زشت ترین گیاه دنیا را بشناسید

موسی معتمدی جمعه، ۵ شهریور ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۰۰

این گیاه پیچ خورده و درهم برهم با برگ‎هایی پژمرده یکی از زشت‎ترین گیاهان دنیا نام گرفته است. در حالی که همه تایید می‎کنند این گیاه اصلا زیبا نیست، به‌ طور مشخصی یکی از شناخته شده‎ترین قلمروهای گیاهی است. در ادامه با کجارو همراه باشید تا شما را با ویلوچیا میرابیلیس آشنا کنیم.

ویلوچیا میرابیلیس فقط در بیابان‎های گرم و خشک نامیبیا و آنگولا رشد می‎کند. زمانی که این گیاه در سال ۱۸۵۹ توسط یک پزشک و گیاه‎شناس اتریشی به نام فریدریش ویلوچیا کشف شد، فریدریش چنان غرق این گیاه شد که کاری جز زانو زدن و زل زدن به آن نتوانست انجام دهد که مبادا با لمس آن متوجه شود که تنها چیزی در خیالات اوست.

ویلوچیا میرابیلیس گیاه غیرمعمولی است زیرا کل گیاه از دو برگ به همراه یک قاعده‎ای که شامل ساقه و ریشه است، تشکیل شده است. یک جفت برگ‎ همانی است که زمان رشد دانه خارج می‎شود. برگ‎ها مانند ناخن به رشد خود ادامه می‎دهند ولی هرگز بذرافشانی نمی‎کنند. برگ‎ها به اصطلاح روی زمین لم می‎دهند و در حین رشد کردن، انتهای آن تقسیم شده، کم کم از هم جدا شده و تبدیل به رویان می‎شود و برای همین ظاهرا این‌ طور به نظر می‎رسد که برگ‎های متعددی وجود دارد. عمر بسیاری از این گیاهان بیش از هزار سال است.

ویلوچیا میرابیلیس یکی از شناخته شده‎ترین گیاهان است که مانند یک توده‎ی درهم رفته و پیچیده است.

ویلوچیا میرابیلیس گیاه بسیار تنهایی است. این گیاه تنها گونه‎ی باقی‌مانده از خانواده‎ی خود است. خانواده‎ی ویلوچیا حدود ۱۴۰ میلیون سال پیش زمان دایناسورها در زمین حضور داشتد. با گذشت زمان تمامی گونه‎های آن ناپدید شدند و فقط خود ویلوچیا باقی‌ماند.

ویلوچیا میرابیلیس به آهستگی رشد می‎کند و ارتفاع آن ممکن است ۱.۵ متر بالاتر از سطح زمین باشد، هرچند اکثر گونه‎های آن زیر یک متر طول دارند. میزان رشد برگ‎های آن به طور متوسط ۸ الی ۱۵ سانتی‌متر در سال است.

بافت برگ‎های یک گیاه هزار ساله می‎تواند بیش از ۱۵۰ متر طول داشته باشد، اگرچه برگ‎های بالای ۴ الی ۶ متر به ندرت زنده می‎مانند و معمولا پژمرده شده و می‌میرند. برخی از بزرگ‎ترین گونه‎ها می‎توانند بیش از ۴ متر طول داشته باشند.

ضخامت برگ‎های ویلوچیا میرابیلیس بسیار زیاد بوده و در حدود ۱.۴ سانتی‎متر است که باعث خنک و مرطوب شدن خاکی که زیر گیاه قرار دارد می‎شود و این برای بقای گیاه در شرایط کویری بسیار لازم است. در این بیابان میزان بارش بسیار نامنظم است و دلیل بقای این گیاه این است که رطوبت ناشی از مه را جذب می‎کند، علت شکل‌گیری مه نیز این است که در طول شب جریان هوای سرد شمال با هوای گرم صحرای نامیب برخورد کرده و مه ایجاد می‎شود. عملکرد مناسب برگ‎های برای ذخیره‎ی رطوبت بسیار جالب است، این برگ‎ها در طول شب که مه جریان دارد روزنه‎های هوایی خود را باز کرده و رطوبت را جذب می‎کنند و پس از اینکه مه برطرف شد آن را می‎بندد. چون این گیاه بشدت به مه وابسته است کمتر از ۱۰۰ کیلومتر از ساحل فاصله دارد.

گیاه ویلوچیا میرابیلیس منبع غذایی مناسب و ضروری حیواناتی از قبیل آهوی آفریقایی، گورخر، آهوى جهنده (marsupialis Antidorcas بومي آفريقاى جنوبي) و کرگدن سیاه است و در زمان خشکسالی وجود آن برای این جانوران حیاتی است. این گیاه همچنین سایبانی برای مارها و مارمولک‎ها محسوب می‎شود.

ویلوچیا میرابیلیس تا به حال چندان در معرض خطر و تهدید خاصی نبوده است، اگرچه اخیرا عفونت‎های قارچی شناخته شده‎اند که می‎تواند تولید مثل گیاه را تحت تاثیر قرار دهد. هم اکنون گیاه ویلوچیا میرابیلیس توسط قانون حمایت شده و در پارک‎های محافظتی ملی در نامیبیا و آنگولا نگهداری می‎شود. طی سال‎های اخیر این گیاه یکی از جاذبه‎های گردشگری محسوب می‎شود.