سفر هوایی برای معلولین همچنان با ابهام همراه است

قانون اعطای مجوز مجدد سال ۲۰۱۸ اداره‌ی هوانوردی فدرال (FAA) روز پنجم اکتبر امضا شد و در حالی که توجه خیلی‌ها به چگونگی تاثیرگذاری آن روی مسافران مانند منع کردن شرکت‌های هواپیمایی از افزایش قیمت بلیط‌هایی که مسافران از قبل می‌خرند معطوف شده، ولی در حقیقت حقوق مسافران دارای معلولیت به حاشیه رانده شده است.

قانون اعطای مجوز مجدد FAA، اجازه‌ی طراحی یک لایحه‌ی جدید برای رعایت حقوق مسافران دارای معلولیت ایرلاین‌ها را داده است. این لایحه‌ی جدید، FAA را ملزم به بررسی محل نشستن مسافرانی می‌کند که از صندلی چرخدار استفاده می‌کنند و همچنین، اصولی را برای غربالگری مسافران دارای معلولیت و قوانینی در خصوص استفاده از حیوانات کمکی داخل هواپیما تعیین و تصویب می‌کند.

تدوین لایحه‌ای حقوقی برای مسافران دارای معلولیت از لحاظ نظری، موضوعی عالی به نظر است؛ ولی در واقعیت حامیان حقوق معلولین به این آینده‌ی این لایحه خوشبین نیستند. هیچ مهلت قانونی برای تدوین و تصویب این لایحه‌ی حقوقی در نظر گرفته نشده است و حامیان حقوق معلولین این استدلال را مطرح می‌کنند که لایحه‌ی مذکور غیرقابل اجرا است و از عوامل خارجی زیادی تاثیر می‌پذیرد.

«جانیس لینتز» (Janice Lintz)، مدیر اجرایی شرکت دسترسی شنوایی و نوآوری‌ها، به این موضوع اشاره می‌کند که هیچ نهادی وجود ندارد که مانند اداره‌ی بهداشت که رستوران‌ها را رتبه‌بندی و بر رعایت استانداردها در آن‌ها نظارت می‌کند، تایید کند که شرایط سازگاری برای انسان‌ها برآورده شده است.

جان موریس، بنیانگذار WheelchairTravel.org، هم با او هم عقیده است و می‌گوید:

نکته‌ی شگفت‌آور آن است که من خوانندگان زیادی دارم که حتی نمی‌دانند وقتی صندلی چرخدارشان (توسط یک شرکت هواپیمایی) آسیب دید، همان شرکت هواپیمایی موظف است که خسارت آن را پرداخت کند.

در حال حاضر، تنها قانون اجرایی که برای افراد دارای معلولیت وجود دارد این است که آن‌ها می‌توانند به وزارت حمل و نقل شکایت کنند و موریس ادعا می‌کند که این شکایت‌ها به ندرت منجر به تعیین جریمه برای هواپیمایی می‌شود؛ تنها پرونده استثنایی که در این خصوص وجود دارد شرکت یونایتد ایرلاینز است که در سال ۲۰۱۶ به خاطر نقض حقوق مربوط به معلولیت محکوم به پرداخت ۲٬۷۵۰٬۰۰۰ دلار (۲ میلیون و ۷۵۰ هزار) شد.

لینتز گفت:

باید راهی برای اطمینان از عدم سوء استفاده از این قوانین وجود داشته باشد. ما این موضوع را درباره‌ی حیوانات احساساتی کمکی شاهد بودیم و دیده‌ایم که حیوانات بی‌گناه زیادی، از سنجاب گرفته تا لاما، وارد هواپیما می‌شوند.

حامیان معلولین معتقدند که برای موثر بودن این لایحه، باید به صراحت موارد نقض از قانون را تعریف کرد تا شرکت‌های هواپیمایی نتوانند آن را انکار کنند. آن‌ها همچنین امیدوارند که این لایحه شامل افرادی که معلولیت نمایانی ندارند، مانند اختلالات شنوایی یا بینایی یا اختلالات شناختی، را هم در بر بگیرد.

جیل واسی، معاون یک آژانس مسافرتی که تعطیلاتی با کیفیت بالا برای افراد مبتلا به معلولیت‌های رشدی و نیازهای خاص تدارک می‌بیند به «TravelPulse» گفت:

فکر می‌کنم باید متخصصان آموزش دیده‌ای در بخش امنیت وجود داشته باشند که عمل غربالگری را برای مسافران انجام بدهند. فردی را می‌شناسم که مبتلا به دیابت است و از دستگاهی استفاده می‌کند که همیشه به او متصل است. ناظر امنیتی پرواز سعی کرد تا آن را از بدن او جدا کند که همین کار درد زیادی را به وی تحمیل کرد.

او در مورد مسافرانی که دچار معلولیت‌های فکری هستند، روی این موضوع تأکید می‌کند که فرودگاه‌ها باید نوع مناسبی از امدادرسانی را به این گونه افراد ارائه بدهند:

برای آن دسته از مسافران ما که معلولیت‌های فکری دارند، باید سیاست‌های استانداردی درباره اجازه عبور از گیت وجود داشته باشد که تا فردی که آن‌ها را می‌شناسد بتواند برای سوار شدن به هواپیما به آن‌ها کمک کند. همچنین، باید بین گیت‌ها نیز به آن‌ها کمک شود، حتی اگر سوار آمبولانس باشند.

در حال حاضر، مسافر دارای معلولیت فکری که سوار آمبولانس است با در فرودگاه با کمک صندلی چرخدار حرکت کند تا بیتواند از بین گیت‌ها عبور کند. واضح است که جای کار زیادی در این مورد وجود دارد.

او امیدوار است که کمیته‌ای از افراد دارای معلولیت در تدوین این لایحه مشارکت داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که همه ملاحظات برای سفر هوایی این مسافران در نظر گرفته می‌شود.