ورزشگاه سن سیرو

استادیوم سن سیرو که با نام جوزپه مه آتزا نیز شناخته می‌شود، امروزه به یکی از جاهای دیدنی میلان و یکی نمادهای شهر تبدیل شده است. این ورزشگاه که برای ۸۰,۰۸۱ نفر ظرفیت دارد، ورزشگاه اختصاصی دو تیم آث میلان و اینتر میلان است. سن سیرو تاکنون میزبان سه بازی در جام جهانی فوتبال ۱۹۳۴، ۶ بازی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰، سه بازی در یورو ۱۹۸۰ و چهار فینال جام اروپا در سال‌های ۱۹۶۵، ۱۹۷۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۱۶ بوده است. این ورزشگاه همچنین میزبان مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی ۲۰۲۶ خواهد بود. موزه‌ای در این استادیوم وجود دارد که یک قرن تاریخ آث میلان و اینتر میلان را به علاقه‌مندان به فوتبال نشان می‌دهد.

هرآنچه باید درباره استادیوم سن سیرو بدانید:

• استادیوم سن سیرو کجاست؟
• معرفی استادیوم سن سیرو
• تاریخچه استادیوم سن سیرو
• رستوران ها و هتل های اطراف استادیوم سن سیرو
• بلیط بازی‌ های آث میلان و اینتر میلان
• تور استادیوم سن سیرو و موزه

استادیوم سن سیرو کجاست؟

• آدرس: ایتالیا، میلان، منطقه سن سیرو (نمایش روی نقشه)

ورزشگاه سن سیرو در غرب شهر میلان و حدودا پنج کیلومتری مرکز شهر در منطقه سن سیرو قرار دارد.

دسترسی به استادیوم سن سیرو

_{منبع عکس: سایت viator.com (عکاس: ناشناس)}

• خودروی شخصی: اگر با خودرو از مسیر تورین (A4)، جنوا (A7) یا بولونیا عازم سن سیرو هستید، به‌سمت جاده کمربندی غربی (Tangenziale Ovest) بروید و از خروجی سوم راهی «ویا نوارا» (Via Novara) شوید. علائم شما را از بزرگراه به‌سمت استادیوم راهنمایی می‌کنند. 
• مترو: سن سیرو به‌راحتی با مترو نیز در دسترس است. نزدیک‌ترین ایستگاه‌ها به استادیوم «سن سیرو ایپودرامو» (San Siro Ippodramo) و «استادیوم سن سیرو» (San Siro Stadio) هستند که پس از پیاده‌شدن از هر یک از ایستگاه‌ها باید مسافت کوتاهی را پیاده طی کنید. از ایستگاه «پورتا گاریبالدی میلان» (Milano Porta Garibaldi) می‌توانید با استفاده از خط بنفش M5 خود را به ایستگاه استادیوم سن سیرو برسانید. همچنین از ایستگاه مرکزی میلان یا ایستگاه «میلان لامبراته» (Milano Lambrate) از خط دو (سبز رنگ) به‌سمت «آساگو» (Assago) حرکت کنید و در ایستگاه «پورتا گاریبالدی» پیاده شده و از آنجا با استفاده از خط M5 راهی ایستگاه استادیوم سن سیرو شوید.
• تراموا ۱۶: گزینه‌ دیگر پیش روی شما برای دسترسی به استادیوم تراموا ۱۶ است. از مرکز میلان و غرب میدان کلیسای جامع میلان سوار این تراموا شده و در ایستگاه استادیوم سن سیرو پیاده شوید که آخرین ایستگاه خط است. سفر با تراموا تا استادیوم حدود ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.

معرفی استادیوم سن سیرو

_{منبع عکس: سایت stadiumguide.com (عکاس: ناشناس)}

استادیوم سن سیرو یکی از جاذبه‌ های گردشگری ایتالیا به شمار می‌رود که جایگاه‌ ویژه‌ای برای علاقه‌مندان به فوتبال، به‌خصوص طرفداران آث میلان و اینتر میلان دارد. علاوه بر تیم‌های میلان و اینتر، تیم ملی ایتالیا نیز گاهی اوقات در سن سیرو بازی می‌کند. رویدادهای مهمی همچون سه بازی از جام جهانی فوتبال ۱۹۳۴، ۶ بازی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰، سه بازی در یورو ۱۹۸۰ و چهار فینال جام اروپا در سال‌های ۱۹۶۵، ۱۹۷۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۱۶ در این محل برگزار شده‌اند. این ورزشگاه همچنین میزبان مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی ۲۰۲۶ خواهد بود.

ورزشگاه سن سیرو میزبان بسیاری از وقایع و مراسم تاریخی شهر نیز بوده است. برای مثال، مسابقه بوکس بین «دویلیو لوی» (Duilio Loi) و «کارلوس اورتیس» (Carlos Ortis) در اول سپتامبر ۱۹۶۰ برای عنوان قهرمانی سبک وزن جهان در این ورزشگاه برگزار شد. برای این مراسم حدود ۵۳,۰۴۳ هوادار حضور داشتند که تنها ۸,۰۰۰ نفر از آن‌ها در اطراف رینگ مسابقه بودند و بازی را از نزدیک تماشا می‌کردند. این مسابقه را بوکسور ایتالیایی برد و توانست ۱۳۰ میلیون لیره بگیرد.

 باب مارلی، در ۲۷ ژوئن ۱۹۸۰ در بخش شمالی ورزشگاه روی سکویی ایستاد و تنها کنسرتش در ایتالیا را برگزار کرد. از جالب‌ترین اتفاق کنسرت، تعداد شرکت‌کنندگان آن بود که به‌اندازه بازی‌های دربی حضور داشتند. همین اتفاق برای یکی دیگر از ستاره‌های راک، بروس اسپرینگستین (۱۹۸۵) نیز رخ داد.

تاریخچه استادیوم سن سیرو

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Prelvini)}

ساخت «استادیوم سن سیرو» (San Siro Stadium) پروژه‌ای بود که توسط «پیرو پیرلی» (Piero Pirelli)، رئیس باشگاه سابق میلان صورت گرفت. در دو دهه‌ اول قرن بیستم، میلان زمین‌های مختلفی را به‌عنوان خانه‌ خود تجربه کرد و تا اوایل سال ۱۹۲۰ بازی‌هایش را در زمینی به نام «ویتاله لومباردی» (Viale Lombardia) انجام می‌داد. این زمین بسیار خوب بود؛ اما به‌دلیل اینکه برای طرفداران پرشمار آن فضای زیادی نداشت، خیلی زود از رده خارج شد و معمار مشهوری با نام «استاکینی» (Staechini) که مسئول ساخت ایستگاه مرکزی میلان نیز بود، برای طراحی استادیومی کاملا جدید به خدمت گرفته شد. 

استادیوم سن سیرو به‌طور رسمی با یک بازی دوستانه بین اینتر و آث میلان (۶-۳) در ۱۹ سپتامبر سال ۱۹۲۶ به بهره‌برداری رسید. این استادیوم ۳۵,۰۰۰ نفری از چهار جایگاه جداگانه تشکیل می‌شد.

سن سیرو در ابتدا در مالکیت باشگاه آث میلان بود؛ اما بعدها در سال ۱۹۳۵ به شهرداری میلان فروخته شد که با توجه به افزایش هواداران چاره‌ای جز گسترش استادیوم نداشت. نقشه‌ها برای ساخت استادیوم عظیمی با ظرفیت ۱۵۰,۰۰۰ نفر بود؛ اما در پایان این ایده عملی نشد. استادیوم جدید سن سیرو در سال ۱۹۳۹ مجددا افتتاح شد؛ در حالی که تنها یک طبقه داشت. 

_{منبع عکس: سایت stadiumguide.com (عکاس: ناشناس)}

تا سال ۱۹۴۵، میلان تنها ساکن سن سیرو بود؛ هرچند پس از آن اینتر نیز به آن‌ها پیوست که تا پیش از آن بازی‌های خود را در «آرنا سیویکا» (Arena Civica) انجام می‌داد. در سال ۱۹۵۵ با ساخت طبقه‌ دوم، ظرفیت آن به ۸۵,۰۰۰ نفر افزایش یافت. سن سیرو در دهه‌های بعدی میزبان دو فینال جام اروپا بود که اولی در سال ۱۹۶۵ بین اینتر و بنفیکا (۱-۰) و دومی در سال ۱۹۷۰ بین فاینورد و سلتیک (۲-۱) انجام شد.

استادیوم برای مسابقات لیگ اروپا در سال ۱۹۶۸ برگزیده نشد؛ گرچه برای بازی‌های یورو ۱۹۸۰ یکی از ورزشگاه‌های منتخب بود. در همان زمان به‌طور رسمی و برای گرامیداشت بازیکن اسبق دو تیم اینتر و میلان، نام این محل به استادیوم «جوزپه مه آتزا» تغییر کرد.

در طول بازی‌های لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۸۰، سن سیرو میزبان سه بازی از مرحله‌ گروهی بود. پس از این مسابقات، ایتالیا میزبان جام جهانی ۱۹۹۰ شد و واضح بود که استادیوم سن سیرو به تغییر و تحول اساسی نیاز دارد. ایده ساخت استادیوم جدید مطرح شد؛ اما معماران این پروژه به نام‌های «جیانکارلو راگاتزی» (Ragazzi)، «انریکو هافر» (Hoffer) و «لئو فینتری» (Finzi) به‌ فکر پیشرفت امکانات همین ورزشگاه به‌جای ساخت ورزشگاه جدید بودند. تغییرات از این قرار بود که طبقه‌ سوم ساخته شود؛ سقفی روی تمامی صندلی‌ها را بپوشاند و ۱۱ برج استوانه‌ای بتنی برای پشتیبانی بیشتر از سقف و طبقه‌های استادیوم دورتادور آن‌ها قرار گیرند. 

_{منبع عکس: سایت unsplash (عکاس: manuel weber)}

در طول جام جهانی ۱۹۹۰، سن سیرو میزبان مسابقه‌ افتتاحیه بین آرژانتین و کامرون (۰-۱)، سه بازی مرحله‌ گروهی و یک بازی از مرحله‌ یک‌شانزدهم و بازی یک‌چهارم نهایی بین آلمان و چک اسلوواکی (۱-۰) بود.

در سال‌های بعد نیز تعمیرات دیگری در استادیوم انجام شد و ظرفیت آن به‌دلیل تدابیر امنیتی یوفا کاهش یافت. اکنون ظرفیت سن سیرو ۸۰,۰۱۸ نفر است. این ورزشگاه در سال ۲۰۰۱ میزبان فینال لیگ قهرمانان بین بایرن مونیخ و والنسیا بود و برای فینال لیگ قهرمانان در سال ۲۰۰۶ نیز برگزیده شد. 

هر دو تیم اینتر و میلان به ساخت استادیوم جدیدی در مکان دیگری تمایل داشتند؛ زیرا به این نتیجه رسیده بودند که وضعیت نامناسب استادیوم و مالکیت آن توسط شهرداری، آن‌ها را برای توسعه و پیشرفت محدود می‌کند. ابتدا اینتر در سال ۲۰۱۲ اعلام کرد که قصد ساخت استادیوم جدیدی را دارد؛ اما زمانی که میلان نیز طرح ساخت استادیومی در منطقه‌ پورتلو را عنوان کرد، نقشه‌ ساخت اینتر کنار گذاشته شد و به‌جای آن به تعمیر سن سیرو روی آوردند. 

در حال حاضر، دو باشگاه میلانی به‌دنبال ساخت ورزشگاه جدیدی با حدود ۶۰,۰۰۰ صندلی با هزینه کلی ۱٫۲ میلیارد یورو هستند. این پروژه شامل ساخت استادیوم جدیدی در همین منطقه است و از آنجا که برای انجام این کار فضای زیادی در دسترس نیست، استادیوم فعلی باید تخریب شود. اختلاف‌ نظرهای زیادی درباره این تصمیم وجود دارد؛ چراکه بسیاری از هواداران با تخریب جوزپه مه آتزا تاریخی مخالف هستند.

رستوران ها و هتل های اطراف استادیوم سن سیرو

_{منبع عکس: سایت stadiumguide.com (عکاس: ناشناس)}

سن سیرو در منطقه‌ مسکونی نسبتا آرامی قرار دارد که قبلا از لحاظ تعداد محل‌های پذیرایی خیلی قوی نبود؛ اما امروزه تعداد زیادی کافه و رستوران در آن فعال هستند. بنابراین، در کنار تماشای فوتبال می‌توانید خود را به یک نوشیدنی یا غذای لذیذ مهمان کنید. جالب اینکه در روزهای مسابقه دکه‌های غذافروشی متعددی در اینجا وجود دارند که انتخاب را برای شما سخت می‌کنند.

اگر ترجیح می‌دهید که شب را در نزدیکی استادیوم و در مکانی مقرون‌به‌صرفه سپری کنید، «هتل بی‌اندبی سن سیرو میلان» (B&B Hotel Milan San Siro) گزینه‌ مناسبی است. این هتل در کنار استادیوم قرار دارد. برخی از گردشگران نیز هتل «ام‌آی استایل» (MI. Style) را برای اقامت در نزدیکی استادیوم انتخاب می‌کنند. در نزدیکی ایستگاه مترو «لوتو» (Lotto) که کمتر از ۲۰ دقیقه پیاده‌روی تا ورزشگاه فاصله دارد، تعدادی هتل از جمله چندین هتل‌ لوکس قرار گرفته است. هتل «ملیا میلانو» (Melia Milano) چشم‌انداز زیبایی دارد، در حالی که هتل «مونته‌بیانکو» (Montebianco)، «بست وسترن هتل آستوریا» (Best Western Hotel Astoria)، هتل «نووو موریلو» (Nuovo Murillo) و هتل «آمندولا فیرا» (Amendola Fiera) نیز گزینه‌های خوبی با قیمت مناسب هستند.

بلیط بازی‌ های آث میلان و اینتر میلان

_{منبع عکس: سایت stadiumguide.com (عکاس: ناشناس)}

آث میلان

بلیط بازی‌های آث میلان را می‌توانید به‌صورت آنلاین در وب‌سایت رسمی باشگاه میلان، از طریق تلفن ۰۰۳۹۰۲۶۲۲۸۴۵۴۵، شعبه‌های مختلف BPM بانک، باجه‌‌های بلیط‌فروشی «تیکت‌وان» (TicketOne) یا «اداره کاسا میلان تیکت» (Casa Milan Ticket Office) در شمال شهر (نزدیک به مترو QT8) خریداری کنید. به‌علاوه بلیط‌ها پیش از هر مسابقه در ورزشگاه نیز فروخته می‌شوند. قیمت بلیط‌ها معمولا از ۲۱ یورو برای یک صندلی در ردیف دوم و پشت دروازه شروع می‌شود و تا ۴۷ یورو وجود دارد که ارزان‌ترین بلیط برای ردیف پایین در کناره‌ها است. قیمت‌ بالای ۱۷۹ یورو نیز برای صندلی‌های بخش مرکزی ردیف پایین در جایگاه اصلی دریافت می‌شود. قیمت‌ها برای بازی‌های مقابل اینتر، یوونتوس و ناپولی افزایش می‌یابد و بین ۲۶ یورو تا ۲۰۰ یورو متغیر هستند. اگر در زمان پیش‌فروش، بلیط‌ها را خریداری کنید کمی ارزان‌تر خواهند بود.

اینتر میلان

_{منبع عکس: سایت stadiumguide.com (عکاس: ناشناس)}

بلیط بازی‌های اینتر را می‌توانید به‌صورت آنلاین از وب‌سایت رسمی یا شعبه‌های فروش «ویوا تیکت» (Vivaticket) خریداری کنید. همچنین بلیط‌ها در روز مسابقه در ورزشگاه نیز فروخته می‌شوند.

به‌طور معمول قیمت بلیط‌ها از ۲۴ یورو برای صندلی پشت دروازه و ردیف دوم شروع می‌شود و به ۳۷ یورو برای صندلی ردیف دوم در یکی از دو طرف و نهایتا به ۱۷۰ یورو برای قسمت مرکزی در پایین‌ترین ردیف در جایگاه اصلی می‌رسد.

قیمت‌ها برای بازی‌های مقابل رم، ناپولی، جنوا، میلان و یوونتوس نسبتا افزایش می‌یابد و در نتیجه محدوده قیمت‌ها بین ۲۳ تا ۲۰۰ یورو تغییر خواهد کرد. اگر در روز مسابقه بلیط خود را از ورزشگاه تهیه کنید، احتمال دارد که کمی گران‌تر باشد. بلیط‌های ردیف سوم ورزشگاه فقط در صورتی فروخته می‌شوند که دو ردیف دیگر پر شده باشند.

تور استادیوم سن سیرو و موزه

_{منبع عکس: سایت happytovisit.com (عکاس: ناشناس)}

در سال ۱۹۹۶ موزه‌ای در داخل استادیوم افتتاح شد. این موزه تاریخ آث میلان و اینتر میلان را با پیراهن‌های تاریخی، جام‌ها، کفش‌ها، اشیای هنری و انواع سوغاتی در معرض دید بازدیدکنندگان قرار می‌دهد. موزه‌ مشترک میلان و اینتر در زیر سکوی جنوبی استادیوم واقع و به همین منظور تور استادیوم و موزه برای علاقه‌مندان در نظر گرفته شده است که شامل دسترسی به رختکن‌ها، محل‌های پذیرایی از مهمانان و اتاق مطبوعات می‌شود. مدت تور بین ۳۰ تا ۴۰ دقیقه است که در این مدت می‌توانید پیراهن بازیکن‌های قدیمی آث میلان و اینتر میلان، به‌همراه مجسمه‌هایشان و همچنین چندین جام قهرمانی تیم‌ها را مشاهده کنید. در مسیر تور، اتاق رختکن تیم‌ها قرار دارد و در نهایت با هیجانی غیرقابل‌وصف از تونل مخصوص بازیکنان عبور خواهید کرد. در پایان فروشگاه‌هایی برای فروش یادگاری‌های ورزشگاه، از مگنت تا لباس بازیکنان قرار دارد.

موزه هفت روز هفته از ساعت ۹:۳۰ تا ۱۷ فعالیت می‌کند و تورها از ۱۰ تا ۱۸ انجام می‌شوند. در روزهای مسابقه هیچ توری وجود ندارد و با توجه به روزهای مسابقات ممکن است، زمان تورها تغییر کند. برای بازدید نیاز به رزرو از قبل نیست؛ اما می‌توانید بلیط خود را از طریق «ویوا تیکت» (Vivaticket) به‌صورت آنلاین بخرید. قیمت تور استادیوم همراه با موزه ۱۷ یورو است که اگر بخواهید فقط از موزه بازدید کنید، باید هفت یورو بپردازید. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید با شماره‌ ۰۰۳۹۰۲۴۰۴۲۴۳۲ تماس بگیرید یا به آدرس tour@milanosansiro.com ایمیل بزنید.

_{نویسنده: هانیه احمدی/ بازنویسی: صدیقه شجاعی}