ساختمان کفش ملی، بنایی با سرنوشت نامعلوم
ساختمان مشهور به کفش ملی مربوط به دوره پهلوی اول، یکی از ساختمانهای خطرساز منطقه ۱۲ بوده و در فهرست میراث ملی ثبت نشده است.
در ادامه طرح برخورد با ساختمانهای ناایمن ۳۰ آبان سال گذشته، مقرر شد تا ساختمان کفش ملی تخلیه و تخریب شود، اما پس از گذشت ۸ ماه، هنوز اقدامی صورت نگرفته است. شهرداری علت این امر را ممانعت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام کرده است.
ساختمان کفش ملی که در ضلع شمالغربی میدان قیام واقع شده است، قدمتی مربوط به سال ۱۳۱۲ دارد و طبق گفته شهرداری، در صورت تخریب، رستورانی را که در مجاروتش قرار دارد نیز تحتتاثیر قرار میدهد. شهرداری اعلام میکند که جهت حفظ جان شهروندان، این بنا باید تخریب شود؛ اما میراث فرهنگی با مالکان این ملک به نتیجه نرسیده است. طبق مستندات، این ساختمان با ۶ واحد تجاری دو مالک دارد که یکی از آنها خارج از کشور است و طبق گفته مالک دیگر قصد فروش ندارد.
این در حالی است که نهتنها لق بودن آجرهای نما میتواند برای جان عابران خطرآفرین باشد، بلکه فرونشست ساختمان در ضلعغربی و همچنین سقف طبقه اول و دوم نیز مشهود است.
مسئولان شهرداری در این زمینه اعلام کردهاند که نتایج نمونهبرداری خاک نشان داده است که بهدلیل وجود قناتها، خاک این منطقه سست بوده و امکان مقاومسازی ساختمان کفش ملی وجود ندارد. در این زمینه حتی اگر امکان مقاومسازی وجود داشته باشد، هزینه آن معادل بازسازی ساختمانی با ارزش است که نمای آن را با استفاده از مصالح قبلی بهشکل اولیه احداث کرد.
دلاور بزرگنیا، مدیر کل میراث فرهنگی دراینباره میگوید:
اول آذر همان سال میراث فرهنگی اعلام کرد با توجه به ارزش تاریخی ملک مذکور، تخریب و نوسازی آن ممنوع است و باید کار مرمت و استحکامبخشی انجام شود. بنابر پافشاری شهرداری در خصوص ایستایی بنا مقرر شد تا در تاریخ ۲۰ خرداد امسال جلسهای با حضور نمایندگان شهرداری تهران، میراث فرهنگی، زیباسازی شهر تهران و شرکت مترو برگزار شود که بهدلیل حضور نیافتن برخی نمایندگان، جلسه تشکیل نشد.
او همچنین بیان کرد که کارشناسان میراث فرهنگی درباره تخریب ساختمان کفش ملی هنوز به نتیجه نرسیدهاند و منتظر گزارش شرکت مترو در مورد میزان نشست زمین بنا هستند.
با این وجود، علی امام، مدیرعامل شرکت هلدینگ مترو تهران و حومه پیش از این به میراث فرهنگی اعلام کرده است که امکان مقاومسازی این بنا وجود ندارد.
هر چند حفظ اماکن تاریخی که بنای آنها دیگر امکان ندارد، باید در ضرورت کار مسئولان قرار داشته باشد، اما باید دید که شهرداری و میراث فرهنگی درباره سرنوشت ساختمان کفش ملی به چه نتیجهای میرسند.
دیدگاه