نخجوان در یک نگاه

نخجوان (Nakhchivan) یکی از قدیمی‌ترین شهرهای جمهوری آذربایجان و مرکز جمهوری خودمختار نخجوان است که ۱۵ کیلومتر مربع وسعت دارد. منابع معتبر تاریخ تاسیس این شهر را حدود ۱۵۰۰ قبل از میلاد نشان می‌دهند. با این وجود، افسانه‌ای محلی می‌گوید که این شهر از زمان «نوح» وجود داشته و خود نوح پس از اتفاق افتادن سیل مشهور این شهر را بنیاد گذاشته است. امروزه حتی می‌توان آرامگاه این پیامبر بزرگ را در بخش جنوبی شهر پیدا کرد.

یک زبان شناس حاذق در قرن نوزدهم بیان کرد که ریشه نام نخجوان از عبارت ناخ‌ناگان ایجه وان گرفته شده است؛ عبارتی که در زبان ارمنی به‌معنای اولین استراحتگاه به کار می‌رود و گفته می‌شود که ناخ و وان پیشوند و پسوندی بودند که در قدیم برای نام شهرها استفاده می‌شدند. در نقشه بطلمیوس، یکی از معروف‌ترین فیلسوفان یونان، از این شهر با نام نکسوان (Naxuana) یاد شده است. در سده اول میلادی از این شهر با نام آپوواتریون و در سده دوم با اسم ناکساوانا یاد می‌شد.

شهر نخجوان در سده هفتم پیش از میلاد بخشی از اراضی تابع دولت‌های ماننا و ماد بود، ولی در سده هشتم پیش از میلاد بخشی از امپراتوری هخامنشیان شد. از آن پس فرمانروایان ارمنی از دودمان یرواندی بر نخجوان حکم راندند و این کار با موافقت کوروش بزرگ پادشاه هخامنشی صورت گرفت. بعد از یرواندیان، حکومت ارتاشیان و سپس اشکانیان بر نخجوان تسلط یافتند و نخجوان بخشی از سرزمین اتورپاتکان شد. بعدها این سرزمین به دو گروه از ناخارارهای ارمنی تعلق یافت. پس از تحولات بسیار، در سال ۱۹۲۰ به اتحاد جماهیر شوروی ملحق شد و در نهایت طبق توافقنامه‌ای بین ترکیه و شوروی، نخجوان به یک منطقه خودمختار تحت حکومت آذربایجان درآمد.

زبان رسمی این منطقه ترکی آذری است و مردم آن به‌ندرت می‌توانند با زبان انگلیسی صحبت کنند. حتی شاید به‌سختی بتوان کارمندان هتلی را پیدا کرد که بتوانند به این زبان تکلم کنند! از طرفی به‌دلیل همسایگی نخجوان با کشورمان، زبان فارسی نیز در این کشور کم‌وبیش راه پیدا کرده است و به همین دلیل ایرانیان به مشکل خاصی بر نخواهند خورد. از زبان‌های رایج دیگر می‌توان به پهلوی، دری، غازی و روسی اشاره کرد. در ضمن واحد پول، مانات آذربایجان (AZN) است. جمعیت این شهر در سرشماری سال ۲۰۱۱ میلادی، ۷۴,۵۰۰ نفر بوده است که در مساحت ۱۵ کیلومترمربعی آن ساکن هستند. در نخجوان گرایش‌های صوفی‌گرایانه نیز وجود دارد، پس به‌هیچ‌وجه به تمسخر این نوع تفکرات نپردازید.

آب و هوای نخجوان به‌دلیل نزدیکی با خط مرزی ایران، بسیار مشابه استان‌های شمال غربی کشورمان است. اقلیم نیمه‌خشک قاره‌ای با زمستان‌های برفی کوتاه اما سرد و تابستان‌های طولانی خشک و بسیار گرم، برای بسیاری از هموطنان آشنا به نظر می‌رسد. نخجوان شهر کوچکی است و مساحت چندانی ندارد، بنابراین تعداد هتل‌های آن زیاد نیست، اما همین تعداد کم از کیفیت خوب و مناسبی دارند و هزینه اقامت آن‌ها خیلی بالا نیست.

خوبی سفر به نخجوان در این است که نیاز نیست حتما با هواپیما سفر کنید، بلکه می‌توانید با اتوبوس یا حتی اتومبیل شخصی هم این مسیر را طی کنید و از تماشای زیبایی‌های راه هم لذت ببرید. در شهر نخجوان بهترین وسیله حمل و نقل تاکسی است. نرخ کرایه تاکسی در این شهر ثابت است و تفاوت چندانی با شهر باکو در آذربایجان ندارد، برای همین احتمال این‌ که از شما کرایه‌ی نامعقول بگیرند در حد صفر است. هزینه‌ی تاکسی در یک مسیر تقریبا دو مانات می‌شود. برای خروج از شهر حتما با راننده بر سر کرایه به توافق برسید.

با توجه به اینکه نخجوان طی سال‌های متوالی، میزبان جنگ‌های مختلفی بوده است، بسیاری از جاذبه‌های تاریخی این دیار از بین رفتند؛ به هر حال از دیدنی های نخجوان می‌توان به آرامگاه مومنه خاتون، موزه قوچ‌های سنگی نخجوان و دریاچه باتابات نخجوان اشاره کرد که در تور آذربایجان باید از آن‌ها دیدن کنید.

گالری عکس‌های نخجوان