ژاپن؛ ثبت لحظه ای آرامش بخش در حین طوفان

تایفون لان، طوفان سیکلونی گرمسیری که سومین فاجعه طبیعی شدید در سال ۲۰۱۷ بود، در ماه اکتبر ژاپن را با سرعتی باورنکردنی درنوردید. بیش از ۱۷ نفر در اثر این طوفان جان خود را از دست دادند و ۳۸۰ هزار نفر مجبور به تخلیه خانه‎های خود شدند. حدودا ۱ میلیارد دلار به ژاپن در اثر این طوفان و سیل‌های ناشی از آن، خسارت وارد شد.

عکاس تیم نشنال جئوگرافی، موفق شده است این عکس فوق‌العاده را علی‌رغم وجود ابرهای تایفون لان (Typhoon Lan) در آسمان، ثبت کند.

نویسنده و عکاس این مقاله، کریستا روسو است. وی، در سفرهای خود در سراسر جهان علاوه بر عکاسی، تدریس هم می‌کند.

آبشارهای دانگیو نوتاکی (Dangyou-no-taki) در دوگو، بزرگ‌ترین جزیره مجموعه جزایر اکی (Oki)، در منطقه شیمان در ژاپن واقع شده‌اند.

در ماه اکتبر در طی ماموریتی برای مجله نشنال جئوگرافی به ژاپن رفتم تا به اکتشاف مناطق هیروشیما و شیمان بپردازم. شانس من سبب شد درست در زمان تایفون لان، بزرگ‌ترین طوفان ژاپن در تاریخ، به این کشور زیبا برسم.

پس از نگاه کردن به پیش‌بینی‌ها، شک داشتم که پرواز من از توکیو به اولین مقصد من، یعنی جزایر اکی، انجام شود. اما در هر صورت به فرودگاه رفتم و با جمعیت زبادی از افراد روبه‌رو شدم که همه در تلاش بودند قبل از بدتر شدن هوا، به مقصدهای خود برسند. سپس، علی‌رغم وجود بادهای شدید و بارش باران، یک هواپیمای کوچک پروانه‌ای به سمت جزایر اکی از زمین بلند شد و با تکان‌های بسیار در جریان متلاطم هوا، مرا به مقصد رساند.

پشت میز ناهار در حال خوردن سوپ میسو، به فکری عمیق در مورد وضعیت آب و هوایی فرو رفته بودم. باد و باران، تنها در طول روز افزایش می‌یافت و همانطور که تایفون به کشور نزدیک می‌شد، من در ماموریتی بودم که هیچ وقتی برای تلف کردن در آن نداشتم. من باید به اکتشاف جزیره دوگو می‌رفتم.

عکاسان، باید از چگونگی عکاسی در تمامی انواع آب و هوا و شرایط نوری، اطلاع داشته باشند، اما، حقیقتا باید بگویم با دیدن آسمان خاکستری تیره، بسیار ناامید شدم. همانطور که در دلم آرزو می‌کردم، آفتاب زودتر از زیر ابرها در بیاید، اما این را نیز می‌دانستم که بیشتر عکس‌های منحصربه‌فرد در آب و هوایی نامساعد گرفته شده‌اند.

پس از خوردن ناهار، کت بارانی خود را برداشتم و دوربینم را با محافظ ضدآب پوشاندم. در ذهنم هم از نروژی‌ها که من را به این باور رساندند که «هیچ هوایی بد نیست، تنها ممکن است پوشش شما نامناسب باشد»، تشکر کردم.

با توجه به نقشه راهنمایی که همراهم بود، به بخش غربی ساحل دوگو، بزرگ‌ترین جزیره جزایر اکی (ژئوپارک جهانی یونسکو) رفتم. عکس‌هایی از این جزیره در آب و هوای بهتر، قبل از سفر دیده بودم؛ مناظری روستایی از اسب‌ها و گله‌های گاو در حال چرا در زمین‌های زمردی و صخره‌هایی که به آب‌های فیروزه‌ای رنگ منتهی می‌شوند. اما چیزی که من شخصا دیدم، جزیره‌ای تیره و غرق‌شده در مهی غلیظ و گرفته بود.

ما از معبد تاماواکاسو نومیکوتو (Tamawakasu-no-mikoto) و یائو سوگی (Yao-sugi)، درخت سرو ژاپنی که می‌گویند دو هزار سال عمر دارد، دیدن کردیم و اگرچه همه جا تاریک و تیره بود، اما من از همه چیز عکس می‌گرفتم.

در کرانه ساحل خمیده که معمولا، چشم‎اندازهایی بی‌نظیر از تمامی جهاتش قابل مشاهده است، من با ابرهای سیاه و دید بسیار محدود روبه‌رو شدم. با وجود قطره‌های باران که به صورتم اصابت می‌کرد، باز هم عکس می‌گرفتم و باور داشتم حتی با وجود این شرایط، باید عکسی منحصربه‌فرد بگیرم.

من حتی از جریان آب باران که در حال ریزش از سقف‌های آشیانه‌های سنتی قایق‌ها در یک دهکده ماهیگیری بی‌نظیر و خالی از سکنه بود نیز عکاسی کردم. سپس به دیدن آبشارهای دانگیو نوتاکی رفتیم.

برای رسیدن به آبشار، باید از طاق‌های چوبی معابد شینتو و جنگل پوشیده‌شده از درختان سرو عبور کرد. در آن لحظه درختان، نور روحانی و هوای مه‌آلود من را از خود بی‌خود کرده بود. باران حس و حالی عجیب به آنجا داده بود و آن لحظه در جزیره اکی، وقفه‌ای جادویی بود.

از معبد بالا رفتم تا به نقطه‎ای مناسب برسم. در آن روز بارانی طوفانی، تنها کسری از نور لازم برای عکاسی وجود داشت. سه‌پایه خودم را به هدف عکاسی طولانی مدت، تنظیم کردم و مشغول به کار شدم. در نهایت، این لحظه بی‌نظیر را برای گرفتن یک عکس منحصربه‌فرد در آن شرایط نمناک و پرباد، درحالی که همکارم زیر چتر زرد رنگ خود در حال لذت بردن از منظره بود، ثبت کردم.