دلیل نامگذاری کشورها چیست؟

کشف نحوه نام‌گذاری کشورها امری جذاب است. تقریبا نام تمام کشورها بر اساس این موارد یعنی نام قبیله یا طایفه، نام یک شخص، ویژگی آن کشور و موقعیت ناوبری تعیین شده است.

این مقاله توسط آنابل فنویک الیوت، سفرنامه‌نویس در تیم تلگراف نوشته شده است.

تاکنون این سوال برایتان پیش آمده است که انگلستان نام کشورش را از کجا آورده است؟ همانند کشورهای بی‌شمار دیگر، دلیل این نام‌گذاری، قبیله اخیر ساکن (در این مورد، زوایای قرن پنجم) در آن مکان است.

در حقیقت، تقریبا تمام کشورهای جهان از ۴ مورد نام‌گذاری شده‌اند:

•  قبیله
• ویژگی کشور
• یک توصیف مستقیم
• یک فرد مهم

این نتیجه‌گیری بر مبنای کوارتز، با آنالیز ۱۹۵ کشور لیست شده در آکسفورد دیکشنری، مختصر نام مکان‌های جهان است.

نامی که به این مطالعه مبهم داده می‌شود، خودش نام محل‌های مختلف یک کشور و بررسی آن‌ها است. در اینجا ما گلچینی از کشورهایی که در این ۴ دسته هستند و چگونگی گرفتن لقب‌شان را ارائه می‌دهیم.

۱. نام‌های قبیله‌ای

انگلستان در گروه پرجمعیت (حدود یک سوم) از کشورهای جهان است که بر اساس قبیله اخیر یا گروه قومی نام‌گذاری شده است.

فرانسه:  نام‌گذاری شده بر اساس فرانک، کسی که در قرون وسطی این سرزمین را فتح کرد.

ویتنام: نام‌گذاری شده بر اساس ویتس (Viets) در جنوب.

افغانستان: ترجمه شده به «سرزمین افغان»، مکان افغان‌ها.

افغانستان

تایلند: مربوط به مردم تای (tai)، یک گروه قومی از مناطق مرکزی دشت.

روسیه: از لغت زبان لاتین در قرون وسطی، روسی (Russi)، که افراد آن سرزمین را مشخص می‌کرده است.

۲. نام اشخاص مهم

بسیاری فکر می‌کنند که نام تمام کشورها بر اساس نام یک فرد موثر یا قدرتمند بوده است؛ تنها یکی از این افراد، زن بوده است.

سنت لوسیا: این جزیره کارائیبی، در سال ۱۶۲۵ توسط فرانسوی‌ها از یک زن، سنت لوسی کاتولیک، که در طول قرون وسطی، توسط افراد زیادی پرستیده می‌شد، نام خود را گرفته است.

سنت لوسیا

کلمبیا: نام‌گذاری شده از کاشف مشهور، کریستف کلمب، که اتفاقا هرگز پای خود را در این کشور نگذاشته است. این کشور در حقیقت توسط همراه او، آلونزوز دی اوجدا در سال ۱۴۹۹ کشف شد، ولی در نهایت از کلمب نام خود را گرفت.

فیلیپین: نام‌گذاری شده بر اساس کاشف اسپانیایی، روی لوپز دی ویلالابوس (Ruy López de Villalobos)، در احترام به شاه فیلیپ دوم در اسپانیا در سال ۱۵۴۲.

عربستان سعودی: پس از امیر محمد بن سعود، جنگجوی دلیر و اشرافی که به عنوان بنیان‌گذار اولین دولت سعودی در سال ۱۷۴۴ در نظر گرفته می‌شود، این نام به این کشور داده شد.

سیشل:‌ در سال ۱۹۷۶، این مجموعه جزیره زیبا در اقیانوس هند از بریتانیا مستقل شد، ولی قبل از آن توسط فرانسه کنترل می‌شد و بر اساس نام وزیر اقتصاد فرانسه، ژان مور دی سیشلز در سده ۱۷۰۰ نام‌گذاری شده بود.

ال ساوادور: این کشور کوچک در آمریکای مرکزی نام خود را از مسیح و ترجمه‌اش به منجی گرفته است. نام این کشور بر اساس نام مفتح اسپانیایی، پدرو دی آلوارادو در سده ۱۵۰۰ است.

استثناها؛ کدام کشورها در این ۴ گروه بندی قرار نمی‌گیرند؟

کشورهای نادری در جهان وجود دارند که نحوه نام‌گذاری آن‌ها از این دسته بندی خارج است، حدود ۲۰ کشور. در حالی که در مورد برخی از آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد یا منشا اصلی نام آن‌ها مشخص نیست، در اینجا تعداد انگشت‌شماری از موارد دارای دو جنبه و خلاقانه آن‌ها را به شما معرفی خواهیم کرد... .

بوتان: این کشور خود را دروک یول می‌نامد، یعنی سرزمین طوفان اژدها. این نام به دلیل طوفان‌های سهمناکی است که هیمالیا را درمی‌نوردد.

نپال: چند تئوری در مورد منشا نام کشور نپال وجود دارد. یکی از آن‌ها به تاریخ پرورش گوسفند کاتماندو (Kathmandu) برمی‌گردد، به زبان تبتی معنی ne، خانه و معنی pal، پشم است. نپال یعنی خانه پشم.

نائورو:‌ این کشور، یکی از دورافتاده‌ترین جزایر در دنیا و کوچک‌ترین دولت در اقیانوس آرام است. ممکن است نام این کشور از لغت بومی آنائورو (anáoero) که به معنای «من به ساحل می‌روم» است، آمده باشد.

۳. ویژگی کشور

حدودا یک چهارم نام کشورها از جنبه‌ای از آن سرزمین که با بقیه متفاوت است، می‌آید.

ایسلند: این نام به معنای سرزمین یخ (Land of Ice) است، شاید به دلایلی واضح، از زبان باستانی و قدیمی نرس (Norse)، نام این کشور توسط وایکینگ‌های نروژی هرافنافلوکی ویلگروارسون (Viking Hrafna-Flóki Vilgerðarson) در سال ۸۵۶ پس از میلاد مسیح، به این نام گذاشته شد. اگرچه این موضوع منکر چشم‌اندازهای وسیع سرسبز ایسلند است و تئوری‌های بسیاری می‌گویند این نام برای دلسرد کردن تجار فعال در آن منطقه با القای این تصویر که ایسلند محیطی بسیار سرد و ناسازگار است، گذاشته شده است.

هائیتی: نام این کشور کارائیبی در زبان بومی رایج در آنجا، تاینو، به معنای سرزمین کوه‌ها است. هائیتی توسط اسپانیا در سال ۱۴۹۲ مستعمره شد و در اصل لا اسپانولا نام گرفت، ولی بعدها در سال ۱۸۰۴ توسط ژان جکوس دیسالینز، برده سابق انقلابی، به نام هائیتی برگشت، کسی که خود را امپراطور نامید و آن سرزمین را از اسپانیا پس گرفت.

باربادوس: این نام در زبان پرتغالی به معنای ریش‌دار است. دلیل این نام‌گذاری ریشه‌های بلند آویزان درختان انجیر است که استعمارگران را در قرن ۱۶ام متوجه و متحیر کرد.

درختان انجیر در باربادوس

اوکراین: اوکراین در قرن ۱۲ام نام‌گذاری شد و معنای نام آن در زبان قدیمی اسلاویک، نزدیک مرز است. اساسا این نام برای توصیف یک منطقه در قلمرویی بوده که آن زمان ایالت شرقی اسلاویک، کیون راس (Kievan Rus) نام داشته است.

۴. موقعیت

گروه چهارم و کوچک‌ترین دسته‌بندی که ۲۵ کشور را در بر می‌گیرد، دسته توصیف موقعیت است.

استرالیا:‌ استرالیا که در ابتدا توسط یونانی‌های باستان کشف شد، به معنای سرزمین جنوبی ناشناخته (Unknown Southern Land) است، اما به صورت رسمی در سده ۱۸۰۰ توسط متیو فلیندر، نقشه‌کش انگلیسی، نام آن اعلام شده است.

استرالیا

نروژ: برعکس، این کشور نام خود را تا لغت قدیمی انگلیسی، راه شمالی (northern way) که در ابتدا در سال ۸۸۰ توسط آنگلو ساکسون‌ها مطرح شد، دنبال کرده است.

ژاپن: نیپون، نامی که بومی‌های ژاپنی گاهی از آن استفاده می‌کنند، به معنای سرزمین طلوع خورشید (land of the rising sun) است. نام این کشور را به موقعیت جغرافیایی این منطقه در شرق چین ارجاع می‌دهند.