باستان‌شناسان، اتاقی مخفی در دوموس اوریا پیدا کردند

باستان‌شناسان اتاقی در «دوموس اوریا» (Domus Aurea) پیدا کرده‌اند که بیش از ۲۰۰۰ سال مخفی مانده بود. این تیم مشغول مرمت در این محوطه‌ی باستانی بودند که متوجه دریچه‌ای در یکی از دیوارها شدند و با کاوش بیشتر به اتاقی مخفی مملو از دیوارنگاره‌های رومی رسیدند. تصاویر افسانه‌ای نظیر سنتور (موجودی که نیمی انسان و نیمی اسب است) و پان (خدای چوپانان، گله‌ها و حیات‌وحش) و ابوالهول (هیولای دارای تنه‌ی شیر و سر انسان) زینت‌بخش این اتاق شده‌اند که به‌همین دلیل به آن «اتاق ابوالهول» می‌گویند. حلقه‌های گل، گل‌ها، میوه‌ها، پرندگان، موجودات واقعی و تخیلی زیرآبی و نقوش معماری این اتاق نیز باستان‌شناسان را حیرت‌زده کرد. مقامات می‌گویند، در این اتاق که تقریباً سالم مانده است، تصاویری پیدا کرده‌اند که دهه‌ی ۶۰ در قرن اول پس از میلاد در رم را نشان می‌دهد.

ازآنجاکه تزئینات این اتاق مشابه سایر اتاق‌های دوموس است، باستان‌شناسان معتقدند که اینجا به احتمال زیاد محل کارگاه «A» بوده که در فاصله‌ی سال‌های ۶۵ تا ۶۸ پس از میلاد استفاده می‌شده است. هنرمندان این کارگاه اغلب از پس‌زمینه‌های سفید (ویژگی‌ مضاعفی که در اتاق ابوالهول وجود دارد) و اشکال کوچک برای خلق توهم نور در اتاق‌های کوچک و تاریک اینجا استفاده می‌کردند.

این سازه در دوران اوج خود،‌ کاخی بسیار بزرگ و باشکوه بوده است که به‌دستور امپراتور نرو در سال ۶۴ پس از میلاد ساخته شد. بعد از مرگش، جانشین او، وسپاسیانوس این کاخ طلایی را تخریب کرد و کولوسئوم را بر بالای دریاچه‌ای در مجاورت دوموس اوریا بنا کرد. چندین دهه بعد، امپراتور تراژانوس از خرابه‌های اوریا به‌عنوان پایه‌ی مجموعه حمام خود استفاده کرد. در طول دوران رنسانس،‌ هنرمندانی مثل رافائل سانتسیو موفق شدند با طناب خود را به زیرزمین این محوطه برسانند و نگاهی به دیوارنگاره‌های فوق‌العاده‌ی آن بیندازند که تأثیر زیادی بر شاهکارهای هنری بعدی او گذاشت.

کارشناسان می‌گویند که فقط قسمتی از دوموس اوریا قابل رؤیت است و بخش اعظمی از محوطه‌ی دست‌نخورده‌ی آن زیر این شهر مدرن مدفون شده است. بخش زیادی از این اتاق در زیرزمین باقی خواهد ماند،‌ هرچند باستان‌شناسان نگران هستند که حفاری این فضا، پایداری و ثبات دوموس اوریا را به مخاطره بیندازد.