روزشمار: ۱۱ فروردین؛ پایان ساخت و گشایش برج ایفل

محبوبه پوریوسفی
محبوبه پوریوسفی چهار شنبه، ۱۱ فروردین ۱۳۹۵ ساعت ۰۷:۴۵
روزشمار: ۱۱ فروردین؛ پایان ساخت و گشایش برج ایفل

۳۱ مارس سال ۱۸۸۹ به مناسبت یكصدمین سال انقلاب فرانسه و برگزاری نمایشگاه بین‌المللی پاریس، برج ۳۲۴ متری و ده هزارتُنی ایفل در پایتخت فرانسه و در کنار رود سِن رسما گشایش یافت. کار ساختن پل از ۱۸۸۷ تا ۱۸۸۹ طول کشیده بود و طرح آن توسط گوستاو ایفل در سال ۱۸۸۴ تهیه شده بود.

برج ایفل (Eiffel Tower) برجی فلزی در میدان شان دو مارس و در کنار رود سن واقع در شهر پاریس است. نام این برج از نام سازنده‌اش گوستاو ایفل گرفته شده است.

ساخت برج ایفل در سال ۱۸۸۷ آغاز شد و در ۳۱ مارس ۱۸۸۹ به پایان رسید. در آغاز برج ایفل برای نمایشگاه جهانی و به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد. طراحی این برج در ابتدا توسط ۳۰۰ نفر از هنرمندان و روشنفکران که در بین آن‌ها می‌توان از امیل زولا، گی دو موپاسان، شارل گارنیه و همچنین الکساندر دوما نویسنده شهیر فرانسوی نام برد، مورد انتقاد قرار گرفت. اما امروزه برج ایفل تبدیل به نماد فرهنگی جهانی فرانسه و یکی از شناخته‌شده‌ترین سازه‌های جهان شده است.

این برج بلندترین ساختمان در پاریس و چهارمین سازه بلند فرانسه و پربازدیدترین بنای تاریخی در جهان است. ۶۹۸۰۰۰۰ نفر از مردم در سال ۲۰۱۱ از آن بالا رفته‌اند. بلندی برج ایفل با در نظر گرفتن آنتن تلویزیونی ۲۴ متری بر فراز آن ۳۲۴ متر (۱۰۶۳ فوت) است و ارتفاع آن با ارتفاع یک ساختمان ۸۱ طبقه برابری می‌کند. ۱۶۶۵ پله تا بالاترین نقطه برج ادامه دارند که البته پله‌های طبقه دوم به بالاترین نقطه برج به روی بازدیدکنندگان بسته است.

تا سال ۱۸۸۹ ستون یادبود واشنگتن به‌عنوان بلندترین سازه جهان شناخته می‌شد اما در این سال برج ایفل جانشین آن شد. برج ایفل تا زمان بهره‌برداری از ساختمان کرایسلر در نیویورک در سال ۱۹۳۰، یعنی به‌مدت ۴۱ سال به‌عنوان بلندترین برج جهان شناخته می‌شد.

با اضافه شدن آنتن هوایی در بالای برج در سال ۱۹۵۷، در حال حاضر بلندتر از ساختمان کرایسلر با ۵/۲ متر (۱۷ فوت) است ولی بدون احتساب آنتن پخش، دومین ساختمان بلند در فرانسه، پس از پل راه‌آهن Millau است.

این برج دارای سه طبقه برای بازدیدکنندگان به‌همراه رستورانی است که در طبقات اول و دوم قرار دارد. با خرید بلیط می‌توان از طریق پله یا آسانسور به طبقات اول و دوم رفت. برای صعود از سطح زمین به طبقه اول برج همانند رسیدن از طبقه اول به دوم ۳۰۰ پله وجود دارد. از آنجا که یک راه‌پله وجود دارد معمولا از آسانسور برای بالا رفتن استفاده می‌شود.

تاریخچه:

طراحی برج ایفل را موریس کواِچلین (Maurice Koechlin) و اِمیل نوگویر (Émile Nouguier) دو مهندس ارشد کمپانی Établissements Eiffel انجام داده‌اند.

ایفل آشکارا اعلام کرد که یک برج از رصدخانه Latting در شهر نیویورک که در سال ۱۸۵۳ ساخته شده الهام‌بخش او بوده است. در ماه می سال ۱۸۸۴، کواِچلین در حال کار در کارخانه، یک طرح از ایده خود ساخت که در آن یک تیر بزرگ، متشکل از چهار پل شبکه ایستاده که در پایه از هم جدا بودند و در حین بالا آمدن با هم، توسط خرپاهای فلزی در فواصل منظم به هم می‌پیوستند.

بعد از بحث‌های فراوان در مورد محل دقیق این برج، قراردادی در ۸ ژانویه سال ۱۸۸۷ امضا شد. این قرارداد توسط ایفل به‌عنوان نماینده شرکت امضا شده بود و به او ۱/۵ میلیون فرانک به‌عنوان هزینه‌های ساخت‌وساز داده شد در صورتی که این مبلغ کمتر از یک چهارم برآورد او بود. ایفل تمام درآمد حاصل از بهره‌برداری تجاری از برج در طول نمایشگاه و برای ۲۰ سال آینده را دریافت کرده بود. او بعدها برای تاسیس یک شرکت جداگانه برای مدیریت برج، نیمی از سرمایه لازم را خود متقبل شد.

بعد از اعتراضاتی که علیه برج ایفل صورت گرفت، گوستاو ایفل با مقایسه برج خود با اهرام ثلاثه مصر به این انتقادات پاسخ داد:

برج من بلندترین برجی خواهد بود که توسط بشر ساخته شده است و چرا سازه قابل تحسینی در مصر، در پاریس زشت و مسخره به نظر می‌رسد؟

بالاخره ساخت ایفل در سال ۱۸۸۷ شروع شد. ساخت برج ایفل دو سال و دو ماه طول کشید. ۸۵۰ نفر در ساخت آن کار کرده‌اند. این برج از ۱۸ هزار و ۳۸ قطعه ساخته شده است و برای اتصال آن‌ها از ۲ و نیم میلیون پیچ مهره و میخ پرچ استفاده شده است. وزن برج ایفل بیش از ۱۰ هزار تن است که ۷ هزار و ۳۰۰ تن آن فولاد است.

عملیات ساخت چنین بنایی بدون شک با خطرات بسیاری همراه بود، زیرا برخلاف آسمان‌خراش‌های عادی، این برج روباز و بدون طبقات میانی بنا شده و عملا به‌جز دو طبقه که در پایین آن قرار دارد، چیز دیگری به چشم نمی خورد. به‌دلیل دقت و احتیاط فراوانی که در ساخت بنا به‌منظور حفظ جان کارگران به عمل آمد، ساخت این برج عظیم تنها یک نفر تلفات داشت، آن‌ هم در زمان نصب آسانسوری که توسط شرکت Otis، بزرگترین شرکت سازنده آسانسور در جهان، انجام شد.

برج ایفل

بسته به دمای محیط اطراف، نوک برج ممکن است بر اثر انبساط فلزات، در قسمتی از برج که به‌سمت خورشید است، تا هشت سانتی‌متر تغییر مکان داشته باشد.

یک سمت برج ایفل رودخانه سن و سمت دیگر البته کمی دورتر بنای گنبددار و زرینی دیده می‌شود که عمارت اینولید نام دارد و مقبره ناپلئون آنجا است. در ایفل دو رستوران به نام‌های Altitude ۹۵ در طبقه اول (۹۵ متر بالاتر از سطح دریا) و Jules Verne که یک رستوران فرانسوی بسیار گران‌قیمت مجهز به آسانسور خصوصی است، قرار دارد.

به‌منظور حفاظت در مقابل زنگ‌زدگی، هر هفت سال یک بار با استفاده از ۵۰ تن رنگ، ایفل را رنگ می‌کنند. رنگ‌هایی که به کار گرفته می‌شود، بسته به موقعیت متغیر است. در حال حاضر رنگ ایفل تقریبا قهوه‌ای است.

نام ۷۲ تن از دانشمندان و مهندسین فرانسوی که در راه‌اندازی و ساخت این پروژه همکاری داشته‌اند، روی برج حک شده است. روی این حکاکی در اوایل قرن بیستم با رنگ پوشانده شد. در سال ۱۹۸۶ مجددا شرکتی به بازسازی این حکاکی پرداخت. شرکت مذکور طی قراردادی با مقامات شهر پاریس مسئولیت اداره و نگهداری ایفل را عهده‌دار شده است.

برج ایفل به‌وسیله ۳۳۶ پروژکتور نورپردازی شده و ۲۰ هزار نور نقطه‌ای هنگام شب، این برج را به درخشش در می‌آورد که این نورها از ۸۰ کیلومتری قابل‌مشاهده هستند. این برج در سال ۱۸۸۹ به‌وسیله ۱۰ هزار لامپ گازی و از سال ۱۹۸۵ تاکنون با نور طلایی نورپردازی شده است. مجموعهٔ برج ایفل ۷.۸ میلیون کیلووات ساعت در سال برق مصرف می‌کند که با برق مصرفی یک روستای کوچک برابر است.

در سال ۱۹۱۸، بعد از اینکه «گیوم آپولینر» برای بیان احساسات خود درباره جنگ علیه آلمان شعری ناسیونالیستی روی شکل برج (یک نقاشی‌خط) نوشت، ایفل به نمادی از پاریس و فرانسه تبدیل شد.

در همین روز:

۱. فروش سرزمين آلاسكا به امريكا توسط روسيه (۱۸۶۷ م)

۲. درگذشت «آرتور كريستيَن سَن» مستشرق و ايران‌شناس مشهور دانماركی (۱۹۴۵ م)

۳. کشته شدن دست كم ۵۰۰۰ تن در يك زلزله شديد در كشور كلمبيا (۱۹۸۳ م)

۴. بازدید شش ميليون ايرانی از استان فارس در ایام نوروز (۲۰۱۰ م)

۵. دو انفجار انتحاری با دهها كشته در دو ايستگاه مترو در شهر مسكو (۲۰۱۰ م)

۶. خرید امتياز توليد خودرو «ولوو» سوئد از کمپانی فورد آمريکا توسط یک اتومبیل‌ساز چینی (۲۰۱۰ م)

۷. گشایش کنگره بزرگ و جهانی ایران‌شناسان در تالار بزرگ فرهنگستان رم (۱۳۴۹ ش)

مطالب مرتبط:

منبع kojaro

دیدگاه