استان لوبپوری در یک نگاه
استان لوبپوری در نواحی مرکزی کشور تایلند قرار دارد. قصر لوبپوری پادشاه نارای، زمین‌های آفتابگردان پاتانا نیکوم و سد پا ساک جولاسیت برخی از دیدنی‌های استان لوبپوری هستند.
استان لوبپوری (Lopburi Province) یکی از استان‌های تایلند، واقع در قاره آسیا است. این استان که در نواحی مرکزی کشور قرار دارد، با استان‌های پتچابون، ناخون راتچاسیما، سارابوری، چایاپوم، سینگ بوری، ناخون ساوان، آیوتایا و انگ تانگ همسایه است. مرکز استان، شهر لوبپوری نام دارد.
جمعیت استان حدود ۷۵۰ هزار نفر و مساحت آن بیش از ۶ هزار کیلومتر مربع است. دین بیشتر ساکنان استان را بودیسم تشکیل می‌دهد و بعد از آن اسلام، مسیحیت و هندویسم با درصد کمی قرار گرفته‌اند. زبان رسمی مردم استان، تایلندی است.
قدمت این استان که در بخش اعظم تاریخ حیات خود، با نام لاوو شناخته می‌شد، به احتمال زیاد به دوران ماقبل تاریخ بازمی‌گردد. در دوران پادشاهی خمر، تعدادی از تاثیرگذارترین معابد در این منطقه ساخته شدند. با فرستادن سفیر به چین، بین سال‌های ۱۱۱۵ تا ۱۱۵۵، به نظر می‌رسد که لابپوری در برهه‌ای از تاریخ مستقل و آزاد بوده است. این منطقه اندکی بعد از فرستادن سفیر به چین برای بار دوم در سال ۱۲۸۹، مغلوب پادشاهی سوخوتای و سپس آیوتایا از تایلند شد. در سال ۱۶۶۵ و در دوره سلطنت آیوتایاها، شاه نارای دستور ساخت قصری جدید را در کناره رود لوبپوری داد و لوبپوری را به عنوان دومین پایتخت خود اعلام کرد. بعد از مرگ شاه نارای، لوبپوری رو به ویرانی و سقوط گذاشت. در سال ۱۸۶۵، شاه مونگکوت از خاندان چاکری، قصر را مورد باسازی قرار داد. سرانجام لوبپوری در سال ۱۹۳۸، اهمیت سابق خود را به دست آورد.
استان لوبپوری در کنار دیگر استان‌های کشور، تحت حکومت یکپارچه و مرکزی تایلند قرار دارد. نوع حکومت، پادشاهی مشروطه به شمار می‌رود. حکومت تایلند از ۱۷ شورا و سه قوه مستقل مقننه، مجریه و قضایی تشکیل شده است و در راس حکومت کشور، سران ارتش جای گرفته‌اند.
آب و هوای استان لوبپوری استوایی است. میزان بارندگی در زمستان‌ها، نسبت به تابستان به شدت کاهش می‌یابد. متوسط دمای هوا در طول سال حدود ۲۸ درجه سانتی‌گراد و میانگین بارش سالانه حدود ۱۲۸۶ میلی‌متر برآورد شده است.
محصولات گل آفتابگردان، مجسمه‌های برنجی بودا، سنگ قیمتی خائو پرا نام (Khao Phra Ngam Diamond)، پارچه‌های تایلندی، ژله نارگیل، مجسمه‌های سنگی و صنایع دستی پوست ذرت از سوغاتی‌های استان لوبپوری محسوب می‌شوند. از نکات جالب پیرامون لوبپوری، تعداد زیاد میمون‌‌هایی است که در شهر و به‌خصوص در محوطه‌های باستانی و تاریخی آزادانه برای خود پرسه می‌زنند.
نزدیک‌ترین فرودگاه بینالمللی به استان لوبپوری، فرودگاه بینالمللی دن موئنگ است که در فاصله ۱۲۰ کیلومتری از مرکز استان، شهر لوبپوری قرار دارد. در این فرودگاه پروازهایی از/ به کوالالامپور، جوهور بهرو، سورات تانی، هوشی مین، بمبئی، توکیو و تعدادی دیگر از مقاصد داخلی و خارجی برقرار است. همچنین با مراجعه به ایستگاه قطار لوبپوری در مرکز شهر، می‌توان به شهرهای بانکوک، چیانگ مای، فیستانولوک، ناخون ساوان و آیوتایا دسترسی داشت. برای جابجایی‌های درون‌شهری نیز سانگ‌تائو و تاکسی‌های موتوری گزینه‌های خوبی هستند.
از مهم‌ترین دیدنی‌های استان لوبپوری می‌توان به «محوطه تاریخی پرا پرانگ سام یوت» (Phra Prang Sam Yot)، «قصر لوبپوری پادشاه نارای» (King Narai's Lopburi Palace) و«معبد پرا سی راتانا ماهاتهات» (Wat Phrasi Rattana Mahathat) اشاره کرد.
دیگر دیدنی‌های استان لوبپوری شامل «زیارتگاه سان پرا کان» (San Phra Kan)، «مزرعه آفتابگردان پاتانا نیکوم» (Sunflower Field Phatthana Nikhom) و «سد پا ساک جولاسیت» (Pa Sak Jolasid Dam) می‌شود.
گالری عکس‌های استان لوبپوری
دیدگاه