پلی از چوب بامبو که هر سال ساخته و خراب می‌شود

پلی سست و طولانی از جنس بامبو بر فراز آب‌های خروشان رودخانه مکونگ در شرق کشور کامبوج، جزیره رودخانه‌ای کوپن (Koh Pen) که در میانه رودخانه مکونگ واقع شده است را به ساحل غربی رودخانه جایی که ششمین شهر بزرگ کامبوج، یعنی کامپونگ چام (Kampong Cham) قرار دارد، متصل می‌کند.

_{عکس از جیمز آنتروبوس/ فلیکر}

این پل بامبو، فصلی است. هر سال در فصل خشک، هنگامی که آب رودخانه مکونگ فروکش می‌کند و عمق آن برای کشتی‌ها بسیار کم می‌شود، آن را می‌سازند. پس از آن با شروع هر فصل بارانی سالیانه قبل از اینکه رودخانه طغیان کند، این پل را به صورت دستی تخریب می‌کنند و بامبوها یا ذخیره می‌شوند و یا برای عملیات‌های مختلف ساخت و سازی دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

_{عکس از استفان بوگنو/ فلیکر}

این عملیات به این دلیل انجام می‌شود که در طول فصل بارانی، جریان‌های رودخانه بسیار قوی هستند و ساختمان پل در مقابل آن‌ها قادر به مقاومت نیست. در این فصل، قایق‌ها مردم را در رودخانه جابجا می‌کنند.

_{عکس از دونالد مکوالی/ ویکی مدیا}

زمانی که آب به اندازه کافی فروکش می‌کند و جریان‌های رودخانه تسلیم می‌شوند، ساخت و ساز یک پل جدید آغاز می‌گردد. در ابتدا، ستون‌های بلند از جنس بامبو را در بستر رودخانه فرو می‌کنند و سپس با قرار دادن یک لایه از بامبوی حصیری بر روی ستون‌ها، سطح پل را به وجود می‌آورند. ستون‌های بیشتر در زاویه‌های مختلف باعث استحکام ینیان پل می‌شوند. این پل ساخته‌شده از بامبو مقاوم و به اندازه کافی عریض است تا بتواند وزن وسایل نقلیه سبک را تحمل کند، اما از راه دور به نظر شبیه یک مدل ساخته‌شده با چوب کبریت می آید.

_{بلندترین پل بامبوی جهان. عکس از دال وارن}

از آنجا که بامبوها تحت فشار وارده، قدرت انعطاف‌پذیری بالایی دارند و به راحتی شکسته نمی‌شوند، زمانی که یک ماشین و یا موتورسیکلت در حال عبور از پل هستند، سبب می‌شوند که بامبوها به طور پیوسته خم و راست شوند و همین امر به رانندگان تجربه‌ای شبیه به رانندگی روی موج همراه با صدای تلق تولوق شدید و پر سر وصدا در زیر تایرها، می‌دهد.

_{عکس از استفان بوگنو/ فلیکر}

نوشته امیلی لاش در بلاگ واندر لاش (Wander Lush)، اینگونه این پل را توصیف می‌کند:

موقعیت و خط بندی‌های هیچ کدام از هزاران نفری که بر روی هزاران بامبوی افقی حرکت می‌کنند، میزان نیست؛ بنابراین می‌توان از آن به عنوان یک سواری پر سر و صدا و لغزنده یاد کرد.

موتورسیکلت‌های پر سرعت به پل، موج‌های شوک‌دار می‌دهند و همین موضوع سبب می‌شود که برخی مسافران پیاده تعادل خود را از دست بدهند و به سمت میخ‌های ضخیم بامبوها که در لبه پل قرار دارند، بیفتند.

_{عکس از استفان بوگنو/ فلیکر}

اما کماکان، هزاران گردشگر هر سال به کامپونگ چام می‌آیند تا یک عبور پر از ترشح آدرنالین را تجربه کنند. بومیان منطقه برای عبور از این پل باید ۱۰۰ ریل یا حدود ۲٫۵ سنت پرداخت کنند، اما از گردشگران خارجی برای استفاده از پل، مبلغی حدود ۴۰ برابر، چیزی که در این نقطه از جهان کاملا مرسوم است، گرفته می‌شود. این عوارض راهداری، روزانه چیزی حدود یک تا دو میلیون ریل یا ۲۵۰ تا ۵۰۰ دلار، درآمدزایی می‌کند. سهم اصلی این پول توسط خارجی‌ها تولید می‌شود. درآمد به دست آمده برای ساخت و ساز پل و نگهداری از آن که به مبلغی حدود ۵۰ تا ۶۰ هزار دلار در سال نیاز دارد، اختصاص داده می‌شود.

_{عکس از استفان بوگنو/ فلیکر}

پل بامبوی کامپونگ چام برای دهه‌ها ساخته و دوباره ساخته شده است، اما امسال ممکن است، آخرین سال بقای آن باشد.

حدود دو کیلومتر آن طرف‌تر در جنوب پل بامبو، یک پل بتنی جدید در ماه مارس امسال افتتاح شده است. این پل به درازای ۸۰۰ متر، برخلاف همتای بامبویی خود که تنها وزن ۴ تن را می‌تواند تحمل کند، ظرفیت تحمل وسایل نقلیه تا ۳۰ تن را دارا و همچنین عمر مفید قابل انتظار آن حداقل ۵۰ سال است.

_{نمای زیر پل بامبو در کامپونگ چام. عکس از ویتالی کاراس}

برخی از اهالی دهکده جزیره کوپن (مقصد این پل) برای ساخته شدن این پل بتنی جدید بسیار خوشحال هستند، زیرا سازه جدید قابل اطمینان‌تر و امن‌تر است و در صرفه‌جویی در زمان، کمک شایانی به آن‌ها می‌کند. بعلاوه آن‌ها دیگر نباید برای عبور از آن، پولی پرداخت کنند. اما از دست دادن پل بامبو به معنی از دست دادن گردشگران عاشق هیجان است. برخی از افراد پیش‌بینی می‌کنند که ساخت پل جدید بتنی تاثیری منفی بر اقتصاد کل جزیره خواهد گذاشت.

_{عکس از ویتالی کاراس}