عکسهای دیدنی از شهرهای متروک جهان (قسمت اول)
شهرهای قدیمی متروک، نشانی از تمدنهای بزرگ جهان هستند که از گذشتهی رازآلود آنها خبر میدهند.
مقالههای مرتبط:
معبدهایی که در انبوه درختان جنگل سربرافراشتهاند، شهرهایی که نیمی از آنها در زیر شن صحراها دفن شده و بناهای یادبود بزرگی که هنوز روی زمین پا برجا هستند، انسان را به این فکر وامیدارند که چنین تمدنهای عظیمی چرا و چگونه سرنگون شدهاند؟
دلیل نابودی تمدنها میتواند از تغییرات ناگهانی آب و هوا گرفته تا اختلافات و جنگهای مذهبی و تغییر الگوهای تجارت باشد. همراه با فروپاشی تمدنهای باستانی، نه تنها طبیعت دستخوش تغییرات میشد بلکه بناها هم تخریب میشدند و فقط بناهایی که بسیار مقاوم و عظیم بودهاند تا به امروز باقی ماندهاند. گاهی این بناها توسط طبیعت محافظت شدهاند. در آفریقا، هند و مکزیک معبدها و سنگرهای قدیمی زیادی موجود است که از سالهای پیش باقی ماندهاند و تبدیل به المانی از طبیعت شدهاند. این بناها ساخت دست بشر هستند که به دامن طبیعت باز گشتهاند.
در ادامه تعدادی از این بناها را که برای سالیانی طولانی گم شده بودند و دوباره توسط انسانها کشف شدهاند معرفی خواهیم کرد.
باگان (Bagan)، ماندالای (Mandalay)، برمه(Burma)
از قرن نه تا سیزده ، برمه پایتخت پادشاهی پگان (Pegan) بود. در زمان اوج این پادشاهی که حدود دو قرن طول کشید، بیش از ۱۰۰۰۰ معبد و صومعه ساخته شد. دین غالب بودایی بود ولی هندو و تعدادی ادیان محلی دیگر هم بین مردم رواج داشت. در اثر تهاجمهای مداوم مغول، سرانجام این پادشاهی در قرن سیزدهم سرنگون شد و تنها باگان و تعدادی محل مسکونی دیگر از این تخریب جان سالم به در بردند.
غار ۲۶، غار آجانتا (Ajanta Cave)، اورنگ آباد (Aurangabad District)، ماهاراشترا (Maharashtra)، هند
مجسمههای زیبای گرانیتی بازالتی این غار که در سنگهای رود غور (Waghur River) ودر غار آجانتا درست شدهاند، در واقع مجسمههایی بودایی هستند که طی دو دورهی زمانی مختلف طراحی شدهاند؛ تعدادی در یک قرن قبل از میلاد مسیح و تعدادی هم در ۴۶۰ تا ۴۸۰ سال بعد از میلاد.
در طی قرنها، این ۲۹ غار خراب شدند و ورودی آنها با جنگلها مسدود شد. اطلاعاتی در مورد این غارها بین مردم محلی وجود داشت تا اینکه در قرن نوزدهم دولت استعمارگر انگلیس علاقمند به کشف این غارها شد.
غار ۲۶ که تالار عبادت است در قرن پنجم پس از میلاد مسیح حفر شده است. در وسط تالار مجسمهی بودایی از سنگ قرار دارد. کندهکاریهای دیگری مربوط به بودا و زندگی او نیز در غار دیده میشوند.
شهر مردهی میرا (Myra)، آنتالیا، ترکیه
مقبرههای سنگی شهر میرا در گذشته به رنگهای قرمز روشن، زرد، آبی و صورتی رنگ میشده. این بناهای سنگی لیسیایی از چهار قرن قبل از میلاد باقی ماندهاند، در آن زمان لیسیا (Lycia) قسمتی از امپراتوری مقدونیه بود. بیشتر شهر میرا در اثر سیل از بین رفته است ولی هنوز تئاتر، مرکز شهر و حمام عمومی آن باقی است.
سیریریا (Sigiriya)، استان مرکزی، سریلانکا
تاریخ سیریریا نامعلوم است ولی عدهای بر این باور هستند که در ۴۷۷ سال پس از میلاد مسیح کاسیاپا (Kasyapa)، پسر نامشروع پادشاه داتیسینا (Dhatusena)، کودتایی ترتیب داد و بعد از کشتن پدر خود، پادشاهی را از برادر بزرگتر خود، موگولانا (Moggallana)، ربود. وقتی در سریلانکا به سمت سیریریا حرکت میکنید با قلعهای که کاسیاپا در روی صخرهای با ارتفاع ۱۸۰ متری بنا کرده است روبهرو میشوید.
از این قلعه، امروزه فقط پنجهی شیری که روی دروازهی قلعه نصب بود باقی مانده است ولی در روزگاران گذشته، مجسمهای از سر یک شیر هم در آنجا موجود بوده است. سیریریا بیش از ۱۰۰ استخر طبیعی در زیرزمین دارد. در روی دیوارهای قلعه تصاویر بیش از ۵۰۰ زن کشیده شده است که معلوم نیست این اشخاص نمایندهی چه کسانی بودهاند.
با توجه به حکایتهای هندی، موگولانا ارتشی برپا کرد تا با برادر کوچکتر خود مقابله کند و جنگی در سال ۴۹۵ پس از میلاد مسیح رخ داد. ارتش کاسایاپا فرار کردند و او خودکشی کرد. بعد از پیروزی موگولانا و بازگشت پایتخت به انورادهاپورا (Anuradhapura)، سیریریا ترک شد و به عنوان یادبودی بودایی تا قرن ۱۴ میلادی باقی ماند.
انگکور وات (Angkor Wat)، سیم ریپ (Siem Reap)، کمبوج
انگکور وات با مساحتی برابر با ۱۶۲ هکتار بزرگترین بنای یادبود مذهبی جهان است که توسط پادشاه خمر سوریاوارمن دوم (Suryavarman II) در نیمهی اول قرن دوازدهم میلادی ساخته شده است. معبد به خدای هند، ویشنو (Vishnu) اختصاص یافته ولی بعد از قرن دوازده به عبادتکنندگان بودایی تعلق یافته است.
انگکور با طراحی مشبک، برای انتقال و ذخیرهی آب جهت کشاوری و تولید محصولات گیاهی ساخته شده است. نظریهی دیگری در مورد ساخت کانالها بر این قرار است که خاکی که ناشی از شسته شدن جنگلها توسط بارانهای شدید بوده از این طریق تخلیه میشده است.
بمبیتکا (Bhimbetka)، مادایا پرادش (Madhya Pradesh)، هند
نقاشیهایی که در بمبیتکا کشف شده است مربوط به ۳۰۰۰۰ سال پیش بوده و نشانههایی از اولین انسانها در شبهقارهی هند است. با اینکه این غار بین مردم بسیار شناخته شده است ولی بعد از قرن نوزدهم توجه دانشمندان به آن جلب شد.
نقاشیها که سربازانی را بر روی اسبها نشان میدهد مربوط به ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد است. علاوه بر سربازان، نقاشیهایی از حیوانات، فیل، ببر و گوزن هم دیده میشود که حاکی از زندگی شکارچیها است. مواد رنگ روی سنگ غارها از ترکیبات گیاهی و معدنی ساخته شده است.
بوروبودور (Borobudur)، ماگلانگ (Magelang)، جاوهی مرکزی (Central Java)، اندونزی
در سه صحن بوروبودور (واقع در شهر ماگلانگ) که دایرهای شکل هستند، ۷۲ استوپا (Stupa) قرار دارد، استوپاها محلی برای مدیتیشن بوداییها بودهاند. این محل بین دو کوه آتشفشانی قرار دارد و عبادتگاه بر روی خاکسترهای آتشفشانی و جنگل قرار دارد. در سال ۱۸۱۴ میلادی جاواییها این محل را به توماس استمفورد رافلز (Thomas Stamford Raffles)، ستوان انگلیسی، معرفی کردند.
دیدگاه