ارنست همینگوی از نویسندگان بزرگ آمریکایی، با سبک ساده ادبی و زندگی پرماجراجوییاش شهرت دارد. با هم ردپای همینگوی را در کی وست، یکی از مهمترین شهرهای محل اقامت او دنبال میکنیم.
ارنست میلر همینگوی، روزنامهنگار، رماننویس و نویسنده داستان کوتاه که با سبک ادبی ساده و عاری از مبالفه خود شهرت داشت، تاثیری عمیق بر ادبیات داستانی قرن بیستم گذاشت. سبک زندگی پرماجراجویی او و تصویر عمومیاش نیز به نوبه خود، مورد ستایش نسلهای بعد قرار گرفت. بیشترین آثار همینگوی، در دورهای میان دهههای ۱۹۲۰ تا ۱۹۵۰ خلق شدند و در سال ۱۹۵۴، موفق به کسب جایزه نوبل ادبی شد. از ارنست همینگوی، هفت رمان، ۶ مجموعهی داستان کوتاه و دو اثر غیرداستانی به یادگار مانده است.
همینگوی عمر خود را در مکانهایی شگفتانگیز سپری و به مقاصد بسیاری سفر کرد. اما خانه او در خیابان وایتهد کی وست چه در حیطه زندگی شخصی او و چه در پیشرفتهای ادبیاش از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. «خانه موزه ارنست همینگوی» (The Ernest Hemingway Home and Museum) که در نزدیکی ساحل جنوبی جزیره قرار دارد، در ۲۴ نوامبر سال ۱۹۶۸، در فهرست بناهای تاریخی ملی ایالات متحده آمریکا به ثبت رسید. در مقاله این هفته گردشگری ادبی همراه ما باشید تا ردپای همینگوی را در کی وست دنبال کنیم.
زمانی که همینگوی در میانه دهه ۱۹۲۰، طبق پیشنهاد یکی از دوستان نویسندهاش به نام جان دوس پاسوس، از پاریس به کی وست مهاجرت کرد، هرچند نویسندهای شناختهشده بهشمار میرفت؛ اما همچنان به شهرت افسانهای خود دست نیافته نبود. در هفتههای آغازین اقامت در کی وست همینگوی و همسرش در یک آپارتمان مستقر شدند. او طبق عادتهای زندگیاش در پاریس، در ساعات اولیه صبح به نوشتن میپرداخت و عصرها به گردش در اطراف مشغول میشد. در مدت زمان کوتاه سه هفته، همینگوی موفق به اتمام اثر فوقالعاده خود، «وداع با اسلحه» شد، اثری تقریبا اتوبیوگرافی که پیرامون جنگ جهانی اول روایت میشد و او نوشتن آن را روی آبهای اقیانوس، در مسیر رسیدن به آمریکا آغاز کرده بود.
زمانی کوتاه پس از مهاجرت به کی وست، همینگوی با چارلز تامپسون آشنا شد و تامپسون او را با دنیای هیجانانگیز ماهیگیری آشنا کرد. این آشنایی سرآغاز دوستی پایا و درازمدت بود. همچنین در آثار بعدی همینگوی میتوان ردی از ماهیگیری را در گوشه و کنار روایتها دید. بعد از گذشت دو فصل، سرانجام در سال ۱۹۳۱، عموگاس، عموی همسر دوم همینگوی، خانه کی وست را برای او و همسرش، پائولین خرید.
ساخت خانه کی وست با سبک معماری دوران مستعمراتی اسپانیا، در سال ۱۸۵۱ صورت گرفته و از سنگهای محلی زمینهای اطراف در مصالح آن استفاده شده بود. هرچند هنگامی که همینگوی و پائولین با خانه مواجه شدند، بنایی رو به ویرانی را برابر خود دیدند؛ اما هر دو میتوانستد شکوه و بزرگی بنا را ورای خرابیها حس کنند. بازسازی و تغییرات بسیار، بنای رو به ویرانی خانه کی وست را در طول دهه ۱۹۳۰ به یکی از بناهای تاریخی ملی آمریکا و یکی از جاذبههای پربازدید گردشگری ادبی تبدیل کرد.
غیرمتعارفترین و در عین حال بینظیرترین بخش از محوطه بیرونی خانه به استخر اختصاص دارد. بین سالهای ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸، استخر با هزینه سرسامآور ۲۰ هزار دلار ساخته شد. پس از اتمام ساخت، همینگوی سکهای یک پنی را از جیب خود درآورد، درون سیمان خیس فشار داد و با شوخی گفت:
بگیر! این هم آخرین پنی از داراییام!
گردشگران در بازدید از خانه کی وست میتوانند از آن سکه یک پنی معروف که در یک سنگلوح در انتهای شمالی استخر قرار گرفته است، دیدن کنند.
همچنان میتوان ردی از حضور همینگوی را در خانه دید. بسیاری از اثاثیهی بیهمتای خانه را، او طی سالهای اقامتاش در اروپا جمعآوری کرده بود. پوستها و سرهای حیوانات را که یادگار او از سافاریهایش در آفریقا و ماجراهای اکتشافیاش در غرب آمریکا هستند، در جایجای خانه میتوان رویت کرد. حتی حضور او، همچنان در استودیو شخصیاش، جایی که به نوشتن آثار خود میپرداخت، لمس میشود.
در کی وست، چارلز تامپسون، جو راسل، کاپیتان ادی برا ساندرز و دیگر دوستان قدیم همینگوی در پاریس، با نام «ماب» شناخته میشدند. هر کدام از آنها، نامی مستعار داشتند و همینگوی را در این میان، با اسم «پاپا» صدا میزدند، لقبی که تا آخر عمر همراه او باقی ماند. با محیطی مملو از آدمهای جالب، از تاجران کارآمد گرفته تا وکلا، از ماهیگیران بدشانش گرفته تا خریداران اسقاط کشتیها، کی وست برای همینگوی به هیچجای دیگری شباهت نداشت. بسیاری از شخصیتهای کی وست و مکانهایی که با آنها مواجه میشد، در آثار ادبی او حضور یافتهاند. یکی از این آثار «داشتن و نداشتن» است که از کی وست در دوران رکود بزرگ میگوید.
بخشی از کتاب «مرگ در بعد از ظهر»، و کتابهای «تپههای سبز آفریقا» و «زنگها برای که به صدا درمیآیند»، ثمره دوران زندگی همینگوی در خانه کی وست هستند. ماشین تحریر او یکی از باارزشترین داراییهایی است که میتوان در خانه کی وست آن را دید. همچنین این خانه، میزبان بیش از ۵۰ گربه با نامهایی مانند پابلو پیکاسو و آدری هپبورن است، گربههایی که نیمی از آنها را نژاد عجیب گربه همینگوی، با ۶ یا ۷ انگشت تشکیل میدهند.
در سال ۱۹۴۰، ارنست همینگوی و پائولین از یکدیگر جدا شدند و همینگوی با همسر سوماش در کوبا اقامت کردند. او در دهههای ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، و تا زمان مرگ خود در سال ۱۹۶۱، گاه و بیگاه به کی وست سر میزد. در طول سالها، کی وست خانه بسیاری از نویسندگان و هنرمندان شد؛ اما هیچیک از آنها موفق نشدند تاثیری را که همینگوی با حضور خود باقی گذاشت، بهوجود آورند.
گالری عکسهای خانه ارنست همینگوی کی وست
دیدگاه