سفر به یکی از پارک‌های ملی، معمولا با عکس‌هایی از پر کردن ماشین، سفر در جاده، عبور از تابلو‌های مسیر و دردسر کشیدن در محل پارک به پایان می‌رسد. اما گاهی برای رسیدن به این پارک‌های ملی، مجبور می‌شویم  از هواپیما استفاده کرده یا فقط کیلومترها برای رسیدن به ورودی آن پیاده‌روی کنیم یا با قایق‌های پارویی، به جاهای غیرقابل دسترس برویم. ما در این مقاله، ۱۰ پارک ملی که تقریبا مقصدهایی غیرممکن برای دسترسی هستند را به شما معرفی می‌کنیم.

پل خشکی برینجیا، منطقه حفاظت شده ملی

مکان: آلاسکا

«پل خشکی برینجیا» (Bering Land Brigdge) که در قسمت شمالی «شبه‌جزیره‌ی سروارد» (Seward Peninsula) قرار دارد، یکی از چشم‌اندازهای دور دست و غیرقابل دسترس آمریکا است.

قسمت‌های باقی‌مانده‌ی این مسیر باستانی، یادآور عصر یخبندان است. یادبودی تاریخی که شامل مسیری باریک به طول ۱۶۰۰ کیلومتر است و این مسیر باریک، زمانی آمریکا را به آسیا وصل می‌کرد. هیچ جاده‌ای به این سرزمین منتهی نمی‌شود. این منطقه، دارای بهارهای گرم، گدازه و حیات‌وحش منحصر به فرد است که توسط اتومبیل‌های مخصوص حرکت روی برف، قایق، هواپیما، سورتمه یا مسیر پیاده، قابل دسترس است.

سالانه، ۲۵۰۰ بازدیدکننده از این پارک دیدن می‌کنند. این افراد، کسانی هستند که شهامت رفتن به منطقه‌های آتشفشانی، دریاچه‌ها و کوه‌ها را با پای پیاده دارند. این منطقه، همیشه پذیرای گردشگران است تا در چمنزار ها و دشت‌های پوشیده از گلسنگ‌ها قدم بزنند. برای چادر زدن در این منطقه، به هیچ مجوزی نیاز ندارید.

منطقه‌ی «سرپنتاین هات اسپرینگز» (Serpentine Hot Springs)، از محبوب‌ترین مکان‌های این منطقه‌ی حفاظت‌شده است. «دریاچه‌های کوه‌ شیطان» (Devil Mountain Lakes) که بزرگ‌ترین دهانه‌ی انفجاری آتشفشانی در جهان است و ۱۲ «غار با مسیر نهری» (Trail Creek Caves)، از مکان‌های پربازدید منطقه هستند.

هیچ اثر پا در این منطقه دیده نمی‌شود و این، یک دلیل عمدی دارد. زیرا به بازدیدکنندگان توصیه می‌شود که از مسیرهای محکم عبور کنند  و هیچ ردپایی روی این مسیر باقی نگذارند.

جنگل‌ها و آب‌های کاتاهدین، یادبودی ملی

مکان: مین

«جنگل‌ها و پارک‌های کاتاهدین» (Katahdin Woods and Waters)، در قسمت مرکزی جنگل‌های شمالی «مین» (Maine) که در مناطق دور دست آمریکا قرار گرفته، جدیدترین پارک ملی شناخته شده‌ است که در آگوست سال ۲۰۱۶، به لیست پارک‌های ملی اضافه شد.

«جاده‌ی خوش‌منظر انحرافی کاتاهدین» (Katahdin Loop Scenic Road)، یک مسیری آسان برای داشتن دید خوب از کوه کوتاهدین و درخت‌های جنگی است. اما برای گشت و گذار بیشتر و مشاهده‌ی آبشارها و حیات‌وحش، کفش‌های زمستانی خود را بپوشید، چکمه‌های پیاده‌روی را پایتان کنید و سوار دوچرخه‌ی کوهستانی خود شوید. زیبایی‌های کاتاهدین، نباید از فاصله دور قضاوت شود.

این یادبود، از زمان کشف آن، پیوسته در حال تغییر است. اما هم‌اکنون نیز کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد. هیچ مرکز خدماتی برای گردشگران وجود ندارد و این، بدان معنی است که ماجراجویان باید، آمادگی بیشتری برای سفر به آنجا را داشته باشند و وسایل بیشتری را با خود ببرند.

اما این بی‌تمدنی، نوعی امتیاز محسوب می‌شود. زیرا کمبود امکانات، شلوغی را کم کرده و فرصت را برای پیاده‌روی در سکوت، مشاهده‌ی گوزن‌های شمالی و آسمان‌های تاریک در شب امکان‌پذیر کرده است.

 ریو گراند، رودخانه‌ای زیبا و وحشی

مکان: تگزاس

اگرچه ۱۱۰ کیلومتر از «ریو گراند» (Rio Grande) به صورت مارپیچ دور پارک ملی «بیگ بند» کشیده شده است، بقیه‌ی آن به بخشی وحشی و ناهموار از تگزاس تعلق دارد که انسان‌های زیادی در آنجا زندگی نمی‌کنند.

سالانه تنها ۳۰۰ گردشگر توانایی عبور از مسیر ۱۶۰ کیلومتری آب‌های بیگ‌بند را دارند تا خودشان را به رودخانه‌ی زیبا و وحشی «ریو گراند» (Rio Grande) که یکی از پرت‌ترین مناطق است، برسانند.

در این منطقه، سه بیابان  با صخره‌های آهکی شگفت‌انگیز برای قایق‌رانی پارویی، قایق‌رانی بدون بادبان و سکان و فلوتینگ وجود دارد که هر کدام چشم‌انداز متفاوت و خاص خود را دارند و هیجان ویژه‌ای را به شخص وارد می‌کنند.

اگر افراد تازه‌کار در گروه خود دارید، قایقرانی در «بیابان‌ بوکوایلاس» (Boquillas Canyon) را امتحان کنید. طول این بیابان، ۵۳ کیلومتر است که آرام‌ترین بخش ریو گراند است. بیشتر کسانی که این بخش را برای گردش انتخاب می‌کنند، کنار رودخانه به مدت دو یا سه شب چادر می‌زنند.

کالایوپاپا، پارکی ملی تاریخی 

مکان: هاوایی

«کالایوپاپا» (Kalaupapa) که در یکی از کم بازدیدترین جزایر هاوایی قرار دارد، یکی از مناطق غیرقابل دسترس است. برای رسیدن به این شبه‌جزیره، نه تنها باید از «تورهای دامیین» (Damien Tours) مجوز بگیرید، بلکه باید از هواپیما، قایق یا قاطر استفاده کنید یا با پای پیاده به آنجا بروید.

این راه، یک سراشیبی چالش‌انگیزی است که حدود ۶ کیلومتر طول دارد. هنگام ورود به آنجا، با ناملایماتی از طرف ساکنان این محل مواجه خواهید شد. زیرا کالایوپاپا، منطقه‌ی نگهداری بیماران جذامی و زندان بود. وجود اقیانوس آرام در سه جهت و کوه در جهت دیگر، نشان‌دهنده‌ی این موضوع است. 

بیش از ۸,۰۰۰ نفر در این سرزمین، جان خود را از دست داده‌اند. اما بعضی از افراد، از زمان‌های گذشته باقی مانده‌اند که سرنوشت این قربانیان را بازگو می‌کنند.عکس گرفتن از آن‌ها، فقط با اجازه‌ی خود آن‌ها امکان‌پذیر است. 

در ویدیوی زیر، می‌توانید این منطقه زیبا و شگفت‌انگیز را ببینید.

دانلود ویدیو

سنگر بوویه، مکانی ملی تاریخی

مکان: آریزونا

با اینکه بیشتر پارک‌های ملی، یک علامت یا دروازه‌ای دارند که نشان‌دهنده‌ی ورود شما به آنجا است، «سنگر بوویه» (Fort Bowie) در آریزونای شمالی، این چنین نیست.

اگر حدود ۳ کیلومتر پیاده‌روی کنید، می‌توانید بقایای  سنگرها را ببینید. این سنگرها، خاطرات یکی از قبایل سرخ‌پوست آمریکا به نام «چیریکا هووا» (Chiricahua) و جنگ آنها علیه ارتش آمریکا را در سال ۱۸۸۶ یادآوری می‌کند. در این مسیر، مکان‌های دیدنی دیگری مانند «آپاچه اسپرینگ» (Apache Spring)، «بیابان سایفون» (Siphon Canyon) و «ایستگاه صحنه نمایش باترفیلد» (Butterfield Stage Stop) را نیز می‌توان بازدید کرد.

این مسیر رفت و برگشت ۵ کیلومتری، یک سفر مناسب و با سختی متعادل است و تنها در یک مسیر ۴۱ متری، افزایش ارتفاع پیدا می‌کند. اگر کسانی با شما هستند که نمی‌توانند مسیر را پیاده طی کنند، بخشی برای کمک به افراد ناتوان نزدیک به بقایای سنگر، کنار «مسیر گذر آپاچه» (Apache Pass Road) وجود دارد.

مطالعه قسمت دوم