تجربه های باورنکردنی از صرف خوشمزه ترین غذاها در هند

هند، با جمعیتی بیش از یک میلیارد نفری، دومین کشور پرجمعیت دنیا است. کشوری با مذاهب و فرهنگ‌های بسیار، ادویه‌های تند و رنگی، پارچه‌های ابریشمی و لطیف. غذا در فرهنگ هندی بخشی خوشمزه، تند و بسیار خوش خوراک است. امکان ندارد کسی به شهری در هند سفر کند و غذایی مخصوص به آن شهر را نخورد. برنامه‌ی غذایی مردم هند یکی از قدیمی‌ترین و در عین حال، غنی‌ترین رژیم‌های غذایی در سراسر دنیا است. 

وجود ۲۸ ایالت، ۱۸ زبان رسمی گویش و لهجه‌های مختلف و همچنین ۸ مذهب، باعث شکل‌گیری چنین فرهنگ غذایی شده است. بدون شک چاشنی‌ها، طعم و عطر غذاها، تنوع بی‌شمار مواد غذایی و منحصربه‌فرد بودن وعده‌های غذایی، در عوامل شهرت و حتی محبوبیت غذاهای هندی بی‌تاثیر نیست. تفاوت مردم هند در مذهب، منطقه زندگی، زبان، ایالت و طبقات اجتماعی باعث شده که هرکدام از این گروه‌ها از رژیم غذایی جداگانه‌ای برخوردار باشند. بنابراین کاملا بدیهی است، هند حتی نتوانسته غذا یا خوراکی کاملا ملی را در رژیم غذایی خود به مردم دنیا معرفی کند. با این اوصاف، حتی نتیجه‌گیری قطعی و توضیح یک نوع رژیم غذایی ملی، که بتواند تمام مردم را با هر زبان، فرهنگ و طبقه‌ی اجتماعی تحت پوشش قرار دهد، کاری دشوار است. بنابراین برای شناخت فرهنگ غذایی کشور هند باید سعی کرد به رژیم‌های غذایی در مناطق مختلف هند مراجعه و هر معروف‌ترین غذاهای هر منطقه را چشید.

هندی‌ها معمولا غذا خوردن با دست را این گونه توجیه می‌کنند که غذا مقدس است و باید با دست لمس شده و خورده شود تا لذت خوردن آن حس شود. در هند غذایی که با کارد و چنگال خورده می‌شود، هیچ لذتی ندارد. خوردن با دست از آداب غذا خوردن در هند به شمار می‌آید که نیاز به تمرین و تجربه دارد و لازم است که حتما دست‌ها تمیز باشند. به ویژه باید به بهداشت ناخن‌های به‌طور کامل رسیدگی کرد.

غذای هندی برای علاقه‌مندان به غذا و طعم، یک جشن محسوب می‌شود. تنوع غذایی که می‌توان در هند پیدا کرد، بی‌شمار بوده و آشپزی هندی مانند سرزمینش از گوناگونی و تنوع زیادی برخوردار است. در کل غذای هند به دو دسته اصلی شمال هند و جنوب هند تقسیم می‌شود. اگر دقیق‌تر نگاه شود، هر کدام از دسته‌ها به شاخه‌های فرعی بر اساس مناطق دسته‌بندی می‌شوند که برای نمونه می‌توان به دستور پخت‌های پنجابی، راجستانی، سِندی، گجراتی، بنگالی، مغولی، کشمیری و حیدرآبادی اشاره کرد. رایج‌ترین ادویه و موادی که در هند مورد استفاده قرار می‌گیرد، خردل، کاری، زیره، گشنیز سبز و گارام ماسالا (یک پودر تهیه شده از انواع مختلف ادویه‌ها)، گوجه فرنگی، پیاز، سیر و زنجبیل در کنار مواد اولیه اصلی مانند سبزیجات یا عدس‌ها به کار گرفته می‌شوند.

نوع غذاهایی که در هندو خورده می‌شود بسته به منطقه و فرهنگ بسیار متنوع است. به‌طور مثال در هند شمالی، برنج یکی از اقلام پرمصرف غذا است، در حالی که در هند جنوبی، روتی (نوعی نان از آرد گندم) بیشتر خورده می‌شود. در جنوب هند غذاهاى تند بیشتر مصرف می‌شود و در غرب غذاى شیرین طرفداران بیشتری دارد. باید به این نکته هم توجه داشت که به جز تقسیم‌بندی جغرافیایی،در هند هر گروه و مذهبی، قوانین خاصی برای استفاده مواد غذایی و آشپزی دارند. اما با این تفاوت‌ها، برخى غذاهاى مشترک را در همه‌ی مناطق هند مى‌توان دید. به‌طور مثل «دال» که نوعی عدس است و معمولا آن با برنج مى‌خورند یا استفاده از انواع مختلفی از ادویه کاری در غذاهای هندی بسیار مرسوم است.

درک نوع تغذیه در هند ممکن است تا حدی پیچیده باشد. مسافران حتی پس از چندین بار سفر، همچنان از طعم غذاهای شبه قاره هند در شگفت هستند. آن‌هایی که خوش‌شانس‌تر بوده‌اند، ممکن است از شر بیماری «دهلی بِلی» بگریزند. این بیماری با نام انگلیسی Delhi belly، بیماری ناراحتی معده که اغلب با اسهال همراه است و اکثر توریست‌هایی که به هند می‌روند به آن مبتلا می‌شوند. غذاهای هندی چهار حس هم‌زمان شوری، شیرینی، تندی، ترشی در دهان شما ایجاد می‌کنند که باعث تجربه‌ی بی‌نظیر و خوشمزه‌ای می‌شود، در حالی که این فرهنگ غذایی به تاریخ و فرهنگ کشور هند برمی‌گردد. اما ۴ تجربه‌ی ناب غذا خوردن در هند وجود دارد که مشابه آن در هیچ نقطه‌ای از جهان یافت نمی‌شود، برای همین به گردشگرانی که اهل چشیدن غذاهای گوناگون در هر کشور و شهری هستند، توصیه می‌شود در سفرشان به کشور هند حتما سری به این چهار منطقه در هند بزنند.

غذا خوردن با مردم محلی ایالت آمریتسار

رستوران‌های عمومی در معابد سیک‌ها وجود دارد که به آن‌ها لنگار هم گفته می‌شود و عامل اصلی دور هم جمع شدن سیک‌ها در این ایالت به‌شمار می‌روند. این رستوران‌ها از قرن ۱۵ میلادی  و هم‌زمان با شکل‌گیری این مذهب ایجاد شده‌اند. خدمت‌گذاران معابد سیک‌ها در زبان محلی به گورودوتا معروف هستند. بازدید از این معابد برای تمامی نژادها، ادیان، طبقات اقتصادی، و گردشگران رایگان است. برای همین بازدید از  ‌آن‌ها جز جاذبه‌های دیدنی این ایالت به شمار می‌رود.

اگر روزی به ایالت آمریتسار رفتید، از معبد معروف آن هم بازدید کنید؛ این معبد به معبد طلایی شهرت دارد. بهترین تجربه‌ی غذا خوردن در منطقه‌ی لانگارها را می‌توانید در آنجا داشته باشید. علی‌رغم جمعیت فراوان و ازدحام بیش از حدی که در آنجا وجود دارد، جوی آرام همراه با سرودها و موسیقی‌های محلی را تجربه خواهید کرد. سفر خود را با بازدید از مقبره‌های مقدس سیک‌ها که زیر گنبدهای باشکوه طلایی قرار دارند، آغاز کنید. در رستوران، گردشگرها در ۲ ردیف مقابل یکدیگر روی زمین می‌نشینند و خدمتکاران سینی‌های بزرگ غذا را میان آن‌ها حمل کرده و پخش می‌کنند. برای گیاه‌خواران، غذاهایی ارگانیک از سبزیجات، عدس، پودینگ برنج، حبوبات، آماده می‌شود که روزانه حدود ۱۰۰,۰۰۰ هزار گردشگر گیاه‌خوار به این لانگارها مراجعه می‌کنند.

زمان سفر به این منطقه: از فوریه تا اوایل ماه مارس است. خدمتکاران مشغول به کار در لانگارها ۲۴ ساعت شبانه‌روز و ۷ روز هفته آماده‌ی سرویس‌دهی به بازدیدکننده‌ها هستند.

پذیرایی با چای در ایالت آسام

بدون توجه به اینکه در کجای هند اقامت دارید، گذراندن یک روز بدون نوشیدن حداقل یک لیوان چای، ناقص است. حتما می‌دانید که چای دارجلینگ (منطقه‌ای در شمال شرقی هند) یکی از معروف‌ترین چای‌ها در بازار جهانی است، البته به شرطی که آرام آرام و با زمان کافی دم کشیده باشد تا طعم و مزه آن احساس شود. ایالت آسام در دشت‌هایی بزرگ واقع و توسط تپه‌هایی دورتادور آن محصور شده است. چای بومی این منطقه در سطح دریا و نزدیکی آن رشد می‌کند.

مزارع چای در سرتاسر آسام یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان چای به شمار می‌روند که محصولات آن به تمامی دنیا صادر می‌شود، اما آن‌هایی که در نزدیکی منطقه «گواهاتی» (Guwahati) قرار گرفته‌اند، دسترسی راحت‌تری به این محصولات دارند. با یک روز یا حتی یک هفته اقامت در خانه‌ای ییلاقی در منطقه‌ی بکر «ماهسِر» (Mahseer) که با فضای بی‌پایانی از سرسبزی و طبیعت دست‌نخورده احاطه شده است، می‌توانید مدتی از زندگی مدرن شهری فاصله بگیرید. به صحبت‌های مردم محلی در مورد انواع گونه‌های گیاهی بومی در این منطقه گوش دهید و در حالی‌که قوری کتری‌تان روی آتش در حال جوشیدن است و چای شما رنگ می‌گیرد، با روند کشت و رشد انواع چای آشنا شوید. سفرتان را با سافاری در جنگل این منطقه که در مسافتی ۲ ساعته در جنوب این منطقه قرار دارد، تکمیل کنید.

زمان مناسب سفر: اواسط ماه می تا پایان ماه ژوئن. از مسافرت به این منطقه در فصول بارش‌های موسمی (از جولای تا سپتامبر) خودداری کنید.

پذیرایی شاهانه در جیپور

خوردن غذا در جیپور، پایتخت راجبستان، تجربه شخصی از یک زندگی شاهانه به شما می‌دهد؛ طوری‌که احساس کنید تبدیل به مهاراجا یا پادشاه شده‌اید. روستای «چوخی دانی» (Chokhi Dhani) در خارج از این شهر بزرگ و شلوغ، تجربه‌ای هم‌زمان از زندگی سنتی و سلطنتی این منطقه را نشان می‌دهد. در اینجا شما می‌توانید از ۴ تجربه‌ی متفاوت غذا خوردن شامل سرو غذا در محیط باز، در سالن، در کنار مردم بومی و غذا خوردن در کنار تماشای مراسم سنتی یکی را انتخاب کنید. همین‌طور می‌توانید عروسک‌های خیمه‌ شب‌بازی و آکروباتیک خاص این منطقه را از تولیدکنندگان و دست‌فروشان محلی خریداری و شانس‌تان را در بازی‌های سنتی امتحان کنید.

در رستوران‌های محلی که با نام سنتی ویاراسات نامیده می‌شوند، پذیرایی از شما ابتدا با یک مراسم تاج‌گذاری آغاز می‌شود. این رستوران قرن‌ها است که در امر پذیرایی از مهمانان روی میزهای نشسته (میزهای پایه کوتاه) به همراه موسیقی زنده، تجربه دارد. منوی این نوع از رستوران‌ها ۱۲ غذا دارد. این منو  شامل غذاهایی با مزه‌های شیرین، خوش‌طعم و به ویژه غذای معروف منطقه یعنی «دال پاتی» است. دال پاتی غذایی شامل قارچ، عدس تند له شده، با رول‌هایی از نان گندم به همراه شکر و کره است.

بهترین زمان سفر: اکتبر و مارس، زمانی که دمای هوا معتدل و مناسب است.

فستیوالی از غذاها در بنگلور

شهر بنگلور پایتخت ایالت کارناتاکا است که اغلب با عنوان دره‌ی سیلیکونی هند شناخته می‌شود. اما سفر در زمان فستیوال سالانه گونش اوتساو (اسطوره‌ی هندی) شما را با شهری توسعه یافته و مترقی از لحاظ فرهنگی آشنا خواهد کرد. این جشنواره فرهنگی که ۱۱ روز به طول می‌انجامد، از روز تولد پادشاه اساطیر هند باستان شروع می‌شود و هزاران نفر از مردم محلی را از سرتاسر هند به خود جلب می‌کند.

خیابان‌های بنگلور پر می‌شوند از گروه‌هایی که مراسم سنتی اجرا می‌کنند. همچنین تئاترها و خوانندگان مشهوری در این روزها، برنامه‌های خود را به نمایش می‌گذارند. تندیس‌های بزرگی از گانش که از خاک رس ساخته شده و به رنگ بنفش درآمده‌اند، در همه جای شهر به چشم می‌خورند. در غرفه‌های غذای این فستیوال به معنای واقعی لغت می‌توان غرق شد. غرفه‌هایی که غذاهای محلی ۶ منطقه‌ی این ایالت را در معرض دید گردشگران قرار می‌دهند. به خاطر شلوغی جمعیت انتظار نداشته باشید که راه‌تان خیلی راحت‌ از بین مردم شود و به غرفه‌های غذا برسید. اما وقتی موفق به انجام این کار بشوید، می‌توانید طعم متفاوتی از پنکیک‌های هندی، آجیل‌های سرخ شده، با ادویه‌ی نارگیل، پیراشکی‌های خوشمزه پخته شده با شکر زرد و خورشت سبزیجات با طعم تمبر هندی را امتحان کنید.

بهترین زمان سفر: این فستیوال در اواخر ماه آگوست تا آخر سپتامبر برگزار می‌شود، زمان دقیق برگزاری آن زمانی است که هوا دلپذیر باشد؛ هر چند بارش باران پراکنده و رگباری هم دور از انتظار نیست.

شما می‌توانید فهرست کامل جاهای دیدنی هند و همچنین رستوران های هند را در کجارو مشاهده کنید و هرآنچه برای برنامه‌ریزی بهتر پیش از سفر نیاز دارید، ببینید.

علاوه بر این ما در انتخاب بهترین تور هند نیز به شما کمک می‌کنیم. کجارو با همکاری آژانس‌های مسافرتی معتبر لیستی از بهترین آفرهای تور هند را در اختیار شما قرار می‌دهد تا بتوانید با مقایسه آن‌ها بهترین و ارزان‌ترین تور را انتخاب و خریداری کنید.