عجایب باستانی که در اثر تغییرات آب و هوایی آشکار شدند

تغییرات آب‌وهوایی و خشکسالی در اسپانیا، عراق، انگلیس و تایلند باعث شده تا سطح آب به حد بسیار زیادی پایین بیاید و در نتیجه سازه‌هایی آشکار شدند که برخی از آن‌ها متعلق به ماقبل تاریخ هستند. با کجارو تا انتهای این مقاله همراه باشید تا با عجایبی آشنا شوید که هرگز از وجودشان آگاه نبوده‌اید.

۱. استون‌هنج اسپانیایی

تابستان امسال که اسپانیایی‌ها غرق خشکسالی بودند، باستان‌شناسان درگیر یک مجموعه هدیه‌ی پیچیده بودند: ظهور Dolmen of Guadalperal یا گنجینه گوادالورال.

اینجا که به استون‌هنج اسپانیایی نیز معروف است یک بنای یادبود ۷۰۰۰ ساله است که در بخش غربی اکسترمادورا، زیر آب مخفی شده بود. این استون‌هنج شامل حدود ۱۰۰ سنگ است که طول آن‌ها به ۲ متر می‌رسد و دایره‌وار دور یکدیگر ایستاده‌اند. از این مجموعه برای آداب دفن استفاده می‌شده است.

این مکان که بیشتر شبیه یک نمایش عروسکی تاریخی است، اولین بار در دهه ۱۹۲۰ حفاری شد. در سال ۱۹۶۳، یعنی همان سال که سد Valdecanas ساخته شد، در اثر سیل زیر آب رفت و زمانی که سطح آب پایین می‌آمد تنها نوک سنگ‌ها پیدا می‌شد.

خشکسالی دهه ۱۹۹۰ یک بار دیگر باعث پیدا شدنشان شد؛ اما این بار به‌طور کامل و گروهی.

باور بر این است که این گنجینه در هزاره پنجم پیش از میلاد ساخته شد؛ فصلی از تاریخ که طی آن چرخ اختراع شد و کشاورزی در سراسر اروپا در حال گسترش بود. این مجموعه در آن زمان مسقف بوده است.

آنجلا کاستانو، یک تاریخ‌دان محلی می‌گوید:

اینجا هم مانند استون‌هنج یک معبد خورشیدی و زمین تدفین را نشان می‌دهد. سنگ‌ها علاوه بر کاربرد مذهبی، اهداف اقتصادی نیز داشتند. سنگ‌ها را در بخشی از رودخانه قرار داده بودند تا بتوان از آن عبور کرد. پس می‌توان گفت اینجا مرکز تجارت نیز بوده است.

یکی از سنگ‌های بزرگ که ورودی مقبره را نشان می‌دهد با نمادهایی حکاکی شده است که در میان آن‌ها هیبت یک انسان و چیزی شبیه مار است.

اولین بار هیوگو اوبرمر (Hugo Obermaier)، یک باستان‌شنای آلمانی، بین سال‌های ۱۹۲۵ و ۱۹۲۷ آن را حفاری کرد. یافته‌های او تا سال ۱۹۶۰ منتشر نشدند. سه سال بعد توسط منطقه محافظت‌شده‌ی تازه‌ساز بلعیده شد.

زمان با این سازه‌ی حیرت‌انگیز مهربان بوده اما آب نه. گرانیت بسیار پرمنفذ و در برابر فرسایش آسیب‌پذیر است. همین امر باعث شده تا برخی سنگ‌ها ترک بردارند یا بیفتند.

پرایمیتیوا بوئنو رامیرز، پیش‌تاریخ‌شناس در دانشگاه آلاکا می‌گوید:

هرگز باور نمی‌کنید که چندین جواهر تاریخی و باستانی زیر رودخانه‌های ساخت انسان در اسپانیا دفن شده‌اند.

آنچه که روی این سنگ‌ها تا پیش از هجوم دوباره آب انجام می‌شود، مشخص نیست؛ اما آن‌هایی که قصد تحقیق روی سنگ‌ها را دارند خواستار انتقال آن‌ها به مکانی بلندتر و خشک‌تر شده‌اند. ۴۰٬۰۰۰ نفر پای یک شکایت‌نامه را امضا کرده‌اند.

زمانی که اخبار از پیدا شدن سنگ‌ها خبر داد، گردشگران بسیاری به شیوه خود وارد آن شدند و به هیچ وجه نمی‌شد جلوی آن‌ها را از ورود و آسیب رساندن به سنگ‌ها گرفت.

۲. قصر کمون (Kemune Palace)، عراق

در ماه ژوئن، خشکسالی و تبخیر ذخایز آبی رود دجله در ایران، پرده از یک قصر ۳۴۰۰ ساله عهد برنز برداشت. سد موصل در کردستان عراق در دهه ۱۹۸۰ ساخته شد و همه چیز از جمله بقایای این قصر را در آب غرق کرد.

یک گروه باستان‌شناسی آلمانی-کورد خیلی سریع دست به حفاری زدند و آن را «شور باستان‌شناسی» نامیدند. احتمالا این قلعه بر بلندی‌های امپراتوری میتانی بنا شده بوده است؛ برهه‌ای از تاریخ که اطلاعات کمی از آن در دست است و امید است که تحقیقات سرنخ‌های بیشتری درباره آن به دست دهد. لوح‌ها و نقاشی‌های دیواری از جمله کشفیات هستند.

قصر باستانی کمونه در سال ۲۰۱۰ کشف شد؛ اما تا به حال آب به‌اندازه کافی برای حفاری پایین نیامده بود. نوشته‌های روی لوح‌ها که به خط میخی هستند برای مطالعه و بررسی به آلمان فرستاده شده‌اند.

۳. Wat Nong Bua Yai، تایلند

تایلند در تابستان امسال بدترین موج گرمای دهه اخیر را تجربه کرد و یک بار دیگر معبد بودایی فراموش‌شده‌ی Wat Nong Bua Yai در منطقه باستانی لپبوری پدیدار شد.

خود معبد قدیمی نیست؛ اما ۲۰ سال است که در اثر ساخت سد زیر آب مانده است. زمانی که آب سد به کمتر از سه درصد گنجایش خود رسید بقایای معبد همراه با مجسمه بودای ۴ متری بدون سر پدیدار شد.

یکی از مردم محلی می‌گوید:

زمانی که جوان بودم همیشه با دوستانم در نزدیکی مجسمه‌های فیل‌ها، روبه‌روی ساختمان اصلی قرار می‌گذاشتیم تا آنجا بازی کنیم.

حالا که دوباره در بزرگسالی آن را می‌بیند، خوشحال است و می‌خواهد که حفظ شود. پس از انتشار خبر پیدایش دوباره‌اش، هزاران گردشگر در قالب تور تایلند به این منطقه آمده‌اند.

۴. روستای انگلیسی غرق‌شده

در ژوئیه ۲۰۱۸ به‌خاطر خشکسالی بیش از حد انتظار، در منطقه محافظت‌شده Burrator، بخش تاریخی دارت مور، خانه قرن پانزدهمی لانگ‌استون (Longstone Manor) آشکار شد.

این منطقه برای اولین بار در سال ۱۹۸۹ غرق شد و بسیاری از نقاط مهمش را از دست داد. سپس در سال ۱۹۲۹، وقتی منطقه گسترش یافت دوباره بخش بیشتری از Lomgstone Manor ناپدید شد.

پروفسور باب استون از دانشگاه بیرمنگام گفت:

بسیاری از مردم درباره این روستای غرق‌شده‌ صحبت می‌کنند که در اثر خشکسالی شدید پدیدار شده است. افسانه معروفی هست که می‌گوید وقتی سطح آب آن‌قدر پایین است که مناره‌های کلیسای روستا پیدا می‌شود، ناقوس‌ها به صدا درمی‌آیند. آنچه قطعا چندین متر زیر آب وجود دارد یک خانه کشاورزی قدیمی و پل Sheepstore است.

۵. دیگر مناطق انگلستان

در سال ۲۰۱۴، توفان شدیدی، شن و آب را از سواحل کورن‌وال و ولز پاک کرد و جنگل‌های غرق‌شده (یا بهتر بگوییم بقایای درختان) را پدیدار کرد؛ جنگل‌هایی که قدمتشان به ماقبل تاریخ برمی‌گردد.

با اینکه دانشمندان تا پیش از این از وجود این جنگل آگاه بودند، اما زمین‌شناسان در نهایت توانستند با استفاده از رادیوکربن قدمت نمونه‌های Mount Bay را تخمین بزنند. قدمت آن‌ها بین ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ سال پیش است. این زمان، دوره‌ای است که اجتماعات انسانی در بریتانیا کم‌کم کشاورزی را جایگزین سبک شکار کردند.

تنها عقب‌نشینی آب نیست که رمز و رازهای گذشته را برملا کرده است. به‌خاطر موج گرمای شدید بریتانیا در تابستان گذشته، از میان ۱۵۰۰ مکان مهم گمشده، دو روستای ماقبل تاریخ و گنجینه‌های عصر حجری کشف شدند که شبیه حلقه‌های کشت‌زار داخل سبزه‌ها هستند.

باستان‌شناسان می‌گویند این اتفاق به‌خاطر گرما است که باعث شده سبزه‌ها و محصولات به‌سختی در این مکان باستانی رشد کنند و در نتیجه دیوارهای باستانی و مرزها مانند نقشه اشباح پدیدار شده‌اند.

قدمت یافته‌های اخیر بین عصر حجر، حدود ۵۰۰۰ سال پیش و قرن ۱۶، عصر الیزابت، هستند. مکان‌های قابل‌توجه شامل دو منطقه مسکونی متعلق به عصر برنز یا آهن در روستای لنسالوس در کورنوال و روستای استوک بای کلیر در سافک هستند که کلبه‌های جنگلی، حصارهای حیوانات و گورپشته‌ها را در آن‌ها می‌توان دید.

در اسکاتلند نیز قبرستان‌های مربوط به عصر آهن، چاله‌های عصر حجری و مناطق مسکونی ماقبل تاریخ همین طور کشف شده‌اند؛ البته در این موارد رهبری این کشفیات به عهده محیط تاریخی اسکاتلند است.

در اکتبر ۲۰۱۴ نیز پدیده آب‌وهوایی مشابهی برای استون‌هنج اتفاق افتاد. در آن زمان سبزه‌زارهای اطراف خشک شدند و رد کم‌رنگ آن سنگ گمشده آشکار شد و به فرضیه ‌مبنی بر وجود یک سنگ برای کامل کردن دایره پاسخ داد.