موزه رضا عباسی یکی از موزه‌های تهران است که در آن گنجینه‌ای بسیار با ارزش و کم نظیر از آثار هنری مختلف و مربوط به عصرهای گوناگون تاریخی، نگهداری می‌شود. یکی از بخش‌های این موزه، تالار نگارگری است. در این تالار آثار مربوط به هنر نگارگری، مربوط به دوران‌های مختلف تاریخ این هنر به نمایش در آمده است. در این گزارش به معرفی این تالار به صورت کلی می‌پردازیم و در هفته‌های آینده آثار به نمایش در آمده در تالار نگارگری را به تدریج با هم مرور خواهیم کرد. با کجارو همراه باشید تا با هم گشتی در این موزه بزنیم، با این توضیح که مطالب این گزارش برگرفته از راهنمای موزه رضا عباسی است.
از سده‌های اولیه دوره اسلامی (قبل از قرن ششم هجری قمری) آثار معدودی از نگاره‌ها به جای مانده است.
شیوه‌های نگارگری در هر دوره به نام شهر یا شهرهای مراکز قدرت نامیده و معروف شده‌اند.
آغازگر تالار نگارگری موزه هم برگ‌هایی از شاهنامه متعلق به سده هشتم و نمونه‌هایی از مکاتب شیراز و تبریز هستند.
نگاره‌هایی از سایر کتاب‌هایی که در ادبیات کهن ما جا و مقامی والا دارند، شیوه‌های هرات و شیراز در سده نهم، تبریز، قزوین و اصفهان در سده‌های دهم و یازدهم را به تجسم در می‌آورند.
آثاری از رضا عباسی، نام آوری که شیوه و سبک او، جایگاه وی را به گونه‌ای دیگر رقم زده است و نام پر افتخارش را بر این موزه نیز قرین ساخته است، همراه با نگاره‌های تنی چند از شاگردانش مجموعه دوره صفویه را به پایان می‌رسانند.
گل‌های اصیل و سنتی با رنگ‌های چشم نواز و پرنده‌های نشسته بر شاخسارها و سرمست از عطر دلنواز گل‌ها، جلوه‌هایی از نقش و نگاره‌های دوره قاجار هستند که مجموعه این تالار را به پایان می‌برند.
در گزارش‌های بعدی از این تالار با هم مروری بر آثار نگارگری به نمایش در آمده در موزه رضا عباسی خواهیم داشت. اگر قبلا از تالار نگارگری موزه رضا عباسی بازدید کرده‌اید، تجربه خود را با کجارو و خوانندگان ما در میان بگذارید.
دیدگاه