آشنایی با کوه کانر در استرالیا، منطقه ای که بیشتر گردشگران را گول می زند

راک آیر یا اولورو که در حدود ۴۵۰ کیلومتری شهر آلیس اسپرینگز در قلمرو شمالی واقع شده است. هر سال، بیش از یک چهارم از یک میلیون گردشگر استرالیا، از جاده آلیس اسپرینگز برای بازدید از این سنگ معروف و پسر عموی آن کاتا جوتا می‌روند. در نقطه‌ای از این مسیر طولانی رانندگی، مشخصات یک کوه بزرگ سنگی در افق ظاهر می‌شود. هیجان در مسافران موج می‌زند زیرا که معتقدند به اولورو معروف رسیده‌اند. بعد از گرفتن تعداد زیادی عکس، در نهایت بسیاری از آن‌ها متوجه می‌شوند که این سنگ در واقع کاملا متفاوت از شبح معروف اولورو به نظر می‌رسد.

این کوه سنگی که بازدیدکنندگان در راه خود به پارک ملی اولورا-کاتا جوتا روبرو می‌شوند، کوه کمتر شناخته شده کانر است. مردم محلی گاهی اوقات آن را "فولورا" می‌ٰنامند، زیرا این کوه گردشگران را گول می‌زند.

کوه کانر در ۱۰۰ کیلومتری اوت‌بک واقع شده است. مانند اولورو، آن هم یکی از نمونه‌های کلاسیک اینسلبرگ یا "جزیره کوه" است که توسط فرسایش اقشار سنگ‌های نرم‌تر اطراف آن، به لطف لایه محافظ خود از سنگ سخت و کوارتز کنگلومرا ایجاد شده است.

این سنگ در سال ۱۸۷۳ بر اساس نام سیاستمدار استرالیای جنوبی کانر، نامگذاری شده است. اما بومیان آن را به نام آتیلا و آرتیلا می‌شناسند و معتقند که آن خانه مردان یخی وحشت‌زده، سازندگان آب و هوای سرد است.

بالای اولورو، گرد است در حالی که قله تخت و مانند شکل نعل اسب است. کوه کانر ۳۰۰ متر ارتفاع دارد که کمی کوتاه‌تر از اولوروی ۳۴۸ متری است؛ قله ۹۰ متری آن از صخره‌های عمودی محض تشکیل شده و دامنه شیب‌داری به سمت صحرا که دو سوم آن را تشکیل می‌دهد. شکل کوه کانرز به قدری با اولورو تفاوت دارد که تعجب‌آور است چطور افراد آن‌ها را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند.

کوه کانر به دلیل این که در یک زمین خصوصی واقع شده، در لیست مناظر گردشگری ظاهر نشده است. شما می‌توانید آن را از فاصله‌ای دور تحسین کنید؛ اما برای نزدیک شدن به آن باید با تور از آن بازدید کنید.

بیشتر زمین‌های اطراف اولورو، پارک ملی است یا توسط شورای مرکزی اراضی اداره می‌شود. کوه کانر در نزدیک‌ترین محل به سنگ به صورت خصوصی اجاره شده که متعلق به ایستگاه چشمه‌های کورتین است و از سال ۱۹۵۶ توسط خانواده سورین اداره می‌شود. هنگامی که خانواده سورین ملک را اجاره کردند، اولورو هنوز یک مقصد توریستی نبود و مسافران چندانی در جاده‌های بدون پوشش رفت و آمد نمی‌کردند. چند سال اول سخت به دلیل انزوا و کمبود باران به خانواده سورین سخت گذشت. پس از مقدار کمی باران در سال اول، حتی یک قطره باران در هفت سال آینده نبارید.

خوشبختانه، خانواده سورین تصمیم به ماندن گرفتند. آن‌ها با فروش چای به مسافران اندکی که از آن جاده عبور می‌کردند، برای خود درآمدزایی کردند. حالا ایستگاه چشمه‌های کورتین موجی از فعالیت است. محل اقامت، پمپ بنزین، فروشگاه، کافی‌شاپ و رستوران‌های فراوانی در آن منطقه وجود دارد.

گذشته از کوه کانر، جاذبه دیگر چشمه‌های کورتین، ملک یک میلیون هکتاری دریاچه سوانسون، یک دریاچه شور بزرگ است. هنگامی که این دریاچه خشک می‌شود که اغلب در آب و هوای خشک این منطقه اتفاق می‌افتد، سطح دریاچه توسط پوسته ضخیمی از لایه نمک، به رنگ صورتی بلوری با حضور جلبک‌ها و باکتری‌ها پوشیده می‌شود.