۱۰۰ سال پیش سفر به دور دنیا چقدر طول می‌کشید؟

سفر به دور دنیا حد نهایی سفر است. دور زدن زمین و توقف در هر کجا که تمایل داشته باشید؛ ایده‌ای فوق‌العاده برای مسافرانی که می‌خواهند همه چیز را ببینند و تجربه کنند. برای این کار قوانینی وجود دارد، شما باید یک مسیر کروی را دنبال کنید یا فقط به‌سمت شرق یا فقط به‌سمت غرب (بدون بازگشت)  بروید و سفر شما باید در همان کشوری که آغاز شده، پایان یابد. اما از همه مهم‌تر زمان آن است. در دنیای امروز سفر به دور دنیا در کمترین زمان ممکن و تنها در کمتر از یک‌هفته ممکن است. ولی تابه‌حال فکر کرده‌اید با امکانات و وسایل حمل‌ونقل ۱۰۰ سال پیش سفر از وسط دنیا به دور‌ترین نقاط کره زمین چقدر طول می‌کشید؟ وقتی بحث امکانات مطرح شود فاصله جغرافیایی دیگر مطرح نیست. برای همین در آن زمان ممکن بود سفر از لندن به یک جای نزدیک، خیلی بیشتر از سفر به آمریکا یا کانادا زمان ببرد.

یک نقشه قدیمی توسط مجموعه مقالات جغرافیایی کالج سلطنتی انگلیس منتشر شده است که در آن اطلاعاتی شامل مدت زمان مسافرت از انگلستان به سایر نقاط جهان نوشته شده است. زمان این سفرها از ۵ تا ۴۰ روز متغیر بود.

«جرج بارتولومو» از کارتوگرافرهای (نقشه‌کش جغرافیایی) معروف سلطنتی انگلستان بود که در زمان پادشاه جرج پنجم مشغول به کار بود. او در دوران خدمت خود مجموعه‌ی با نام «اطلس جغرافیای اقتصادی» را شخصا تهیه و تنظیم کرد. این مجموعه شامل نقشه‌های رنگی می‌شد که هر مبدا و مقصد توسط خطوط رنگی از هم جدا شده‌اند. این خطوط رنگی در  تمام نقاط روی نقشه دیده می‌شوند. این خطوط هر شهر شناخته شده در آن زمان را به هر شهر دلخواه دیگری متصل می‌کرند. برای اولین بار این نقشه توسط مجله اکونومیست در همان زمان تهیه برای عموم مردم منتشر شد.

این نقطه گویایی این بود که در آن زمان سفر بین هر مبدا و مقصد با امکانات آن دوران چقدر طول می‌کشید. به‌طور مثال مسافران طبق این نقشه می‌توانند از جزیره «آزورِس» (Azores یک گروه از جزایر آتشفشانی در اقیانوس اطلس درمالکیت پرتغال بوده است) به‌عنوان غربی‌ترین نقطه نقشه به‌سمت غرب حرکت کنند و در نهایت از شرقی‌ترین قسمت نقشه یعنی شهر «پِرم» (Perm یک شهر صنعتی در روسیه، در حومه غربی کوه‌های اورال) سر در بیاورند. این سفر در آن زمان نهایتا ۵ روز سفر طول می‌کشید. در طول این مسیر هر شهری که سر راه قرار داشت هم حاوی اطلاعات سفری خاص خود بوده که در نقشه با رنگ صورتی تیره مشخص شده است. همچنین سفر مشابهی از لندن به بسیاری نقاط در کشورهای آفریقایی صورت می‌گرفته است که در آن زمان بیش از ۴۰ روز طول می‌کشید. به همین صورت در آن زمان سفر به استرالیا را نیز بیش از ۴۰ روز زمان می‌برده است.

شهروندان لندن در آن زمان همچنین می‌توانستند مدت زمان مورد نیاز جهت سفر به شهری دورافتاده در کانادا به نام «وینیگ پِگ» (Winnipeg شهری در جنوب و مرکز کشور کانادا) را محاسبه کنند. این سفر ابتدا به تورنتو و بعد ادامه مسیر تا دریاچه بایکال در داخل کانادا صورت می‌گرفته است. مدت زمان آن هم ۵ تا ۱۰ روز زمان لازم داشته است، ولی طبق این نقشه سفر از لندن به تاشکند (پایتخت ازبکستان) که در فاصله‌ی نزدیکتری از کانادا قرار دارد، در آن زمان به خاطر نبود وسایل سفر و مسیر مناسب حدود ۲۰ روز زمان نیاز داشت.

توسعه خطوط راه‌آهن در اواسط قرن نوزدهم میلادی باعث شد تا سفر به سرزمین‌های هند و آمریکا به‌راحتی انجام شود. به‌عنوان مثال هر مسافر می‌توانست سفرهای ۱۰ روزه را در ۵ روز و سفرهای ۲۰ روزه را ظرف مدت ۱۰ روز انجام دهد.

 بین سال‌های ۱۸۶۰ تا ۱۸۸۰ میلادی با ساخت راه‌آهنی معروف به «ترنس-سیبری» (Trans-Siberian) و توسعه راه‌آهن سراسری هند از ۱۳۴۹ کیلو‌متر به ۲۵,۵۰۰ کیلو‌متر، تجارت و مسافرت بین آمریکا، اروپا و همچنین آسیا بسیار سریع‌تر صورت گرفت.

در آن زمان بعد از توسعه خطوط راه‌آهن، سفر به چین از ۱۵۳ روز به ۳۰ روز کاهش پیدا کرد. در سال ۱۸۴۰ میلادی یکی از معروف‌ترین تاجرهای دنیا در آن زمان «به نام آسا ویتنی» که از جمله بازرگانان مشهور شهر نیویورک و ساکن آن بود، صحبت‌هایی را درباره ایده رفت‌وآمد بین قاره‌ای با کمک راه‌آهن مطرح کرد تا با عملی کردن این کار تجارت غرب با کشور چین بسیار راحت‌تر شود. گزارش مجله اکونومیست در آن زمان هم گواه این بود که که سفرهای انجام شده توسط راه‌آهن برای مسافران و تجار در آن زمان بسیار بااهمیت و کلیدی بوده، چون مدت زمان سفرها را به‌شدت کاهش می‌داده است.

به‌جز نقشه‌های منتشر شده در انگلستان، در سایر نقاط دنیا هم نقشه‌هایی مشابه‌ای در دهه‌ی ۱۸۸۰ میلادی و به‌منظور برنامه‌ریزی در حوزه‌ی حمل‌و نقل تهیه و مورد استفاده قرار گرفته بود. از جمله آن‌ها می‌توان به برخی از قدیمی‌ترین آثار این حوزه مثل نقشه‌های از «فرانسیس گالتون» مربوط به سال ۱۸۸۱ میلادی و نقشه‌های جغرافی‌دان مطرح آلمانی «آلبرچ پِنک» (Albrecht Penck ) اشاره کرد. او این نقشه‌های مورد اشاره را برای مسافت‌های کوتاه‌تری در سطح کره‌ی زمین تهیه کرده بود که حتی از نقشه انگلیسی بهتر بودند. از نقشه‌های این دانشمند به‌منظور انجام سفرهایی با راه‌آهن و انواع دیگر حمل‌و‌نقل مثل سفر دریایی استفاده می‌شد.