گلپایگان شهری باستانی از استان اصفهان است که در فاصله ۱۶۵ کیلومتری استان اصفهان قرار دارد. شهر گلپایگان در بین شهرهای خوانسار و خمین قرار گرفته است.
درباره گلپایگان بیشتر بخوانید:
درباره گلپایگان
عکس از ویکیمدیا (عکاس: Darabad andromeda)
گلپایگان از طرف شمال به خمین، از طرف مغرب به کوههای بختیاری و الیگودرز، از طرف جنوب به خوانسار و کوههای بختیاری و از طرف مشرق به میمه و کوه شیخ احمد و از جنوب شرق به نجف‌آباد ختم می‌شود. ارتفاع گلپایگان از سطح دریا ۱۸۱۸متر است. گلپایگان بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ دارای جمعیتی در حدود ۸۶۶۰۱ نفر بود. آب و هوای گلپایگان دارای زمستانهای سرد و تابستانهای گرم و خشک است. پوشش گیاهی این منطقه از گون و کتیرا تشکیل شده است.
مردم گلپایگان مسلمان و پیرو مذهب تشیع هستند. در گلپایگان زبانهای متعددی زبان آن‌ها بسیار شبیه زبان پهلوی است. اما این زبان خالص پهلوی نیست و واژگان بسیاری از فارسی،لری و ترکی وارد آن شده است. در برخی از روستاهای گلپایگان زبان ترکی آذری نیز دیده می‌شود که به نظر می‌رسد در دوره صفویه به این منطقه کوچانده شده‌اند. در برخی روستاها نیز زبان لری تکلم می‌شود.
شغل بیشتر مردم شهر گلپایگان کشاورزی و دامداری است و در واقع گلپایگان یکی از قطب‌های اصلی کشاورزی و دامپروری کشور محسوب می‌شود. از محصولات مهم این منطقه، کشت انگور و تولید لبنیات است.
تاریخچه گلپایگان
عکس از ویکیمدیا (عکاس: Odipedi)
پیشینه تاریخی و سابقه شهر گلپایگان را به دوره کیانیان رسانده‌اند. باستان‌شناسان معتقدند که سابقه این شهر به دوران پارینه‌سنگی می‌رسد و اشیای یافته شده از این شهر و قدمت آن‌ها را نشانی بر اثبات این نظریه می‌دانند. طبق گفته‌های برخی منابع تاریخی شهر گلپایگان را همای دختر بهمن کیانی ساخت و آن را در ابتدا سمره گذاشت. این شهر در طول دورانهای تاریخی نام‌های متفاوتی داشته است. در دوره ساسانی شهر را گردپادگان می‌نامیدند. نام‌های ورتپاتکان و گلپادگان نیز در برخی منابع تاریخی دیده می‌شود. بیشتر آثار تاریخی به جا مانده از گلپایگان مربوط به دوره سلجوقی است. می‌توان گفت این شهر در عهد سلجوقی دارای اهمیت ویژه‌ای بوده است. با حمله مغول این شهر از رونق افتاد و در دوره صفویه دوباره رونق گرفت.
صنایع دستی و سوغات گلپایگان
عکس از تسنیم نیوز (عکاس: نامشخص)
صنایع دستی گلپایگان شامل منبت‌کاری، معرق‌کاری قالی‌بافی، گلیم و گیوه‌بافی می‌شود. سوغات گلپایگان ماست چکیده، کشک و پنیرهای پرورده، عسل مرغوب گلپایگان است.
غذای محلی گلپایگان
کباب از غذاهای سنتی و اصلی شهر گلپایگان است. کبابی‌های بسیاری در گلپایگان وجود دارد که معروف‌ترین آن‌ها «کباب تک هاشمی» است. کباب و ماست چکیده گلپایگان را می‌توان از غذاهای اصلی شهر دانست.
اقامت در گلپایگان
عکس از گوگل‌مپ (عکاس: میلاد عربی)
از مکان‌های اقامتی گلپایگان می‌توان به هتل جهانگردی مرکز شهر اشاره کرد که دارای امکانات خوبی است. دیگر مکان اقامتی این شهر که فضایی جذاب‌تر دارد، هتل ارگ تاریخی گوگد است که اقامت در آن کمی هزینه‌بر است. فاصله ارگ تا شهر تقریبا یک ربع است.
جاهای دیدنی گلپایگان
عکس از گوگل‌مپ (عکاس: افشین مشیری)
روستای گردشگری کوچری از مناطق معروف گردشگری و جاهای دیدنی گلپایگان است. در این منطقه ویلاهای رنگارنگی دیده می‌شود. این روستا دارای طبیعت و رودخانه‌های زیبایی است و چشم‌انداز فوق‌العاده رویایی دارد. پارک ساحلی گلپایگان یکی دیگر از مناطق تفریحی موجود در شهر است که مردم اوقات تفریحی خود را در آنجا می‌گذرانند.
سد خاکی گلپایگان جزو اولین سدهای خاکی ایران است که با دیدن آن می‌توان از دریاچه سد نیز بازدید کرد. کوههای اطراف این منطقه دارای گیاهان دارویی بسیار است. از دیگر جاذبه‌های طبیعی گلپایگان پارک جنگلی آن است که بیرون از شهر قرار دارد و نام بهشت ایران را به‌دلیل هوای پاک و مطبوع، به خود گرفته است. این پارک دارای امکانات رفاهی است و آبشار مصنوعی نیز در آن ساخته شده است.
عکس از گوگل‌مپ (عکاس: رسول مجیدی)
هتل ارگ گوگد یکی از جاذبه‌های تاریخی شهر گلپایگان است که با بازدید از آن هم یک اثر تاریخی سنتی را می‌بینید و هم می‌توانید از هتل آن به‌عنوان اقامتگاه استفاده کنید و از امکانات آن استفاده کنید. مناره سلجوقی از دیگر آثار شهر است که از نامش پیدا است که مربوط به دوره سلجوقیان است. این مناره رو‌به‌روی بازار سنتی گلپایگان قرار دارد. بازار سنتی گلپایگان خود از جاذبه‌های مهم شهر محسوب می‌شود.
گلپایگان یک شهر مذهبی است، ازاین‌رو دارای اماکن تاریخی-مذهبی بسیاری است که از جمله آن می‌توان بهمسجد جامع گلپایگان اشاره کرد. در این شهر بقاع متبرکه بسیاری نیز وجود دارد، مثل بقعه امامزاده هفده‌تن.
از دیگر آثار تاریخی گلپایگان مکانی به نام «تنگ غرقاب» را می‌توان نام برد که دارای سنگ‌نگاره‌هایی باستانی است که نقوش شکار را در خود دارند.
عکس‌های گالری از ویکیمدیا (عکاسان: Darabad andromeda، صفا دانشور و Odipedi)
نویسنده: زهرا آذرنیوش
