برنامه سفر از گشت و گذار دریاچه ارومیه تا تبریز

دریاچه ارومیه، یادگاری است از روزگاران دور که برای قرن‌ها طبیعت ‌این منطقه را پر بارتر کرده و پای میلیون‌ها پرنده مهاجر را به ‌این گوشه شمال غربی‌ ایران باز کرده است. سفر دورتادور ‌این دریاچه، گشت‌وگذار در میان چنین طبیعتی است. دریاچه و‌ این طبیعت حاصلخیز باعث شده که از قرن‌ها پیش ‌این منطقه برای سکونت و حکمرانی محبوب باشد و به همین دلیل آثار باشکوه و تماشایی در ‌این محدوده، فراوان هستند.

عکاس: بردیا سعادت

دریاچه‌ی ارومیه در گذشته گونه‌های زیادی از پرندگان مهاجر مانند فلامینگو، پلیکان، مرغابی و مرغ ماهی‌خوار را به‌سمت خود جذب می‌کرد. این دریاچه خانه‌ی گونه‌ی منحصربه‌فردی از میگو به نام "آرتمیا" است. دریاچه‌ی ارومیه علاوه‌ بر تالاب‌هایش، زیستگاه مرتفعی نیز دارد که گونه‌های دیگری همچون خزندگان، دوزیستان و پستانداران را هم در خود جای داده است. 

مسیری را دورتادور دریاچه ارومیه به شما پیشنهاد می‌کنیم که از تبریز شروع شده و با گشتن در میان آثار طبیعی و تاریخی دور دریاچه در همین شهر تمام می‌شود. در‌ این مسیر تقریبا ۷۰۰ کیلومتری دو اثر جهانی قره‌ کلیسا و بازار تبریز را خواهید دید و از کندوان تماشایی گرفته تا دریاچه ارومیه زیبا پیش روی‌تان است.

چطور برسیم؟

سفرتان از قره‌ کلیسا در حوالی شهر قره ضیاءالدین شروع می‌شود و بعد از گذر از شهرهای خوی، سلماس، ارومیه، مهاباد، میاندوآب، مراغه، آذرشهر و اسکو در تبریز به پایان می‌رسد. از تبریز که به مرند رسیدید، باید به‌سمت چپ بروید تا وارد جاده قره ضیاءالدین شوید. از تبریز تا قره ضیاءالدین ۱۸۳، از قره ضیاءالدین تا خوی ۶۴، از خوی تا سلماس ۲۱، از سلماس تا ارومیه ۹۰، از ارومیه تا محمدیار ۸۸، از محمدیار تا میاندوآب ۵۷، از میاندوآب تا آذرشهر ۷۶ و از آذرشهر تا تبریز هم ۶۵ کیلومتر راه دارید.

کجا بگردیم؟

شروع ‌این سفر ماجراجویانه، قره كلیسا است؛ نقطه‌ای تاریخی که نهمین اثر ثبت شده‌ ایران در فهرست آثار جهانی یونسكو است.

قره کلیسا: برای دیدن کلیسای سنت تاتاوس که به نام‌های سنت تادئوس و قره کلیسا هم شناخته می‌شود، باید تا روستای قره کلیسا از توابع سیه چشمه چالدران در آذربایجان غربی بروید. در ‌اینجا بنایی را می‌بینید که تاریخ ساختش به قرون اولیه مسیحیت بر‌می‌گردد. از تبریز وارد جاده مرند شوید و بعد از ۶۱ کیلومتر به مرند می‌رسید. بعد به یامچی و با ادامه مسیر ۶۹ کیلومتری تا قره ضیاءالدین به جاده‌ای متصل می‌شوید که تا ابتدای جاده کلیسا حدود ۴۲ کیلومتر فاصله دارد. پس از آن باید وارد جاده فرعی متصل به کلیسا شوید و پس از حدود هفت کیلومتر، می‌توانید کلیسای سیاه و سفید را روی تپه ماهورهای منطقه ببینید.

منبع عکس: ویکی پدیا

در منطقه‌ای كه امروز قره کلیسا قرار دارد با یک مجموعه مواجهیم. غیر از ساختمان قره کلیسا، چند ساختمان دیگر هم وجود دارد. اول كلیسای زاكاره مقدس است كه تالاری با یك گنبد كم ارتفاع دارد و در شمال قره کلیسا واقع شده است.  ورودی آن در دیوار جنوبی است و بالایش كتیبه‌ای به زبان ارمنی نصب است. زاكاره مقدس را در قرن چهارم میلادی در كنار محلی كه‌ این ساختمان اكنون هست به خاك سپرده‌اند. در فاصله بین كلیسای زاكاره و قره کلیسا، ویرانه نمازخانه كوچكی هست. گمان بر‌این است كه دو كلیسای كوچك دیگر نیز كنار آن برپا بوده كه‌ اینك اثری از آثارشان نیست. ساختمان کوچکی در جنوب شرقی كلیسای زاكاره وجود دارد که به كلیسای ساندخت معروف است.

به خود قره کلیسا كه برسیم ساختمانی خواهیم دید تلفیق شده از یك بنای قدیمی و جدید که چنان ماهرانه به هم پیوسته كه اگر ندانید تشخیص هم‌زمان نبودن بنایشان دشوار است. یك ساختمان سیاه و یك بنای سفید. گمان برده‌اند سنگ بنای‌ این كلیسا را خود گریگور لوساوریچ گذاشته باشد. هرچه هست ‌این كلیسا اهمیت ویژه‌ای نزد مسیحیان گریگوری دارد.

_{منبع عکس: سایت defence.pk}

غیر از بنای خود ‌این کلیسای تاریخی، حجره‌های طلاب دینی، مقبره ساندوخت (آرامگاه دختر شاه ارمنستان)، گورستان و دشت چالدران از دیگر دیدنی‌های ‌این محوطه هستند. حالا که تا‌ اینجا آمده‌اید، حتما سری به دشت چالدران و مقبره شهدای چالدران بزنید.

خوی: مقصد بعدی شهر خوی است. برای رسیدن به خوی باید از چالدران حدود ۴۲ كیلومتر در جاده جنوب به‌سمت زُرآباد رانندگی کنید، از آنجا هم حدود ۴۷ کیلومتر تا خوی راه دارید. بعد از حدود یک ساعت و نیم به خوی می‌رسید. دیدن خوی را با مقبره شمس آغاز كنید؛ محوطه‌ای كه بعد از مراسم هشتصدمین سالگرد مولانا بازسازی شده است. محوطه‌ای با چندین مقبره كه گور شمس تبریزی با شیشه حفاظت شده در میانه آن قرار دارد و مناره‌ای که با شاخ‌های قوچ تزیین شده و قدمتی صفوی دارد.

عمارت شهرداری با گچ‌بری‌های رنگارنگ، بازار تاریخی و دروازه سنگی بازار با نقش دو مار، مقبره پوریای ولی و کلیسای سورپ سرکیس در محله امامزاده از دیگر دیدنی‌های خوی هستند.

سلماس: بعد از گشت‌وگذار در خوی، مقصد بعدی سلماس است. از خوی تا سلماس حدود ۴۶ كیلومتر راه دارید که می‌توانید آن را ۴۰ دقیقه‌ای بپیمایید. بیشتر آثار باستانی سلماس در زلزله ۱۳۰۹ تخریب شد. با‌ این حال در سلماس و اطرافش می‌توانید، هم به امامزاده و هم به کلیسا بروید.

مهم‌ترین دیدنی سلماس کتیبه یا سنگ‌نگاره خان تختی است، در روستایی به همین نام در راه ارومیه. از سلماس که حدود ۲۰ کیلومتر در جاده ارومیه برانید به محوطه مقابل پله‌های منتهی به كتیبه می‌رسید.‌این كتیبه در دوره ساسانیان روی كوه‌های پیرچاوش كنده شده و شاپور اول را سوار بر اسب نشان می‌دهد، در حالی‌ که والرین رومی در مقابل اش زانو زده است.

ارومیه: از سلماس تا ارومیه حدود ۹۱ كیلومتر راه دارید؛ یعنی حدود یک ساعت و ربع رانندگی. ‌

این سفر از میدان خروجی سلماس به‌سمت كمربندی و بعد از جایگاه گاز مرادخانی آغاز می‌شود و به ورودی ارومیه در كنار‌ ایران خودرو ارومیه، ختم می‌شود. دیدنی های شهر ارومیه فراوان است. برای شروع می‌توانید به تماشای بنای تاریخی سه گنبد، در محله بازارباش در خیابان استاد برزگر بروید.

در محوطه بنای سه گنبد، تماشای موزه سنگ ارومیه را هم از دست ندهید، مخصوصاً عكاسی در ورودی گنبد با آجرهای تراش خورده.

کلیسای ننه مریم در خیابان خیام، کوچه کلیسا قرار دارد.‌ این كلیسا از قدیمی‌ترین کلیساهای ارومیه است. برای تماشای‌ این کلیسا باید از مسئولان آن اجازه بگیرید. این کلیسا در سال ۳۲ میلادی ساخته شده و در قرون گذشته، محل دفن اموات بوده است. گفته می‌شود این بنا قبلا آتشکده و یکی از معابد مشهور زرتشتیان بوده است. نمای فعلی این کلیسا، به دوران ساسانی باز‌می‌گردد. کلیسای ننه‌مریم با قالی‌های دست‌بافت مفروش شده است، 

عکاس: مهدی امامی فر

جدای از دیدنی‌های دور دریاچه ارومیه، ‌این موارد را هم در نظر داشته باشید:

دریاچه: اگر از سمت پل شهید کلانتری وارد ارومیه شده‌اید، از وسط دریاچه رد خواهید شد. اما اگر در شهر هستید، برای رسیدن به دریاچه باید به خیابان ولیعصر (عج) بروید و بعد به جاده دریا برسید. با ‌اینکه روزبه‌روز ‌این دریاچه شفابخش کوچک‌تر می‌شود، اما می‌توان تا ساحل نمکی رفت و قدمی زد.

عکاس: علی گویا

مجتمع باری: مجتمع گردشگری باری، از نقاط تفریحی شهر است، در ‌این مجتمع غیر از هتل و انواع غذاخوری، می‌توانید از پیست سوارکاری، درشکه سواری و دوچرخه، محل بازی کودکان، باغ وحش و استخرهای آب شور و آب شیرین استفاده کنید. ضمن آنکه ‌این مجتمع در فاصله نزدیکی از دریاچه قرار دارد. برای رسیدن به ‌این مجتمع باید تا کیلومتر ۵۵ جاده ارومیه- سلماس بروید و سه کیلومتر بعد از قوشچی به مجتمع می‌رسید.

غار سهولان: غار سهولان هم یکی از دیدنی‌های مسیر ما است. برای رسیدن به ‌این غار بعد از رسیدن به مهاباد باید جاده‌ای فرعی به طول حدود ۴۲ كیلومتر را طی كنید. در بلوار شمس برهانی مهاباد به‌سمت جنوب رفته تا به سه‌راه عیسی کندی برسید. در سه‌راهی باید به‌سمت راست بپیچید.

 بعد از تهیه بلیط بهتر است لباس‌های گرمتان را بپوشید، زیرا دمای داخل غار تقریبا سرد است.  ارتفاع سقف غار تا سطح دریاچه آن به ۵۰ متر می‌رسد و عمق آب در برخی جاها به ۳۰ متر می‌رسد. اختلاف دمای درون و بیرون غار بین ۱۰ تا ۱۵ درجه است. سهولان به زبان کردی به معنی یخبندان است و مردم محلی غار را «کونه کوتر» یعنی لانه کبوتر نیز می‌نامند. دلیل این نام‌گذاری وجود تعداد زیادی لانه کبوتر درون غار است.

در نزدیک پارکینگ، فضایی برای بر پا کردن چادر وجود دارد و سرویس بهداشتی و چند فروشگاه هم در دسترس است.

حسنلو: برای دیدن تپه حسنلو، تپه‌ای تاریخی كه قرن‌های بسیاری میزبان جام ارزشمند معروف به حسنلو بوده، باید ارومیه را به مقصد محمدیار ترك کنید. مسیری حدود ۷۸ كیلومتری كه از رشكان و بندر حیدرآباد هم می‌گذرد. بعد از رسیدن به محمدیار باید وارد جاده نقده شوید و حدود ۱۰ كیلومتر رانندگی کنید. تپه حسنلو از ۱۴ تپه باستانی تشکیل شده كه در شمال شرقی نقده و در كنار روستایی به همین نام قرار دارد.

اگر هم می‌خواهید خود جام سه هزار و ۲۰۰ ساله حسنلو را ببینید که در همین محوطه باستانی در آغوش یک اسکلت کشف شد، باید تا موزه ملی در تهران بروید. مقصد بعدی شهر مهاباد و جاذبه‌های طبیعی آنجا است و از آنجا باید راهی میاندوآب شوید. مسیر نقده به مهاباد حدود ۵۲ كیلومتر است و چیزی كمتر از سه ربع ساعت از شما وقت می‌گیرد.

عکاس: هژار نورانی (آرشیو روابط عمومی شورا و شهرداری مهاباد)

میاندوآب: میاندوآب شهری است كه در میانه دو رودخانه زرینه رود و سیمینه رود قرار دارد. از مهاباد برای رسیدن به آنجا مسیری تقریبا ۵۰ كیلومتری و حدود ۴۰ دقیقه رانندگی پیش رو دارید. پل مشهور میرزا رسول را قبل از میاندوآب خواهید دید که در دوره قاجار روی سیمینه رود ساخته شده است. به‌سمت بناب، از روی آن عبور خواهید كرد. هرچند رودخانه‌های میاندوآب هم دیگر به پرآبی سال‌های گذشته نیستند، اما هنوز هم می‌توانند چشم‌انداز زیبایی را خلق کنند.

مراغه: برای رسیدن به مراغه اول باید تا شهر بناب بروید. جاده بناب مراغه، بزرگراهی است و البته به‌دلیل مناظر اطرافش، فاصله حدود ۱۹ کیلومتری‌اش را حس نخواهید كرد و در كمتر از ۲۵ دقیقه به مقصد ‌ایلخانی‌تان خواهید رسید.

مراغه با داشتن ده‌ها بنای تاریخی، از معبد مهر و گنبدهای ‌ایلخانی گرفته تا مسجدهای چوبی، مقصد زیبایی است. اما در میان آن‌ها دیدن بقایای رصدخانه مراغه را در بالای تپه رصدخانه از دست ندهید که یادگار وزیر بزرگ ‌ایلخانی خواجه نصیرالدین توسی است. دیدن موزه تخصصی ‌ایلخانی مراغه را هم كه در كنار بنای یادمان اوحدی مراغه‌ای قرار دارد، از دست ندهید.

اسکو: برای رسیدن به اسکو، باید اول به آذرشهر برسید. از مراغه حدود یک ساعت زمان و حدود ۸۰ كیلومتر رانندگی را می‌طلبد. می‌توانید در‌این شهر، مسجد جامع را هم ببینید و راهی اسکو شوید. آذرشهر تا اسكو حدود ۳۸ كیلومتر فاصله دارد و بیش از ۳۰ دقیقه زمان از شما نمی‌گیرد. برای خروج از آذرشهر، پس از عبور از كنار دانشگاه شهید مدنی به‌سمت اسكو بروید تا بعد از دیدن شهرك صنعتی شهید سلیمی و عبور از خسروشاه به اسكو برسید. در شهر اسکو می‌توانید سری به مسجد جامع‌ این شهر و مقبره پیرحیدر بزنید. در اسکو یک درخت چنار قدیمی و بسیار بزرگ وجود داشت که تبدیل به دکان کفاشی شده بود. البته درخت خشک شده، اما سراغ بقایای درخت را از اهالی بگیرید.

کندوان: برای رسیدن به مهم‌ترین دیدنی اسكو؛ یعنی كندوان باید در جاده فرعی ‌این شهر به‌سمت جنوب شرقی تغییر مسیر دهید تا بعد از عبور از روستاهای «كهنمو» و اسفنجان به كندوان برسید.

عکاس: بهرام عابدینی

یکی از معدود روستاهای صخره‌ای و مسکون جهان را می‌توانید ببینید. بافت سنگی روستا و کوچه‌های باریک و پرپیچ ‌اینجا بسیار تماشایی است. اگرچه مسافران روستا، رونق فراوانی به اقتصاد روستا داده‌اند، اما زباله مسافران هم بلای جان روستا شده است. به همین خاطر در سفر به کندوان حتما زباله‌هایتان را به شهر برگردانید. در ضمن حتما برای عکاسی از خانه‌های روستا از ساکنانش اجازه بگیرید. برای رسیدن به منتهای ‌این مسیر؛ یعنی تبریز باید دوباره به اسكو برگردید. ‌این مسیر حدود ۳۷ كیلومتر طول دارد و تقریبا در عرض ۴۵ دقیقه به تبریز می‌رسید.

تبریز

عکاس: آیدین سیمایی

بازار تبریز که در فهرست میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده، یکی از مهم‌ترین نقاط شهر برای گشت‌وگذار است.

بازار تبریز:بازار تبریز را بزرگترین بازار مسقف جهان می‌دانند. بازاری با وسعت تقریبا یک کیلومتر مربع که می‌تواند چند روز از وقت شما را بگیرد، اما بیشتر گردشگران ترجیح می‌دهند، به تماشای تیمچه مظفریه اکتفا کنند که مخصوص فروش فرش و تابلو فرش است. دیدن سرای امیر یا همان بازار طلافروشان با معماری خاص و حجره‌هایی جالب‌توجه هم خالی از لطف نیست. 

بازار تبریز عکاس: پویان عظیمی

مسجد کبود: یکی از دیدنی‌های تبریز مسجد کبود است که حدود ۵۵۰ سال پیش در دوره مقتدرترین پادشاه آق قویونلوها در تبریز ساخته شد. اما‌ این مسجد با آن کاشی‌های کبود و لاجوردی‌اش در یکی از زلزله‌های ‌این شهر در  ۲۳۳ سال قبل به‌شدت تخریب شد. ‌این مسجد بارها مرمت شده و می‌توانید با تهیه بلیط از آن بازدید کنید.

موزه آذربایجان: نرسیده به میدان ساعت، یکی از بزرگ‌ترین موزه‌های‌ایران را خواهید دید. موزه‌ای که آثار مختلف و دیدنی در سه طبقه پیش از اسلام، دوره اسلامی و آثار مجسمه‌سازی معاصر را به نمایش گذاشته است.

عمارت شهرداری: عمارت ساعت یا عمارت شهرداری از نمادهای اصلی شهر تبریز محسوب می‌شود. ‌این عمارت با دیوارهای بلند سنگی و بسیار مستحکم، سالن و سرسرای بزرگ و اتاق‌های به هم پیوسته در مرکز شهر قد افراشته است.

منبع عکس: tripyar.com

ائل گلی: نمی‌شود به تبریز رفت و به ائل گلی (شاه گلی) سر نزد. استخری بزرگ در جنوب شرقی شهر تبریز که با درختان کهنسال و کافه‌های مختلف از تفرجگاه‌های عمومی تبریز است. ساخت ‌این مجموعه و عمارت وسط استخر را به پسر عباس میرزا نسبت می‌دهند و از حدود ۱۰۰ سال قبل تبدیل به تفرجگاه عمومی مردم تبریز شده است. 

منبع عکس: www.karnaval.ir

مقبره الشعرا،  موزه مشروطه، موزه قاجار، مسجد صاحب‌الامر، برج آتش‌نشانی و تفرجگاه‌هایی مثل کوه عینالی یا عینالی داغی و تالاب قوری گل در خارج از تبریز از دیگر دیدنی‌های مهم شهر تبریز هستند.

مقبره‌الشعرا در محله‌ی سرخاب تبریز واقع شده و یکی از گورستان‌های تاریخی این شهر است. طبق اسناد تاریخی، این قبرستان قبل از قرن هشتم هجری وجود نداشت. این گورستان در گذشته نام‌های مختلفی داشت که از آن جمله می‌توان به حظیره‌الشعرا، حظیره‌القضاه و قبرستان سرخاب اشاره کرد.

خبرگزاری تسنیم (عکاس :مسعود فردی انور)

بعد از زلزله‌های سال‌های ۱۱۹۳ و ۱۱۹۴ هجری قمری، این قبرستان متروک شد. اما چون شاعران و عارفان زیادی در آن مدفون هستند، اهمیت زیادی دارد. بنای یادبود مقبره‌الشعرا  یکی از نمادهای تبریز  است. در این مکان بیش از ۴۰۰ شاعر، عارف و مردان بنام این سرزمین، از بیش از ۸۰۰ سال پیش دفن شده‌اند؛ از جمله حکیم اسدی طوسی، خاقانی شروانی، شاپور نیشابوری، قطران تبریز، همام تبریزی، لسانی شیرازی، ثقه‌الاسلام تبریز، سید محمد حسین شهریار و... .

خانه مشروطه (موزه مشروطه) تبریز یکی از خانه‌های مهم و تاریخی است که در زمان انقلاب مشروطیت محل تصمیم گیری‌های مهم سران آن بوده است. این خانه را به موزه تبدیل کرده‌اند و موزه مشروطه در سال ۱۳۷۵ و در پی تغییرات در تالار و اتاق‌ها و به نمایش درآمدن اسنادی از انقلاب مشروطه تاسیس شد.  این بنای زیبا در حدود ۱۳۰۰ متر مربع مساحت دارد و در دو طبقه از سنگ و آجر و خشت ساخته شده است. معمار این بنا که حاج ولی معمار است، پس از سال‌ها زندگی در روسیه در سال ۱۲۴۷ به ایران آمد و این بنای زیبا را به سبک معماری زمان قاجاریه بنا نهاد. در طبقه‌ی اول آن شش اتاق وجود دارد و در طبقه‌ی دوم یک سالن بزرگ با ابعاد ۶×۹ متر و شش اتاق در سرسرا.

موزه‌ی قاجار یا خانه‌ی امیر نظام گروسی یکی از عمارت‌های زیبای به جا مانده از دوران قاجار است. امیر نظام گروسی که یکی از رجال سیاسی و نویسنده‌های دوره‌های قاجار بود، این خانه را در دوران ناصرالدین شاه برای خود بنا کرد. 

بعد از سقوط سلسله‌ی قاجار، دولت پهلوی از این ساختمان به‌ عنوان اداره‌ی دارایی و اداره‌ی فرهنگ استفاده می‌کرد. ساختمان امروزی این بنا تنها بخشی از عمارت است و متاسفانه قسمت‌های دیگر آن تخریب شده است. در سال ۱۳۷۰ سازمان میراث فرهنگی این بنا را خرید و با پایان یافتن مرمت آن در سال ۱۳۸۵، آن را تبدیل به موزه‌ی قاجار کرد.

مسجد صاحب‌ الامر یا مسجد شاه طهماسب یکی از مساجد قدیمی و کهن شهر تبریز است که در مرکز این شهر و در میدان صاحب‌آباد قدیم شهر تبریز واقع شده‌ بود. این بنا را شاه تهماسب یکم بنیاد نهاده است و در آغاز متعلق به‌ او بوده‌ است.

بنای صاحب الامر مربوط به دوره صفوی است و در تبریز، انتهای خیابان دارئی، خیابان شکلی واقع شده است. این بنا دارای یک گنبد و دو مناره است که شکل گنبد و مناره‌ها با سایر مساجد تفاوت بسیاری دارد. از زمان شاه تهماسب یکم، تنها دو تاق مرمرین در این مسجد باقی‌ مانده‌ است که جنبهٔ تاریخی دارند. 

برج آتش‌نشانی تبریز (یانقین) اولین برج آتش‌نشانی کشور است. با تاسیس اولین بلدیه کشور در تبریز اولین آتش‌نشانی نیز به وجود آمد.

برج آتش‌نشانی تبریز بنایی است آجری و زیبا که در خیابان خاقانی و بهادری واقع شده است، ارتفاع آن ۲۳ متر است و در اواخر دوره قاجار ساخته شده است. پلان آن در داخل برج دایره شکل است و با یک رشته راه‌پله حلزونی همچون بسیاری از برج‌ها و مناره های ایران به قسمت فوقانی متصل می‌شود.

کارکرد اصلی برج دیدبانی بوده و هشت نورگیر در جهات مختلف دارد که در زمان خود همواره نگهبانی در بالای سر آن کشیک می‌داد و به‌محض دیدن آتش و شناسایی محل وقوع آن بلافاصله زنگی که از بالای سقف آویزان بود را به صدا در می آورده و ماموران آتش‌نشانی تبریز که در آن موقع جزو مجهزترین آتش‌نشانان بودند، سریعا خود را به محل رسانده و با وسایل خود و با کمک آب‌انبار همسایه‌ها عملیات اطفاع حریق را انجام می‌دادند.

عون‌ بن‌ علی تبریز (عینالی یا عینال-زینال)، کوه و آرامگاهی بر فراز رشته ‌کوه سرخاب است که در ناحیه شمالی شهر تبریز قرار دارد. ارتفاع بلندترین نقطه آن از سطح دریا ۱۹۶۰ متر است. علاوه بر آرامگاه، امکانات رفاهی نظیر تله‌کابین، رستوران و... این مکان را به یکی از برترین جاذبه‌های گردشگری تبریز تبدیل کرده است. عینالی کوه و تفرجگاهی زیبا در شهر تبریز است و گردشگران و زائران زیادی را به هنگام سفر به تبریز به خود جذب می‌کند.

تالاب قوری گل به‌دلیل تنوع پرندگان آبزی، دسترسی به مراکز شهری و وجود علاقه عمومی به تفرج و گذراندن اوقات فراغت در طبیعتش دارای جذابی است و به‌علت قرارگیری در جاده ترانزیتی تهران- تبریز پذیرای مسافران بسیاری است.

تالاب قوری گل در سال ۱۳۵۴ به‌ عنوان تالاب بین‌المللی در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده و از سال ۱۳۷۳ به‌منظور حفظ گونه‌های جانوری اطراف دریاچه جزء مناطق شکار ممنوع مدیریت می‌شود. همچنین به‌دلیل پذیرا بودن فصلی شماری از پرندگان حمایت شده مهاجر، از نظر زیست‌گاهی حائز اهمیت ملی و بین‌المللی است. 

از جمله گونه‌های جانوری حاضر در منطقه تالاب می‌توان به پستاندارانی چون جربیل ایرانی، موش کشتزار، موش مغان، گرگ، روباه و سمور سنگی اشاره کرد. علاوه بر این، حدود ۹۲ گونه پرنده نیز در این تالاب شناسایی شده‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به اردک سرسفید، اردک مرمری و اردک بلوطی اشاره کرد. برخی دیگر از گونه‌های خرندگان و دوزیستان مانند انواع مارها (گرزه مار، مار پلنگی، کور مار و مار چلیپر)، مارمولک‌ها، قورباغه‌ها و ماهی‌ها در تالاب زندگی می‌کنند.

چه بخوریم؟

احتمالاً یکی از خوشمزه‌ترین خوردنی‌ها در‌ این مسیر کباب است.

کباب بناب: اگرچه در تمام ‌این منطقه می‌توانید کباب خوشمزه‌ای بخورید. اما کباب بناب چیز دیگری است که با گوشت تازه، همراه با پیاز خرد شده و نان سنگك داغ. کبابی‌های بازار خوی هم کباب‌های خوشمزه‌ای دارند. برای صرف غذا هم در محدوده سلماس به غذاخوری كوثر بروید که غذاهای رسمی مثل کباب دارد.‌ این غذاخوری در مسیر خوی به سلماس، و در شش کیلومتری ‌این شهر قرار دارد.

کلانه مهاباد: می‌توانید غذایتان را در كنار سد ‌این شهر و غذاخوری‌های رو باز اطراف سد بخورید که جوجه كباب خوشمزه‌ای دارند. البته می‌توانید نوعی غذای نانی محلی به نام كلانه را هم به‌همراه دوغ میل كنید.

کوفته تبریز: خوردن كوفته تبریزی را حتما در یکی از سفره‌خانه‌های تبریز امتحان کنید. سفرخانه سنتی تاریخی شهریار یا همان حمام نوبر محل مناسبی است.‌ این غذاخوری هم در نزدیکی بازار و در خیابان امام خمینی، کنار ورودی خیابان تربیت قرار دارد.

عکس کاور: بردیا سعادت