سفرنامه یک روزه؛ ناشناخته‌های کرواسی

سفر کردن تجربه‌ای است که همیشه ارزش امتحان کردن را دارد. برای همه‌ی ما پیش آمده است که در طول یک سفر همه‌ی افکار منفی و گرفتاری‌های خود را فراموش کرده باشیم؛ حال فرق نمی‌کند که این سفر برای چه مدت باشد. گاهی حتی سفری یک‌روزه نیز می‌تواند حال و احوال انسان را دگرگون کند.

به همین بهانه به سراغ سفرنامه‌ای یک‌روزه به مناطق دورافتاده‌ی کرواسی رفته‌ایم. لازم به اشاره است که این سفرنامه از زبان خود نگارنده‌ی آن، «سامانتا کارارو» (Samantha Carraro)، است.

امسال برای شروع تعطیلات تابستانی‌ام تصمیم گرفتم به سواحل کوچک و کمترشناخته‌شده‌ی کرواسی بروم تا بتوانم علاوه‌بر لذت بردن از جاذبه‌های طبیعی با فرهنگ مردم محلی آن نیز آشنا شوم.

در اوایل تابستان بود که برای دیدن مناطق «آبازیا» (Abbazia)، «لوران» (Lovran)، «موسکنیکا دراگا» (Moscenicka Draga) و «ریجکا» (Rijeka) به کرواسی سفر کردم. این مناطق شهرهای کوچک و کنار همی هستند که در کرانه‌های ساحلی این کشور قرار گرفته‌اند.

به محض رسیدن در ساعت ۱۰:۳۰ صبح و دیدن هوای آفتابی و وزش نسیمی خنک، یک‌راست به ساحل رفتم. پس از پیاده‌روی در ساحل به یکی از کافه‌های ساحلی رفتم و از نوشیدنی‌های محلی کیف کردم. چشم‌اندازی زیبا از سواحل سنگی در کنار بندر این منطقه، حس آرامش خوبی منتقل می‌کرد.

همان‌طور که گفتم این شهرها کوچک هستند و خیلی شلوغ و پرهیاهو نیستند. در سواحل نیز به غیر از تعداد کمی گردشگر، محلی‌های منطقه را می‌بینید که مشغول ماهی‌گیری هستند.

یکی دیگر از مشخصه‌های این شهرهای کوچک که باعث ذوق‌زدگی من شد، معماری جالب و کم‌نظیر آن‌ها بود. کرواسی کشوری است که به طور کلی از معماری‌های بسیار دیدنی برخوردار است. این موضوع حتی در شهرهای کوچکش نیز به وضوح پیدا است. بناهای کوچک و بزرگی که با معماری‌های ناب خود خیابان‌ها و کوچه و پس‌کوچه‌های آن‌ها را تزیین کرده‌اند.

پس از راهپیمایی و گشت و گذار در سطح شهر، تصمیم گرفتم برای نهار به یکی از رستوران‌های واقع در موسکنیکا دراگا بروم. برای نهار نوعی برنج همراه با میگو و ماهی سرخ‌کرده سفارش دادم. راستش را بخواهید قبل از سرو غذا می‌خواستم از آن عکس بگیرم ولی به قدری گرسنه بودم و البته غذایم خوشمزه بود که به کل فراموش کردم!

پس از صرف نهار مجددا به ساحل برگشتم. آب به قدری شفاف و زلال بود که هر بیننده‌ای را شیفته‌ی خود می‌کرد. تماشا کردن هنرنمایی موج‌سواران نیز بسیار هیجان‌انگیز بود.

پس از آن به لوران رفتم؛ منطقه‌ای که تا حدی با سایر شهرها متفاوت بود؛ چراکه از دریا دورتر بود و مناطق تاریخی بیشتری داشت. با کوچه‌های تودرتویی که بیشتر به عنوان ونیز کرواسی خوانده می‌شود.

اما داستان در رجیکا به کل فرق می‌کند. حال و هوای این شهر بیشتر از بقیه مناطق پر جنب و جوش و هیاهو است؛ از مغازه‌های پر زرق و برق تا ترافیک‌های کف خیابان‌ها. همین قضایا باعث می‌شود که گردشگران بیشتری در آن ببینید. خیابان «کورزو» (Korzo) مرز بین دو قسمت شهر برای خرید و پیاده‌روی است.

به هر ترتیب که بود، حال و هوای مختلفی در مناطق گوناگون کرواسی برای سلایق متفاوت برقرار است. چه بخواهید خرید کنید و چه اهل ماهیگیری باشید، می‌توانید آن‌ها را در کرواسی تجربه کنید. فقط یادتان باشید که هیچ جای دنیا مانند مردم کرواسی نمی‌توانند ماهی سرخ کنند!

سفر یک‌روزه‌ام به این مناطق باعث شد که از هیاهوی زندگی روزمره فاصله بگیرم و تا حدودی حس خوب آرامش را بچشم. بد نیست هر از چندگاهی از استرس و فشارهای روزانه فاصله بگیریم و به قسمت‌های لذت‌بخش‌تر زندگی بپردازیم. برای کارهایی که عاشقانه دوستشان داریم و با کمال میل از آن‌ها لذت می‌بریم بیشتر وقت صرف کنیم؛ بلکه بتوانیم به خود یادآور شویم که زندگی تا چه اندازه می‌تواند دلچسب باشد.