آینه های صوتی که در زمان جنگ به صدا در می آمدند
آینههای صوتی، حاصل ابتکار نیروی هوایی سلطنتی انگلیس بود که با تشخیص امواج صوتی ناشی از هواپیماهای جنگندهی دشمن، ساکنان بریتانیا را از وقوع حمله مطلع میکرد تا در فرصت باقیمانده بتوانند خود را به پناهگاه منتقل کنند. و این هشدار صوتی، شرایط دفاع را سادهتر میکرد. برای آشنایی بیشتر، با کجارو همراه باشید.
مقالههای مرتبط:
در طول جنگ جهانی اول، نیروی هوایی سلطنتی انگلستان، آینههای صوتی غولپیکری ابداع کرد که در زبان عامه با اصطلاح «گوشهای شنوده» شناخته میشد. این آینهها نقش یک سیستم هشدار دهنده برای حملههای هوایی دشمن را ایفا میکردند. هندسهی سهموی آینهها این قابلیت را ایجاد میکرد که امواج صوتی موجود بر فراز کانال مانش، تقویت شده و در فضای آینه جمعآوری شوند و سپس بهسمت میکروفونهای جاسازی شده در آینه هدایت شوند. این آینهها، ۱۵ دقیقه پیش از وقوع حملهی هوایی، به ساکنان بریتانیا هشدار صوتی میدادند.
آینههای صوتی در مکانهای مختلفی در سراسر بریتانیا ساخته شد. با این حال آینههایی که در "دنج" (Denge) قرار داشتند در بهترین شرایط محافظت شده نگهداری میشدند. دنج مکانی است که در گذشته مقر ارتش نیروی هوایی سلطنتی به شمار میآمد. در دنج سه آینهی صوتی وجود دارد. یکی از این آینهها با طولی بهاندازهی ۲۰۰ فوت حالتی عمودیوار دارد. دو آینهی دیگر حالت بشقابی مدور دارند که طولهای آنها ۳۰ و ۲۰ فوت است.
تجربهی آن زمان نشان داد که آینههای صوتی از کارآیی مطمئنی برخوردار هستند. چراکه توانستند در تشخیص حملات هوایی دشمن پیش از وقوع حادثه موفق عمل کنند و بدین وسیله سرعت پیش روی دشمن را کاهش دهند. با این حال، با روی کار آمدن هواپیماهای سریعتر، استفاده از آنها محدود شد. در نهایت، در سال ۱۹۳۲ بود که با اختراع رادار، این آینهها برای همیشه به تاریخ پیوستند.
دیدگاه