دیدنی های کاراکاس

در سفر به کاراکاس از کجا دیدن کنیم؟

کاراکاس پایتخت ونزوئلا است و در شمال کشور قرار دارد. این شهر در امتداد پستی و بلندی‌های دره کوهستانی در رشته‌کوه ساحلی ونزوئلا (Cordillera de la Costa) واقع شده‌ است و با آب و هوای معتدل، یکی از مقاصد جذاب گردشگری در آمریکای لاتین به شمار می‌آید. کاراکاس در مجاورت دریای کارائیب قرار دارد و توسط رشته کوه پرشیب «سرو ال آویلا» (El Cerro El Ávila) از ساحل جدا می‌شود. تاریخچه این شهر به حدود ۵۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. باروتا، ال آتیو، چاکائو، لیبرتادور، و سوکره پنج منطقه کاراکاس هستند. کاراکاس دارای جاذبه‌های گردشگری متعددی همچون موزه‌ها، کلیساها، مراکز فرهنگی و پارک‌ها است؛ در ادامه شما را با دیدنیهای این شهر آشنا می‌کنیم.

کلیسای ایگلسیا سانتا کاپیا

• آدرس: شهر کاراکاس، خیابان سور ۲ (Sur 2)، خیابان «اوردانتا» (Urdaneta) (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: دوشنبه تا جمعه: هفت تا ۱۸. شنبه: ۱۴ تا ۱۸. یکشنبه: ۹ تا ۱۸

_{منبع عکس: لونلی پلنت. عکاس: Krzysztof Dydynski} 

کلیسای ایگلسیا سانتا کاپیا (Iglesia Santa Capilla) در خیابان «اوردانتا» (Avenida Urdaneta)، یکی از کلیساهای کاتولیک رومی شهر کاراکاس است. این کلیسا با سبک معماری نئوگوتیک در بافت تاریخی شهر قرار دارد و در سال ۱۹۷۹ میلادی به‌عنوان بنای تاریخی ملی به ثبت رسید. طراحی کلیسای ایگلسیا سانتا کاپیا با االهام از کلیسای سن شپل پاریس (Sainte Chapelle of Paris) انجام شده است؛ کلیسایی که دستور ساخت آن توسط رئیس‌جمهوری وقت، ژنرال آنتونیو گوزمان بلانکو، در سال ۱۸۸۳ داده شد.

«خوان اورتادو مانریکه» (Juan Hurtado Manrique)، معمار کلیسای ایگلسیا سانتا کاپیا است. این کلیسا در واقع جایگزین آرامگاه قدیمی سن سباستین شد؛ آرامگاهی که در سال ۱۵۶۸ ساخته و سپس در سال ۱۶۴۰ به سنت موریس (Saint Maurice) تقدیم شد. این بنا در سال ۱۶۶۷ بر اثر زلزله ویران شد و چند سال بعد با مصالح ساده‌ای چوب و آجر مورد بازسازی قرار گرفت. زلزله دیگری در سال ۱۸۱۲ این کلیسا را به‌طور کامل ویران کرد.

میدان بولیوار

• آدرس: شهر کاراکاس، خیابان لاس آکاسیاس (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

میدان همیشه سرسبز بولیوار هسته بخش قدیمی شهر کاراکاس است؛ میدانی با فضایی سرزنده و با نشاط که همیشه گروه‌های مختلفی از اهالی شهر در آن گرد هم جمع می‌شوند و به گفت‌وگو می‌پردازند؛ در حالی که کودکان در حال ذرت دادن به سنجاب‌های سیاه روی درختان هستند. در این میدان می‌توانید از غرفه‌های خیابانی لیموناد و «سپیادا» (نوعی نوشیدنی یخی) بخرید و نوش جان کنید. 

میدان بولیوار در احاطه درختان لاله آفریقایی و جاکاراندا (درخت نورا) قرار دارد و مجسمه‌های فرشتگان طلایی دور فواره‌ها در هر گوشه از میدان به چشم می‌خورند. در مرکز این میدان، مجسمه یادبود بولیوار دیده می‌شود؛ مجسمه‌ای که در مونیخ ساخته و به‌صورت تکه تکه به کاراکاس آورده شد. این مجسمه یادبود در نهایت در سال ۱۸۷۴ رونمایی شد. میدان بولیوار محل موردعلاقه رجال سیاسی و مسیحیان مذهبی است؛ افرادی که اغلب سخنرانی‌های خود را در این میدان برگزار می‌کنند. در سال‌های اخیر، میدان بولیوار بیشتر کانون توجه حامیان دولت چپ‌گرای ونزوئلا بوده است و غرفه‌هایی در آن به فروش فیلم‌ها، نقاشی‌ها و عکس‌های هوگو چاوز در کنار قدیسین و اسطوره‌های موسیقی می‌پردازند.

مقبره سیمون بولیوار

• آدرس: کاراکاس، بافت تاریخی شهر
• ساعت بازدید: سه‌شنبه تا یکشنبه: ۹ تا ۱۶:۳۰

_{منبع عکس: reddit.com. عکاس: نامشخص}

سیمون بولیوار، فرمانده انقلابی و سیاستمدار ونزوئلایی، رهبر انقلاب‌های آزادی‌بخش آمریکای لاتین از استعمار اسپانیا بود. وی موفق شد ونزوئلا، بولیوی، کلمبیا، اکوادور، پرو و پاناما را از استعمار امپراتوری اسپانیا برهاند و آن‌ها را به کشورهایی مستقل بدل کند. بولیوار در کاراکاس در یک خانواده ثروتمند زاده شد و در طول زندگی خود در بیش از ۱۰۰ جنگ شرکت کرد. وی در طول لشکرکشی‌های خود ۷۰ هزار کیلومتر سوار بر اسب شد که ۱۰ برابر بیشتر از هانیبال، سه برابر بیشتر از ناپلئون و دو برابر بیشتر از اسکندر بزرگ است. بولیوار به‌عنوان یک نماد ملی در بیشتر کشورهای آمریکای جنوبی شناخته می‌شود و قهرمان هوگو چاوز، رئیس‌جمهوری ونزوئلا است.

چاوز پس از نبش قبر در سال ۲۰۱۰ برای تایید علت مرگ بولیوار، مقبره سیمون بولیوار را در شهر کاراکاس ساخت. ساخت این بنا سه سال به طول انجامید و بیش از ۱۴۰ میلیون دلار هزینه در بر داشت. مقبره سیمون بولیوار معماری جسورانه‌ای دارد و گفته می‌شود که چاوز نیز پس از مرگ در همین آرامگاه به خاک سپرده خواهد شد. برای ورود به این مقبره، بازدیدکنندگان خانم باید دامن بلند بپوشند و مردان نیز باید شلوار بلند و پیراهن یقه‌دار به تن داشته باشند.

مرکز فرهنگی Fundación Bigott

• آدرس: کاراکاس، کاراکاس ۱۰۷۳ (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: دوشنبه تا جمعه: هشت تا ۱۶

_{منبع عکس: guatacanights.com. عکاس: نامشخص}

اگر می‌خواهید درک عمیق‌تری از فرهنگ و سنت‌های ونزوئلایی داشته باشید، به مرکز فرهنگی Fundación Bigott در کاراکاس بروید. در این مرکز نحوه نواختن موسیقی «جوروپو» (joropo) با ساز زهی bandola llanera را خواهید آموخت و علاوه بر آن می‌توانید ماسک‌های مخصوص فستیوال‌های ونزوئلایی بسازید.

مرکز فرهنگی Fundación Bigott در یک خانه مستعمره بازسازی شده در شهرک «پتاره» (Petare) قرار دارد و کارگاه‌های متنوعی در زمینه فرهنگ سنتی ونزوئلا، از جمله جشن‌های سنتی، موسیقی، غذاهای محلی و صنایع دستی در آن برگزار می‌شود. کارگاه‌ها معمولا سه ماهه هستند؛ اما برخی کارگاه‌های یک‌روزه نیز در این مرکز وجود دارد. کتابخانه تحقیقاتی و یک فروشگاه (برای خرید کتاب، سی‌دی و سایر اقلام فرهنگی) از دیگر امکانات مرکز فرهنگی Fundación Bigott هستند.

کلیسای سن فرانسیسکو

• آدرس: کاراکاس، خیابان اونیدا یونیورسیداد (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: دوشنبه تا شنبه: هفت تا ۱۲ و ۱۵ تا ۱۷:۳۰. یکشنبه:‌ هفت تا ۱۲

_{منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

کلیسای سن فرانسیسکو (Iglesia de San Francisco) در سمت جنوبی ساختمان کاپیتولیو ناسیونال (Capitolio Nacional) واقع شده است. این کلیسا در دهه ۱۵۷۰ ساخته شد؛ اما در طول قرن‌های ۱۷ و ۱۸ چندین بار مورد بازسازی قرار گرفت. ژنرال گوزمان بلانکو به‌دلیل علاقه شخصی به معماری مدرن دستور داد تا نمای کلیسای سن فرانسیسکو به سبک نئوکلاسیک ساخته شود؛ به این ترتیب، این کلیسا در طول پروژه بازسازی درست شبیه به ساختمان تازه تکمیل شده کاپیتول شد. خوشبختانه این پروژه فضای داخلی کلیسا را دستخوش تغییرات گسترده نکرد و بسیاری از ویژگی‌های مرتبط به دوره استعماری و تزیینات قدیمی آن حفظ شد.

تماشای محراب‌های طلاکاری شده‌ سبک باروک در امتداد هر دو دیوار کناری و همچنین مجسمه «سن اونوفره» (San Onofre) در راهروی سمت راست از جذابیت‌های کلیسای سن فرانسیسکو به شمار می‌روند. سن اونوفره قدیسی است که به‌دلیل برخورداری از قدرت معجزه‌آسا در اهدای سلامتی، شادی و شغل خوب به افراد در فرهنگ ونزوئلا مورد احترام فراوانی قرار دارد.

کلیسای جامع کاراکاس

• آدرس: کاراکاس، خیابان «اونیدا سور» (Avenida Sur) (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

کلیسای جامع کاراکاس در ضلع شرقی میدان بولیوار قرار دارد؛ کلیسایی که در اواسط قرن شانزدهم به‌عنوان یک کلیسای کوچک با دیوارهای گلی ساخته و در زلزله سال ۱۶۴۱ به‌طور کامل ویران شد. کلیسای جامع جدید کاراکاس در سال‌های ۱۶۶۵ تا ۱۷۱۳ ساخته شد؛ کلیسایی مملو از محراب‌های طلاکاری شده خیره‌کننده و چپل‌های (نیایشگاه‌های کوچک) بسیار زیبا که هر بیننده‌ای را متحیر خواهند کرد. یکی از مهم‌ترین نیایشگاه‌های این کلیسا متعلق به خانواده بولیوار است و در سر در آن، مجسمه سیمون بولیوار در سوگ والدین و عروس خود به چشم می‌خورد.

سیمون بولیوار در کلیسای جامع کاراکاس غسل تعمید داده شد؛ اما حوض غسل تعمید وی در حال حاضر در خانه موزه بولیوار (Casa Natal de Bolívar) قرار دارد. فضای داخلی کلیسای جامع کاراکاس و پنج شبستان آن در قرن نوزدهم مورد بازسازی قرار گرفته‌اند؛ شبستان‌هایی که روی ۳۲ ستون سوار هستند. در زمان بازدید از این کلیسا، نگاهی نیز به محراب دوره استعماری بیندازید.

تالار شهر

• آدرس: کاراکاس، خیابان سور ۲ (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: تریپ ادوایزر. عکاس: نامشخص}

تالار شهر (Concejo Municipal) که در گذشته نیمی از ضلع جنوبی میدان بولیوار را اشغال کرده بود، توسط اسقف‌های کاراکاس از سال ۱۶۴۱ تا ۱۶۹۶ به‌عنوان سکونتگاه کشیش‌های کاتولیک ساخته شده است. در سال ۱۷۲۵، اولین دانشگاه استان در این مکان تاسیس شد. تالار شهر در حال حاضر مقر شورای شهرداری کاراکاس است؛ اما گردشگران می‌توانند از بخشی از آن دیدن کنند.

گالری هنر ملی

• آدرس:‌ کاراکاس خیابان اونیدا مکزیکو (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: سه‌شنبه تا جمعه: ۹ تا ۱۷. شنبه و یکشنبه: ۱۰ تا ۱۷

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

گالری هنر ملی (Galería de Arte Nacional)، بزرگ‌ترین موزه ونزوئلا است که ساخت آن در سال ۱۹۸۹ آغاز شد اما پروژه ساخت آن در اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی نیمه‌کاره ماند. با پافشاری‌های معمار این موزه، کارلوس گومز، ساخت‌وساز موزه در سال ۲۰۰۶ از سر گرفته شد و سرانجام در سال ۲۰۰۹ گالری هنر ملی درب‌های خود را به روی عموم باز کرد.

در گالری هنر ملی کاراکاس بیش از ۷,۰۰۰ اثر هنری مرتبط به پنج قرن اخیر از مشهورترین هنرمندان ونزوئلایی به نمایش گذاشته شده‌اند. مهم‌ترین اثر این موزه، پرتره فرانسیسکو میراندا (Francisco Miranda)، اثر هنری آرتورو میکلنا (Arturo Michelena) در سال ۱۸۹۶ است؛ تابلویی که «میراندا انلا کاراکا» (Miranda en La Carraca) نام دارد.

موزه هنرهای زیبا

• آدرس:‌ کاراکاس، کاراکاس ۱۰۱۱ (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: سه‌شنبه تا جمعه: ۹ تا ۱۷. شنبه و یکشنبه: ۱۰ تا ۱۷

_{منبع عکس: wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

موزه هنرهای زیبا (Museo de Bellas Artes) کاراکاس با گالری‌های بزرگ در دو ساختمان مجزا قرار دارد. یکی از این ساختمان‌ها، بنایی مدرن و ۶ طبقه است؛ در حالی که ساختمان دیگر حیاطی به سبک نئوکلاسیک با حوض و بید مجنون دارد. هر دو ساختمان موزه هنرهای زیبا توسط معمار ونزوئلایی، کارلوس رائول بیانوئبا (Carlos Raúl Villanueva)، طراحی شده‌اند. این موزه دارای نمایشگاه‌های دائمی از مصر و چین و ​​همچنین نمایشگاه‌های موقتی در ۱۸ گالری است. از امکانات موزه هنرهای زیبا می‌توان به فروشگاهی کوچک اشاره کرد که در آن صنایع دستی و آثار هنری معاصر به فروش می‌رسند.

موزه لا استانسیا

• آدرس: کاراکاس، کاراکاس ۱۰۵۰، خیابان یکم (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: سه‌شنبه تا شنبه: ۱۰ تا ۱۶:۳۰

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

موزه لا استانسیا (La Estancia) در یک قهوه‌خانه ۲۲۰ ساله بازسازی شده قرار دارد و آثار هنرمندان ونزوئلایی به‌صورت نمایشگاه‌های موقت در آن به نمایش گذاشته می‌شوند. این موزه تا سال ۱۸۹۵ جزو دارایی‌های خانواده سیمون بولیوار بود؛ اما در حال حاضر به شرکت ملی نفت PDVSA تعلق دارد. آخر هفته‌ها (شنبه‌ها از ساعت ۱۶ و یکشنبه‌ها از ساعت ۱۱)، کنسرت‌های رایگانی در پاسیوی موزه لا استانسیا برگزار می‌شوند. به‌علاوه زمین‌های سرسبز و آراسته اطراف این موزه، مکانی عالی برای پیک‌نیک به دور از همهمه شهری و آلودگی هوا هستند.

خانه موزه بولیوار

• آدرس: کاراکاس، خیابان اونیدا یونیورسیداد (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: سه‌شنبه تا یکشنبه: ۹ تا ۱۳

_{منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

خانه موزه بولیوار (Casa Natal de Bolívar)، در واقع خانه پدری بولیوار است که در ۲۴ ژوئیه ۱۷۸۳ در آن به دنیا آمد. این خانه درست دو ساختمان دورتر از جایی قرار دارد که تشییع جنازه بولیوار ۱۲ سال پس از مرگ وی در آن انجام شد.

فضای داخلی خانه موزه بولیوار به زیبایی بازسازی شده است. نقاشی‌های بزرگ تیتو سالاس (Tito Salas) روی دیوارهای این موزه، نبردهای قهرمانانه بولیوار و صحنه‌هایی از زندگی او را به تصویر می‌کشند. عکاسی روی نیمکت حیاط خلوت این خانه با دفترچه یادداشتی به دست از محبوب‌ترین فعالیت‌های کاراکاسی‌ها و گردشگران است؛ نیمکتی که گفته می‌شود بولیوار روی آن، خواندن و نوشتن را از سیمون رودریگز آموخته است. نمایشگاه‌های سلاح، پرچم، یونیفرم و وسایل شخصی بولیوار از دیگر دیدنی‌های خانه موزه بولیوار هستند.

موزه بولیواریانو

• آدرس: کاراکاس، خیابان استه ۲ (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: تریپ ادوایزر. عکاس: نامشخص}

موزه بولیواریانو (Museo Bolivariano) از معروف‌ترین موزه‌های کاراکاس به شمار می‌رود که با موفقیت سبک استعماری خود را حفظ کرده است و آثار مختلفی همچون یادبودهای مرتبط به استقلال ونزوئلا از مشک و مدال گرفته تا ست اصلاح و شمشیر در آن به نمایش گذاشته شده‌اند. در این موزه همچنین اسناد و نامه‌های جذابی وجود دارد که توسط خود بولیوار نوشته شده است؛ به‌علاوه پرتره‌های متعددی نیز در موزه بولیواریانو به چشم می‌خورند. تابوتی که بقایای جسد بولیوار از سانتا مارتا در کلمبیا در آن آورده شد و همچنین ظرف حامل خاکستر وی نیز از جمله آثار مهم این موزه هستند. خاکستر بولیوار اکنون در زیارتگاه ملی نگهداری می‌شود.

پارک ژنرال فرانسیسکو دیمیراندا

• آدرس: کاراکاس، خیابان اونیدا فرانسیسکو دیمیراندا (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: دوشنبه تا جمعه: هفت تا ۱۳. شنبه و یکشنبه: هفت تا ۱۶

_{منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

پارک ژنرال فرانسیسکو دمیراندا (Parque Generalísimo Francisco de Miranda) با مساحت ۸۲ هکتار، بزرگ‌ترین پارک کاراکاس است که در یک مزرعه قهوه قدیمی قرار دارد. این پارک در بین محلی‌ها با نام «پارک شرقی» (Parque del Este) مشهور است. در پارک ژنرال فرانسیسکو دمیراندا با تماشای گیاهان و درختان برچسب‌دار می‌توانید خود را به سفری اعجاب‌انگیز برای شناخت گیاهان به سبک اودیسه فضایی دعوت کنید یا به تماشای نمایش‌های مهیج ستاره‌شناسی در آخر هفته‌ها بنشینید. خانه مارها، باغ پرندگان و باغ کاکتوس از دیگر دیدنی‌های این پارک هستند. 

پارک ژنرال فرانسیسکو دمیراندا توسط روبرتو برل مارکس، معمار برزیلی طراحی شده‌ و بهشت سبزی در مرکز شهر است. حیوانات اهلی نیز در بخش باغ وحش این پارک به نمایش گذاشته شده‌اند. نسخه‌ای از کشتی مشهور کریستف کلمب نیز با نام لا سانتا ماریا در بخش جنوبی پارک ساخته شده‌ است.

موزه مقدس کاراکاس

• آدرس: کاراکاس، خیابان استه ۲ (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: دوشنبه تا جمعه: ۹ تا ۱۶

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

موزه مقدس کاراکاس (Museo Sacro de Caracas) در یک ساختمان استعماری به‌دقت بازسازی‌شده در محل گورستان قدیمی کلیسای جامع قرار دارد؛ مجموعه‌ای ساده که آثار هنری مذهبی منتخب و زیبایی را در معرض دید عموم گذاشته است. در این موزه می‌توانید از درگاهی با ارتفاع کم وارد زندان تاریک و قدیمی کلیسا شوید؛ جایی که هنوز بقایای رهبران اولیه کلیسا در سکوهای مهر و موم شده آن قرار دارند. در موزه مقدس کاراکاس همچنین کنسرت‌ها و برنامه‌های مذهبی برگزار می‌شود که طرفداران بسیاری دارند. پس از بازدید از موزه خود را به نوشیدن یک قهوه گرم در کافه داخل کلیسای کوچک قدیمی مجاور دعوت کنید.

ساختمان کنگره ملی

• آدرس: کاراکاس، خیابان سور ۲ (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

ژنرال گوزمان بلانکو در دهه ۱۸۷۰ میلادی به‌منظور مدرن سازی ونزوئلا در حرکتی جنون‌آمیز به مجلس ملی دستور داد تا کل ساختمان‌های جنوب غربی میدان بولیوار را اشغال کنند و ساختمانی با سبک معماری نئوکلاسیک به‌عنوان مقر کنگره بسازند. این بخش در گذشته با نام کاپیتولیو ناسیونال شناخته می‌شد. بنای تاریخی آسامبلئا ناسیونال (Asamblea Nacional) شامل دو ساختمان مجزا می‌شود که به‌جای یک صومعه بنا شدند. ساکنان این صومعه به اجبار به دستور این دیکتاتور، بنا را تخلیه کردند. در حال حاضر گردشگران می‌توانند آخر هفته‌ها از این بنای تاریخی دیدن کنند.

موزه هنرهای معاصر کاراکاس

• آدرس: کاراکاس، خیابان اونیدا بولیوار، نیول لکونا (Nivel Lecuna) (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: پنجشنبه تا یکشنبه: ۱۰ تا ۱۶

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

موزه هنرهای معاصر کاراکاس (Museo de Arte Contemporáneo de Caracas) در انتهای شرقی مجموعه پارک مرکزی قرار دارد و یکی از بهترین موزه‌های کشور ونزوئلا به شمار می‌آید. دسترسی به این موزه کمی مشکل است؛ زیرا در میان انبوهی از ساختمان‌های بتنی قرار دارد. موزه هنرهای معاصر کاراکاس در ده‌ها سالن در پنج سطح، آثار بسیاری از هنرمندان مشهور ونزوئلایی، مانند خسوس سوتو (Jesús Soto)، و همچنین چندین نقاشی از ستارگان بین‌المللی مانند پیکاسو، شاگال، موندریان و لجر را به نمایش گذاشته است.

موزه هنر استعماری

• آدرس: کاراکاس، خیابان گامبوآ (مشاهده روی نقشه)
• ساعت بازدید: سه‌شنبه تا جمعه: ۹ تا ۱۲ و ۱۴ تا ۱۶. شنبه و یکشنبه: ۱۰ تا ۱۶

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

موزه هنر استعماری (Museo de Arte Colonial) یکی از بهترین موزه‌ها در نوع خود در آمریکای لاتین است. این موزه در یک عمارت روستایی بزرگ و باشکوه به نام «کینتاده آنائوکو» (Quinta de Anauco) با پاسیویی جذاب و محصور در باغ‌های سرسبز قرار دارد. درون خانه اتاق‌هایی مرمت شده و پر از از آثار هنری، مبلمان، لوازم و صنایع دستی منتخب به چشم می‌خورند. یک گلوله نیز به افتخار آخرین شب سیمون بولیوار در کاراکاس در موزه هنرهای استعماری در معرض دید عموم است.

اگر صبح یکشنبه به موزه هنرهای استعماری بروید، ممکن است با اجرای کنسرت هنرمندان محلی مواجه شوید؛ این کنسرت‌ها در اتاق‌هایی برگزار می‌شوند که زمانی اصطبل این ساختمان بوده‌اند.

مجتمع فرهنگی ترزا کارنیو

• آدرس: کاراکاس، خیابان فینال پاسئو کلون (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

مجتمع فرهنگی ترزا کارنیو (Complejo Cultural Teresa Carreño)، مرکز هنرهای نمایشی مدرن در نزدیکی پارک مرکزی کاراکاس است که توسط یک پل عابر پیاده به آن متصل می‌شود. این مجتمع که شبیه به یک پناهگاه بتنی غول‌پیکر است، در سال ۱۹۸۳ افتتاح شد. این مجتمع فرهنگی دارای یک سالن اصلی، تئاتر و سالن جانبی است که به‌طور منظم در آن‌ها کنسرت‌های نمادین و مردم‌پسند، اپرا، نمایش باله، تئاتر و تک‌نوازی‌های هنرمندان محلی و مهمان برگزار می‌شود.

مجتمع فرهنگی ترزا کارنیو در ناحیه فرهنگی شهر و در نزدیکی بنای موزه، پارک کائوبوس و آتنی کاراکاس واقع شده‌ است. این مجتمع در زمینی به مساحت ۲۲,۰۰۰ متر مربع به دو بخش «خوزه فیلیکس ریباس» و «ریو ریان» تقسیم می‌شود و نام آن برگرفته از نام ترزا کارنیو، پیانیست مشهور است.

مجموعه پرنده شناسی فلپس

• آدرس: کاراکاس، بلو مونته کاراکاس ۱۰۶۰ (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

بازدید از مجموعه پرنده شناسی فلپس (Colección Ornitológica Phelps) به افراد علاقه‌مند به پرندگان و پرنده‌نگری توصیه می‌شود. در این مجموعه، یک کتابخانه تحقیقاتی گسترده و ۸۰,۰۰۰ گونه مختلف تاکسیدرمی شده از پرندگان وجود دارد که قدمت برخی از آن‌ها به سال ۱۸۹۰ باز می‌گردد.

پارک مرکزی

• آدرس: کاراکاس، کاراکاس ۱۰۱۵ (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

پارک مرکزی کاراکاس (Parque Central) در واقع یک مرکز مسکونی، تجاری و فرهنگی وسیع در قلب شهر (شرق میدان بولیوار) است. این منطقه که ساختمان‌های متعدد آن به‌مثابه درخت‌های یک پارک هستند، برخی از بهترین موزه‌ها و بلندترین آسمان‌خراش‌های کشور را در خود جای داده است و دو برج ۵۳ طبقه هشت ضلعی دارد که بلندترین ساختمان‌های ونزوئلا به شمار می روند و به نمادی از معماری این کشور تبدیل شده‌اند. یکی از این دو برج در جریان آتش‌سوزی سال ۲۰۰۴ متحمل خسارات زیادی شد و در حال حاضر در حال بازسازی است. بر فراز آسمان‌خراش‌های پارک مرکزی می‌توانید به تماشای چشم‌انداز ۳۶۰ درجه‌ای از شهر بنشینید.

دانشگاه مرکزی ونزوئلا 

• آدرس: کاراکاس، کاراکاس ۱۰۴۰ (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: نامشخص}

دانشگاه مرکزی ونزوئلا (Universidad Central de Venezuela) با ۸۵,۰۰۰ دانشجو بزرگ‌ترین دانشگاه ونزوئلا و همچنین مرکز فعالیت‌های فرهنگی است. ساختمان اصلی این دانشگاه توسط معمار مشهور، کارلوس رائول ویلانوئوا، طراحی شده و سازمان جهانی یونسکو در سال ۲۰۰۰ آن را در فهرست میراث جهانی قرار داده است.

دانشگاه مرکزی ونزوئلا یکی از شاهکارهای هنر معماری تلقی می‌شود و بیش از ۲۸ هنرمند از مکاتب هنری پیشرو معاصر در ساخت آن شرکت داشتند. از جمله این هنرمندان می‌توان به هانس آرپ، الکساندر کالدر، فرناند لگر، ویکتور وازارلی به‌همراه فرانچسکو ناروائز، آلخاندرو اوترو و اوسوالدو ویگاس اشاره کرد.

پارک ال کالباریو

• آدرس: کاراکاس، کاراکاس ۱۰۲۰، لا پلانیسی ۱۰۶۰ (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: نامشخص}

پارک ال کالباریو (Parque El Calvario) یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های کاراکاس است که با وجود مناطق جنگلی، باغ‌ها و فضاهای عمومی باز در روزهای تعطیل و آخر هفته‌ها، مردم محلی را به‌سمت خود می‌کشاند.

پارک لس کائوبوس

• آدرس: کاراکاس، کاراکاس ۱۰۵۰ (مشاهده روی نقشه)

پارک لس کائوبوس (Parque Los Caobos) یکی از قدیمی‌ترین پارک‌های کاراکاس است که به‌عنوان ریه سبز شهر شهرت دارد. این پارک در میان ساختمان‌های بتنی پارک مرکزی کاراکاس واقع شده است.

میدان لا کاندلاریا

• آدرس: کاراکاس، کاراکاس ۱۰۱۱ (مشاهده روی نقشه)

از زمان ساخت میدان لا کاندلاریا (Plaza La Candelaria) در سال ۱۷۰۸ میلادی، این میدان محل تجمعات مردمی برای رویدادهایی مانند گاوبازی و جشن‌های مختلف بوده است.

_{نویسنده: صدیقه شجاعی}