عکس های دیدنی از شهر‌های متروک جهان (قسمت دوم)

در گذشته تمدن‌های بزرگی وجود داشته‌اند که بر اثر عوامل مختلفی مانند جنگ، شرایط بد آب و هوایی، زلزله و ... نابود شده‌اند. امروزه تنها اثر برای پی بردن به راز‌های این تمدن‌ها، مطالعه و بررسی در بقایای شهر‌های متروک آن‌ها است که بعد از سال‌ها دوباره کشف شده‌اند. در ادامه تعدادی از شهر‌های متروک که تبدیل به  جاذبه‌های گردشگری و البته مورد توجه باستان‌شناسان شده‌اند، معرفی خواهند شد.

سنگ‌های کالانیش (Callanish)، جزیره لویس (Isle of Lewis)، اسکاتلند

تعداد زیادی تکه سنکی بزرگ، تحت کمان‌های دایره‌ای و با تنظیمات جالبی در کالانیش قرار دارند که طی سال‌های ۲۶۰۰ و ۲۹۰۰ سال قبل از میلاد در این منطقه قرار گرفته‌اند. این پنج ردیف سنگ که با نظم چیده شده‌اند طبق بررسی‌ها تا ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد استفاده می‌شده‌اند. در زمانی از تاریخ که مشخص نیست، بعد از اینکه این سنگ‌ها چیده شده‌اند، سنگ قبری به این مجموعه اضافه شده است. هدف از چینش این سنگ‌های عظیم‌الجثه همچنان نامعلوم است.

سنگ‌های کارناک (Carnac)، بیتانی (Bittany)، فرانسه

بیش از ۳۰۰۰ سنگ ایستاده در بیتانی قرار دارند که بیشتر آن‌ها در روستای کارناک کشف شده‌اند. این چینش به ۳۳۰۰ سال قبل از میلاد باز‌می‌گردد. ابتدا ردیف‌های از تکه سنگ‌هایی با ارتفاع ۴ متر قرار دارند و انتهای ردیف به سنگ‌های ۸۰ سانتی‌متری ختم می‌شود. در آخر هم تعدادی حلقه از سنگ‌های چیده شده وجود دارد. تقریبا مشخص شده است که با چه آداب و رسومی این سنگ‌ها چیده شده و حدس زده می‌شود که این چینش به طلوع و غروب و ستارگان مرتبط است.

جزیره ایستر (Easter Island)،‌ اقیانوس آرام، شیلی

تمدن جزیره‌ی ایستر به‌صورت کامل سرنگون نشده و بقایای زیادی از آن باقی است. وقتی اروپایی‌ها در سال ۱۷۲۲ میلادی این بقایا را کشف کردند، با رازی عجیب روبه‌رو شدند. چه طور ممکن بود تمدنی که پیشرفت کمی در تکنولوژی داشته، این مجسمه‌ها را درست کرده و جابه‌جا کند؛ ۸۷۷ مجسمه که به آسمان خیره شده‌اند. این مجسمه‌ها در ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد توسط پلینزی‌ها ساخته شده‌اند. باستان‌شناسان بر این باور هستند که پلینزی‌ها در قرن هفدهم جمعیتی بالغ بر ۱۵۰۰۰ نفر داشته‌اند که به دلیل شرایط بد آب و هوایی این منطقه در یک برهه‌ی زمانی  به ۳۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرد.

در قرن هجدهم میلادی، خاک این منطقه بسیار نامرغوب شده و منطقه عاری از درخت بود. با توجه به نبود درخت در منطقه،‌ پرندگان محلی برای آشیانه نداشتند و مردند. این روند سبب فرسایش بیشتر خاک و پوشش گیاهی شد و تمام گونه‌های گیاهی و جانوری منطقه مردند.

شهر تاریخی هاتوسا (Hattusa)، استان چوروم (Corum Province)، ترکیه

هاتوسا پایتخت امپراتوری هیتیت (Hittite) بوده و روزگاری بیشتر ترکیه‌ی امروزی را دربر می‌گرفته است. بعد از اینکه امپراتوری هیتیت از هم فروپاشید، این منطقه توسط بالکان‌ها (Balkans) با خاک یکسان شد. علت اصلی این فروپاشی، خشکسالی و شرایط بد آب و هوایی بود= که سبب کاهش محصولات کشاورزی و غذای مردم شده بود. بعد از این مصیبت‌ها، اختلافات داخلی و خشونت سبب تخریب کامل این منطقه شد. در عکس،‌ نگهبانی که از دروازه‌ی خدا محافظت می‌کرده، نشان داده شده است.

تراس‌های مورای (Moray)، کوسکو (Cusco)، پرو

تراس‌ها دایروی مورای از سنگ ساخته شده‌اند.  بیشترین عمق دایره‌ها ۳۰ متر است و مانند سایر مکان‌هایی که مربوط به اینکاها است، مجهز به سیستم زهکشی است. باستان‌شناسان علت ساخت این تراس‌ها را هنوز کشف نکرده‌اند.

طرح نازاکا (Nazaca Lines)،‌ ایکا (Ica)، پرو

در محیطی با مساحت تقریبی ۵۰۰ کیلومتر مربع بیش از ۳۰۰ طرح نازاکایی کشف شده است که بزرگ‌ترین آن‌ها ۲۸۵ متر طول دارد.  بیشتر شکل‌ها شامل مثلث و دایره است و ۹۰ درصد شکل‌ها نمایشگر گیاهان، گل‌ها و درختان و انواع گونه‌های حیوانات مانند میمون، نهنگ و سگ است.

معبد پالنکی (Palenque)،‌ چیاپاس (Chiapas)، مکزیک

معبد پالنکی در حال حاضر محل دفن جناب پاکال (Janaab Pakal) است که در دوران حکومت خود، در قرن هفتم میلادی سررزمین مایا‌ها را از نو ساخت. مجسمه‌هایی که در بالاترین طبقه‌ی این معبد قرار دارند، دارای رنگ‌های مختلف هستند. مجسمه‌هایی که نشان‌دهنده‌ی خدایان هستند، به رنگ آبی و مجسمه‌هایی که انسان روی زمین را نشان می‌دهند، به رنگ زرد رنگ‌آمیزی شده و همگی روی زمینی به رنگ قرمز قرار داده شده‌اند.

امروزه باستان‌شناسان از تاریخ اتمام هر قطعه از این بنا مطلع هستند، زیرا معمار پالنکی زمان اتمام ساخت هر قسمت را با تاریخ دقیق روی دیوار حک کرده است.

در زمان مایا‌ها انسان‌ها قربانی می‌شدند و سر پادشاهان دشمن زده می‌شد. دشمنان دیگر یا زندانی می‌شدند یا هم قلب آن‌ها را از سینه بیرون می‌کشیدند. در بعضی موارد هم دست و پای مخالفان را به هم می‌بستند و از معبد پایین می‌انداختند. زنان جوان را هم زنده به گور می‌کردند.

 ۸۰۰ سال بعد از میلاد در این منطقه دیگر مراسمی برپا نمی‌شد و بنای جدیدی هم ساخته نشد. از این منطقه به منظور کشاورزی استفاده می‌شد، ولی به تدریج مردم این منطقه را ترک کردند.  تقریبا ۹۰ درصد مردم مایا از این منطقه ناپدید شدند، ولی در اصل مایاها نجات یافتند و زبان آن‌ها هنوز هم در بعضی نقاط جهان رایج است.

شهر تاریخی پترا (Petra)، اردن

پترا بر سر مسیر کاروان‌ها و در بین کوه‌ها واقع شده بود. با توجه به آب و هوای خشک منطقه، مردم در چهار قرن قبل از میلاد برای زنده ماندن، آب بارش‌های بهاری را ذخیره می‌کردند. جمعیت این منطقه حدود ۳۰۰۰۰ نفر بوده است.

رومویان پترا را تبدیل به یک محل اجتماع کرده بودند ولی در قرون بعدی، بعد از اینکه تجارت دریایی رونق گرفت و تجارت زمینی به جاده‌ی ابریشم منتقل شد، پترا به سرعت از رونق افتاد. تنزل تمدن این منطقه با زلزله‌ای که در سال ۳۶۳ بعد از میلاد رخ داد، شروع شد که بیشتر ساکنین منطقه در این زلزله جان باختند و ساختمان‌ها و سیستم آبیاری منطقه به کل تخریب شدند.

شهر سنگی، تاشکورگان (Tashkurgan)، چین

امروزه دیوارهای سنگی که بقایای شهر سنگی تاشکورگان بوده‌اند، هنوز پا بر جا هستند، این دیوارها شهر را از جاده‌ی ابریشم در صحرای تاکلاماکان (Taklamakan) جدا می‌کردند. این شهر طی قرن‌ها یکی از بزرگ‌ترین شهرهای جهان بوده است. این شهر تا قرن چهاردهم گسترش پیدا کرد تا عاقبت در سال ۱۶۴۴ تا ۱۹۱۲ میلادی  شهر جدیدی در جنوب این منطقه ساخته شد و به تدریج شهر سنگی خالی از سکنه رها شد.