مدار ۴۹ درجه شمالی: مرزهای آمریکا و کانادا چگونه مشخص شد؟
آمریکا و کانادا که اکنون روابط خوبی دارند، همیشه همسایگان خوبی برای هم نبوده‌اند. عواملی نظیر مشاجره، بحران و جنگ، حدود مرزهای این دو کشور را مشخص کرد. در ادامه با کجارو همراه باشید.
زمانی که پای مکان بزرگی مانند یک قاره در میان باشد، بحث و گفتگوها بر سر تعیین مرزهای کشورهای مختلف بالا می‌گیرد. اما اگر قاره‌ای، تنها دو کشور بزرگ داشته باشد، چه اتفاقی می‌افتد؟ درمورد آمریکا و کانادا باید بگوییم که حدوداً ۸٫۸۹۲ کیلومتر خطوط مرزی، محدوده‌های این دو کشور را تعیین می‌کند که طولانی‌ترین مرز در جهان بین دو ملت مختلف نیز محسوب می‌شود. این موضوع از دیدگاه جوامع بین‌المللی، نمونه‌ی بارزی از صلح و همکاری میان دو کشور قلمداد می‌شود.
امروز، از روابط دوستانه‌ی کانادا و آمریکا به‌عنوان الگویی برای دیگر کشورها یاد می‌شود اما رسیدن به این مرحله بدون وجود بحث و مشاجره و جنگ‌های تمام عیار ممکن نبود. آمریکای شمالی که اکنون می‌بینیم، نتیجه‌ی سال‌ها جنگ و خون و خونریزی است. حتی اکنون و پس از گذشت یک و نیم قرن، بر سر مالکیت برخی مناطق آمریکای شمالی، بین کانادا و آمریکا مشاجراتی وجود دارد که به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها حل شود.
اگر علاقه‌مند هستید بدانید مرزهای آمریکا و کانادا چگونه تعیین شدند، در ادامه با ما باشید.
صده‌ی ۱۷۰۰
سال ۱۷۷۵ - طی جنگ‌های استقلال آمریکا، مستعمره‌نشینان این کشور امیدوار بودند که شهرهای «کبک» و « نووسكوشيا» برای مقابله با بریتانیایی‌ها، با آنان متحد شوند. چیزی نگذشت که آمریکا صبر خود را از دست داده و امور را با لشکرکشی به شمال در دست گرفت و از مونترئال درخواست کرد، اولین رزمایش نظامی بزرگ خود را برای جنگ شروع کند. آمریکایی‌ها یک ماه بعد در «نبرد کبک» شکست خورده و عقب‌نشینی کردند.
مقاله‌های مرتبط:
سال ۱۷۸۳ - آمریکا پس از پیروزی در جنگ، از بریتانیا درخواست کرد که کانادا را تسلیم این کشور کند. بریتانیا به‌طور تعجب برانگیزی از این کار امتناع کرد. با این حال، کانادا و آمریکا مرزهای خود را با استفاده از مدار ۴۵ درجه شمالی که از نیویورک و نيوبرونزويک می‌گذشت، تعیین کردند و یک مرز فرضی نیز از دریاچه‌های پنجگانه‌ی بزرگ آمریکا ترسیم کردند. در آن زمان، کسی در مورد نواحی غربی رودخانه می‌سی‌سی‌پی چیزی نمی‌دانست؛ به همین دلیل، تعیین حدود آن مناطق انجام نشد.
صده‌ی ۱۸۰۰
سال ۱۸۰۳ - در این دوره، آمریکا معامله‌ی بسیاری خوبی با فرانسه انجام داد که به «خرید لوئیزیانا» معروف بود. آمریکا با ۱۵ میلیون دلار، سرزمین وسیع و گستردهی لوئیزیانا را که از خلیج مکزیک تا کوهستان‌های راکی در امتداد بود را خریداری کرد. بریتانیا و آمریکا از جلگه‌ی مابین رودخانه‌های هادسون و می‌سی‌سی‌پی برای تعیین مرزهای شمالیِ ایالت تازه خریداری شده‌ی خود استفاده کردند. البته این کار، ایده‌ی خوبی نبود؛ چراکه جلگه‌ی رودخانه به‌قدری صاف و مسطح بود که کار تعیین مرز را دشوار می‌کرد.
سال ۱۸۱۲ - طی جنگ ۱۸۱۲، آمریکا برای صدمه زدن به بریتانیا، دو بار به کانادا حمله کرد. آمریکایی‌ها فکر می‌کردند تصرف کانادا بسیار ساده است؛ ولی کانادایی‌ها با کمک قبیله‌ی سرخپوستی تکومسه، شکست سخت و تحقیرآمیزی بر آمریکا تحمیل کردند. از سوی دیگر، نیروهای بریتانیایی مستقر در حوالی واشنگتن دی سی، ساختمان‌های دولتی آمریکا و نیز کاخ سفید آمریکا را به آتش کشیدند.
در سال ۱۸۱۴، مرزهای پیشین طی تنظیم یک معاهده باز گردانده شدند. کانادایی‌های بسیاری در طول جنگ جنگیدند که جان تازه‌ای به حس وطن پرستی آنان بخشید.
سال ۱۸۱۸ - آمریکایی‌ها با اعتقاد بر «سرنوشت آشكار» که باور غالب آن دوره بود، به‌سمت غرب رفتند. (طبق این باور، سرنوشت آمريكا گسترش به سوى غرب است). آمریکایی‌ها با تکیه بر اعتقادشان قصد داشتند مرزهای خود را از کرانه‌ی شرقی تا کرانه‌ی غربی گسترش دهند. این موضوع موجب شد تا بریتانیا و آمریکا برای تعیین مرزهای خود، بر سر میز مذاکره بنشینند.
تعیین حدود و مرزهای سرزمین گستردهی آمریکا، کار دشواری بود. مقامات دو قدرت اصلی، یعنی آمریکا و بریتانیا تصمیم گرفتند با استفاده از مدار ۴۹ درجه شمالی، مرزهای نواحی خود را تا کوهستان راکی مشخص کنند. مناطی که تعیین حدودش انجام نشد، سرزمین مرموز و ناشناخته‌ی کلمبیا در کانادا و ارگان در آمریکا بود.
آمریکا و کانادا برای مدت کوتاهی اجازه دادند هر کسی که می‌خواهد در آن مناطق زندگی کند، به آنجا برود. برخی از اشتباهات در تعیین حدود، موجب بروز بحث و مشاجراتی شد که اکنون نیز پا بر جا است؛ یکی از این اشتباهات، تعیین نادرست مرزهای ناحیه «زاویه شمال غرب» بود. این مکان، بخشی از ایالت مینه‌سوتای آمریکا محسوب می‌شود اما اگر بخواهید به‌طور زمینی به آن سفر کنید، بایستی دو بار از کانادا عبور کنید.
سال ۱۸۴۶ - در این سال، قراردادی که مناطق ارگان و کلمبیا را بی‌طرف قلمداد می‌کرد، در حال از بین رفتن بود. هزاران آمریکایی در این دوره، خود را مالک مناطق یاد شده دانستند. از سوی دیگر، دولت آمریکا، فشار بی امانی بر شرکت بریتانیایی «هادسونز بی کمپانی» وارد می‌کرد که حافظ منافع کانادا بود. جیمز کی پولک، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا، دستور داد تا مرزهای سرزمین‌های این کشور تا مدار ۴۹ درجه شمالی گسترده شود.
جیمز کی پولک با شعار «مدار ۵۴ درجه و ۴۰ دقیقه از آن ما است یا جنگ» حامیان بسیاری برای خود جمع کرد. بالاخره، آمریکایی‌ها موافقت کردند تا مدار ۴۹ درجه شمالی، مرز رسمی دو منطقه‌ی غربی هر کشور را مشخص کند که در واقع آخرین تکه‌ی مورد نیاز برای تکمیل پازل آمریکا و کانادا بود. البته بحث و مشاجره بر سر مناطق کوچک همواره وجود داشته و خواهد داشت.
سال ۱۸۶۷ - در این سال، کانادا توانست از بریتانیا جدا شده و به استقلال دست یابد. فرایند جدایی کانادا از بریتانیا به‌دلیل روحیه‌ی استقلال‌طلبی مردم کانادا و نیز علاقه‌ی بریتانیا به اینکه کانادا بتواند از خود در مقابل آمریکا دفاع کند، کاملا صلح‌آمیز و بدون خونریزی انجام شد. اما استقلال آمریکا با جنگ و خونریزی بسیاری همراه بود.
اولین نخست وزیر کانادا یعنی «سر جان مک دونالد» دستور ساخت خط آهنی در سراسر کشور را داد تا در صورت تجاوز آمریکا به مرزهایش، بتواند سریعاً نیروهای خود را در مناطق مذکور مستقر کند.
صده‌ی ۱۹۰۰
ساختمان «طاق صلح» یکی از یادبودهای زمان برقراری صلح و دوستی بین آمریکا و کانادا است.
سال ۱۹۰۸ - در این سال، معاهده‌ای بین کانادا و آمریکا امضا شد که طی آن، یک کمیسیون مشترک تشکیل شد تا مرزهای دو کشور را تعیین کند.
سال ۱۹۲۵ - در این سال کانادا و آمریکا با دائمی شدنِ «کمیسیون تعیین مرزهای بین‌المللی» موافقت کردند تا زمین‌ها و یادبودهای هر دو کشور در کنار مرزها باقی بماند.
یکی از وظایف این کمیسیون، نگهداری و مراقبت از بنای یادبود «طاق صلح» بود که دقیقا در مرز هر دو کشور ساخته شده بود؛ این بنا به‌طور مشترک در ایالت واشنگتن آمریکا و بریتیش کلمبیای کانادا قرار دارد. در قسمت آمریکایی این بنا نوشته شده:
فرزندان مادری واحد
و در قسمت کانادایی این بنا چنین نوشته شده است:
برادران متحد
که البته هر دو، ادای احترام مناسب و درخوری برای مردم کشورشان هستند.
مرزهای کنونی
آمریکا و کانادا بر سر عدم مالکیت مناطق کوچکی مانند «جزیره ماکیاس سیل» در شرق، توافق کرده بودند که در واقع یک فانوس دریایی کانادایی در آن وجود دارد ولی آمریکا کماکان ادعای مالکیت آن را دارد. یک سری مشکلات دیگر نیز بر سر «گذر شمال غرب» وجود دارد که کانادا آن را از آن خود می‌داند ولی آمریکا می‌گوید این منطقه، آب‌های بین‌المللی برای عبور کشتی به شمار می‌رود. گذر شمال غرب، راه دريايى شمال كانادا است كه اقيانوس اطلس را به اقيانوس آرام وصل مى‌كند. آمریکا همچنین، بخش کوچکی از آب‌های ساحلی یوکان (که متعلق به کانادا است)، را برای مقاصد اقتصادی، تحت تملک خود در آورده است.
تا جایی که می‌دانیم، آمریکا و کانادا برنامه‌ی خاصی برای حمله به یکدیگر، به‌منظور تصاحب این مناطق ندارند. با این حال، آمریکا و کانادا پس از کش و قوس‌های فراوان، بالاخره توانستند مرزهای خود را مشخص کرده و به روابطی تقریبا دوستانه دست یابند.
دیدگاه