کرانچی های موزه مجازی چی توز در میان اشیای موزه ریپلی

به نظر خیلی ساده می‌رسد که یک بسته چی‌توز را باز کنید و کرانچی‌های داخل آن را بدون توجه بخورید، اما شاید جالب باشد بدانید کمپانی چی‌توز در آمریکای شمالی، سال گذشته با برگزاری رقابتی، به چی‌توزی شبیه به یک تکشاخ ۵۰ هزار دلار جایزه داد. این کمپانی با فراخوانی از مشتریانش درخواست کرد تا در حین استفاده از کرانچی‌های موردعلاقه‌شان، از اشکال عجیب آن‌ها عکاسی کرده و این عکس‌ها را در سایت موزه چی‌توز بارگذاری کنند. این کرانچی‌ها از اشکالی شبیه به دنیای واقعی مانند فلامینگو، اسب دریایی، سگ، گربه و مجسمه آزادی آمریکا گرفته تا اشکالی شبیه به تصورات خیالی، مثل تکشاخ را دربر می‌گرفتند. در این مسابقه بیش از ۱۲۸۹۰۰ کرانچی به رقابت پرداختند که تمام آن‌ها در موزه «چه باور کنید چه نه!» ریپلی در نیویورک به نمایش گذاشته شده‌اند.

موزه «چه باور کنید چه نه!» ریپلی که در Times Square قرار دارد، میزبان نمایشگاه‌هایی است که بیش از حد غیر معمول یا عجیب هستند و تنها یکی از ده‌ها مجموعه «چه باور کنید چه نه!» ریپلی در سراسر جهان است. اولین سری از این مجموعه موزه‌ها که توسط رابرت ریپلی در سال ۱۹۵۰ افتتاح شد، قصد داشت تا مردم را با عجیب‌ترین اتفاقات و داستان‌های سراسر جهان آشنا کند، البته چه باور می‌کردند، چه نه! در حال حاضر نیز بیشترین تمرکز این مجموعه‌ها بر گردآوری و نمایش عجیب‌ترین هنرها‌، انسان‌ها و حتی موجوداتی‌است که در دنیای ما وجود دارد. در موزه نیویورک، بیش از ۲۰ گالری در دو طبقه وجود دارد، که شما در هر پیچ‌وخم آن با عجایب جدیدی آشنا شده و شگفت‌زده خواهید شد. از جمله خلاقیت‌های به کار رفته می‌توان‌بخشی را نام برد که در آن، شما را پوشیده شده با سوسک‌های زنده، درون یک شیشه مربا و حتی حلق آویزشده از ساختمان Empire State نشان می‌دهد. این موزه عجایب دیگری مانند سیاهچاله بازسازی شده نیز دارد.

رابرت ریپلی (۱۸۹۰-۱۹۴۹) کارتونیست، گردشگر، خبرنگار، ماجراجو و مجموعه‌دار، کسی که لقب «مارکوپولوی مدرن» را به او اختصاص داده‌اند، به ۲۰۱ کشور دنیا در ۳۵ سال سفر کرد تا عجیب‌ترین، غیر متعارف‌ترین و ناممکن‌ترین‌ داستان‌های دنیا را گردآوری کند. او در جستجوی بی‌پایان خود برای روزنامه کارتونی معروفش، بیش از صدها جسم عجیب و غریب به دست آورد. در آن زمان، رابرت ریپلی هفت موزه «Odditoriums» را با همکاری موزه‌های جهانی افتتاح کرد تا بتواند گنجینه‌های عظیم خود را در آن‌ها قرار دهد. در سال ۱۹۳۳، بیش از ۲ میلیون نفر از اولین «Odditoriums» او در شیکاگو دیدن کردند. در دسامبر ۱۹۵۰، جان آرتور اولین موزه دائمی Odditorium «چه باور کنید چه نه!» ریپلی را در St. Augustine فلوریدا افتتاح کرد. امروزه ۳۱ موزه «چه باور کنید چه نه!» ریپلی در یازده کشور مانند تایلند، هلند، استرالیا، انگلستان، مالزی، دانمارک، کره و مکزیک وجود دارد. در این مجموعه‌ها هر چیزی از تاریخ، حیات وحش، جغرافیا، هنر، ورزش، سیاست، مشاهیر، دایناسور‌ها و حتی فضای بیرون زمین گردآوری شده است.

نمایشگاه‌های ریپلی مجموعه‌هایی را که در طول ۹۵ سال توسط شخص او و همکارانش جمع‌آوری شده‌اند، به نمایش می‌گذارد. این مجموعه که دارای بیش از ۲۵ هزار شی است، توسط ریپلی و بسیاری از گردشگران سراسر دنیا جمع‌آوری و مونتاژ شده و امروزه نیز به‌طور روزانه اشیای جدیدی به این مجموعه اضافه می‌شود. در این مجموعه‌ها نمایشگاه‌هایی از دنیای میکروسکوپی، دنیای دانش و کامپیوتر، اشیایی که در فضا شناور بوده‌اند، پرچمی که روی ماه برافراشته شده و سنگ‌هایی از مریخ وجود دارد.

ریپلی همچنین مجذوب حیوانات عجیب و غریب بود. موجودات غریبی که مادر طبیعت سرنوشت عجیبی را برایشان رقم زده بود و ریپلی آن‌ها را «شوخی طبیعت» می‌نامید. مجموعه او اکنون صاحب یک اسب سه پا، گوساله دو سر (همچنین خوک، خرگوش، لاکپشت، و گربه)، مارها و تمساح‌های بزرگ و زال، پرندگان با بال‌ها و اندام مضاعف و همچنین یک مرغ بدون سر است.

علاوه بر آن، ریپلی به‌دنبال اشخاص فرا انسانی، تا سرزمین‌های خاور دور سفر کرده بود. او بیش از بیست و پنج سال از عمر خود را صرف اکتشاف در تمدن‌های باستانی شرق کرد. در این زمینه، او دری از دنیای عجیب شرق را به روی بسیاری از غربی‌ها گشود که بدون او هرگز کشفش نمی‌کردند. تمام سه موزه طلایی ریپلی در این زمینه به‌طرز خوشایندی با هنر و صنایع شرقی تزئین شده‌اند. در میان تمام گنجینه‌های عجیب و غریب ریپلی که از قبایل جمع‌آوری شده‌‌اند، اشیای کمیابی مانند اسکلت‌های تزئین شده قربانیاین یک آدم‌خوار و سرهای خشک شده وجود دارد.

هر موزه ریپلی شامل گالری‌هایی از هنرهای زیبا از جمله نقاشی‌های دیواری، موزائیک‌کاری و مجسمه‌های سه بعدی است. هر چند در موزه ریپلی، موادی که هنرمند از آن برای خلق اثر استفاده کرده از خود اثر هنری مهم‌تر هستند. بسیاری از شاهکارهای موزه ریپلی از مواد غیر معمولی ساخته شده‌اند، مواد مصرفی معمولی مانند: موی سگ، لوبیای سیاه، آبنبات، نان تست، خلال دندان و چوب کبریت.

به گفته خبرگزاری موزه «چه باور کنید چه نه!» ریپلی نیویورک، بخش چی‌توز در این مجموعه، در اتاقی با آینه‌کاری‌های متقابل قرار گرفته است و حسی از بی‌انتهایی به بازدیدکننده منتقل می‌کند، همچنین دیوارهای این بخش از کرانچی ساخته شده است. جالب است بدانید مجسمه چیتا، نماد معروف برند چی‌توز نیز در این مجموعه حضور دارد و با ارتفاع ۱٫۸۰ متر، از ۳۰ بسته متفاوت چی‌توز خانواده تهیه شده و ۳۲۰ ساعت زمان صرف ساخت آن شده است. سال گذشته، هم‌زمان با برگزاری این نمایشگاه، چی‌توز از یکی از جدیدترین طعم‌های خود نیز رونمایی کرد.

رایان متیو، سرپرست ارشد بازاریابی Frito-Lay، می‌گوید:

برگزاری این برنامه برای ما تصمیم دشواری بود؛ اما تکشاخ پنیری و اسب دریایی فلفلی، ثابت کردند که این کرانچی‌ها می‌توانند بیش از حد تصور به معادل‌هایشان شبیه باشند. ما هیجان‌زده بودیم که ببینیم مردم آمریکا چگونه به این کرانچی‌ها رای می‌دهند، و می‌خوا‌هیم تا در هالووین ۲۰۱۸ نیز بار دیگر این رقابت را تجربه کنیم.

روند برگزاری این برنامه به این‌گونه است که مشتریان مشتاق برای شرکت در این رقابت، ابتدا عکسی از کرانچی خود را در سایت موزه چی‌توز بارگذاری کرده و اسمی مناسب برای آن انتخاب می‌کنند، در پایان هر هفته به کرانچی منتخب ۵ هزار دلار جایزه اختصاص یافته و برای رقابت به مرحله نهایی فرستاده می‌شود. در مرحله نهایی، دو کرانچی برای رای‌گیری به مردم آمریکا معرفی می‌شوند.

در این رقابت کرانچی‌هایی با طعم تند و پنیری پذیرفته می‌شوند و وب‌سایت موزه چی‌توز به آدرس cheetosmuseum.ca تمام عکس‌ها را با افتخار در گالری خود به نمایش می‌گذارد. رقابت سال ۲۰۱۸ از اواخر ماه می آغاز شده و تا ۶ اوت ادامه خواهد داشت.

کیمبرلی اسکات، سرپرست روابط عمومی چی‌توز دراین‌باره می‌گوید:

ایده اولیه این برنامه این‌گونه شکل گرفت که مردم از اشکال عجیب کرانچی‌ها برای ما عکس می‌فرستادند، یا عکس آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی پست کرده و حتی در مواردی سعی می‌کردند آن‌ها را بفروشند.

کمپانی چی‌توز یکی از معروف‌ترین برند‌های Frito-Lay در آمریکای شمالی است که از صنایع غذایی ۱۴ بیلیون دلاری شرکت Pepsi به شمار می‌رود. محصولات شرکت Pepsi به‌طور روزانه بیش از یک میلیارد بار در سراسر دنیا مصرف می‌شود.