خانه ای که در اقیانوس اطلس جابجا شد

برخی اوقات، لازم است که یک خانه بدون توجه به هزینه‌های مربوط به این کار، جابجا شود. معمولا این خانه‌ها، ساختمان‌هایی تاریخی هستند که در خطر سیل یا تخریب قرار دارند و باید به یک نقطه امن‌تر، منتقل شوند. یک جابجا کننده حرفه‌ای خانه، در ابتدا اطراف فوندانسیون خانه را حفاری و با یک جک هیدرولیک آن را بلند می‌کند، خانه را روی چرخ‌ها منتقل کرده و سپس آن را با احتیاط زیاد در خیابان حمل می‌کند تا به مکان جدید که معمولا در چند صد متری و نهایتا چند مایلی قرار دارد، برسد.

در دیگر مواقع، اگر ساختار ساختمان اجازه دهد و فاصله جابجایی کمی طولانی‌تر باشد، خانه را آجر به آجر به تکه‌های کوچک تقسیم کرده و به مکان جدید منتقل و دوباره آن را سرهم می‌کنند. براساس یک مقاله در «چگونه چیزها کار می‌کنند» (HowStuffWorks)، جابجایی خانه به این صورت در یک کشور در فاصله چند صد کیلومتری ممکن است. اما آیا جابجایی یک خانه با ۵۸۰۰ کیلومتر مسافت در اقیانوس اطلس از یک قاره به یک قاره دیگر شدنی است؟

این اتفاق نه یک بار، بلکه دوبار در دهه ۱۹۲۰ رخ داده است.

خانه ویرجینیا در موقعیت اصلی خود در وارویک شایر (Warwickshire)، انگلستان در سال ۱۹۰۰. عکس از جامعه تاریخی ویرجینیا

خانه ویرجینیا که هم‌اکنون، در دامنه کوه بر فراز رودخانه جیمز، در مزرعه‌های ویندسور (Windsor Farms) در مجاورت ریچموند، ویرجینیا در ایالات متحده آمریکا قرار دارد، زمانی یک خانه اربابی انگلیسی در وارویک شایر انگلستان با ۵۸۰۰ کیلومتر فاصله بود.

این خانه کمی پس از آنکه، یک سیاستمدار به نام توماس هاوکینز، در سال ۱۵۳۶، زمین آن را خرید ساخته شد. هاوکینز، خانه خود را که در میان باغ‌هایی زیبا، محصور شده بود را لانه هاوک (Hawk's Nest) می‌نامید. هاوکینز، برای سرگرم کردن مهمانان برجسته‌ای از جمله ملکه الیزابت اول در خانه خود، مشهور است.

تقریبا چهار قرن بعدتر، در سال ۱۹۲۵ صاحبخانه، خاندان لویدز بانک (the Lloyds Bank family)، خانه اربابی را به مزایده گذاشتند. کاتالوگی که برای این مزایده چاپ شد، این ملک را به عنوان «فروش بسیار مهم و تخریب کامل» توصیف می‌کرد و آیتم‌هایی چون درهای نادر قدیمی چوب بلوط، تعداد زیادی از کفپوش‌های چوبی، کل تیرهای آهنی و دیگر چوب‌های به کار رفته در ساختمان، تعداد بی‌شماری از آجرهای بسیار باکیفیت، ماسه سنگ، بلوط قدیمی و دیگر میله‌ها، الوار و تیر آهن، را به خریداران پیشنهاد می‌داد.

دیپلمات ثروتمند آمریکایی، الکساندر دبلیو ودل (Alexander W. Weddell)، به همراه همسرش، ویرجینیا چیس استدمن (Virginia Chase Steedman)، پوسترهای تبلیغاتی را دیدند و پیشنهاد خرید کل خانه را به فروشندگان دادند. یک قرارداد بسته شد و خانه به قیمت ۳۵۰۰ پوند قبل از برگزاری مزایده، به فروش رفت.

خانه به تکه‌های مختلف تقسیم و داخل یک واگن، بارگیری شده است. عکس از جامعه تاریخی ویرجینیا

فروش خانه به زوج آمریکایی، باعث ایجاد موج خشم در رسانه‌های بریتانیایی شد و خانواده ودلز، به شدت مورد انتقاد قرار گرفتند. حتی شایعه شده بود که آمریکایی‌ها قصد دارند که خانه را تخریب کنند. اما زمانی که بالاخره حقایق پیرامون فروش خانه روشن شد، یکی از اعضای پارلمان، نامه‌ای برای عذرخواهی از الکساندر ودل نوشت و در آن، وی را این گونه مورد خطاب قرار داد:

با گرفتن این تصمیم، از تکه تکه شدن خانه و تخریب بخشی از ساختار این خانه تاریخی، که ممکن بود برای همیشه از بین برود، جلوگیری کردید و هم‌‌اکنون آن‌ها می‌توانند در یک ساختمان جدید، دوباره در کنار هم قرار گیرند.

ساختمان خانه ویرجینیا در ریچموند، ویرجینیا. عکس از جامعه تاریخی ویرجینیا

این شرکت برای استخدام عناوین شغلی پیاده کردن، حمل و نقل و ساخت دوباره خانه، یک ارزیابی اولیه انجام داد و نتیجه گرفت که سنگ‌هایی که در ساختار خانه به کار رفته‌اند، اگر تلاشی برای تکه تکه کردن کردن خانه و سپس جابجایی آن انجام نشود، دوام نخواهند آورد.

این کمپانی به ودل گفت، جداسازی اجزای خانه از یکدیگر و استفاده از سنگ‌هایی که از این مرحله، جان سالم به در می‌برند، جابجایی خانه را ساده‌تر و سریع‌تر خواهد کرد.

خوشبختانه، بیشتر سنگ‌ها جان سالم به در بردند. آن‌ها را در جعبه‌هایی بسته‌بندی و از طریق کشتی در اقیانوس اطلس جابجا کردند.

خانه دوباره ساخته شده ویرجینیا، کپی دقیق ساختمان اصلی نیست، اما ترکیبی از استایل‌های مختلف معماری است. بال غربی عمارت، در حقیقت، کپی دقیق خانه اربابی کوچک نورتامپتون شایر (Northamptonshire) در انگلستان، متعلق به لورنس واشینگتون، از اجداد جورج واشینگتون است.

بال شرقی خانه، بر اساس املاک خانوادگی خاندان اسپنسر-چرچیل، ساخته شده است. تنها بخش مرکزی خانه، بازتولید ملک اصلی وارویک شایر به همراه قاب‌های منحنی و طراحی‌های چرمی است. خانواده ودلز، همچنین امکانات مدرنی مانند توالت‌ها و سیستم گرمایش مرکزی را به طراحی خانه اضافه کردند.

کل هزینه‌های جابجایی و ساخت و ساز دوباره خانه برای خانواده ودلز، حدودا ۲۵۰ هزار دلار، هزینه به جای گذاشت که برای آن زمان، مبلغ قابل توجهی به شمار می‌آید.

چشم‌انداز خانه از باغ‌ها. عکس از جامعه تاریخی ویرجینیا

در حالی که خانواده ودلز، مشغول ساختن خانه خود در ریچموند بودند، یک پروژه مشابه در ۶۱ متری خانه جدید آن‌ها، در حال انجام بود. آقای توماس ویلیامز جی آر (Mr. Thomas Williams Jr)، در حال تمام کردن خانه اربابی خود به نام «ایجکرافت هال» (Agecroft Hall) بود.

ایجکرافت هال. عکس از فلیکر

این فرد کارآفرین ثروتمند، برای پیاده‌سازی این خانه تودور (Tudor house) متعلق به قرن پانزدهم، که در ابتدا در دره ارول (Irwell Valley) در لانکاشایر (Lancashire) در شمال غربی انگلستان، قرار داشت و سپس در اقیانوس اطلس با کشتی حمل و در زمین ۲۳ هکتاری بر فراز رودخانه جیمز، دوباره سرهم شد، بخش کوچکی از ثروت خود را هزینه کرد.

عکس از ویکی مدیا

ویلیامز، مانند آقای ودل، قصد نداشت که ایجکرافت هال را مانند مدل اصلی‌اش در لانکاشایر بازسازی کند، بلکه می‌خواست یک خانه اربابی راحت و کاربردی یادآور مشابه انگلیسی‌اش، خلق کند. ساخت و ساز دوباره و جابجایی خانه توسط ویلیامز نیز حدود ۲۵۰ هزار دلار، مشابه مبلغی که خانواده ودل کردند، هزینه برداشت. خانه ویلیامز در بهار سال ۱۹۲۸، یک سال قبل از اتمام خانه ودل تکمیل شد.

عکس از فلیکر

آقای ویلیامز، یک سال بعد از اتمام خانه فوت کرد. بر اساس آرزوهای وی، ایجکرافت هال، پس از مرگ همسرش تبدیل به یک خانه موزه شد.

عکس از ویکی مدیا