۱۵ شرکت هواپیمایی که دیگر وجود ندارند (قسمت اول)

حدود کمتر از ۱۰۰ سال که از پرواز و مسافرت‌های هوایی می‌گذرد، هزاران هواپیمایی کار خود را آغاز کرده‌اند و در نهایت به‌خاطر مشکلاتی هم‌چون قیمت سوخت، سیاست‌های کاری، سوء مدیریت و ضرر مالی ورشکست شده‌اند.

دوم اکتبر و ورشکستگی ناگهانی خطوط هوایی ارزان قیمت «پریمرا ایر» (Primera Air) که در شمال «اروپا» فعالیت می‌کرد و مسافران عادی که در هر دو سوی اقیانوس اطلس قرار داشتند از مشتری‌های پرواز‌های این خطوط هوایی بودند، از آخرین خسارت‌های این صنعت بدنام و بی‌ثبات است.

تعطیل شدن برخی از این شرکت‌ها خاطرات تلخ‌تری نسبت به بقیه رقم زده است. مانند سقوط ناگهانی خطوط هوایی «پن آمریکن» (Pan American) از جایگاه بالایش در این صنعت تا خریداری شدن «ویرجین آمریکا» (Virgin America) توسط خطوط هوایی «آلاسکا» (Alaska Airlines). اما هر ۱۵ مورد از خطوط هوایی که در این مطلب به آن‌ها اشاره می‌کنیم قبل از آخرین پروازهایشان تأثیرات فراوانی بر این صنعت و وضعیت مسافران داشته‌اند.

یو اس ایرویز

این شرکت هواپیمایی در سال ۱۹۳۷ و با نام «آل آمریکن ایویئیشن» (All American Aviation) کار خود را آغاز کرد. در سال ۱۹۵۳ نام خود را به «آلگینی ایرلاینز» (Allegheny Airlines) تغییر داد. در سال ۱۹۷۹ که جزو بزرگ‌ترین خطوط هوایی دنیا به شمار می‌رفت، «یو اس ایر» (US Air) نام داشت و در نهایت در سال ۱۹۹۷ به «یو اس ایرویز» (US Airways) تغییر نام داد.

این خطوط هوایی تحت عنوان «یو اس ایرویز» پروازهای داخلی و بین‌المللی زیادی را از مراکز خود در «شارلوت»، «فیلادلفیا»، «فونیکس» و «فرودگاه ملی رونالد ریگان واشینگتن» (Ronald Reagan Washington National Airport) به انجام رساند و خطوط هوایی «پسیفیک سوت‌وست ایرلاینز» (Pacific Southwest Airlines) یا به اختصار PSA، «پیدمونت ایرلاینز» (Piedmont Airlines) و شرکت ناموفق «ترامپ شاتل» (Trump Shuttle) را خریداری کرد.

در سال ۲۰۱۳ شرکت هواپیمایی «یو اس ایرویز» با شرکت «آمریکن ایرلاینز» (American Airlines) ادغام شد و بزرگ‌ترین خطوط هوایی جهان را تشکیل داد. آخرین پروازی که با نام تجاری این شرکت انجام شد، در ماه آپریل ۲۰۱۵ به زمین نشست.

کانتـیـننـتال

تاریخچه‌ی طولانی خطوط هوایی «کانتـیـننـتال» (Continental) در سال ۱۹۳۷ و در حالی آغاز شد که «وارنی اسپید لاینز» (Varney Speed Lines) نام خود را تغییر داد و تمرکز کاری خود را از شرکت پست هوایی، به شرکت مسافربری منعطف کرد.

این شرکت سابقه‌ی درخشانی در کنار زدن محدودیت‌ها داشت و حرکات زیادی را برای اولین بار به‌عنوان خطوط هواپیمایی انجام داد؛ اقداماتی مانند استخدام اولین خلبان آفریقایی آمریکایی تباری که در سال ۱۹۶۳ برای یک شرکت هواپیمایی آمریکایی کار می‌کرد؛ افتتاح نخستین مسیر هوایی عادی در سال ۱۹۶۸ که جزایر سراسر اقیانوس آرام را به یکدیگر متصل می‌کردا؛ انجامنخستین پرواز ۱۶ ساعته‌ی بدون توقف (از «نیوآرک» به «هنگ کنگ») در سال ۲۰۰۱ و ارائه‌ی پشتیبانی آنلاین ۲۴ ساعته در سال ۲۰۰۹.

ساختمان اصلی این شرکت در «هیوستون» واقع بود و مراکزی در «کلیولند»، «نیوآرک» و «گوام» نیز داشت و تا سال ۲۰۱۲ که با «یونایتد ایرلاینز» (United Airlines) ادغام شد، به پروازهای خود ادامه داد.

میدوست ایرلاینز

«میدوست ایرلاینز» (Midwest Airlines) در سال ۱۹۸۴ پایه‌گذاری شد و پروازهایی در سرتاسر کشور و عموما از «میلواکی» و «کانزاس سیتی» انجام می‌داد تا این‌که در سال ۲۰۱۰ با «فرانتیر ایرلاینز» (Frontier Airlines) ادغام شد و به موجودیت خود خاتمه داد.

از حوالی ۱۹۹۰ تا اوایل ۲۰۰۰ و در حالی‌که شرکت‌های دیگر امکانات پرواز‌های خود را کاهش می‌دادند، «میدوست ایرلاینز» به ارائه‌ی غذاهای گرم و خدمات سخاوتمندانه‌ی خود ادامه داد و بدین ترتیب از سایر رقبا پیشی گرفت.

کلوچه‌های گرم شکلاتی «میدوست» که طی هر پرواز در داخل هواپیما آماده می‌شدند و در اختیار مسافران قرار می‌گرفتند، نام این شرکت را از سایر رقبا متمایز کرد. ارائه‌ی این کلوچه‌ها پس از ادغام و در طول پروازهای «فرانتیر» نیز ادامه داشت تا این‌که در سال ۲۰۱۲ این شرکت پخت کلوچه‌ها را متوقف کرد.

ای‌ تی ای ایرلاینز

«ای تی ای ایرلاینز» (ATA Airlines) که در سال ۱۹۷۳ و به‌عنوان یک شرکت چارتر شروع به کار کرد، نخستین پرواز خود از «میدوست» به «فلوریدا» را در سال ۱۹۸۶ برنامه‌ریزی و اجرا کرد. تخصص اصلی این خطوط هوایی، مسیرهای مربوط به مسافرت در تعطیلات بود اگرچه تجربه‌ی اندکی نیز در زمینه‌ی پروازهای بین‌المللی داشت.

«ایندیاناپولیس» و «فرودگاه بین المللی شیکاگو میدوی» (Chicago Midway International Airport) به‌عنوان مراکز اصلی «ای تی ای» فعالیت می‌کردند. به دنبال مشکلات اقتصادی که از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آغاز شد، این خطوط هوایی به‌طور مداوم دچار ضررهای مالی شد تا این‌که در تاریخ دوم آوریل ۲۰۰۸، در حالی‌که برخی هواپیماهای این شرکت هنوز در حال پرواز بودند، به‌طور رسمی ورشکستگی خود را اعلام کرد و به کلیه‌ی فعالیت‌های خود خاتمه داد.

پس از ورشکستگی، «سوت وست ایرلاینز» (Southwest Airlines) برند تجاری ATA، دسترسی این شرکت به «فرودگاه لاگواردیا» (LaGuardia Airport) و گواهی فعالیت آن را به ارزش هفت و نیم میلیون دلار خریداری کرد.

ترنس ورلد ایرلاینز

مرکز پروازهای بر فراز اقیانوس اطلس شرکت «ترنس ورلد ایرلاینز» (Trans World Airlines) یا به اختصار TWA به‌عنوان میراثی از روزهای پرشکوه این خطوط هوایی در «فرودگاه بین‌المللی جان اف کندی» (John F. Kennedy International Airport) واقع در «نیویورک» قرار دارد. جایی که ورودی و خروجی مسافرانی که از ترمینال «مرکز هوایی تی دبلیو ای» گذر می‌کردند، بوده است.

این بنای نمادین معماری قرن اخیر در بین آثار «مرکز ثبت ملی اماکن تاریخی» قرار دارد و اخیرا به‌عنوان یک هتل و مرکز کنفرانس در حال توسعه و بازسازی می‌باشد.

آلوها ایرلاینز

پایان جنگ جهانی دوم و خرید هواپیماهای مازاد ارتش منجر به تأسیس شرکت «آلوها ایرلاینز» (Aloha Airlines) شد. شرکتی که پروازهای خود را در کشور «آمریکا»، «هاوایی» و سایر جزایر اقیانوس آرام برنامه‌ریزی و هدایت می‌کرد.

«آلوها» رقیب اصلی «هاوائین ایرلاینز» (Hawaiian Airlines) بود اما سرانجام در سال ۲۰۰۸ رقابت منصفانه‌ای که این شرکت با خطوط هوایی «گو!» (!Go) داشت منجر به ورشکستگی و توقف کلیه‌ی پروازها و فعالیت‌های آن شد.

کینگ فیشر ایرلاینز

مسافران «هند» ممکن است با برند نوشیدنی «کینگ فیشر» آشنایی داشته باشند. اما این نام (و شرکت اصلی که بعدها به کار نوشیدنی نیز وارد شد) در ابتدا به‌عنوان خطوط هوایی فعالیت می‌کرد. شرکت هواپیمایی «کینگ فیشر ایرلاینز» (Kingfisher Airlines) نخستین پروازهای خود را در سال ۲۰۱۵ و در سراسر هند به انجام رساند.

خدمات پروازهای بین‌المللی این شرکت به لندن شامل یک محل سرو نوشیدنی، تجهیزات سرگرمی به روز و فوق‌العاده و ارائه‌ی سرویس خواب بزرگ و کامل حتی در پروازهای اکونومی و و کم‌هزینه بود.

متحمل شدن ضررهای مالی مداوم «کینگ فیشر» را بارها تا مرز توقف فعالیت‌‌هایش برد. تا این‌که در سال ۲۰۱۲ هند گواهی پرواز شرکت را به دلیل عدم پرداخت مالیات باطل کرد و این خطوط هوایی مجبور به خاتمه‌ی کامل فعالیت‌های خود شد.