) و جنگل‌های سرسبز اشاره کرد.

شهر صوفیه

_{منبع عکس: roughguides.com. عکاس: ناشناس}

صوفیه پایتخت و بزرگ‌ترین شهر کشور بلغارستان است و با قدمتی طولانی یکی از قدیمی‌ترین پایتخت‌های اروپا به شمار می‌آید. صوفیه در غرب بلغارستان و در جوار ناحیه‌ای کوهستانی قرار دارد و بیشتر بناهای آن در زمان احیای بلغارستان در اواخر قرن ۱۹ میلادی ساخته شده‌اند؛ زمانی که این کشور از سلطه عثمانی‌ها درآمد و به استقلال رسید.

از مهم‌ترین جاهای دیدنی صوفیه می‌توان کلیسای جامع الکساندر نوسکی (یکی از بزرگترین کلیساهای جامع ناحیه بالکان با گنبدهای به سبک ارتدکس و تزیینات طلاکاری و نقاشی‌های دیواری جالب توجه زیر قله پربرف کوه ویتوشا)، کلیسای رومی بیزانسی سنت جورج روتوندا (قلب سردیکای باستانی و قدیمی‌ترین ساختمان مدرن صوفیه)، کلیسای سنت صوفیه (با قدمتی از دوره بیزانس)، کلیسای بویونا (ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو، واقع در بیشه‌ای پر از درختان بلند و ساخته شده در بین سال‌های ۱۰۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی)، بقایای باستانی قلعه سردیکا، ساختمان‌های تاریخی صوفیه، بناهای مربوط به دوره شوروی، یادبود اعدام قهرمان ملی بلغاری، نشان قدرت و آزادی، بنای سرباز گمنام، موزه ملی تاریخ بلغارستان (بزرگ‌ترین موزه واقع در بالکان)، بلوار ویتوشا (مجلل‌ترین خیابان شهر با بوتیک‌ها و فروشگاه‌های مدرن و تیرهای چراغ برق، نیمکت‌ها و کیوسک‌ها با طراحی روزهای آغازین احیای بلغارستان)، کوه ویتوشا (با ۲,۲۰۰ متر ارتفاع و چشم‌اندازی خیره‌کننده از شهر)، موسسه ملی باستان‌شناسی، مسجد بانیا باشی (تنها مسجد شهر، شاهکار معمار سینان با قدمتی از سال ۱۵۷۶ میلادی) را نام برد.

دهکده ژراونا (Zheravna)

_{منبع عکس: تریپ ادوایزر. عکاس: ناشناس}

برای آشنایی با تاریخ بلغارستان و تماشای یکی از نمادین‌ترین سبک‌های معماری قدیمی کشور به دهکده ژراونا بروید؛ روستایی در دامنه کوه‌های بالکان، در احاطه بیشه‌های انبوه کاج‌های بوسنیایی و نارون‌های سفید که با خانه‌های سنگی با نمای چوبی و خیابان‌های سنگ‌فرش، آرامش را به شما هدیه می‌دهد.

خانه یوردان یوکوف، کلیسای سنت نیکلاس و پارک روستایی اوت دوبرومیریتسا (محل برگزاری جشنواره‌های لباس‌های محلی بلغارستان و فستیوال‌های موسیقی در طول سال) از پرطرفدارترین دیدنیهای دهکده ژراونا هستند.

شهر بورگاس (Burgas)

_{منبع عکس: expedia.co.kr. عکاس: ناشناس}

شهر بورگاس در بخش جنوبی ساحل دریای سیاه قرار دارد و برخلاف بسیاری از شهرهای بلغارستان، منطقه‌ای مدرن و تازه ساخت است. پارک‌های ساحلی با امکانات متعدد تفریحی و فستیوال‌های موسیقی تابستانی از جمله دلایلی هستند که گردشگران را به‌سمت بورگاس می‎‌کشانند. این شهر همچنین دارای سه دریاچه زیبا است که از منطقه وایا در غرب (مشهور به بهشت پرنده‌نگران) تا آب‌های شور آتاناسوفسکو در شمال را در بر می‌گیرند.

صومعه ریلا (Rila Monastery)

_{منبع عکس: bradtguides.com. عکاس: ناشناس}

صومعه ریلا به باور بسیاری، معروف‌ترین صومعه ارتدکس شرقی جهان است؛ صومعه‌ای که به‌عنوان نماد واقعی ملت بلغارستان شناخته می‌شود و در سال ۱۹۸۳ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد. این صومعه با تلفیقی از سبک‌های معماری مملوک، عربی، بیزانسی و رومی، دیوارهای حکاکی شده و مزین به ورقه‌های طلایی منبت‌کاری‌شده و حیاط‌های متعدد با ستون‌های مزین به نقاشی‌های دیواری و صحنه‌های قرون‌وسطایی از مهم‌ترین جاهای دیدنی بلغارستان به شمار می‌آید.

گفته می‌شود که صومعه ریلا قبل از قرن دهم میلادی توسط ایوان ریلا و شاگردانش ساخته شده است؛ بنایی که از طرف پادشاهان بلغارستان مورد احترام قرار گرفت و تبدیل به مرکز فرهنگی منطقه شد؛ اما با هجوم ترکان عثمانی، قسمت‌هایی از آن از بین رفت و در زمان احیای فرهنگ بلغارستان (قرن ۱۸ و ۱۹)، توسط افرادی ناشناس به آتش کشیده شد.

صومعه ریلا شامل بناهای مختلفی نظیر کلیسا، دروازه ورودی و چند برج در محوطه‌ای به وسعت حدود ۸,۸۰۰ متر مربع در کوه ریلا است. در صومعه ریلا موزه‌هایی نیز وجود دارد که بازدیدکنندگان را با تاریخ هزار ساله این بنا آشنا می‌کند.

شهر بانسکو (Bansko)

_{منبع عکس: luckybansko.com. عکاس: ناشناس}

بانسکو مشهورترین مقصد تفریحی زمستانی بلغارستان در دامنه کوه پیرین است؛ مقصدی که علاقه‌مندان به ورزش‌های زمستانی از مبتدی تا حرفه‌ای می‌توانند از آن لذت ببرند. دو پیست اسکی در احاطه جنگل‌های صنوبر (از بهترین پیست‌های اسکی اروپای شرقی در ارتفاع ۲,۰۰۰ تا ۲,۶۰۰ متری از سطح دریا با به‌روزترین امکانات اسکی)، تله‌کابین، مجموعه وسیعی از اقامتگاه‌ها از پانسیون‌های کوچک خانوادگی گرفته تا هتل‌های مجلل، رستوران‌ها و کافه‌های مجلل، پارک برفی، مسیرهای هایکینگ و مسیرهای اسنوبورد و چشم‌اندازهای زیبا از جذابیت‌های شهر بانسکو هستند؛ شهری که بیشترین بارش برف را در کشور به خود می‌بیند. بانسکو در جنوب غرب بلغارستان، تنها ۱۶۰ کیلومتر با فرودگاه صوفیه فاصله دارد.

اقامتگاه اسکی پامپوروو (Pamporovo)

_{منبع عکس: snowmagazine.com. عکاس: ناشناس}

شهر تفریحی کوهستانی محبوب پامپوروو در استان اسمولیان، در جنوب بلغارستان در جنوب کوه‌های رودوپه در ارتفاع ۱,۶۲۰ متری از سطح دریا قرار دارد؛ شهری در احاطه جنگل‌های صنوبر نروژ و دریایی بی‌پایان از درختان کاج که در فصل زمستان به رنگ سفید و در فصل تابستان به رنگ سبز تیره درمی‌آید. این شهر در فاصله ۲۶۰ کیلومتری صوفیه و در نزدیکی مرز یونان واقع شده است و اسنژانکا (Snezhanka) با ارتفاع ۱,۹۲۸ متر بلندترین قله آن است.

پیاده‌روی، هایکینگ، اسکی و اسنوبورد از پرطرفدارترین تفریحات گردشگران در پامپوروو به شمار می‌روند. از امکانات این شهر تفریحی می‌توان به ۳۸ کیلومتر پیست اسکی کراس کانتری، ۵۵ کیلومتر پیست اسکی، تله‌کابین، هتل، رستوران و کافه اشاره کرد.

پارک ملی پیرین (Pirin National Park)

_{منبع عکس: لونلی پلنت. عکاس: ناشناس}

پارک ملی پیرین از جاذبه‌های محبوب طبیعت‌گردان و کوهنوردان در بلغارستان در مرز این کشور با مقدونیه و یونان است؛ پارکی با مساحتی معادل ۴۰۳ کیلومتر مربع که بخش بزرگی از کوهستان پیرین را در جنوب غربی کشور شامل می‌شود. دومین قله مرتفع بلغارستان با ارتفاع ۲,۹۱۴ متر، به‌ نام «ویهرن» در این پارک قرار دارد. بسیاری از موجودات نادر و کمیاب منطقه بالکان نیز در این پارک ملی زندگی می‌کنند که از جمله آن‌ها می‌توان به گیاهانی با قدمتی از دوره­‌ پلیستوسن (از ۲٫۸ میلیون تا ۱۱,۵۰۰ سال پیش) و حیواناتی نظیر آهو، بز و خرس اشاره کرد. البته عمده شهرت پارک ملی پیرین به‌علت وجود بیش از ۷۰ دریاچه‌­ کوهستانی در محدوده آن است. غارها و آبشارها از دیگر دیدنی‌های مطرح این منطقه هستند. پارک ملی پیرین در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

بیش از ۵۷ درصد از مساحت پارک ملی پیرین را جنگل‌ها تشکیل می‌دهند؛ وسعتی که حدود ۹۵ درصد آن، شامل جنگل‌های مخروطی است. قدیمی‌ترین درخت بلغارستان، کاج بیکوشف، با سن تقریبی ۱۳۰۰ سال در این پارک واقع شده است. 

شهر بلوگرادچیک (Belogradchik)

_{منبع عکس: heritagedaily.com. عکاس: ناشناس}

بلوگرادچیک در استان ویدین در شمال غربی کشور بلغارستان در دامنه شمالی کوه‌های بالکان (در شرق مرز صربستان و حدود ۵۰ کیلومتری جنوب رودخانه دانوب) واقع شده؛ شهری که شگفتی‌های زمین‌شناسی بسیاری را در خود جای داده است. صخره‌های بلوگرادچیک (با مساحت ۹۰ کیلومتر مربع و ارتفاع ۲۰۰ متر)، قلعه بلوگرادچیک با قدمتی از دوره رومیان، قلعه قرون‌وسطایی «بابا ویدا» و غار ماگورا (با نقاشی‌های تاریخی ماقبل تاریخ) از دیدنیهای این شهر کوچک هستند که نام آن در زبان بلغاری به «شهر سفید کوچک» ترجمه می‌شود. 

شهر پلوودیف (Plovdiv)

_{منبع عکس: لونلی پلنت. عکاس: ناشناس}

قدمت پلوودیف، دومین شهر بزرگ بلغارستان، به ۶ هزار سال پیش بازمی‌گردد. این شهر روی هفت تپه در امتداد رودخانه زیبای ماریتسا واقع شده است و با وجود بناهای تاریخی متعدد نظیر آمفی تئاترهای رومی، دژهای تراکی، بناهای تاریخی افتخاری، کلیساهای احیای ملی و بناهای مربوط به دوره حکومت شوروی، هر سال گردشگران بسیاری را به‌سمت خود می‌کشاند.

مرکز شهر قدیمی پلوودیف با انبارهای سنگی و کوچه‌های پیچ‌در‌پیچ، طاق‌های بیزانسی و میدان‌های پنهان از نظر بسیاری از افراد شبیه به لوکیشن‌های سریال پرطرفدار «بازی تاج و تخت» است. شب‌های زنده پلوودیف با اجرای موسیقی زنده در کافه‌ها و سرو نوشیدنی‌های متنوع بلغاری از دیگر دلایلی است که گردشگران را به سوی این شهر جذب می‌کنند.

پلوودیو پایتخت فرهنگی بلغارستان است و در سال ۲۰۱۹ میلادی به‌عنوان پایتخت فرهنگی اروپا معرفی شد. این شهر که با نام شهر هفت تپه نیز شهرت دارد، سکونتگاه اقوام بسیاری از دوره نوسنگی تا تراکی‌ها، ایرانی‌ها، مقدونی‌های باستان، سلت‌ها، رومی‌ها، بیزانسی‌ها، گوت‌ها، هون‌ها، بلغارها (تراکی‌ها، بلغارها، قبایل اسلاو و غیره)، صلیبی‌ها و ترک‌های عثمانی بوده است.

سانی بیچ (Sunny Beach)

_{منبع عکس: nomadicmatt.com. عکاس: ناشناس}

سانی بیچ یا ساحل آفتابی یک استراحتگاه ساحلی در ساحل دریای سیاه بلغارستان، ۳۵ کیلومتری شمال بورگاس است؛ ساحلی که در سال ۱۹۸۵ میلادی تاسیس شد و امروزه به‌عنوان بزرگ‌ترین مقصد گردشگری و تعطیلات در کشور شناخته می‌شود. کلاب‌های ورزشی و موسیقی، رستوران‌ها، کافه‌ها و هتل‌ها بخشی از امکانات سانی بیچ هستند؛ مجموعه‌ای که با شهر نسبار ادغام شده است و یکی از بزرگ‌ترین مناطق تفریحی در کل سواحل دریای سیاه به شمار می‌آید. از محبوب‌ترین تفریحات گردشگران در این منطقه می‌توان به پیاده‌روی، شنا، آفتاب گرفتن، خوردن انواع صبحانه و غذاهای محلی بلغارستان و شرکت در مهمانی‌های شبانه اشاره کرد.

شهر کوپریفشتیتسا (Koprivshtitsa)

_{منبع عکس: freesofiatour.com. عکاس: ناشناس}

کوپریفشتیتسا یکی از زیباترین شهرهای بلغارستان است که در ۱۱۰ کیلومتری شرق صوفیه در دامنه‌های کوهستانی قرار دارد. این شهر فرهنگی و تاریخی یادآور فضای دوره احیای ملی بلغارستان در قرن نوزدهم میلادی برای بازدیدکنندگان است. در کوپریفشتیتسا می‌توانید به تماشای مجموعه عظیمی از گنجینه‌های قوم‌نگاری، بناهایی با معماری متمایز، لباس‌های ملی، جواهرات بلغاری، بافت‌های سنتی خانگی، گلدوزی‌های زیبا و  بسیاری از آثار هنری دیگر بنشینید.

دسترسی به این شهر بسیار آسان است و شما می‌توانید از طریق جاده‌ای زیبا از میان جنگل‌های سرسبز از صوفیه با یک ساعت و نیم رانندگی خود را به آن برسانید. دسترسی به کوپریفشتیتسا از ولیکو تروو و پلوودیف نیز امکان‌پذیر است. در سفر به کوپریفشتیتسا، تجربه‌هایی نظیر پیاده‌روی در خیابان‌های سنگ‌فرش، خرید سوغات و صنایع دستی، شرکت در فستیوال‌های فولکلور و آشنایی با مردم خون‌گرم شهر را به‌هیچ‌وجه از دست ندهید.

شهر تاریخی پرپریکون (Perperikon)

_{منبع عکس: undiscoveredbulgaria.com. عکاس: ناشناس}

شهر تاریخی پرپریکون با آثار باستانی مانند سکونت‌گاه‌های بشری با بیش از هفت هزار سال قدمت از بهترین مناطق گردشگری بلغارستان به‌ویژه برای افراد علاقه‌مند به تاریخ است؛ سازه‌ای یک‌پارچه و شگفت‌انگیز بر فراز تپه‌ای بلند به ارتفاع ۴۷۰ متر که نظیر آن را در هیچ‌کجای شبه‌جزیره بالکان نمی‌توان یافت. پرپریکون بزرگ‌ترین مجموعه مگالیتی در بالکان است. مگالیت یا خرسنگ به تخته‌سنگ‌های بزرگی گفته می‌شود که در دوران پیش از تاریخ برای ساخت بناها مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

شهر تاریخی پرپریکون با نام شهر باستانی تراکیا نیز شناخته می‌شود. این شهر در ردوپه شرقی در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی شهر امروزی کاردژالی (Kardzhali) واقع شده است. گمان می‌رود که کاهنان عصر مس از این تپه برای مراسم و فال‌گویی استفاده می‌کردند؛ افسانه‌های ظهور اسکندر مقدونی و امپراتوری روم در زمان آگوستوس در این تپه پیش‌بینی شده است. موزه باستان‌شناسی، بقایای یک کاخ بزرگ چند طبقه، یک قلعه باشکوه، معابد و محله‌های مسکونی و کلیسایی تک شبستانی با منبری مزین به حکاکی‌های سنگی با پنج کتیبه به زبان یونانی از دیدنیهای این شهر تاریخی هستند.

شهر نسبار (Nessebar)

_{منبع عکس: dailytravelpill.com. عکاس: ناشناس}

نسبار، مشهور به مروارید بیزانسی قرون‌وسطایی در میان امواج دریای سیاه، یکی از جذاب‌ترین و زیباترین شهرهای ساحلی بلغارستان است. این منطقه که به «شهر موزه» نیز شهرت دارد، بیش از سه هزار سال تاریخ را در خود جای داده است.

نسبار توسط تنگه‌ای باریک به دو قسمت تقسیم شده است؛ بخش باستانی سکونتگاه در شبه‌جزیره (که قبلا یک جزیره بود) و بخش مدرن‌تر در سمت خشکی. نسبار در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است و از بهترین مقاصد گردشگری بلغارستان به شمار می‌رود. ویرانه‌های تراکی و کلیساهایی با قدمتی از قرن‌های پنج تا ۱۰ میلادی از جمله دیدنی‌هایی هستند که در این شهر به چشم می‌خورند؛ شهری که با وجود هتل‌های مجلل، کافه‌های و رستوران‌های متعدد، مقصدی بی‌نظیر برای گذراندن تعطیلات است.

آبشار کروشونا (Krushuna Waterfalls)

_{منبع عکس: touropia.com. عکاس: ناشناس}

آبشار کروشونا در نزدیکی روستایی به همین نام در میان جنگلی سرسبز در میان صخره‌های کارست واقع شده است. بلندترین آبشار این مجموعه ۲۰ متر ارتفاع دارد؛ جایی که آب فیروزه‌ای آبشار اصلی به آبشارهای کوچک‌تری تقسیم می‌شود و پس از سرازیر شدن روی سنگ‌های آهکی به حوضچه‌ها می‌ریزد. دسترسی به آبشار کروشونا از طریق پل‌ها و پله‌ها آسان است. یکی از این مسیرها به یک غار مخفی منتهی می‌شود که منبع آبشار در آن قرار دارد؛ چشمه‌ای که آب آن برای سلامتی مفید است. آبشار کروشونا از زیباترین جاذبه‌های طبیعی شمال بلغارستان است؛ جایی که آب‌های فیروزه‌ای در تضاد با لبه‌های سنگی سفید، تصویری کارت‌پستالی خلق می‌کنند.

بقایایی از صومعه هیسیخاست کروشونا با قدمتی از قرن ۱۳ تا ۱۴ میلادی (امپراتوری دوم بلغارستان)، دو آبشار کوچک‌تر و غارهای کوهستانی از دیدنیهای اطراف آبشار کروشونا هستند.

بنای تاریخی بوزلوجا

_{منبع عکس: touropia.com. عکاس: ناشناس}

بنای تاریخی متروکه بوزلوجا (Buzludzha) بر فراز کوهی به همین نام، نمادی از سبک معماری بروتالیسم و شاهکاری از دوره حکومت شوروی است. این بنا در سال ۱۹۷۴ میلادی توسط ارتش بلغارستان ساخته و بعدها توسط هنرمندان و مجسمه‌سازان تزیین شد.

بنای تاریخی بوزلوجا در محل نبرد بین ترک‌ها و بلغارها قرار دارد؛ جنگی که در سال ۱۸۶۸ رخ داد و دیمیتار بلاگویف به‌همراه دیگر رهبران سوسیالیست، انقلاب بلغارستان را در آن رقم زدند و بلغارستان را تبدیل به کشوری کمونیستی کردند. ساختمان این بنای تاریخی امروزه پوشیده از گرافیتی‌های سیاسی است و تصاویر بزرگی از لنین و مارکس و همچنین حروف در سراسر نما به چشم می‌خورد.

کوه ویتوشا

_{منبع عکس: touropia.com. عکاس: ناشناس}

کوه ویتوشا در نزدیکی شهر صوفیه قرار دارد و به‌عنوان یکی از تفرجگاه‌های اهالی این شهر در تعطیلات و آخر هفته‌ها شناخته می‌شود. این کوه دارای مسیرهای پیاده‌روی زیبا، پیست اسکی و مناظر پانورامایی فوق‌العاده از شهر است. دسترسی به کوه ویتوشا بسیار آسان است و بازدیدکنندگان می‌توانند پیاده، با اتوبوس یا ماشین به آن دسترسی پیدا کنند. 

بلندترین نقطه کوه ویتوشا ۲,۲۹۰ متر ارتفاع دارد؛ کوهی که در تمام طول سال بازدیدکنندگان را به‌سمت خود می‌کشاند. پارک طبیعی ویتوشا، قدیمی‌ترین پارک طبیعی منطقه بالکان، و چشمه‌های معدنی از دیدنیهای محبوب در کوه ویتوشا هستند.

مقبره تراکیه‌ای سوشتاری

_{منبع عکس: touropia.com. عکاس: ناشناس}

مقبره تراکیه‌ای سوشتاری (Sveshtari) در سال ۱۹۸۲ میلادی توسط باستان‌شناسان کشف شد؛ مقبره‌ای که به‌طرز شگفت‌انگیزی سالم مانده است و گمان می‌رود متعلق به یک زوج سلطنتی از قبیله تراکیایی گتا (Getae) با قدمتی از قرن سوم پیش از میلاد باشد. فضای داخلی آن، مملو از تزییناتی نظیر حکاکی‌ها و نقاشی‌های دیواری چشمگیر از پیکرهای نیمه‌مونث و نیمه‌گیاه است که به نظر می‌رسد سقف را بالا نگه داشته‌اند. این مقبره در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

غار پروهودنا

_{منبع عکس: slowtours.bg. عکاس: ناشناس}

غار پردهودنا (Prohodna) یک غار کارستی در شمال مرکزی بلغارستان است که در تنگه ایسکار در نزدیکی روستای کارلوکوو (Karlukovo) قرار دارد. این غار به خاطر دو سوراخ چشم مانند در سقف آن (مشهور به چشمان خدا) معروف است و شناخته‌ شده‌ترین جاذبه Karlukovo دره کارلوکوو (بخشی از پارک زمین‌شناسی Iskar-Panega) در میان گردشگران و صخره‌نوردان به شمار می‌آید.

غار پروهودنا با ۲۶۲ متر طول، طولانی‌ترین غار بلغارستان است. این غار دارای دو ورودی است که در مقابل یکدیگر قرار دارند و ارتفاع آن‌ها به ۳۵ متر و ۴۲٫۵ می‌رسد. آثاری از سکونت ماقبل تاریخ در غار پروهودنا کشف شده است که نشان می‌دهد انسان‌ها در دوران نوسنگی و کالکولتیک در این غار زندگی می‌کردند.

دره رز کازانلاک

_{منبع عکس: citytour.bg. عکاس: ناشناس}

بلغارستان به‌عنوان کشور گل رز شناخته می‌شود. دره رز منطقه‌ای در بلغارستان است که در جنوب کوه‌های بالکان و بخش شرقی رشته کوه «سردنا گورا» قرار دارد. دره رز از نظر زمین‌شناسی، از دو دره  Stryama در غرب و Tundzha در شرق تشکیل شده است. دره رز کازانلاک (Kazanlak) در محدوده‌ای به وسعت ۱۰ تا ۱۲ کیلومتر واقع شده و متوسط ارتفاع آن ۳۵۰ متر، طول آن ۹۵ کیلومتر و مساحت آن ۱,۸۹۵ کیلومتر مربع است.

بیش از نیمی از اسانس گل رز جهان از دره رز کازانلاک به دست می‌آید و مرکز این صنعت، شهر کازانلاک است؛ البته سایر شهرهای مهم نظیر کارلوو، سوپوت، کالوفر و پاول بانیا نیز دارای مراکز صنعتی برای تولید اسانس رز هستند. هر سال در این شهرها جشنواره‌هایی برای گرفتن اسانس گل رز برگزار می‌شود. ماه‌های مه تا ژوئن بهترین زمان برای بازدید از دره رز هستند؛ زمانی از سال که این منطقه با گل‌های چند رنگ پوشیده می‌شود و همه‌جا عطر گل رز به مشام می‌رسد.

_{نویسنده: نگین توکلی}