مقبره هوشی مین؛ از جاهای دیدنی هانوی ویتنام

در این مقاله از کجارو قصد داریم، ماجرای بازدید یکی از شهروندان ویتنام به نام تران تی بائو (Tran Thi Bao) از مقبره‌ی هوشی مین را برای شما تعریف کنیم؛ پس با ما همراه شوید. تمام شب را با اتوبوس مسافرت کرد تا خود را به موقع برای مراسم برافراشتن پرچم در ساعت ۶ صبح به مقبره‌ی هوشی مین برساند. هوای آن روز سپتامبر، بارانی بود و در ساعت ۵:۳۰ صبح و درست ۹۰ دقیقه پس از رسیدن بائو و سایر مسافران به هانوی، پایتخت ویتنام، ابری سیاه آسمان را پوشاند و خبری از نور خورشید نبود. سفر در جاده‌های روستایی از روستای لانگ سن (Long San) در استان «نه آن» در منطقه‌ی شمال ساحل مرکزی ویتنام تا هانوی، هفت ساعت طول می‌کشد؛ هرچند برای بائو و گروه همراهش که از شهروندان ویتنامی بودند، مسافت اهمیتی نداشت، چراکه آن‌ها برای ادای احترام به رهبر فقیدشان راهی این سفر مهم شده بودند.

برای گردشگران خارجی، مقبره‌ی هوشی مین از جاهای دیدنی هانوی به شمار می‌رود؛ به‌خصوص که نگرش ارزشمندی از تاریخ، ارزش‌ها و فرهنگ مردم ویتنام را پیشکش آن‌ها می‌کند. هوشی مین را به‌عنوان پدر ویتنام و بنیان‌گذار حزب کمونیست این کشور می‌شناسند که از چهره‌های مورداحترام بین مردم ویتنام محسوب می‌شود؛ هرچند در میان آن دسته از افرادی که پیرو حزب کمونیست نیستند، هنوز هم یک شخصیت بحث‌برانگیز است.

هوشی مین برای ۲۵ سال، رئیس‌جمهور ویتنام شمالی بود و حکومت قدرتمندش در این کشور کمونیستی، نمادی از تلاش مردم ویتنام برای استقلال از رژیم ضدکمونیستی جنوب و متحدان جنوبی این رژیم از جمله ایالات متحده آمریکا به حساب می‌آید. مردم ویتنام اغلب از هوشی مین یا عمو هو با عشق و علاقه یاد می‌کنند و اکثر آن‌ها بازدید از مقبره‌ی این چهره‌ی تاریخی را مایه‌ی افتخار خود می‌دانند و از همین رو برای رسیدن به این محل، مشقت سفرهای طولانی را به جان می‌خرند. با اینکه پیگیری تعداد واقعی بازدیدکنندگان این مقبره آسان نیست و مقامات دولتی هم آمار دقیقی در اختیار ندارند، اما سالانه بیش از یک میلیون نفر از این جاذبه دیدن می‌کنند.

هوشی مین، حدوداً ۵۰ سال قبل در دوم سپتامبر ۱۹۶۹ درگذشت و به همین دلیل سال ۲۰۱۹، سالگرد بزرگی برای مردم ویتنام محسوب می‌شد و بسیاری از مردم بومی برای ادای احترام به این شخصیت، به پایتخت سفر کردند.

تران تی بائو به‌همراه افرادی از جامعه‌ی خود برای ابراز عشق و علاقه‌ به پدر بزرگ ویتنام به این منطقه سفر کرده بود؛ کسی که آزادی و استقلال را برای این کشور به ارمغان آورد. او و عده‌ی زیادی از مردم در منطقه‌ی وسیع مقابل این مقبره‌ی بتنی و بلند جمع شده بودند؛ هر روز در جلوی این سازه‌ی خاکستری بزرگ، پرچم کشور به اهتزاز درمی‌آید و رژه‌ی نیروهای ارتشی همگام با موسیقی، فضایی سرزنده و جذابی را خلق می‌کند.

شهر هانوی به‌لطف عطروبوی خوش غذاهای خیابانی، محله قدیمی و زیبای هانوی و دریاچه‌ی شگفت‌انگیز هوان کیم، اغلب نقطه‌ی آغاز سفر گردشگران به ویتنام به حساب می‌آید و به همین دلیل مملو از گردشگران خارجی است. با این حال، «میدان با دین» که منطقه‌ی اطراف مقبره‌ی هوشی مین را تشکیل می‌دهد و فاصله‌ی چندانی با محله‌ی قدیمی و شلوغ پایتخت ندارد، کاملاً تجاری است و فقط تعداد انگشت‌شماری فروشنده در طول روز در پشت مقبره فعالیت می‌کنند.

وضعیت امنیتی در بیرون مقبره به‌شدت سفت‌وسخت است و حدوداً در هر هفت متر، علامتی به زبان ویتنامی و انگلیسی به بازدیدکنندگان هشدار می‌دهد که «از این مسیر نروید»، «آدامس نخورید» و «از محدوده‌ی مشخص‌شده تجاوز نکنید.»

قدردانی و احترامی که مردم برای هوشی مین قائل هستند، کاملاً مشهود است، به‌خصوص در میان جمعیتی که صبح زود خود را به این محل می‌رسانند و با نظم خاصی برای ورود به مقبره صف می‌کشند. از زمان افتتاح این مقبره در سال ۱۹۷۵، این دومین باری است که بائو از آن دیدن می‌کند؛ او آخرین بار در سال ۱۹۹۸ از این مقبره بازدید کرده بود. بائو می‌گوید:

هدف از این سفر، ابراز ارادت به عمو هو بود.

ورودی رایگان به مقبره هوشی مین

با اینکه ورود به مقبره‌ی هوشی مین رایگان است، اما زمان بازدید از آن سریع تمام می‌شود؛ هرچند برای بازدیدکنندگانی نظیر تران دای لوی (Tran Dai Loi) که در سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ در جنگ آمریکا و ویتنام، سرباز بود و از استان «نه آن» به این منطقه سفر کرده است، مدت‌زمان کوتاه بازدید از مقبره‌ی هوشی مین چندان هم ناراحت‌کننده نیست. این مقبره ساعت ۷:۳۰ صبح باز می‌شود و چند دقیقه قبل از آن، بازدیدکنندگان در داخل موانع صف می‌کشند. این صف تا محل مأموران امنیتی ادامه دارد؛ جایی که اجازه‌ی ورود بطری آب و دوربین‌ عکاسی را به این فضای مقدس نمی‌دهند.

تران دای لوی برای این بازدید، لباس محترمانه‌ای پوشیده بود. لباسی نظامی که مدال‌های جنگ روی آن خودنمایی می‌کرد؛ از جمله مدالی که تصویر هوشی مین روی آن وجود داشت و طبق توضیحات او، این مدال به کهنه‌ سربازهای ویتنامی داده شده بود. بائو و لوی همراه با گروهی ۲۰ تا ۳۰ نفره از انجمن معلمان بازنشسته و داوطلب‌های جوان، سفر می‌کردند که بسیاری از آن‌ها پیر بودند. بائو می‌گوید که همه‌ی ما سال‌خورده هستیم و تا زمانی که می‌توانیم باید این سفر را برای ادای احترام به هوشی مین انجام دهیم. پنجاهمین سال‌مرگ هوشی مین نیز انگیزه‌ای برای این سفر شد.

بازدید از جسد هوشی مین

فرشی قرمزرنگ، بازدیدکنندگان را به داخل ساختمان و اتاق سرد و تاریکی هدایت می‌کند که جسد هوشی مین آرمیده است. در این اتاق، سکوت سنگینی حکم‌فرما است و حتی صدای گام‌برداشتن بازدیدکنندگان نیز به‌واسطه‌ی این فرش نازک شنیده نمی‌شود. چهار نگهبان در اطراف جسد او ایستاده‌اند و پنج مأمور دیگر نیز این اتاق را زیر نظر دارند.

تعداد زیادی از بازدیدکنندگان هنگام ورود به این سالن، به‌سمت راست اتاق هوشی مین تعظیم کوتاهی می‌کنند و منتظر می‌شوند تا نوبت‌شان برسد و جسد او را که در کمال آرامش روی محفظه‌ای شیشه‌ای آرمیده است، مشاهده کنند. به این ترتیب، بازدیدکنندگان این فرصت را دارند تا از نزدیک به هوشی مین تعظیم کنند و قدردانی خود را نشان دهند و آن دسته از گردشگران خارجی کنجکاو نیز می‌توانند از نزدیک نگاهی به جسد او بیندازند. برخی افرادی سعی می‌کنند، مدت‌زمان بیشتری را در کنار جسد هوشی مین سپری کنند؛ هرچند که نگهبانان فوراً به آن‌ها اطلاع می‌دهند که وقت‌شان تمام شده است. در واقع بازدیدکنندگان بدون اینکه توقفی در کنار جسد داشته باشند، با سرعتی آهسته از کنار آن عبور می‌کنند. در ادامه بازدیدکنندگان تقریباً هیچ توقفی در سالن اصلی نخواهند داشت؛ به‌خصوص که هیچ جاذبه‌ی دیگری هم در این مقبره وجود ندارد؛ هرچند فضاهای باز و گل‌های اطراف ارزش تماشا دارند.

با وجودی که صف ورود به سالن اصلی گاهی اوقات بسیار طولانی می‌شود، اما این صف به‌سرعت حرکت می‌کند و همه‌ی بازدیدکنندگان شانس این را دارند که قبل از تعطیلی مقبره در سال ۱۰:۳۰ صبح، از آن دیدن کنند. مقبره‌ی هوشی مین در روزهای دوشنبه و جمعه، تعطیل و در روزهای سه‌شنبه تا پنج‌شنبه تا ۱۰:۳۰ و آخر هفته تا ساعت ۱۱ باز است. در مابقی روزها می‌توانید گشت‌وگذاری در هانوی داشته باشید؛ به‌ویژه که جاهای دیدنی زیادی در پایتخت وجود دارد و پس از بازدیدی سریع از مقبره شاید تصاویر هوشی مین و اشاره‌هایی که در طول سفرتان به این شخصیت می‌شود، برای شما معنا و مفهوم بیشتری پیدا کند.