چگونه در سفر از افراد عکاسی کنیم که باعث ناراحتی آن‌ها نشود؟

سفر یعنی رفتن به دنبال اشتیاق همیشگی برای دیدن مکان‌های ناشناخته. این اشتیاق برای تجربه‌ی فرهنگ‌های دیگر منتهی به اشتیاق برای ثبت آن‌ها می‌شود، و درست همین جا است که مسئله حریم شخصی و احترام به مردمان محلی پیش می‌آید.

لوسی لاچ (Lucy Laucht)، وظیفه‌اش سفر به همه‌جا از هند تا پرو و عکاسی برای شرکت‌های مختلف است. او به‌عنوان یک عکاس سفر یک هدف دارد: گرفتن عکس‌هایی که ماهیت و ذات مکانی که به آن سفر کرده را به‌طور واضح نشان دهد؛ که شامل مردمانی است که در آن محیط زندگی می‌کنند. او در این مقاله مهم‌ترین قوانین برای یک عکاسی محترمانه هنگام سفر را با دیگران به اشتراک می‌گذارد.

۱. ابتدا دوربین را کنار بگذارید

زنی محلی در پرو کلاه سنتی به سر کرده است

لاچ، چه به تازه‌کارها و چه به حرفه‌ای‌ها، توصیه می‌کند پیش از عکاسی، بدون دوربین به سمت سوژه بروید. چرا؟

گاهی برای اینکه مجبور نشویم از یک سوژه چند بار عکس بی‌اندازیم، لازم است چند ساعت کوتاه، سوژه را بررسی کنیم. به این صورت، زمانی که دوربین‌تان را بیرون می‌آورید، می‌دانید که با چه چیزی روبه‌رو هستید و چطور می‌توانید در آن محیط محترمانه عکاسی کنید.

زمان در عکاسی سفر، یک کالای لوکس نیست، زیرا شما مجبور هستید برای شکار لحظه‌های فرّار، خیابان‌ها را زیر پا بگذارید. مهم این است که به جای تمرکز صرف روی پیدا کردن شات‌های خاص، به‌عنوان یک گردشگر لحظه‌ها را تجربه کنید.

۲. اجازه بگیرید و لبخند بزنید

برای برخی افراد، جلو رفتن و اجازه گرفتن از مردم کار بسیار سختی است.

زمانی که برای اولین بار شروع به کار کرده بودم، از اینکه با مردم صحبت کنم و برای عکاسی از آن‌ها اجازه بگیرم واقعا مضطرب می‌شدم. به همین خاطر سریع از کنارشان رد می‌شدم و عکس می‌گرفتم. بعد احساس می‌کردم چیزی از سوژه عکاسی‌ام برداشته و رفته‌ام. این احساس خیلی اذیتم می‌کرد. زمان زیادی طول کشید تا بتوانم برای عکاسی از کسی، از او اجازه بگیرم یا برای عکاسی از چهره‌، به‌طور کامل به آن‌ها نزدیک شوم. روش من این‌طور است که با سوژه ارتباط چشمی برقرار می‌کنم، و وقتی موافقت (به‌صورت صحبت یا ژست گرفتن برای دوربین) را کسب کردم، با یک لبخند کارم را انجام می‌دهم. یک لبخند ساده، کارهای بزرگی انجام می‌دهد.

۳. پاسخی که دریافت می‌کنید را بپذیرید

زنی در یک رستوران در کوبا به دوربین لانچ لبخند می‌زند

برای لانچ، واقعیت مهم این است که شما همیشه شات مورد نظر را نمی‌توانید ثبت کنید.

برخی محلی‌ها دوست ندارند از آن‌ها عکس بگیرید. این رفتار، چه ناشی از یک عقیده فرهنگی سخت باشد یا یک باور شخصی،  به این معنا است که شما اجازه عکاسی ندارید. باید به پاسخی که می‌شنوید احترام بگذارید.

لانچ مطمئن است که دوربینی که با آن کار می‌کند تاثیر زیادی در کسب موافقت مردم دارد.

زمانی که می‌چرخید و با لنز زوم از مردم، بدون اینکه بدانند، عکاسی می‌کنید، به‌طور حتم با هیچ موافقتی روبه‌رو نمی‌شوید. اگر بتوانید با دوربین‌های فیلم‌برداری کوچک یا دوربین‌های دیجیتال بدون آینه با یک لنز ثابت، که برخلاف لنزهای زوم، دارای اندازه ثابتی است، عکاسی کنید بسیار عالی است. این دوربین‌ها دیگر حس سرزده یا ناخوانده بودن را انتقال نمی‌دهند و حتی این اجازه را به شما می‌دهند تا به سوژه نزدیک‌تر شوید.

۴. رسومات محلی و چند عبارت به زبان بومی را یاد بگیرید

ما، بیشتر از دیدن و عکاسی از مظره‌ها، فرهنگ‌ها و زبان‌هایی به وجد می‌آییم که ناشناخته باشند. علی رغم این، صحبت نکردن به یک زبان محلی، باعث نمی‌شود که وظیفه عکاس غیرمحترمانه تلقی شود.

«من حداقل سعی می‌کنم این جمله را به زبان محلی یاد بگیرم: می‌توانم از شما عکس بگیرم؟. اگر بتوانم جملات شخصی‌تری چون شما بسیار باوقار هستید را هم می‌آموزم».

بیشتر موفقیت شما در عکاسی سفر، بستگی به نحوه نزدیک شدن شما به افراد دارد. اگر شما با یک ذهن مثبت به فردی نزدیک شوید و این فکر را منتقل کنید که آن‌ها بی‌نظیر هستند، احتمال اینکه آن فرد به شما اجازه عکاسی دهد بسیار زیاد است».

مهم‌تر از «چگونه» ارتباط برقرار کردن با مردم، باید بدانیم «چه زمان»  به آن‌ها نزدیک شویم. مهم است که از رسم و رسومات فرهنگی و تابوهای کشور مقصد آشنا باشیم. در برخی فرهنگ‌ها ، عکاسی کاری بی‌ادبانه است، به‌خصوص اگر سوژه کودکان یا افراد پیر، یا در مکان‌های مذهبی باشد.لانچ اصرار دارد که تمام سعی خود را در آموختن آداب‌ورسوم کشور مقصد بکنید. اگر اطلاعات لازم را از اینترنت یا کتاب‌های راهنما پیدا نکردید، حتما از خود محلی‌ها بپرسید: از کارکنان هتل‌ها، راننده تاکسی‌ها، و راهنمای تورها.

۵. یادگاری بدهید

لانچ در پرو از یک زن محلی، با دوربین پولاروید خود عکاسی کرد و عکس را به وی داد

به‌طور معمول آن کسی که از عکاسی نفع می‌برد خود عکاس است (تا سوژه). بنابراین لانچ پیشنهاد می‌دهد همیشه در ازای عکسی که می‌گیرید یادگاری کوچکی به او بدهید.

«در کوبا مشغول عکاسی از چند بچه بودم. آن‌ها پس از هر عکس از من می‌خواستند تا عکس را نشانشان دهم. بچه‌ها، جلوی دوربین راحت به‌ نظر می‌رسیدند. زیاد پیش آمده بود که از آن‌ها عکس بگیرند اما به ندرت عکس‌هایشان را دیده بودند. متوجه شدم که علاوه بر دوربین دیجیتالم، یک دوربین پولاروید هم همراه آورده‌ام. دوربین را از کیفم درآوردم و پس از عکاسی، عکس‌ها را به بچه‌ها هدیه دادم. حالا هر وقت که به سفر می‌روم، دوربین پولارویدم را همراه می‌برم. به نظرم این بهترین راه برای برای عکاسی است».

۶. یک راه ارتباط پیدا کنید

مردی از قبیله راباری برای دوربین لانچ ژست می‌گیرد

لانچ از میان تمام تجربه‌هایش، بهترین راه برای پیشرفت در عکاسی سفر را، تمرکز در برقراری ارتباط با مردم کشور مقصد می‌داند.

«متوجه شدم که ایجاد ارتباط با افراد پیش از عکاسی، نکته بسیار مهمی است. اگر شما حاضر باشید برای دیگران وقت بگذارید، حتی اگر به زبانشان مسلط نباشید، آن‌ها نیز با روی گشاده‌تری وقت خود را در اختیار شما قرار می‌دهند. علاوه‌براین، شما به‌عنوان یک گردشگر، با این کار، با تجربه بیشتری محل را ترک می‌کنید».

شاید اهمیت برقراری ارتباط با سوژه یک توصیه عکاسی به شمار رود، اما لانچ اهمیت این موضوع را در تمام سفرها بیان می‌کند..او می‌گوید شگفت‌انگیزترین تجربه‌ها و بهترین عکس‌هایش را در سفرهایی گرفته است که از پیش برنامه‌ریزی نشده بودند. سفر کاری لانچ با گروه عکاسان و فیلمبرداران به روستاهای نزدیک تپه جاوای در راجستان، هند، سندی برای تمام گفته‌های او است.

«برای پروژه‌ای، از ما خواستند تا از آخرین پرتوهایی که به بالای کوه می‌تابد عکس بگیریم. در راه به بالای تپه، از کنار گروهی از مردان قوم راباری که در حال پیپ کشیدن بودند عبور کردیم. نه آن‌ها انگلیسی حرف می‌زدند و نه ما به زبان آن‌ها مسلط بودیم، اما از آن‌جا که درباره کار ما کنجکاو بودند، ما نیز عکس‌هایمان را به آن‌ها نشان دادیم. پس از مدت کوتاهی از یکی از مردها درخواست کردم اگر ممکن است از او عکس بگیرم (همان عکس بالا). به گمانم این عکس، تا به امروز، بهترین عکسی است که گرفته‌ام. این عکس نشان می‌دهد که چقدر آهسته پیش رفتن و ایجاد ارتباط با سوژه‌ها مهم است».