۳۹ محوطه باستانی در حوضه آبگیر سد سیلوه شناسایی شد

افراسیاب گراوند، سرپرست هیأت باستان شناسی با بیان این مطلب که :شمال غرب ایران به عنوان یک پل ارتباطی بین فلات ایران، قفقاز، آسیای صغیر و بین النهرین همیشه نقش مهمی را در روابط و تبادلات فرهنگی ایفا کرده، از  کشف ۳۹ محوطه در حوضه‌ی آبگیر سذ سیلوه خبر داد. 

او گفت:

در این میان دشت میانکوهی سیلوه پیرانشهر، به دلیل رودهای دائمی، چشمه‌ها، منابع حیوانی و گیاهی، مراتع و زمین‌های حاصلخیز که در آن وجود دارد، از دیرباز برای استقرار بسیار مستعد بوده ولی تاکنون مورد بررسی باستان شناختی قرار نگرفته است.  با در نظر گرفتن این نکته منطقه مسیر اصلی و طبیعی ارتباطات دو ناحیه شمال‌غرب و بین النهرین از دوران پیش از تاریخ تا به امروز بوده است‌، امروزه بررسی‌های میدانی گامی مهم در برنامه‌های تحلیلی توسعه و تحول تاریخ انسان و کاوش در منطقه محسوب می‌شوند.

وی در ادامه افزود:

از این رو، در بیشتر موارد کاوش‌های باستان شناختی بدون بررسی‌های نخستین و یا بدون در نظر گرفتن نتایج بررسی‌های پیشین عملی نیست. این پروژه با هدف بررسی و شناسایی مکان‌های استقراری، مشخص کردن پراکندگی محل‌های باستانی، پیمایش دقیق و هدفمند کل شبکه و محدوده آب‌گیری و معرفی تمامی آثار تاریخی و فرهنگی مکشوفه بدون توجه به اهمیت، ارزش و نوع آنها صورت گرفته است.

به گفته‌ی سرپرست هیات باستان‌شناسی، پروژه بررسی و شناسایی حوضه آبگیر سد سیلوه بصورت تخصصی، دقیق و به جزیی‌ترین صورت ممکن، الویت بندی برای ثبت، مرمت، انتقال، کاوش و لایه نگاری، آثار کلیدی و مهمی که می‌تواند گامی موثر در شناخت پیشینه منطقه را ارائه دهند، انجام گرفت.

گراوند در ادامه افزود:

در بررسی باستان شناختی سد سیلوه شامل یک دشت حاصلخیز و کوهپایه‌ای به مساحت ۹۹ کیلومتر مربع (۹×۱۱ کیلومتر) در شمال غربی شهرستان پیرانشهر و وجود عوارض طبیعی «کوهها» در دور تا دور آن برای شناسایی و کنترل بهتر عوارض دشت میانکوهی، ابتدا منطقه مورد بررسی به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد.

وی رودخانه‌ی سیلوه را به عنوان شاخص این تقسیم‌بندی اعلام کرد و گفت که حرکت هیئت از گوشه جنوب غربی منطقه به طرف شرق و شمال شرقی و در مسیر حرکت تمامی عوارض موجود به دقت مورد بازدید و بررسی قرار گرفت.  با توجه به موقعیت استراتژیک منطقه، بررسی بصورت پیمایشی و با پای پیاده انجام گرفته است و  تا حد امکان تمامی مکان‌های موجود، اعم از غارها، پناهگاه‌های صخره‌ای و تمامی محوطه‌هایی که دارای شرایط استقرار و سکونت بودند، بویژه حاشیه رودها، نهرها، چشمه‌ها، همچنین دره‌ها، کوهپایه‌ها و مسیر سیلاب‌های فصلی بصورت دقیق مورد بررسی قرار گرفت.

در این بررسی باستان شناختی تعداد ۳۹ محوطه مورد شناسایی قرار گرفت که با توجه به مطالعه بر روی داده‌های فرهنگی به ویژه داده‌های سفالی بدست آمده از بررسی، معلوم شد آثار شناسایی شده متعلق به ادوار مختلف فرهنگی-تاریخی (نوسنگی، مس سنگی، مفرغ، آهن، دوران تاریخی و اسلامی) هستند.