زندان تای کوان؛ مرکز میراث و هنر هنگ کنگ
محوطهی زندان سابق تای کوان هنگکنگ، به فضایی برای رها کردن خلاقیت و نمایش هنر معاصر تبدیل شده است.
مقالههای مرتبط:
تای کوان (Tai Kwun) («ایستگاه بزرگ» در زبان کانتونی) زندانی است که در سال ۱۸۶۰ از ساختمانهای بدقوارهی پلیس ساخته شده بود. این مجموعه ۲۸ هزار متر مربع از بهترین املاک مجاور مغازههای قدیمی و کافههای پرمهاجر جادهی هالیوود (Hollywood Road) در لان کوای فونگ (Lan Kwai Fong) را اشغال میکند. وقتی در سال ۲۰۰۶ فعالیتش بهعنوان زندان متوقف شد، بولدوزرها فرصت پیدا کردند تا فضا را برای ساختمانهای عمومی و برجهای اداری باز کنند.
به تدریج این محل به بلندپروازانهترین پروژهی بازسازی در هنگکنگ تبدیل شد: محصول شراکت دولت محلی و کلوب اسبسواری (Jockey) هنگکنگ، به اضافهی افرادی بااستعداد از شرکت معماری سوئیسی هرزوگ و دو مورون (Herzog and de Meuron).
بعد از ۸ سال و صرف ۴۸۴ میلیون دلار، مرکز میراث و هنر تای کوان، با یک تیم فرهنگی پویا و دو اتاقک جدید از آلیاژ آلومینیوم در ماه مه افتتاح شد: یک سالن تئاتر با ۲۰۰ صندلی و یک گالری هنر معاصر.
این تابستان آنها (از ۱۹ تا ۲۲ ژوئیه) میزبان نمایش طنز نیو پتل (Niv Patel) و کارهای هنری وینگ پو سو (Wing Po So) (تا ۱۹ اوت) هستند که اولی در فرینج (Fringe) شهر ادینبرو بسیار موفق بود و دومی در همین همسایگی بزرگ شده بود. فرینج بزرگترین فستیوال آثار هنری در تمام دنیا است.
راهپلهها و گذرگاهها این اتاقکها را به ۱۶ ساختمان دورهی استعمار وصل میکند که زمانی افراد مشهوری در آن سکونت داشتند. سرتان را داخل سلولهای اصلی ببرید تا ببینید زندانیان چطور در آنها زندگی میکردند (هوشی مین (Ho Chi Minh) هم در میان این زندانیان بوده است) و دربارهی سهم تای کوان بهعنوان مرکز ارتش ژاپن در جنگ جهانی دوم چیزهایی دستگیرتان خواهد شد.
نمایشگاه افتتاحیه، صد چهرهی تای کوان (تا دوم سپتامبر)، لحظههای روزمرهی زندگی را با حکایتهایی از افسران پلیس قدیمی جان میبخشد. همانطور که شما چرخ میزنید، در فضاهای متنوعی که برای داستانسرایی از گذشتهها در نظر گرفتهشده، با مصنوعاتی مانند ایستگاه پلیس و ویدیویی از آن دوران مواجه میشوید.
دامنهی هنرهای تای کوان، به فضای بیرونی هم میرسد؛ جایی که دو حیاط وسیع، حیاط زندان سابق و محوطهی رژه، در یکی از پرجمعیتترین مناطق هنگکنگ به میهمانان خوشامد میگویند.
ممکن است زیر سایهی درخت چنددهسالهی انبه بنشینید و سازههای دور و بر را تحسین کنید. حیاط زندان همچنین میزبان کنسرتهای موقع ناهار و استنداپ کمدیهای روزهای دوشنبه و چهارشنبه است، در حالی که فضای مجاور حیاط، به عنوان آمفیتئاتر روباز برای نمایشهای فیلم روز یکشنبه مورد استفاده قرار میگیرد.
این رویدادهای مکرر و همچنین تورهای مجهز به راهنما، رایگان هستند؛ افراد تنها باید از قبل برای دریافت مجوز عبور تای کوان درخواست آنلاین بدهند؛ مجوز عبور چارچوب زمانی خاصی دارد. همیشه چیزی برای دیدن در تای کوان وجود دارد که مجموعه را از ساعت ۱۱ صبح تا ۱۱ شب باز نگه میدارد و ممکن است شما در این بین غذا و نوشیدنیتان را هم همین جا بخورید.
تعداد زیادی جایگاه باز یا در حال بازگشایی مانند مادام فو (Madame Fu) برای محصولات خاص کانتونزی و درگنفلای (Dragonfly) در این محل وجود دارند. میتوانید سوغاتی سفارشیتان را از خیاطی یوئن (Yuen’s Tailor) بردارید؛ یونیفورمها و دامنهای مردانهی متعلق به نیروهای پادگان انگلیسیها در هنگکنگ.
تای کوان بزرگترین نمونهی میراث ملی هنر هنگکنگ است (و البته تنها مورد نیست). سه مورد دیگر را میتوانید به دیدنیهایتان در هنگکنگ اضافه کنید.
پیامکیو (PMQ)
پنج کیلومتر پیاده از تای کوان کافی است تا شما را به پیامکیو، مجتمع خوابگاهی سابق پادگان نیروهای متاهل پلیس، برساند. این مجموعه در سال ۲۰۱۴ بازگشایی شد و تقریبا صد گالری هنری، وورکشاپ هنرهای دستی، کافه و بوتیکهای طراحان محلی را در خود جای داده است. پیامکیو همچنین در رویدادهای ویژه و مناسبتهای خاص مشارکت میکند.
کمیکس هوم بیس (Comix Home Base)
بالکنهای سرپوشیده همراه با تزئینات آهنی، درهای چوبی فرانسوی و سقفهای سفالی شیبدار مجموعهای از املاک دوران ۱۹۱۰ را در نزدیکی ناحیهی ون چای (Wan Chai) زینت میبخشند؛ اما زیبایی بصری اصلی چیز دیگری است که آنها را تحتالشعاع قرار داده است: کمیکهایی که هنرمندان خلاق هنگکنگی کشیدهاند؛ حتی ممکن است بعضی از آنها را در حال کار کردن در استودیوهای کمیکس هوم بیس ببینید.
جامعه آسیایی هنگکنگ
زن و شوهر آمریکایی معمار، تاد ویلیامز (Tod Williams) و بیلی سین (Billie Tsien)، ساختمانهای نظامی را که زمانی برای مواد منفجره، تولید مهمات و ذخیرهسازی آنها به کار میرفتند، به پایگاه مرزی چشمنواز جامعهی آسیایی تبدیل کردند. سخنرانیها و نمایشگاههای هنری شما را به این مکان دعوت میکند؛ یک وعده غذا یا چای عصرگاهی در آمو (Ammo)، رستوران باشکوه این مکان، را از دست ندهید.
دیدگاه