برای رفتینگ چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟
برای رفتینگ، پدل بورد و تیوب‌سواری در آب‌های خروشان حتماً باید با شرایط رود آشنا باشید و از تکنیک‌های مناسب استفاده کنید.
رفتینگ و تفریح‌های رودخانه‌ای یکی از لذت‌بخش‌ترین فعالیت‌های تابستانی محسوب می‌شوند. اگر به رفتینگ در آب‌های خروشان علاقه‌مندید، از راندن پدل بورد (paddle board) لذت می‌برید یا می‌خواهید سوار بر تیوب خود را به جریان رودخانه بسپارید، قطعاً کسب اطمینان از امنیت کامل رودهای خروشان قبل از ورود به آن‌ها، اهمیت بسیار زیادی دارد؛ زیرا سهل‌انگاری در این موضوع می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به شما بزند یا حتی به قیمت جانتان تمام شود.
با وجود مقاله‌های زیادی که در مورد امنیت در رودخانه وجود دارد، اطلاعات اندکی در خصوص شرایط اولیه رودهای خروشان و چگونگی آماده‌شدن و واکنش مناسب در شرایط مختلف وجود دارد. در این مقاله از کجارو، اطلاعات لازم را در این‌باره به شما ارائه خواهیم کرد.
آنچه در این مقاله می‌خوانید:
انواع رودهای خروشان
معمولاً رودهای خروشان که به‌اصطلاح به آن‌ها آب‌های سفید هم گفته می‌شود، بر اساس شرایط آب و میزان خطرناک‌بودن به ۶ درجه یا دسته تقسیم می‌شوند. برای نمونه، جهت ورود به رودخانه‌های دسته سوم به بالا؛ حتماً نیاز است راهنمایی مجرب یا کاپیتان همراه شما باشد. طبیعی است که در این رودخانه‌ها تیوب‌سواری یا استفاده از پدل بورد غیرممکن است (در رودهای دسته چهار نمی‌توان مدت طولانی روی تیوب باقی‌ماند). در ادامه، شرایط دسته‌های شش‌گانه رودخانه‌ها را بیان می‌کنیم.
دسته یک
این رودها آرام هستند؛ اما جریان آن ها به‌اندازه‌ای قوی است که بتواند قایق‌های رفتینگ یا سایر وسایل آب نوردی را آهسته و با سرعتی لذت‌بخش به حرکت درآورد. ممکن است گاهی اوقات موجهای خروشان در این رودها ایجاد شوند؛ اما قدرت واژگونی قایق را ندارند؛ اگر به دنبال یک تیوب‌سواری آرام و لذت‌بخش هستید، به‌دنبال این رودها باشید. در ضمن برای منحرف‌نشدن از مسیر در این رودها به گهگاهی پاروزدن نیاز است.
دسته دو
ارتفاع موجهای این رودها به ۹۰ سانتی‌متر هم می‌رسد و قدرت آن‌ها به‌اندازه‌ای هست که بتواند باعث ایجاد تکان‌های شدید قایق و سرنشینان آن شوند. این رودها به‌اندازه کافی عریض هستند و کانال‌های باریک یا پیچ‌های تند در آن‌ها دیده نمی‌شود. برای منحرف‌نشدن از مسیر در این رودها به پارو زدن نیاز است.
دسته سه
در این رودها مسیرهای باریک زیادی وجود دارد و ارتفاع موج‌ها به ۱۲۰ سانتی‌متر می‌رسد. رفتینگ در این رودها با خیس‌شدن همراه است و هنگام سواری باید از پارو کمک بگیرید که به موانع مختلف مثل صخره‌ها یا شاخه درخت‌ها برخورد نکنید. جریان‌های تند در این رودخانه‌ها وجود دارد اما بسیار کوتاه است.
دسته چهار
جریان‌های تند در این رودها مسافت بیشتری ادامه دارند و موج‌ها به داخل قایق می‌آیند. در چنین رودهایی باید با تمام تلاش پارو بزنید و به دستورعمل‌های کاپیتان عمل کنید. تمام افراد حاضر در قایق باید پاروزنانی قهار باشند و تجربه حضور در چنین رودهایی را نیز داشته باشند.
دسته پنج
در این رودها جریان‌های تند به‌صورت پیوسته و متصل به یکدیگر ایجاد می‌شوند و کف زیادی را روی سطح آب به وجود می‌آورند که پاروزنی در مسیری صاف و مشخص را دشوار می‌کند. احتمال چرخش‌ها و پرش‌های مکرر قایق وجود دارد؛ پس آماده بالا و پایین پریدن باشید.
دسته شش
چنین رودخانه‌هایی واقعاً سرکش و طغیانگر هستند و تنها افراد بسیار حرفه‌ای و متخصص می‌توانند وارد آن‌ها شود. معمولاً در مسیر این رودها آبشار نیز وجود دارد. در چنین رودهایی باید بتوانید قایق را در جریان‌های تند طولانی و باریک، هدایت کنید. رفتینگ در این رودخانه، تفاوت زیادی با آنچه در تبلیغات این ورزش دیده‌اید، دارد!
فصل پرآب رودخانه‌ها
فصل پرآبی رودهای مختلف با توجه به موقعیت مکانی آن‌ها متفاوت است؛ اما معمولاً از اواخر بهار آغاز می‌شود و تا پایان تابستان ادامه دارد. شرایط رودخانه در این مدت به میزان محسوسی تغییر می‌کند و شدت جریان‌های تند متناسب با شرایط، افزایش یا کاهش می‌یابد.
فصل پرآبی رودها از اواسط مه تا اواسط ژوئن (اواخر اردیبهشت تا اواخر خرداد) است. مدت‌زمان فصل پرآبی و زمان آغاز آن به میزان برف‌های ذوب‌شده و موقعیت مکانی رود بستگی دارد. اگر طوفان‌های بهاری یک منطقه بیش از میزان متوسط باشد، برف‌ها دیرتر آب می‌شوند؛ اما درصورتی‌که برف کمتری باریده باشد، زودتر شاهد آغاز فصل پرآبی هستیم.
در طول فصل پرآبی، رفتینگ بسیار دشوارتر و خطرناک‌تر است. افراد تازه‌کار در رفتینگ در این مدت تنها باید با راهنمای مجرب و تأییدشده‌ای که با چنین شرایطی کاملاً آشنا است، وارد رود شوند. پس از پایان فصل پرآبی قانون کلی این است که هرچقدر رود عمیق‌تر باشد، جریان آرام‌تر می‌شود؛ زیرا صخره‌هایی که معمولاً باعث ایجاد جریان‌های تند می‌شود، در نقاط عمیق‌تری هستند و آب فضای بیشتری برای حرکت افقی دارد. رودخانه‌های تند کم‌عمق نسبت به رودهای عمیق خطرناک‌تر هستند؛ زیرا صخره‌ها با قایق‌ها برخورد می‌کنند و باعث ایجاد کف و دشواری در پارو زدن می‌شوند.
در ضمن کاهش آب رودخانه‌ها نیز می‌تواند مشکل‌آفرین شود؛ زیرا ممکن است قسمت زیرین قایق‌های رفتینگ، تیوب‌ها یا سایر وسایل با بستر رود برخورد کند؛ بنابراین بهترین زمان برای رفتینگ و لذت‌بردن از آن در شرایط کاملاً امن، اواسط تابستان است؛ اگر دوست دارید بیشترین هیجان را در رودی سرکش تجربه کنید، توصیه می‌کنیم اواخر بهار و اوایل تابستان این کار را انجام دهید.
رودهای کم آب برای تیوب‌سواری بیش از سایر ورزش‌ها مشکل‌ساز است. چرا که بدن شما از وسط تیوب با زمین تماس پیدا می‌کند و این موضوع برای هیچکس خوشایند نیست.
نحوه مواجهه با جریان‌های تند
قانون شماره یک تمام ورزش‌های رودخانه‌ای این است که در هر شرایطی جلیقه نجات بپوشید. جلیقه نجات در تمام مراکز ارائه‌دهنده خدمات رفتینگ و بیشتر فروشگاه‌های ورزشی به‌راحتی یافت می‌شود.
هنگام تیوب‌سواری، برعکس وارد جریان تند آب شوید تا نحوه تقسیم وزن شما مانع غلت خوردن توسط آب‌های خروشان شود. ممکن است این کار در ابتدا کمی عجیب به نظر برسد؛ اما بعد از چندبار تمرین، احساس راحتی خواهید کرد. برای دیدن جریانی که وارد آن می‌شوید، کمی سرتان را بگردانید و از بالای شانه، اطرافتان را تماشا کنید.
اگر کمی دقت کنید متوجه می‌شوید راهنمای رفتینگ شما هم هنگام رسیدن به جریان‌های تند دقیقاً همین کار را می‌کند. چنین حالاتی باعث می‌شود فرد کنترل بهتری به دست بیاورد و وزن او بیشتر در مرکز قایق متمرکز شود. پدل‌بورد سواران هنگام مواجهه با جریان‌های تند، روی زانو می‌ایستند؛ البته اگر جریان طولانی نباشد، این کار ضروری نیست. اگر می‌خواهید روی پدل بورد بایستید، زانوهایتان را خم کنید تا تعادل مناسبی پیدا کنید و پاروزنی اطراف صخره‌ها را به بهترین شکل ممکن انجام دهید.
شنا در آب‌های خروشان سفید کار ساده‌ای نیست؛ اما شناور ماندن روی چنین آب‌هایی با بهره‌مندی از تکنیک‌های مناسب امکان‌پذیر است. توصیه می‌کنیم در حالی که روی آب به پشت خوابیده‌اید و پاهایتان به‌سمت پایین است، به‌سمت جلو شنا کنید.
در حین شنا زانوهایتان را خم کنید تا صخره‌ها و دیگر اجسام موجود در آب را بدون آسیب‌دیدن پاهایتان پشت سر بگذارید. با استفاده از دست‌ها، خودتان را تا جای ممکن کنترل و به بهترین شکلی که می‌توانید در آب به‌سمت جلو و ساحل شنا کنید. شناکردن به پشت به این خاطر توصیه می‌شود که صورتتتان بیرون آب بماند. چنانچه ناگزیر به شنا روی شکم هستید، تلاش کنید به بهترین شکل ممکن با استفاده از روشی استاندارد و با بهره‌مندی از دست‌هایتان به‌سمت قایق یا ساحل شنا کنید.
مقاله مرتبط:
درصورتی‌که قایق رفتینگ واژگون شد، فرد راهنما یا کاپیتان تلاش می‌کند به قسمت بالای قایق برود و سرنشینان را نجات دهد. تمام تلاشتان را بکنید که تا جای ممکن از قایق دور نشوید و طناب نجات متصل به قایق را بگیرید.
اگر زیر قایق هستید، باز هم تلاش کنید طناب نجات یا هر چیز دیگری را که شما را نزدیک قایق نگه می‌دارد، محکم بگیرید و سرتان را بالای آب نگه دارید؛ تا زمانی‌که آب آرام شود و بتوانید دوباره سوار قایق شوید.
دیدگاه