آخر هفته کجا بریم؟! از دریاچه تار و هویر و دشت لار تا جنگل الیمستان و تالاب چغاخور

تعطیلات آخر هفته فرصت مناسبی است تا دست از زندگی پر استرس و رنگ پریده شهری بشویم و به دامان طبیعت بی‌نظیر و رنگارنگ کشورمان رهسپار شویم. در این مقاله با دریاچه تار و هویر و دشت لار را برای سفرهای یک روزه و جنگل الیمستان و تالاب چغاخور برای سفری دو روزه و پر خاطره آشنا می‌شویم.

مقالات مرتبط:

• ضروری‌ترین لوازم سفرهای طبیعت‌گردی
• ٰجنگل ابر شاهرود؛ آشنایی با مقاصد تورهای طبیعت‌گردی ایران
• جنگل الیمستان؛ آشنایی با مقاصد تورهای طبیعت گردی ایران
• آلاشت؛ آشنایی با مقاصد تورهای طبیعت گردی ایران
• آخر هفته کجا بریم؟ از روستای هرانده و غاربونیک تا ارفع ده و دشت آزو
  

سفرهای یک روزه

شاید از آن دست آدم‌هایی هستید که بی‌قرار سفرند، اما فکر می‌کنید سفر نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و تعطیلاتی چندروزه است و شما فرصت کافی در اختیار ندارید، اما در همین حوالی مقاصد طبیعت گردی و جاذبه‌های تفریحی بسیاری برای پذیرایی از گردشگران و دوست‌داران طبیعت چشم به راه نشسته‌اند. 

دریاچه تار و هویر

دریاچه تار و دریاچه هویر در استان تهران واقع است.د ریاچه‎های زمین‎ساختی تار و هویر در ۳۰ کیلومتری شرق شهرستان دماوند از جمله دریاچه‌های آب شیرین کوهستانی هستند. این دریاچه‌ها در ارتفاع بیش از ۲۹۰۰ متر از سطح دریا قرار دارند و راه ارتباطی آن‌ها، جاده ماشین روی دماوند - دریاچه تار است. این دو دریاچه در فاصله حدود ۵۰۰ متری از یکدیگر قرار دارند. بیشترین درازای دریاچه تار ۱/۳ کیلومتر و میانگین پهنای آن ۴۰۰ متر و درازی دریاچه هویر حدود ۹۰۰ متر و میانگین پهنای آن ۱۵۰ متر است. دو دریاچه روی هم نزدیک به ۰/۷ کیلومتر مربع وسعت دارند. سرشاخه آب‎هایی که به این دریاچه‎ها می‎ریزند، چشمه‎ساران کوه‎های قره‎داغ، سیاه‎چال و شاه‎نشین در شمال و آبراهه‌های فصلی از جنوب است که قسمتی ازآب آن‌ها وارد دریاچه‎ها می‎شود و قسمتی دیگر، آب رود‎های تار و هویر را تأمین می‎کنند. دریاچه‌های تار و هویر روی محور چین دار میان دو رشته کوه قره داغ (کوه دوبرار) در شمال و کوه زرین در جنوب واقع شده‌اند. سطح آب آن‌ها در فصل های گوناگون سال متغیر است. این منطقه دارای آب و هوایی کوهستانی است و برای تفریحات آبی از جمله شنا و قایقرانی و ماهیگیری مناسب است. راه‌های دسترسی به این دریاچه از طریق شهر دماوند، آبادی چنار عرب‌ها، جاده معدن، آخر جاده خاکی و سپس دریاچه تار است.  

دشت لار

این دشت از دیرباز به سبب خوش آب و هوایی محل اردوگاه‌های پادشاهان در فصل گرما بوده است. تقریبا تمامی جانداران و گیاهان منطقه البرز مرکزی در این پارک وجود دارند. قزل‌آلا خالدار قرمز از جمله ماهیان تحت حفاظت بوده که در این منطقه یافت می‌شود. دشت لار با گل‌های زرد و شقایق‌های بی‌شمارش و وجود چشمه سارهای فراوان همیشه جذابیت خود را حفظ کرده است. گیاهان دشت لار و بلندی‌های دربرگیرنده آن گوناگونی چشمگیری دارد. شماری از این گیاهان خوراکی و دارویی هستند. گون و خرگوشک و آویشن (اوشم) و شنگ، لواش، سیرک (تلم)، پیازک، قارچ وحشی، کاسنی، گلپر (الرگ)، شیرین بیان، باریجه، چای کوهی، بارهنگ و والک نمونه‌هایی از گیاهان دشت لار و بلندی‌های آن است. زنبق وحشی بنفش و ارغوانی و مرغک و گل زرد، و شقایق دشت لار را در بهار رنگارنگ کرده و زیبایی آن را دو چندان می‌کنند. گونه‌های جانوری مختلفی در این منطقه از جمله پلنگ، گرگ، روباه، عقاب طلایی، افعی البرزی، بزمجه، مارمولک، خرس قهوه‌ای، گراز، کل و به زکوهی، قوچ و میش، آهو، موش صحرایی، قورباغه، لاک‌پشت، واشه، شهباز،، کبک، کبک دری، خفاش وجود دارد.

وسعت لار در حدود ۷۳۵۰۰ هکتار است. از سال ۶۱ طبق مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده اداره می‌شود و از سال ۷۰ بعضی از مناطق آن برای شکار و تیراندازی ممنوع اعلام شد. مختصات منطقه حفاظت‌شده لار ۵۴/۳۵ عرض شمالی و ۳۳/۵۱ طول شرقی است. با ورود به جاده هراز از انتهای بزرگراه بابایی و عبور از رودهن و بومهن و سپس گردنه امامزاده هاشم مسیر سرپایینی شده و با طی چند پیچ و ۲-۳ کیلومتر منظره‌ی بی‌نظیری از کوه دماوند را مشاهده خواهید کرد که توصیه می‌شود پیش از رسیدن به ساختمان راه داری توقفی کرده و عکسی یادگاری با این غول سپید داشته باشید. کمتر از ۱۰ دقیقه بعد به پلور خواهید رسید. دقت کنید که تابلو چشمگیری وجود نداشته و بهتر است که دنبال مجسمه طلایی کوهنورد در سمت چپ خود بگردید. و از همان جا به جاده فرعی وارد شوید.

برای مشاهده مسیر دیگر دسترسی به دشت لار و خواندن مطالب بیشتر درباره‌ی این دشت پیشنهاد می‌کنیم مقاله دشت لار؛ آشنایی با مقاصد تورهای طبیعت گردی ایران را مطالعه کنید.

سفرهای دو روزه

دو روز زمانی کمی نیست، اگر تابه‌حال سفری دو روزه را تجربه نکرده‌اید، کوله‌پشتی سفرتان را همین حالا آماده بربندید. جاذبه‌های طبیعی بسیاری در کشور چهار فصل و دیدنی‌مان وجود دارد که سفر به آن‌ها شما را در فضایی مملو از آرامش و شادی قرار می‌دهد. در این مقاله با دو نمونه از آن‌ها بیشتر آشنا می‌شویم.

جنگل الیمستان

الیمستان یکی از زیباترین مناظر را در فصول بهار و تابستان به گردشگران و دوستداران طبیعت نوید می‌دهد. این منطقه را که به طلای سبز ایران مشهور است، مه غلیظ و جنگل‌های سرسبز و انبوه در برگرفته است. جنگل‌های الیمستان، محل رویش گیاه «الیما» است کهدر اردیبهشت ماه رشد می‌کند و آن‌طور که بر می‌آید نام جنگل الیمستاننیز از آن گرفته شده است. الیمستان که چون نگینی سبز بر طبیعت بی‌نظیر آمل خودنمایی می‌کند، نگاه عکاسان داخلی و خارجی را به خود جذب کرده است. طبیعت بکر و زیبایی جنگل‌ها، مراتع و سر سبزی آن وصف‌ناشدنی است، ارتفاع زیاد جنگل از سطح دریا، پایین بودن دما در فصل گرما، وجود چشمه‌سارهای فراوان، پوشش جنگلی متنوع، دشت‌ها و آب زلال و اسب‌های زیبا از شاخصه‌های جمع‌ناپذیر این جنگل است. آب مردم روستا از چشمه تأمین می‌شود و محصول آن غلات، لبنیات و عسل است. الیمستان یک فهرست باز است؛ فهرستی برای آن‌ها که می‌خواهند جاده و جنگل و کوه و استپ، مرتع و دشت و گلزار و قلّه را درسفری یک روزه تجربه کنند.

اختلاف دما و تنوع پوشش در طول مسیر الیمستان بسیار مثال‌زدنی است. جایی هوای مسیر آفتابی و شرجی است، جای دیگر مطبوع و بهاری. جایی مه است و خنک، جای دیگری باد تندی می‌آید. یک‌جا انبوه جنگل است، مسیر بعدی تبدیل به دشت می‌شود. دشت پایین دست پرچین است، پرچین به سوی مرتع می‌رود، مرتع گلزار دارد و آن بالا قلّه است و بنای امامزاده‌اش. از روستای المیستان تا قلّه چهار ساعت و نیم تا پنج ساعت جنگل‌نوردی و کوه‌پیمایی دارید. از قله، خط‌الرأس دماوند تا دریای خزر را می‌بینید. آن بالا کل جنگل و همه مراتع اطراف، زیر پای شما است و دور نمای قلّه دماوند پیش رویتان. قدم به قدم الیمستان تا آن بالا، دیدنی‌هایی نهفته‌ای دارد که مسافران موقع صعود یکی‌یکی کشفشان می‌کنند. یکی بین بوته‌ها مردابی را نشان می‌دهد، یکی از خزیدن مارمولک بزرگی هیجان‌زده می‌شود و دیگری خم می‌شود و از گل‌های رنگ‌به‌رنگ بین راه عکاسی می‌کند. از همه این‌ها که بگذریم، قله الیمستان یکی دیگر از جاذبه‌های این روستا است که با زمستان‌های پر برف و بهارهای همیشه سر سبز،  کوهنوردان زیادی را به خود فرا می‌خواند. قله‌ای که حدود ۲۵۱۰ متر ارتفاع دارد و یکی از بهترین گزینه‌های کوهنوردی در زمستان به شمار می‌رود. اگر اهل کوهنوردی باشید، این قله با تمام جاذبه‌های طبیعی اطرافش بهترین گزینه سفر کوهنوردی شما به شمار خواهد رفت. در کل مسیر دامنه شرقی، قله دماوند در پیش چشمانتان حدیث صلابت می‌خواند.

از آمل، کیلومتر ۲۰ و از تهران، کیلومتر ۱۴۰ جاده هراز، به جاده فرعی سمت راست به تابلویی برمی‌خورید که روی آن نوشته شده؛ امامزاده قاسم، وارد آن شوید، در اوایل مسیر به دو راهی می‌رسید که باید جاده سمت چپ را دنبال کنید، جاده فرعی آسفالته باریک با پیچ و خم بسیار حدود ۷ کیلومتر است که ابتدا شما را به روستای لهاش و پس از آن با طی ۵ کیلومتر مسیر خاکی به روستای الیمستان رهسپارتان می‌کند. از آنجا با پشت سر گذاشتن آبادی دورنمای جنگل را پیش روی خود می‌بینید. 

برای کسب اطلاعات بیشتر برای سفر به این جنگل زیبا، مقاله جنگل الیمستان؛ آشنایی با مقاصد تورهای طبیعت گردی ایران را بخوانید.

تالاب چغاخور

تالاب چغاخور در ارتفاعات رشته‌کوه زاگرس و بر بلندای فلات ایران آرام گرفته است. زیبایی جغاخور به حدی است که کمتر جاذبه‌ی طبیعت‌گردی نظیر آن را می‌توان در ذهن متبادر ساخت. انعکاس چشم‌انداز زیبای طبیعت پیرامون تالاب در آب و رقص و آواز پرندگان بر سطح تالاب به‌قدری زیبا است که می‌توان ساعت‌ها خیره بدان ایستاد. در بهار در یک سوی تالاب، کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده و سپیدپوش کلار و در سوی دیگر، درختان و چمن‌زاری وسیع و سرسبز خودنمایی می‌کنند. تصویر آسمان آبی و تکه ابرهای گذرا بر صیقل زیبای آب و رقص کوه‌های کلار در بازتاب آن، زیبایی بی حد و حصری به این تالاب می‌بخشد. این منطقه در تابستان محل ییلاق عشایر بختیاری ست که تماشای زندگی آرام و باصفایشان به‌اندازه تماشای زیبایی‌های طبیعی چغاخور جذاب و دلگرم کننده است.

تالاب چغارخور هر ساله میزبان هزاران پرنده مهاجر است. حضور پرندگان بومی و مهاجری مانند حواصیل، لک لک سفید، کشیم، فلامینگو، شکاری‌ها، قو، خروس کولی و اردک سرسبز باعث شده است، این منطقه از برترین جاذبه‌های گردشگری و طبیعت‌گردی استان چهارمحال و بختیاری و از بهترین مقاصد پرنده‌ نگری ایران به حساب آید. وجود انواع مختلفی از ماهی‌ها مانند گورخری، عروس، کپور، فیتوفاک و خانواده‌ای خاص از ماهی‌ها به نام گامبوزیا در این تالاب،چغاخور را به یکی از گردشگاه‌های اصلی ماهیگیران تبدیل کرده است. دیگر گونه‌های جانوری این منطقه عبارت‌اند از خزندگانی چون انواع مارها، لاک‌پشت آبزی، بزمجه‌ها و پستاندارانی نظیر گراز، شغال، سمور سنگی، روباه، گرگ، خرگوش، شنگ و انواع قورباغه‌ها.

اگر از تهران قصد سفر به این تالاب را دارید، وارد آزاد راه تهران-قم-اصفهان شوید. در انتهای مسیر به جای آنکه به‌سمت ورودی اصفهان حرکت کنید مسیر را به‌سمت نجف آباد و آزادراه کنارگذر غربی اصفهان (بزرگراه خلیج فارس) ادامه دهید. با ادامه مسیر و عبور از فولاد شهر وارد خروجی سمت راست شده که به زرین شهر می‌رود و پس از طی مسافتی در حدود ۴۵ کیلومتر به یک دوراهی می‌رسید که یک سمت آن به فرخ شهر و سمت دیگر به سفید دشت می‌رود. وارد خروجی سمت چپ شده و مسیر را ادامه دهید تا به بروجن برسید. در ضلع جنوب‌غربی بروجن جاده‌ای وجود دارد که در آن پس از طی مسافت ۱۵ کیلومتری به خروجی بلداجی در سمت راست خود می‌رسید. با ادامه مسیر و عبور از بلداجی، کلبی بک و آورگان تالاب زیبای چغاخور را در سمت چپ خود خواهید دید.

برای مطالعه جزئیات بیشتر از زیبایی‌ها و ویژگی‌‌های این تالاب مقاله تالاب جغاخور؛ آشنایی با مقاصد تورهای طبیعت گردی ایران را مرور کنید.