تک درنای سیبری وارد تالاب فریدونکنار شد

«کوروش ربیعی» رئیس اداره حیات وحش محیط زیست استان مازندران، گفت:

درنای سیبری معروف به امید صبح امروز چهارم آذرماه در دامگاه فریدونکنار مشاهده شد. با وجود اینکه پیش‌بینی می‌شد این پرنده اوایل آبان ماه به منطقه مهاجرت کند، این پرنده امروز در منطقه فرود آمد.

وی افزود:

این درنا معمولا تا اوایل اسفندماه در منطقه باقی می‌ماند اما امسال به دلیل شرایط آب و هوایی و مناطق طولانی‌تر که در مسیر برگشت وجود دارد و نیز وجود پاییز گرم‌تر، مهاجرت دیرتر صورت گرفت.

ربیعی تصریح کرد:

حضور درنا به محیط زیست گزارش داده شد و بر محیط‌بانان بر حفاظت بیشتر از این پرنده تاکی شد. مردم درنا را دوست دارند و نباید تهدیدی برای زندگی این پرنده در تالاب ایجاد شود.

رئیس اداره حیات وحش محیط زیست استان مازندران با بیان اینکه از گله غربی درنای سیبری همین یک مورد آن باقی ماند، یادآور شد:

درنا از فریدونکنار به مناطق یا حوضه آبی دیگر نمی‌رود؛ این پرنده طرفداران خوبی دارد و حدود ۶ محیط‌بان آن را حفاظت می‌کنند.

درنای سیبری پرنده‌ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده درنا است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می‌کند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیک به یک‌ونیم متر، فاصله‌ی دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته است.

پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است.

درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت شرقی تابستان در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می‌آیند، از اعضای این گروه بیش از ۳ هزار درنا باقی مانده که زیستگاه زمستانی تقریبا تمام آن‌ها در دریاچه پویانگ و اطراف آن است. جمعیت غربی و مرکزی تابستان‌ها را در سواحل رود اوب واقع در غرب سیبری و یاقوتستان گذرانده و سپس گروه مرکزی برای زمستان‌گذرانی به هند و گروه غربی به شمال ایران می‌آمدند. از گروه مرکزی در سال ۱۹۹۲ تنها یک جفت باقی مانده بود و آخرین آن‌ها آخرین بار در سال ۲۰۰۲ دیده شده و احتمالا این گروه منقرض شده است.

از جمعیت غربی آن نیز که تابستان به شمال ایران می‌آمدند از زمستان ۲۰۰۷ تاکنون تنها یک پرنده باقی مانده است که زمستان‌ها به تالاب فریدون‌کنار می‌آید. مسیر مهاجرت این یک پرنده از فریدون‌کنار به سوی سواحل غربی دریای خزر ادامه پیدا کرده و پس از گذشتن از استان گیلان، جمهوری آذربایجان، داغستان و منطقه آستراخان روسیه به سوی شمال قزاقستان رفته و سپس تا رودخانه اوب در نزدیکی اقیانوس منجمد شمالی ادامه می‌یابد.

امید که یک درنای سیبری نر است، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است که هرسال به تنهایی مهاجرت زمستانه خود را انجام می‌دهد. اهالی منطقه فریدونکنار و ازباران، اهمیت زیادی برای حضور این پرنده در منطقه قائل هستند.

طول این پرنده ۱۳۵ سانتی‌متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد.