تبدیل دهکده کوچکی در سوئیس به یک هتل

دهکده‌‌ای کوچک و کوهستانی در میان طبیعت سرسبز دره‌ای در کشور سوئیس قرار دارد که گویی از دل افسانه‌های پریان بیرون آمده است. این دهکده نقلی و زیبا در بخشی ایتالیایی زبان این کشور واقع شده و چندان از لوکارنو فاصله ندارد. در ساخت کلبه‌های سنگی این دهکده از گرانیت‌های محلی استفاده شده است که برای قرن‌های بدون آسیب باقی می‌مانند. اما به دلایلی این زیبایی کم کم به شهر ارواح تبدیل شده است. 

شاید باورش سخت باشد، اما دهکده‌ای که روزگاری نزدیک به سیصد نفر جمعیت داشت، اکنون تنها شاهد سکونت دوازده نفر است که از این تعداد یازده نفر بالای ۶۵ سال سن دارند. از سوی دیگر تنها فعالیت اقتصادی این دهکده یک رستوران روستایی است. به همین خاطر این دهکده اکنون بیشتر به شهر ارواحی شباهت پیدا کرده که خانه‌هایش خالی از سکنه هستند. به همین خاطر به نظر می‌رسد شاید مسکونی نگاه داشتن آن راهی خوب برای ادامه بقای این جامعه کوچک و قدیمی باشد.

این دهکده زیبا کوریپّو نام داشته و در دره‌ی «ورزاسکا» (Verzasca Valley) واقع شده است. با توجه به جمعیت بسیار اندکی باید این دهکده را یکی از کوچک‌ترین بخش‌های کشور سوئیس دانست که همچون بسیاری دیگر از دهکده‌های منطقه آلپ در طول سال‌ها شاهد کاهش جمیعت و مهاجرت نسل جوان به دیگر شهرهای کوچک و بزرگ بوده است. معمولا افراد برای تجربه زندگی بهتر، تحصیلات یا فرصت‌‌های شغلی مناسب، قید زندگی در آنجا را زده و به نقاط دیگر کوچ کرده‌اند. به‌طوری که اکنون تنها افراد بازنشسته در کوریپو سکونت دارد، کسانی که در عین حال حاضر نیستند زادگاه خود را ترک کرده و مایلند به هر شکل ممکن به بقا و نجات آن کمک کنند و در این راه ظاهرا ایده‌ی تبدیل کردن دهکده به هتل، راهکاری خوبی است که ارزش توجه کردن را داشته است.

این دهکده در منطقه «تیچینو» (Ticino) و در جنوب سوئیس واقع شده است. علی‌رغم نزدیکی قابل توجه این دهکده به لوکارنو (۳۰ دقیقه فاصله)، در طول دویست سال جمعیت سیصد نفری آن به تدریج کاهش پیدا کرده است. اما معدود ساکنان باقیمانده سخت در تلاش هستند تا این دهکده را نجات بدهند. در سال ۱۹۷۵ این دهکده موفق به کسب جایزه‌ای در زمینه حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی و تاریخی اروپا شد. این مسئله ساکنان را تشویق کرد تا با همکاری یکدیگر این میراث ارزشمند را حفظ کرده و حتی آن را برای آیندگان نیز نگهداری کنند. به همین خاطر به سراغ ایده تبدیل کردن کل دهکده به یک هتل در قالب یک پروژه توریستی رفتند.

بنیادی محلی در این راه به آنها کمک می‌کند، معماری به نام «فابیو گیاکومازی» (Fabio Giacomazzi) از اعضای این بنیاد است که طرحی را در همین راستا ارائه داده که در قالب آن قرار است رستوران دهکده تبدیل به بخش پذیرش هتل شود، هتلی که طبق پیش بینی‌ها از تابستان سال آینده‌ی میلادی آماده ارائه خدمات به مهمانان است. 

 از این پروژه‌ی جدید با نام «Albergo Corippo» یاد می‌شود که از مفهومی تحت عنوان «Albergo Diffuso» گرفته شده است که به مفهوم هتل پراکنده (scattered hotel) شناخته می‌شود. این ایده هم اکنون در شماری از روستاهای کشور ایتالیا نیز امتحان شده، اما تاکنون در سوئیس مورد توجه قرار نداشته است. هدف از این طرح تغییر کل دهکده و بافت آن به‌صورت یک مجموعه هتل است. به این صورت که رستورانی که در میدان اصلی قرار گرفته تبدیل به بخش پذیرش و اتاق غذاخوری می‌شود، میدان دهکده لابی هتل بوده و خیابان‌های آن به‌عنوان راهروهای هتل در نظر گرفته می‌شوند. در نهایت تعدادی از ۶۰ کلبه سنگی دهکده نیز به اتاق‌های هتل تبدیل خواهند شد که با سبک محلی و روستایی تزئین و آماده می‌شوند.

در کنار این تغییرات قرار است در آینده سالن شهرداری و کلیسای دهکده نیز به مکان‌های برای انجام فعالیت‌های بیرونی تبدیل شوند. همچنین خدماتی همچون سرویس رفت و آمد و امکان حمل و نقل مهمانان برای بازدید از نقاط دیدنی اطراف نیز مد نظر طراحان قرار دارد. در عین حال بازدید از موزه و برگزاری کلاس‌های آشپزی هم ایده‌هایی هستند که به رونق بیشتر این هتل متفاوت کمک خواهند کرد. به گزارش وب‌سایت «سوئیس اینفو» (Swiss Info) همچنین قرار است آسیاب قدیمی، نانوایی و محل مورد استفاده برای بو دادن و خشک کردن شاه بلوط هم مورد مرمت و بازسازی قرار بگیرند. تعدادی از مزارع کشاورزی و پرورش دام و البته درختان شاه بلوط هم مورد توجه قرار داشته و ظاهرا در آینده به‌صورت محوطه‌های سبز محلی و طبیعی بازسازی خواهند شد.

در ژوئن سال گذشته میلادی کوریپو همچنین برای طرح ارائه شده موفق به دریافت جایزه‌ای در زمینه نوآوری هتل‌ها شد. مدیر بخش گردشگری ناحیه تیچینو «الیا فراپولّی» (Elia Frapolli) در این زمینه به بی‌بی‌سی اعلام کرد که زندگی در یک دهکده‌ی کوچک مثل کوریپو بسیار خاص و متفاوت است و این طرح به گردشگران اجازه می‌دهد تا تعطیلات خود را به شکلی جدید سپری کنند. مکانی شبیه به مکان‌های دیگری از این دست که در اقصی نقاط جهان وجود داشته و متأسفانه در حال مرگ تدریجی هستند. او در ادامه اشاره می‌کند که زندگی در این دهکده‌ها شبیه بودن در قرنی دیگر است. جایی که زمان بسیار کند و آهسته سپری می‌شود، مردم همدیگر را می‌شناسند و در مجموع احساس خاص سرزندگی از بودن در دهکده‌ای که برای قرن‌ها به حیات خود ادامه داده است. مکانی ایده‌آل برای شروعی دوباره و پاک کردن جسم و روحی از سموم زندگی مدرن و شهری که فرصتی فراهم می‌کند تا با روحیه‌ای تازه به استقبال مشکلات زندگی بروید. 

در فاز نخست مرمت و بازسازی این دهکده ۳٫۲۷ میلیون دلار مورد نیاز است. همچنین در سال ۲۰۲۰ میلادی این دهکده بخشی از اجتماع تازه شکل گرفته در این منطقه خواهد بود که در مجموع از هفت دهکده تشکیل شده و نزدیک به ۹۰۰ نفر جمعیت خواهند داشت.

نظر شما در مورد این ایده چیست؟ به نظر شما اجرای چنین طرح‌هایی برای روستاهای قدیمی ایران نیز موفقیت آمیز خواهد بود؟ نظرات خود را حتما با ما نیز در میان بگذارید.