حمل و نقل عمومی در فرانکفورت، آلمان (قسمت اول)
یکی از مزایای زندگی در فرانکفورت، سیستم حمل و نقل عمومی ارزان‌قیمت آن است. برای کسانی که در این شهر زندگی یا کار می‌کنند، تهیه ماشین شخصی چندان ضرورتی ندارد. با استفاده از یک نقشه، گردشگران می‌توانند به راحتی در فرانکفورت جابه‌جا شوند.
انجمن حمل و نقل راین-مین RMV 9 خط S-Bahn را اداره می‌کند، در حالیکه شرکت Verkehrsgesellschaft فرانکفورت (VGF) وظیفه اداره ۹ خط U-Bahn، تراموا و اتوبوس‌ها را برعهده دارد. با توجه به فعال بودن شهر در شب به‌ویژه در تعطیلات آخر هفته، اتوبوس‌های شبانه‌ای در دسترس قرار دارند تا ساعت‌های اولیه صبح به فعالیت پرداخته و این امکان را برای ساکنان فرانکفورت ایجاد می‌کنند تا در هزینه‌های کرایه تاکسی صرفه‌جویی کرده و در شب به راحتی به مقصدشان برگردند.
قطارها
ایستگاه مرکزی فرانکفورت احتمالا مهم‌ترین مرکز حمل و نقل در آلمان است. بیش از ۱۰۰۰ قطار، فرانکفورت را به شهرهای دیگر آلمان و نیز مقصدهای بین‌المللی متصل می‌کند. تمامی ۹ خط S-Bahn در ایستگاه مرکزی توقف می‌کنند. فعالیت قطارها معمولا بسیار دقیق بوده و یک جدول زمانی برای تمام قطارهایی که در هر ایستگاه متوقف می‌شوند، وجود دارد.
1S-Bahn فرانکفورت را به منطقه پرجمعیت Rhein-Main متصل می‌کند. هنگامی که S-Bahn از شهر خارج می‌شود، از سطح زمین عبور کرده و مناطق اصلی فرانکفورت را پوشش می‌دهد (مانند Konstablewache، Hauptwache و ایستگاه مرکزی فرانکفورت)، و همچنین دسترسی به فروشگاه‌های تجاری و فرودگاه‌ها را فراهم می‌کند. قطارهای S-Bahn همچنین مسافران را به شهرهای نزدیک، از جمله ویسبادن، بدومبورگ، ماینز، درمستادت، کرونبرگ، فریدبورگ منتقل می‌کنند.
مترو
متروی فرانکفورت که U-Bahn نامیده می‌شود، دارای ۹ خط (یو۱، یو۲، یو۳، یو۴، یو۵، یو۶، یو۷، یو۸، یو۹) است که فرانکفورت و حومه‌های بزرگ بدهمبورگ و اوبرسول واقع در شمال را پوشش می‌دهد. ۹ خط سریع برای مترو U-Bahn وجود دارد.
یو ۱ (U1)
این اولین خط از U-Bahn فرانکفورت است که بخش Hauptwache - Nordwestzentrum را پوشش می‌دهد و اولین بار در داخل سیستم افتتاح شد. طول آن ۱۲٫۳ کیلومتر است و در حال حاضر شامل ۲۰ ایستگاه است.
یو ۲ (U2)
این خط بخشی از خط U1 بوده و تنها در هفت ایستگاه آخر جدا می‌شود. این خط در سال ۱۹۶۸ افتتاح شد، نقطه پایانی و شمالی آن Bad Homburg Gonzenheim است. خط U2 دارای ۲۱ ایستگاه است و طول آن ۱۶٫۶ کیلومتر است.
یو ۳ (U3)
این خط Oberusel Hohemark را به شمال غرب شهر و ایستگاه ترمینال خط ۳ متصل می‌کند. ایستگاه پایانی آن Südbahnhof است. این خط در سال ۱۹۶۸ افتتاح شد و دارای ۲۸ ایستگاه و طول آن ۱۹٫۳ کیلومتری است.
یو ۴ (U4)
این خط که در سال ۱۹۸۰ افتتاح شد، اولین خطی بود که از شهر فرانکفورت از شرق به غرب عبور کرد. ایستگاه ترمینال غرب آن Bockenheimer Warte نامیده می‌شود و ایستگاه پایانی آن Enkheim است. طول این خط ۱۱٫۳ کیلومتر است.
یو ۵ (U5)
U5 ایستگاه ترمینال شمالی آن Preungesheim است، در حالی که ایستگاه جنوبی آن Hauptbahnhof است. این خط در سال ۱۹۷۴ افتتاح شد و فاصله ۷٫۶ کیلومتر را در بر می‌گیرد که دارای ۱۶ ایستگاه است.
یو ۶ (U6)
خط U6 در سال ۱۹۸۶ شروع به کار کرد و مقصد آن در شمال غربی ایستگاه پراونیمیم Herrstr شروع می‌شود تا زمانی که به ایستگاه پایانی Ostbahnhof در شرق می‌رسد. این خط فاصله ۸٫۷ کیلومتر را پوشش می‌دهد و دارای ۱۵ ایستگاه است.
یو ۷ (U7)
این خط در سال ۱۹۸۶ افتتاح شد و در سراسر فرانکفورت به سمت غرب حرکت می‌کند. این ایستگاه از ایستگاه هوزن در غرب شهر به ایستگاه اینخیم در شرق، که توسط خط U4 نیز مشترک است، حرکت می‌کند. طول این خط ۱۱٫۸ کیلومتر است و دارای ۲۱ ایستگاه است.
یو ۸ (U8)
این یکی از دو خط جدید فرانکفورت است که در سال ۲۰۱۰ افتتاح شده و مسیر آن شمال- جنوب است. مسیر این خط در نزدیکی خطوط ۱، ۲ و ۳ که از ایستگاه ترمینال شمالی به نام Riedberg است، شروع می‌شود و از آنجا، به سه خط دیگر می‌پیوندد تا به ایستگاه جنوبی Sudbahnhof می‌رسد.
یو ۹ (U9)
این خط با رنگ زرد شناسایی شده است. که در سال ۲۰۱۰ افتتاح شد. این خط کوتاه‌ترین خط در کل سیستم است و تنها با ۱۲ ایستگاه و همچنین ۱۰٫۳ کیلومتر طول دارد که در شمال قرار دارد و از ایستگاه Nieder-Eschbach به جین هیمه می‌رود.
تراموا
فرانکفورت خدمات بسیار کارامدی ارائه می‌دهد. ترامواها تماما بر روی زمین حرکت کرده و معمولا مسیرهایشان در وسط جاده‌ها قرار گرفته‌اند. در فرانکفورت ایستگاه‌های تراموا بیشتر از قطار است.
ممکن است برخی از افراد شوکه شوند، زیرا ممکن است مجبور شوند برای سوار یا پیاده شدن به تراموا در وسط جاده قرار گیرند. در حالی که کاملا این فرایند ایمن است، باید مراقب بود تا اتومبیل‌ها قبل از خطوط عبور متوقف شوند.
رانندگان مجبور هستند که از مسیر خارج شوند، زیرا اولویت با مسافران تراموا است. با وجود این قانون، هنوز هم ممکن است رانندگان بی‌پروایی وجود داشته باشند که از این قانون اطاعت نکنند.
ترامواها در ایستگاه‌های از پیش تعیین شده توقف می‌کنند، بنابراین مسافران نیازی به اطلاع‌رسانی برای توقف ندارند.
دیدگاه