تصاویری از شمالی ترین شهر جهان؛ جایی که چهار ماه خورشید را نمی‌بیند

زینب موحدی
زینب موحدی سه شنبه، ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۴۵
تصاویری از شمالی ترین شهر جهان؛ جایی که چهار ماه خورشید را نمی‌بیند

شفق قطبی، پدیده‌ی ظهور نورهای رنگارنگ و متحرک در آسمان شب قطبی است که علاقه‌مندان زیادی را به سرزمین‌های شمالی کره‌ی زمین کشانده است.

ماریا ساحای، عکاس حرفه‌ای طبیعت، عکس‌های خیره‌کننده‌ای از شب قطبی در شهر سوالبارد در نروژ گرفته است. این شهر، شمالی‌ترین نقطه‌ی جهان است و خورشید، چهار ماه در سال در آن طلوع نمی‌کند. ماریا، به‌همراه همسرش کریم، برگزارکننده‌ی تورهای عکاسی حیات وحش و طبیعت در مجمع‌الجزایر قطب شمال و سوالبارد است. او، به‌شدت عاشق آن است که یک روز از لانگیربین، پایتخت این مجمع‌الجزایر که یکی از مقصدهای موردعلاقه‌ی او است، عکاسی کند. این منطقه، شمالی‌ترین منطقه‌ی مسکونی جهان است و ۲۱۰۰ نفر از ۵۰ ملیت مختلف در آن زندگی می‌کنند.

شفق قطبی

آسمان صورتی در لانگیربین در سوالبارد، نروژ

زمستان‌ها، سوالبارد به‌مدت چهار ماه تاریک است و ساکنان آن به‌مدت دو ماه و نیم هیچ تفاوتی بین شب و روز نمی‌بینند. این زمان را شب قطبی می‌نامند. شب قطبی از زمانی شروع می‌شود که خورشید زیر خط افق قرار دارد، اما پرتوهای آبی و قرمز زیبایی دارد که به آسمان می‌تابد و به نام «گرگ و میش آبی» معروف است. از طرف دیگر، تابستان‌های قطبی تحت‌تاثیر تابش خورشید در نیمه شب‌ها است که به‌صورت ۲۴ ساعته در ۷ روز هفته می‌تابد.

شفق قطبی

چراغ‌های تزیینی کریسمس در یک معدن زغال‌سنگ متروکه

ماریا می‌گوید:

شب‌های ۲۴ ساعته، زمانی عالی برای دیدن شفق‌های قطبی است. من، تاریخ، طبیعت و زندگی روزمره‌ی انسان‌ها را طی سال‌ها ثبت کرده‌ام.

وقتی اولین بار به سوالبارد رفتم، شب قطبی بود و طبیعت دست‌نخورده، انسان‌ها و البته شفق‌های جادویی قطبی را دیدم. از آن زمان تابه‌حال، چندین بار در سال به سوالبارد سفر می‌کنم.

اکثر این سفرها، تورهای عکاسی هستند که من و شوهرم، مشتریان خود را با تجربه‌های مختلف آشنا می‌کنیم. این تورها، شامل سورتمه‌سواری، سفرهای اکتشافی با اسنوموبیل در طبیعت وحشی و بازدید از یک معدن زغال‌سنگ متروکه است.

شفق قطبی

شفق‌های قطبی در لانگیربین، سوالبارد، نروژ

شمالی‌ترین مدرسه، دانشگاه و کلیسا در سطح جهان هم در لانگیربین بنا شده است که به‌صورت ۲۴ ساعته برای بازدید عموم، از هر دین و مسلکی، باز است. هیچ خیابانی در این شهر اسم ندارد، ولی جاده‌ها شماره‌گذاری شده‌اند.

ماریا می‌گوید:

تعداد خرس‌های قطبی در این مجمع الجزایر بیشتر از آدم‌های آن است و در هنگام خروج از مرزهای مناطق مسکونی، حتما طبق قانون باید یک اسلحه برای برخورد با آن‌ها داشته باشید. نباید به حیوانات شلیک کرد، بلکه باید آن‌ها را ترساند تا از آنجا دور شد، زیرا کشتن یک خرس قطبی جرم سنگینی است و تنها در صورتی می‌توان مرتکب آن شد که خطر مستقیمی، جان انسان‌ها را تهدید کند.

شفق قطبی

خیابان‌های لانگیربین نام‌گذاری نشده‌اند

ماریا در روسیه متولد شده است و در حال حاضر، به‌صورت دائم بین سنگاپور و نروژ در حرکت است. خانواده‌ی او در ارتش شوروی سابق مشغول به کار بودند و به بخش‌های مختلف اتحاد جماهیر شوروی سابق سفر کرده بودند؛ مثل مناطق کمتر شناخته‌شده‌ای که خرس‌های قطبی به‌صورت آزادانه در آن جا زندگی می‌کنند و می‌توان ماه‌های متوالی شاهد شفق‌های قطبی بود و مردم بومی چوکچی در یارانگاهای از جنس پوست شیر دریایی زندگی می‌کنند. او می‌گوید همیشه دلش می‌خواست موارد بیشتری از مناطق کمتر شناخته شده‌ی جهان را ببیند و این تجارب را با دیگران به اشتراک بگذارد.

شفق قطبی

آسمان لانگیربین معمولا در وسط روز به رنگ‌های سبز، بنفش و صورتی در می‌آید.

او می‌گوید:

مادر من همیشه آرزو داشت تا شمالی‌ترین نقطه‌ای که ممکن است، سفر کند. او مشتاق آن بود که نواحی دور افتاده و ناشناخته‌ی قطب شمال را ببیند. یکی از روزهای دهه‌ی ۱۹۷۰، او بار خود را بست و به مگادان، یک منطقه‌ی مسکونی کوچک در ساحل اقیانوس شمال در شرق دور روسیه پرواز کرد. یک دهه بعد، من در آنجا متولد شدم و مدت کوتاهی پس از آن، خانواده‌ام به قزاقستان برگشتند. اما قطب شمال هرگز از ذهن و قلب مادرم خارج نشد و افسانه‌های اسکیموهای روسی را قبل از خواب برای من تعریف می‌کرد. من هنوز هم کتاب‌های قدیمی را که عکس‌هایی از ایگلوها، خرس‌های قطبی، نهنگ‌ها، شیرهای دریایی، شفق‌های قطبی و کوه‌های یخ داشت را به خاطر می‌آورم. وقتی بزرگ‌تر شدم، به‌محض اینکه فرصتی برای دیدار از مجمع الجزایر سوالبارد، در ۷۸ درجه‌ی شمالی، به دست آوردم حتی یک لحظه هم برای رفتن تردید نکردم.

مطالب مرتبط:

دیدگاه