شمعدان های پاراکاس؛ ژئوگلیفی شگفت انگیز در پرو

ژئوگلیف، نشانه‌هایی است که به صورت نوشتاری روی زمین کنده شده و اغلب دارای طولی بالغ بر صدها متر است. آثاری که دربرگیرنده‌ی پدیده‌ها و برجستگی‌های طبیعی زمین است که به دست انسان تغییر یافته و نمایانگر تصورات و تفکرات ذهنی او است. 

«شمعدان‌های پاراکاس» (Paracas)، که به «شمعدان‌های آند» هم شهرت یافته است، یکی از مشهورترین «ژئوگلیف‌های» ماقبل ترایخ است که در مکانی در شمال شبه‌جزیره‌ پاراکاس و در «خلیج پیسکو» (Pisco)، در کشور «پرو» (Peru)، قرار گرفته است. جالب است بدانید که در نزدیکی آن، سفالینه‌ای کشف شده است از رادیوکربن که قدمت آن نیز به ۲۰۰ سال پیش از میلاد، بازمی‌گردد. اثری که بیانگر دورانی از فرهنگ پاراکاس است. این ژئوگلیف منحصربه‌فرد، شبیه شمعدانی است و احتمال می‌رود طرح دو پایه‌ی آن که داخل خاک انجام شده است، توسط سنگ‌هایی صورت گرفته که بعدها  در زمانی دیگر در اطراف آن، قرار داده شده است. «شمعدان‌های آند»، روی تپه‌ای شیب‌دار و با عمقی ۶۰ سانتی‌متری قرار گرفته و ارتفاع آن بیش از ۱۸۱ متر است و به خوبی می‌توان تا فاصله‌ی حدود ۲۰ کیلومتری از دریا هم، آن‌ها را مشاهده کرد.

در مورد این ژئوگلیف ماقبل تاریخ، نظرات و برداشت‌های مختلفی ارائه شده است. یک افسانه‌ی اسطوره‌ای در بین عموم مردم در رابطه‌ با این ژئوگلیف‌ وجود دارد که آن را به «خوزه دِ سن مارتین» (José de San Martín: نخستین رئیس‌جمهور پرو، سپهسالار اهل آرژانتین و رهبر کامیاب آمریکای جنوبی که قهرمان ملی آرژانتین شناخه شده و سعی داشت به استقلال از اسپانیا، دست یابد)، نسبت می‌دهد. برخی دیگر براین عقیده‌اند که این اثر شگفت‌انگیز، نماد و سمبلی ماسونی است. برخی دیگر نیز معتقدند که دریانوردان و ملوانان این علامت را برای پیدا کردن خشکی و ساحل، ایجاد کرده‌اند. گروه دیگری نیز تصور می‌کنند که ژئوگلیف پاراکاس، درواقع موتیف و تصویری از یک درخت در دنیای ماقبل تاریخ و متعلق به یک دوره‌‌ی زمانی در قاره‌ی آمریکا است.

هرچند سن دقیق شمعدانی‌های آند، مشخص نیست، ولی همانگونه که پیش‌تر بیان شد، به طور کلی شمعدانی‌ پاراکاس، نمایانگر فرهنگ پاراکاس در دوره‌ی هزاره‌ی اول پیش از میلاد، است و باستان‌شناسان با کشف سفالینه‌ی پیرامون آن که دارای قدمتی متعلق به ۲۰۰ سال پیش از میلاد است، معتقدند که به احتمال بسیار زیاد، این سفالینه متعلق به مردم پاراکاس است؛ با این حال نمی‌توان به درستی و با سندیت اظهار کرد که این مردم در ایجاد این ژئوگلیف، دخیل بوده‌اند و این در حالی است که هنوز دلیل ایجاد این پدیده‌ی ماقبل تاریخ برای باستان‌شناسان ناشناخته است.

روی هم رفته شکل این اثر شگفت‌انگیز، به صورت یک جسم سه‌شاخه مشاهده می‌شود و احتمالا ‌آن را نشان‌دهنده‌ی رعد و برق یا میله‌ی قدرت از خدای ویروکوچا (Viracocha: ویراکوچا بزرگترین خدای اسطوره‌ای در امپراطوری مردم بومی اینکا در آمریکای جنوبی است. خدایی که به عنوان خالق همه چیز یا ماده‌ای که تمام هستی از آن خلق و ایجاد شده و با دریا نیز مرتبط است، شناخته می‌شود)، است. البته برخی دیگر این ژئوگلیف را به کاکتوس شبیه می‌دانند.

«فرانسیس جوزف» (Frank Joseph: ۱۹۴۴)، تئوری جالبی در مورد شباهت این ژئوگلیف به گیاهی توهم‌زا به نام «جیمسون» ارائه کرده است. این نویسنده‌ی آمریکایی معتقد است که ساکنین ماقبل تاریخ در پاراکاس، به شمال کالیفرنیا سفر کرده تا این گیاه را جمع‌آوری کنند. او براین باور است که این ژئوگلیف نیز برای کمک به راهیابی آن‌ها ساخته شده است. قطعا ژئوگلیک‌ پاراکاس، ارائه دهنده‌ی مفهومی خاص است و این پدیده با خطوط «نازکا» (Nazca)، نشان می‌دهد که ما چگونه فرهنگ‌های قبل از کلمبیا و این مکان‌ها را درک کنیم.

گردشگران و بازدیدکنندگان بهتر است برای بازدید از این اثر شگفت‌انگیز ماقبل تاریخ، از یک راهنمای مسئول و معتبر، کمک گرفته و تحت نظارت و سرپرستی راهنما، از این منطقه بازدید کنند.