غار شگفت انگیزی که به دست یک انسان ساخته شده است!
در عمق ۲۰ متری زمین، غاری وجود دارد که حفر آن ۲۳ سال طول کشیده است... این کار عظیم فقط با استفاده از یک قلم و چکش انجام شده است.
لوون آراکلیان، ۲۳ سال از عمر خود را صرف ساختن زیرزمینی باورنکردنی در عمق ۲۰ متری و به مساحتی حدود ۹۰۰ متر مربع کرده است؛ او، حتی روزی که در سن ۶۷ سالگی در سال ۲۰۰۸ فوت کرد هم مشغول کار روی این پروژه بود. او، زمانی شروع به این کار کرد که توسیا، همسرش، از او خواسته بود که یک فضای خنک برای نگهداری سیب زمینیهایش برای او آماده کند.
اکنون، از این شبکهی سلولی دستساز که در روستای «آرینج» (Arinj) در ارمنستان قرار دارد، به عنوان یک موزه استفاده میشود و «آموس چپل»، عکاس رادیوی اروپای آزاد که در نیوزیلند مستقر است، به تازگی به آنجا سفر کرده است تا کمی از زوایای دور از چشم ماندهی آن را معرفی کند. این عکسهای شگفتانگیز نشان میدهد که چگونه یک انسان، با استفاده از یک قلم و چکش، زیرزمینی حیرتانگیز زیر خانهاش حفر کرده است.
چپل میگوید پس از خواندن مقالهای دربارهی این زیرزمین بود که او تصمیم گرفت حتما از این مکان منحصربهفرد بازدید کند. توسیا، دیگر وارد این غار نمیشود؛ چون میترسید که آنجا فرو بریزد؛ بنابراین، عکاس تنهایی وارد آنجا شد.
او، ضمن توضیح غار، میگوید:
داخل غار شدم و با لامپهای روشن همه جای آن را گشتم. سپس، به بیرون از غار برگشتم و از توسیا خواستم که همهی لامپها را خاموش کند تا بتوانم از آنجاعکاسی کنم.
طی سالها، لوون همچنان به کار خود ادامه داد تا به عمق ۲۰ متری برسد و به تدریج، جزئیات پیچیدهای را به این فضای غار مانند اضافه کرد. برخی از تونلها درهای بزرگی دارند و دارای ستونهایی به سبک رومانسک هستند که در دل سنگها کنده شدهاند. همچنین، پلههایی با زوایای کامل در این غار به چشم میخورند که آنها هم درون سنگها تراشیده شدهاند.
چپن میگوید:
با این که آن پایین، همه جا تاریک بود، ولی ، متحیرکننده بود – همه جا سکوت محض بود و تاریکی مطلق بر همه چیز سایه افکنده بود، خیلی راحت میشد در آنجا گم شد.
او ادامه میدهد:
در ابتدا، کمی مضطرب بودم - ارمنستان منطقهای زلزله خیز است و در غارهای عمیق آن، حس میکردم که سنگها زیر دستانم میغلطیدند. سعی میکردم هر فکری دربارهی فرو ریختن غار را از ذهن خودم دور کنم و فقط روی عکاسی متمرکز شوم.
توسیا، ابزار حفاری لوون و سطلهایی را که او برای تخلیهی خاکهای حفر شده استفاده میکرد به عکاس نشان داد. همهی خاکهایی که در طول پروژهی حفاری از زمین خارج شدند در اختیار سازندگان محلی قرار میگرفت تا در پروژههای ساختمانی استفاده بشوند.
لوون، ۱۸ ساعت در روز را زیر زمین به سر میبرد و تنها چند ساعت برای خوابیدن واستراحت به بالا میآمد تا بعد از آن، دوباره شروع به کار کند.
دیوارهای غار از جنس سنگهای سفت و سخت آتشفشانی هستند و دمای آن در تمام طول سال در حدود ۱۰ درجهی سانتیگراد است.
چپل، در پاسخ به سوالی مبنی بر این که جالبترین ویژگی این غار چیست، میگوید:
نمیشد عکسهای خوبی از آنجا گرفت، اما نوعی درگاه در نزدیکی سقف ساخته بود که تا پایین ادامه داشت. میتوانید در این پستو بایستید و از اینجا به همهی ۲۰ متری که زیر پای شما قرار گرفته است، نگاه کنید.
ابزار روستایی که لوون از آنها برای حفاری غار استفاده کرده است در این این موزهی غار گونه به نمایش گذاشته شدهاند. چکمههای لوون که در حین کار در زیرزمین میپوشید هم هستند.
چپل میگوید در مدت زمانی که در غار به سر میبرد تنها دو بازدیدکنندهی دیگر دید، در حالی که بازدید از این موزه رایگان است و فقط، از بازدیدکنندگان خواسته شده است که کمی کمک مالی به آن کنند.
دیدگاه