جزیره هایی بهشتی که به فراموشی سپرده شده‌اند

در فاصله ۱۴۰ مایلی از ساحل خلیج گینه دریک مجمع‌الجزایر کوچک چه چیزهایی می‌تواند شما را شگفت‌زده کند؟ یک جفت لوکوموتیو ویکتوریا؟ گنجشک‌های فیروزه‌ای؟ بزگترین استخر شنا در غرب آفریقا؟

به‌طرز شگفت‌آوری همه این‌ها را می‌توانید در São Tomé and Príncipe، که به‌صورت مخفف به آن  STP گفته می‌شود، بیابید. در طول مدت اقامت در آنجا، همواره با چیزهای شگفت‌آوری مواجه میٰ‌شوید. یک بار به تانک روسی کوچکی که پر از کودکان بازیگوش است و در لایه‌ای از خزه پوشانده شده، بر می‌خورید و ممکن است دفعه بعد یک کانتینر باربری قدیمی در وسط کوهستان شما را به تعجب وا دارد.

زیبایی‌های جزیره | چگونه به آنجا برویم؟ | کجا بمانیم؟ | کم بازدیدترین کشورها در جهان | 

چگونه مردم از چنین چیزهایی غافل مانده‌اند؟ یا شاید هم واقعا این جزایر فراموش شده‌اند؟ مسئول اس‌تی‌پی در پاسخ به این سوال می‌گوید : 

 اپراتورهای کمی به آنجا می‌روند و از این کشور سالانه تنها ۱۳۰۰۰ توریست بازدید می‌کنند. آنجا فراموش نشده،  بلکه هرگز به‌درستی کشف نشده است.

زیبایی‌های جزیره

اصلا جای تعجب ندارد که شما این جزایر را نادیده گرفته باشید. وقتی برای اولین بار روی یک نقشه برجسته آتلانتیک به‌دنبال این مجمع‌الجزایر بگردید، این جزایر به دو سوزن شباهت خواهند داشت که از کف اقیانوس سر بر آورده‌اند. وسعت سائو تومه تقریبا برابر جزیره انگلسی (Anglesey) در ولز است و وسعت پرینسیپه با جزیره وایت (Wight) بزرگ‌ترین جزیره انگلستان برابری می‌کند. این دو جزیره به‌وسیله ۹۹ مایل اقیانوس از یکدیگر جدا شده‌اند.

این در حالی است که با نگاهی نزدیک‌تر به این جزیره‌ها به‌سختی می‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. این جزایر از آسمان به‌طرز عجیبی دراماتیک و زیبا به نظر می‌رسند. در حالی که خود ۳۰۰۰ متر از بستر دریا ارتفاع دارند، برخی قسمت‌های این جزایر ۲۰۰۰ متر دیگر اوج گرفته‌اند و هیچ قوس و انحنایی در کوه‌ها دیده نمی‌شود. آن‌ها به مانند یک کمان آبی هستند که در محاصره جنگل و ابر گیر افتاده‌اند. یکی از این قله‌ها در پرینسیپه آن‌چنان عمود و راست اوج گرفته است که تنها دوبار در ۳۱ میلیون سال فتح شده است.

در زمان حال توصیف مکانی با عنوان جهان گمشده خنده‌دار است، اما این جزایر واقعا فراموش شده‌اند. سفر خود را با پایتخت، یعنی شهر سائو تومه شروع می‌کنیم که کمتر جایی از نظر دلربایی و قدمت همانند آن یافت می‌شود. این شهر با آن قصرهای صورتی کوچک و کلیساهای دوران استعمار به سان هاوانای آفریقا می‌ماند. شاید فواره‌ها خشک و خالی از آب باشند، اما خود شهر  شاداب و سرزنده است. زندگی زیر درختان بادام در جریان است و مغازه‌ها گویا در همان سال ۱۹۵۲ متوقف شده‌اند.

 خانه‌های راه‌آهن قدیمی، که حالا با عنوان کاکائو (cacau) شناخته می‌شوند، نمایشگاهی فراموش‌نشدنی را به‌وجود آورده‌اند. مجسمه‌هایی که در آنجا وجود دارد، متعلق به سربازهای قهرمان و فداکار نیست بلکه نمادی از سگ‌های ولگرد شهر هستند. در زبان، رنگ، سازمان‌های غیر‌دولتی و به‌صورت خلاصه همه جای این منطقه اثری از پرتغالی‌ها دیده می‌شود. در دوران استعمارگری (سال‌های ۱۴۷۰ تا ۱۹۷۵) شهر سائو تومه ابتدا یک بندرگاه بوده که برای تجارت برده استفاده می‌شده و بعدا به یک مرکز برای امپراتوری شکلات تبدیل شده است. قلعه زیبا و کرم رنگ پرتغال به نام سائو سباستیانو (São Sebastião) هنوز هم پابرجا است. در داخل آن نسخه کاملی از تاریخ کشور در قالب چهار اتاق کوچک گنجانده شده است. این آثار تاریخی با غل و زنجیرها و تصاویر حضرت مریم شروع می‌شوند و با دارو‌های یک معالجه‌دهنده ایمانی (faith-healer) و جمجمه شانس او به اتمام می‌رسند.

اهالی سائو تومه مردمی آرام و با رفتاری دوستانه هستند. دانش‌آموزان حول وای‌فای هتل‌ها جمع می‌شوند و ممکن است در مسیر خود رئیس‌جمهوری را ببینید که در تویوتای قدیمی خود نشسته و از میان جمعیت عبور می‌کند. راننده‌ تاکسی‌ها ممکن است همه مردم حتی دست‌فروش‌ها را بشناسند. با جمعیت ۱۹۶۰۰۰ نفری شهر این موضوع اصلا شگفت‌آور نیست. 

در هر جهتی که از شهر که خارج شوید، تقریبا بلافاصله در محاصره جنگل قرار می‌گیرید. درختان ۹۰ درصد از سطح مجمع‌الجزایر را پوشش داده‌اند. در گشت‌وگذار‌های خود ممکن است گاه و بیگاه از رودخانه با عظمتی عبور کنید. معمولا گدازه‌های آتشفشانی و سیاه شسته شده و روی زمین به مانند لحافی بلند و نازک روی زمین پخش شده و به درون مه رفته است، می‌ماند. 

 اتوبوس، سینما و روزنامه‌ای وجود ندارد و برای مردم آنجا وقتی که گوشت خوک‌شان  حاضر باشد و ظرف‌های شسته شده در حال خشک شدن باشد، زمانی خوب و شاد خواهد بود. اطراف‌تان دنیایی از زیبایی پدیدار می‌شود. با رکت به‌سمت ساحل غربی جنگل‌ها کم شده و درختان بائوباب درست به مانند کارتون‌ها ظاهر می‌شوند. نزدیک به انتهای جاده به موکومبلی (Mucumbli) اکولوگ کوچک می‌رسید که بالای خلیج قرار دارد. شبانه صدها قایق در آبی که پایین دست است، جمع می‌شوند و هنگام سپیده دم با حضور همگی آن‌ها صحنه‌ای شبیه به رژه‌های ناوگان دریایی را شبیه‌سازی می‌کنند. اگر شانس با شما یار باشد، صبحدم با عبور از میان این ناوگان عظیم با دسته‌ای از دلفین‌ها رو‌به‌رو خواهید شد.

صاحبان موکومبلی همچنین چند ماشین شبیه به ماشین‌های چمن‌زنی که به آن‌ها خر می‌گویند، تعداد زیادی دوچرخه هم برای کرایه دارند. با انتخاب یکی از گزینه‌های موجود و حرکت به‌سمت قسمت پایینی ساحل، در نوس (Neves) ممکن است با چند قایق‌ران که یک نیزه ماهی غول‌پیکر صید کرده‌اند، برخورد کنید و زنان ماهی‌فروشی را ببینید در حال داد و ستد هستند. اکثر روستاییان آنگولارس (Angolares)، به یعنی نوادگان برده‌های فراری هستند. بسیاری از آن‌ها که به تمرد و سرکشی مشهور هستند،  هنوز ارواح را می‌پرستند و از کار کردن روی زمین امتناع می‌کنند. لانس یکی از رانندگان مشغول در آنجا می‌گوید:

این علت ماهیگیر بودن آن‌ها است.

وقتی دوباره سوار ماشین شوید و به‌سمت جنوب بروید، به روکاس بزرگ که به معنی مزارع است، می‌رسید. روکاس همواره یکی از مشخصه‌های این ماجراجویی بوده‌ است. در سال ۱۹۰۸ ا‌ تی‌پی بزرگ‌ترین تولیدکننده پودر کاکائوی جهان بود و ۸۰۰ مکان این‌چنینی برای کشت کاکائو وجود داشتند. حالا اما برخی از کشت‌زار‌ها به‌وسیله کلیساهای بزرگ قدیمی و برخی به‌وسیله خطوط سیستم راه آهن تخریب شده‌اند. آگوا ایزه (Água Izé) زمانی بیشتر از ۳۰ مایل مسیر راه آهن درست کرده بود که از میان سرخس‌ها عبور می‌کرده و هنوز هم آثاری از آن موجود است.

در این حوالی و در آگوستینو نتو (Agostinho Neto)، بالا رفتن از خرایه‌های با‌شکوه بیمارستان، هر چند در حال حاضر بیشتر سقف‌های آن ریخته و روستایی در سالن انتظار قدیمی آن در حال تشکیل است، می‌تواند جلوه‌هایی از بیمارستان اصلی که روزگاری بهترین بیمارستان در آفریقا بوده با به شما نشان دهد. 

بیشتر که به‌سمت جنوب بروید، جنگل بازتر شده و ما دوباره اقیانوس را در برابر خود خواهید داشت. اینجا برخی از بهترین سواحل دنیا را در خود جای داده بوده است. سواحلی همچون میکوندو (Micondó)، اینهامه (Inhamé) و جاله (Jalé). معمولا به‌جز مرغان ماهی‌خوار و خرچنگ‌های غول‌پیکر آنجا کسی حضور ندارد، اما  دریا عظیم و آبی رنگ است. برای یک شنای آرام پیسینا (Piscina) گزینه مناسبی است. جایی که گدازه‌های اتشفشان استخرهایی طبیعی ایجاد کرده و این استخر‌ها با ساحل سفید مرز مشترکی ساخته است. کمی بالاتر  ایلهئو داس رولاس (Ilhéu das Rolas) قرار دارد که جزیره‌ای از سواحل است و علاوه بر اینکه در دو طرف خط استوا قرار دارد، نزدیک‌ترین مکان به خط صفر شمالی و صفر شرقی است. همراه با اقامتگاه ساحلی‌اش و همچنین استخر غول‌پیکر، یک مکان ایدئال برای یک پارو زدن در مرکز زمین است.

درست زمانی که این فکر به ذهن‌تان خطور می‌کند که دیگر بهتر از این نمی‌شود، با پرواز به پرینسیپه با زیبایی‌های بیشتری رو‌به‌رو می‌شوید. جزیره‌ای بسیار مشابه به سائو تومه و با این تفاوت که وسیع‌تر، سبزتر و فراموش شده‌تر است. همه چیز، از جمله پرندگان ماناکین و درانگو، وال‌ها، لاکپشت‌ها و  لوکوموتیوها به آنجا پناه برده‌اند. کوه‌ها به‌گونه‌ای هستند که این تصور را در ذهن به وجود می‌آورند که ذوب شده و دوباره به سوی آسمان سر برافراشته‌اند. در شهر کوچک سانتو آنتونیو (Santo António) با جمعیتی ۱۲۰۰ نفری سوپرمارکت‌ها چیزی به‌جز قلاب‌های ماهیگیری و آبجو نمی‌فروشند.

آخرین روزهای سفر در بوم بوم (‌Bom Bom) می‌تواند بهترین روزهای شما باشد. با جنگل مناسب و سواحل طلایی رنگ و طولانی‌اش به مانند همان جزیره خالی از سکنه‌ای خواهد بود که در خیالات‌تان ممکن است در موردش رویا‌پردازی کرده باشید. پناه‌گاه آن‌قدر بی‌نظیر و ظریف است که مگر در هنگامی که به میگو یا لوله تنفس در زیر آب نیاز پیدا کنید، متوجه وجود داشتن آن خواهید شد. می‌گویند بوم بوم روزی پناه و مایه نجات پرینسیپه خواهد بود، چراکه می‌تواند آشیانه‌ای برای جانداران کمیاب و بی‌نظیری باشد که هر شب تعداد زیادی از آن‌ها به آنجا می‌روند. اما در حال حاضر این منطقه در اختیار ما است، تا در آن تامل کنیم و از آن لذت ببریم.

در صبح آخر حضورتان به تماشای وال ها بروید. ممکن است برای مدتی به‌جز چند ماهی چیزی نبینید، اما با کمی صبر آخرین شگفتی بزرگ نیز ظاهر خواهد شد. اگر کمی خوش‌شانس باشید یک وال با پرتاب آب به بیرون و شیرجه‌ای عظمت و زیبایی خودش را به شما نشان خواهد داد و سپس به عمق دریا برخواهد گشت.

چگونه به آنجا برویم؟ 

سه شرکت هواپیمایی در سائو تومه و پرینسیپه وجود دارند که دو شرکت بزرگ آن شرکت هواپیمایی سائوتومه آیلند (Sao Tome Island Airport) و شرکت هواپیمایی پرینسیپه (Principe Airport) است. هرکدام از این شرکت‌ها در طول هفته ۶ پرواز داخلی در کشور دارند. همچنین شرکت هواپیمایی سائوتومه آیلند در طول هفته ۵ پرواز را به خارج از کشور سائو تومه و پرینسیپه مدیریت می‌کند که این پرواز‌ها شامل ۵ پرواز بدون توقف به ۵ شهر در خارج از کشور است. 

برای تهیه بلیط‌های هواپیما علاوه بر نرم‌افزار‌ها و سایت‌های معمول می‌توانید از سایت فلای‌تپ هم کمک بگیرید.

اطلاعات بیشتر در مورد ساعات و برنامه‌ پرواز‌ها و همچنین شرایط اخذ ویزا و برخی توضیحات ضروری دیگر برای سفر به این جزیره‌ها را می‌توانید از اینجا پیدا کنید. 

کجا بمانیم؟

Omali Lodge:

این مرکز ۳۰ سوئیت شیک و مدرن را در اختیار شما قرار می‌دهد که در اطراف یک استخر بزرگ قرار دارند. در اطراف جاده منتهی به این مرکز اقیانوس قرار دارد. همچنین تنها زمین تنیس موجود در کشور را این مرکز در اختیار مسافران و مشتریان خود قرار می‌دهد. 

Pestana São Tomé: 

هتل پستانا هتلی ۵ ستاره که با هدف جذب مشتریان لوکس ساخته شده است. قلعه تاریخی سائو جرانیمو در حیاط این هتل قرار دارد و استخر آب شور بی‌نظیری با نمایی از خلیج هم در این هتل وجود دارد.

 Pestana Equador, Ilhéu das Rolas: 

پستانا اکوادور اقامتگاهی کوچک با ۷۰ کابین، باغ‌هایی دوست‌داشتنی و فضای سبزی مناسب است.

Mucumbli Ecolodge, Neves: 

پنج کلبه ییلاقی در فضای بالای صخره‌ها است که با پیاده‌روی ده دقیقه‌ای می‌توانید به ساحلی با ماسه‌های مشکی بازالت برسید. غذای ارائه شده در این کلبه‌ها کیفیت مناسبی دارد. 

Bom Bom Island Resort, Príncipe:

این اقامتگاه با داشتن ۲۰ بانگالوز (bungalow) نقطه تعادل مناسبی بین اقامتی شیک و به‌صرفه را به‌وجود آورده است. مسیر پیاده‌روی از این مرکز تا جزیره‌ای کوچک وجود دارد و رستوران‌ها و مناظر بسیار مناسب و آرام و لذت‌بخش هستند.

کم بازدیدترین کشورها در جهان

سائو تومه و پرینسیپه سالانه حدود ۱۳۰۰۰ توریست دارند که این کشور را به کم‌بازدید‌ترین کشور آفریقا بدل کرده است و کوموروس (Comoros) با ۲۴۰۰۰ بازدیدکننده در جایگاه دوم قرار دارد.

اما چه کشورهای دیگری مورد کم توجهی توریست‌ها قرار می‌گیرند؟

اقیانوسیه

کم‌بازدیدترین کشور روی زمین تووالو (Tuvalu) است که طبق آمار UNWTO (سازمان توریسم جهانی) در هر سال ۲۰۰۰ بازدیدکننده خارجی را پذیرا یوده است. بعد از آن با فاصله اندکی جزایر کیریباتی (Kiribati)، جزایر مارشال (Marshall Islands) و نیو (Niue) به‌ترتیب با ۴۰۰۰، ۶۰۰۰ و ۸۰۰۰ بازدیدکننده قرار دارند.

حوزه دریای کارائیب

مونتسرات با داشتن تنها ۹۰۰۰ بازدیدکننده در سال در رتبه نخست حوزه دریای کارائیب قرار دارد.

آسیا

بنگلادش سالانه تنها ۱۲۵۰۰۰ توریست را ثبت کرده است، اما با این حال تیمور لست با ۶۶۰۰۰ بازدیدکننده عنوان کم‌بازدیدترین کشور را در اختیار دارد.

آمریکای جنوبی

کم‌بازدیدترین کشور قاره گویانا با ۲۰۷۰۰۰ نفر است و سورینام با ۲۲۸۰۰۰ نفر در جایگاه بعدی قرار دارد. 

اروپا

سن مارینو با سالانه ۶۰۰۰۰ توریست کم‌بازدید‌ترین کشور قاره اروپا است. همچنین لیختین اشتاین با ۶۹۰۰۰ نفر و مولداوی با ۱۲۱۰۰۰ نفر در رده‌های بعدی هستند.

وجود داشتن جزیره‌هایی این‌چنینی می‌تواند تاکیدی دوباره بر این موضوع باشد که جهان اطراف ما سرشار از زیبایی‌ها، مکان‌ها و تجربه‌های بی‌نظیری است که با بی‌توجهی رسانه‌ها ممکن است از چشمان‌مان دور مانده باشد. شاید بتوان نمونه‌هایی از این زیبایی‌ها را در ایران یا کشور‌ها و شهر‌های کم و نشان دیگر هم پیدا کرد. از زیبایی‌های اطراف خودتان بیشتر صحبت کنید و آن‌ها را به دیگران معرفی کنید تا فرصت لذت بردن از زیبایی‌های دنیا را برای دیگر دوست‌داران طبیعت و افرادی که ارزشی بیش‌ از ابزار برای طبیعت قائل هستند، فراهم کنید.